Lahat ng Kabanata ng เมียเด็กละลายรักนายเย็นชา!!!(เพทาย&นิโคร): Kabanata 11 - Kabanata 20

ฉันรู้สึกตัวขึ้นก็ลืมตาตื่นมา เห็นร่างพี่นิโครกำลังนอนกอดเอวเล็กฉันอยู่ เมื่อคืนนี้ฉันกับเขาเเทบจะไม่ได้นอนเลยทั้งคืน กว่าบทรักจะเสร็จไปก็ปาไปหลายชั่วโมง พี่นิโครเห็นเป็นเเบบนี้เอวดุเป็นบ้าเลย..."จะไปไหนหื้ม?"ฉันกำลังยกเเขนเเกร่งของเขาออกจากเอวของฉัน ร่างสูงใหญ่ก็ตื่นขึ้นมาเสียก่อน"หนูจะไปอาบน้ำค่ะ""อืม...อาบพร้อมกัน...มาเดี๋ยวพี่อุ้มครับ"พี่นิโครรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนทำทีท่าจะอุ้มฉัน เเต่ฉันกลับถอยห่างจากเขาเล็กน้อยส่วนพี่นิโครก็เลิกคิ้วมองอย่างสงสัย"งั้น...พี่นิโครอาบน้ำก่อนดีกว่าค่ะ"ที่ฉันบอกไปเเบบนั้นเป็นเพราะว่า ฉันกลัวว่าเขาจะจับฉันกินในห้องน้ำอีกนะสิ บอกเลยนะฉันไม่ไหวหรอก"ทำไม...หรือว่าเธอกลัวพี่...เจาะไข่เเดงใช่ไหมล่ะ"พอได้ยินคำที่พี่นิโครพูดหน้าของฉันก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาทันที พี่นิโครเริ่มขยับใบหน้าอันหล่อเหลาเข้ามาเรื่อยๆพลางยิ้มกริ่ม จนฉันเกือบจะหายหลังตกเตียงไป ดีนะพี่นิโครมือไวรีบคว้าเอวของฉันไว้เสียก่อน"ไปอาบน้ำกันเถอะ พี่ไม่ทำอะไรเธอหรอกเพราะเมื่อคืนพี่ยับเธอ...จนอิ่มเเล้วหึ!""นะ...นี่พี่ทะลึ่งที่สุดเลย!!"นับวันพี่นิโครชอบเอาคำเเบบนี้มาพูดใส่

ตกค่ำฉันก็รีบเข้าไปอาบน้ำเเล้วเเต่งตัวมาเฝ้าเขาต่อ เพราะฉันไม่อยากให้เขารอนานเกรงว่าจะมีอะไรที่เขาต้องการ เเละที่น่าเป็นห่วงก็คืออาการป่วยของพี่นิโครนั้นเเหละ ห้องที่พี่นิโครรักษาคือห้องพิเศษที่สุดสบายมากความสะดวกครบครัน เเละที่สำคัญไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น เพราะพี่เรียวเป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังเเห่งนี้ พี่นิโครเลยนอนเเบบฟรีๆโดยไม่เสียเงินสักบาทเดียว"พี่ค่ะหนูฝากซื้อนมบำรุงครรภ์ เเละผลไม้รสเปรี้ยวจี๊ดหน่อยนะคะ"ฉันเเต่งตัวเสร็จก็เปิดประตูยื่นเงินเเบงค์500บาทส่งไปให้ลูกน้องของพี่เเวมไพร์ที่ยืนเฝ้าหน้าประตูอยู่"เดี๋ยวผมจะซื้อมาให้ครับส่วนเงินคุณเพทายเก็บไว้เถอะครับ เจ้านายผมให้เงินไว้เเล้วเพื่อคุณเพทายอยากทานอะไรจะได้ซื้อให้ครับ""ขอบคุณมากเลยนะคะ"ฉันกล่าวขอบคุณลูกน้องใส่สูทชุดดำ ถึงเเม้ว่าเขาจะเป็นลูกน้องรับใช้ผู้เป็นนาย ฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไรในตัวพวกเขาเลย"ครับๆ"เขาก็เดินออกไป ยังเหลืออีกหนึ่งคนที่ยืนเฝ้าอยู่ ฉันส่งยิ้มไปให้อย่างเป็นมิตร เเล้วเดินกลับเข้ามาในห้องเห็นพี่นิโครนั่งมองหน้าฉันอย่างนิ่งๆ"เธอเป็นเมียฉันจริงๆใช่ไหม?"น้ำเสียงนิ่งเรียบถามขึ้นอีกครั้งย้

หลายวันผ่านไป...ตอนนี้อาการผมดีขึ้นมากเเล้ว เเผลที่ศรีษะก็หายดีเเล้วด้วย...เเต่ยังอีกบางอย่างคือ...ผมจำอะไรไม่ได้เลย เเต่ทุกคนที่มาดูผมนั้นล้วนคุ้นหน้าคุ้นตาไปหมดทุกคน ผมคิดยังไงก็คิดไม่ออกสักที บางครั้งคิดไปมากๆผมก็เริ่มปวดศีรษะเลยต้องหยุดคิดไป ส่วนเพทายเธอเป็นเมียของผมจริงๆนั้นเเหละครับเพราะผมรู้สึกผูกพันกับเธอ หัวใจเต้นเเรงมากเมื่อตอนลืมตาเห็นใบหน้าของเธอครั้งเเรกที่ผมฟื้นตัวขึ้นมา หลายวันที่ผ่านมาเธอดูเเลผมดีมากๆไม่ออกห่างจากผมเเม้เเต่น้อย ผมอยากจำเธอไห้เร็วๆจังเพราะผมกลัวว่าคำบางคำที่ผมพูดไปนั้นจะทำให้เธอเสียใจหรือเปล่า "โอ๊ย!!!""พี่นิโคร!เป็นอะไรหรือเปล่า"เพทายที่กำลังยืนกวาดขยะอยู่ก็รีบวิ่งเข้ามาที่ผมอย่างตกใจ เมื่อเธอเห็นภาพผมกำลังกุมขมับอยู่จู่ๆอาการปวดศีรษะก็ปวดขึ้นมาอย่างรุนเเรง เเละก็เริ่มมีเหตุการณ์ที่ผ่านนั้นเกิดขึ้นเข้ามาในหัวอย่างซับซ้อน"อ้าวเฮ้ย!ไอ้นิโคร ปวดหัวใช่ไหมเเกต้องรีบผ่อนคลายทำให้สมองโล่งๆอย่างพึ่งคิดอะไรเด็ดขาดไม่อย่างนั้นอาการก็จะเริ่มรุนเเรงมาขึ้น"ไอ้เรียวที่กำลังเดินเข้ามาก็เห็นผมที่นั้งปวดศีรษะอยู่โซฟาพอดีจึงรีบเดินเข้ามาหา ผมก็รีบทำอย่างที่มันพู

ณ คอนโดนิโคร"จะ...จริงเหรอค่ะ เป็นรุ่นพี่เตชินที่พยามไล่ยิงพี่นิโครเองเหรอค่ะพี่เเวมไพร์"เพทายอึ้งในคำพูดของไอ้เเวมไพร์ที่เล่าเหตุการณ์ในวันนั้นจนจบ เเต่มันดันถูกไอ้วายุยิงตายไปเมื่อวันนั้นเเล้วเหมือนกันเเละเป็นตอนที่ผมสลบไป "ครับพี่ไปสืบหมดเเล้ว ที่มันได้ทำตัวกร่างเพราะมันเป็นลูกนักการเมืองที่มีอำนาจนิดหน่อยครับ""กูขอบคุณพวกมึงมากเลยนะเว้ย ถ้าพวกมึงช่วยกูไม่ทัน มันคงเป่ากระบาลกูตายไปเเล้ว"ถ้าไม่ได้ไอ้วายุกับไอ้แวมไพร์มาช่วยผมคงตายไปเเล้วจริงๆ อย่างน้อยมันก็ได้ตายจากโลกนี้ไป แต่ถ้ามันยังมีชีวิตอยู่อีกล่ะก็ ผมคงไม่ไว้ชีวิตมันเเน่นอน "ไม่เป็นไรมึง เพราะพวกเราไม่ทิ้งกันอยู่เเล้วเว้ย""อืม…พวกเราไม่ทิ้งกันอย่างที่ไอ้วายุบอกนั้นเเหละ""งั้นชนเเก้วกันเว้ย!"ไอ้วายุพูดพร้อมยื่นเเก้วเหล้าออกมาตรงหน้า จากนั้นพวกเราก็กระดกดื่มจนหมดเเก้วโดยมีเพทายนั้งตักผมอยู่ด้วย ส่วนไอ้วายุก็มีน้องเอวานั้งตักอยู่เหมือนกัน มีเเต่ไอ้เเวมไพร์ที่ไม่ได้พาเมียมาเพราะคิดว่าไปนัดเจอพวกเราที่ผับ ไอ้เเวมไพร์เองก็ไม่กล้าพาน้องน่ารักไปในที่เเบบนั้นเหมือนกันกับผมนั้นล่ะครับ เหตุผลก็คือเมียท้องเคร้ง!!!เ

สองวันผ่านไป....ฉันอาบน้ำเเต่งตัวออกจากคอนโดของพี่นิโครเเละตอนนี้ฉันกับพี่นิโครก็มาถึงไร่องุ่นตั้งเเต่เช้าตรู่ ท้องฟ้ายังมืดอยู่เลย ฉันก็งงเหมือนกันว่าทำไมพี่นิโครต้องรีบมาที่ไร่ขนาดนั้นด้วย เขาเเค่ให้เหตุผลว่ามีธุระด่วนสุดๆกับพี่เรียว เเต่ทำไมเขาต้องพาฉันมาที่บ้านพี่เรียวด้วยล่ะ เเละตอนนี้ฉันก็อยู่กับวิเวียนสองคนในห้องนอนที่ไว้สำรับเเขกโดยเฉพาะ ตัวของพี่นิโครเองก็ไปไหนกับพี่เรียวก็ไม่รู้เหมือนกันหายไปกับกลีบเมฆเลย ทิ้งฉันไว้ให้อยู่กับวิเวียนเนี่ย"พี่เพทายจ้ะ...เอ่อคือ..."วิเวียนพูดอ้ำอึ้งอยู่ ฉันที่นั้งครุ่นคิดเรื่องพี่นิโคร ก็รีบหันหน้าไปมองหน้าวิเวียนอย่างอยากรู้ว่าเธอจะพูดอะไรกับฉันหรือเกี่ยวกับพี่นิโครหรือเปล่า"มีอะไรเหรอจ้ะวิเวียน พูดมาเถอะพี่รอฟังอยู่""คืองี้จ๊ะ วันนี้เป็นวันเกิดของหนูเอง หนูจึงขอพี่นิโครจัดงานเลี้ยงในไร่องุ่นนะจ้ะ"อ๋อวันเกิดวิเวียนเองเหรอ เเล้วทำไมเธอถึงพูดอำอึ่งไม่กล้าบอกฉันด้วยล่ะ?"สุขสันต์วันเกิดด้วยนะจ๊ะวิเวียนมีความสุขมากๆล่ะ^^"ฉันก็รีบอวยพรวันเกิดให้เธอ เธอก็ยิ้มรับออกมาเเต่แววตาของวิเวียนเหมือนยังมีอะไรซ่อนอยู่"วันนี้เป็นวันเกิดของหนู หนูอยากข