บททั้งหมดของ Can’t Let You Go: บทที่ 31 - บทที่ 40

Elleon When I saw Neri again, gusto ko agad siyang yakapin at halikan. But kailangan kong pigilan ang sarili ko dahil baka magalit sa ‘kin ang nanay niya at palayasin pa ako. I think hindi lang si Neri ang dapat kong suyuin, pati na rin ang family niya. Lalo na ‘yung nanay niya na mukang strict sa kanya. But still, wala pa rin akong mapaglagyan sa saya na naramdaman ko now. I’m so happy to see Neri again, at bigla akong nabuhayan. Dinala ako niya ako sa likod ng bahay nila kung sa'n napakalakas ng hangin at matatanaw mo lang ang dagat sa ‘di kalayuan. "Ano ba kasing ginagawa mo dito, Eon?" may kasungitan niyang tanong habang nakatalikod siya sa ‘kin. "Hindi ba obvious? Sinusundo na kita?" sagot ko at dahan-dahang lumapit sa kan'ya. "Ano ka si kamatayan?” pagsusungit niya ulit pero ngumiti lang ako, cause na-miss ko rin ‘tong pagsusungit niya sa ‘kin. Hindi ko na nga kayang pigilan pa ang sarili ko at niyakap ko na siya while nakatalikod pa rin siya. "H-hoy Eon, bitawan

“E-Eon? Ba't ka pumasok dito? Lumabas ka baka mahuli tayo ni nanay," nag-aalala kong sabi pero ngumiti lang siya nang pilyo sabay inamoy-amoy ang leeg ko. "Bakit? Wala naman tayong gagawing masama ah? Yayakapin lang naman kita,” sabi niya lang at mas hinigpitan pa ang pagyakap sa bewan ko. "K-kahit na, noh? Labas na dali," pagpupumiglas ko at tinulak siya papunta sa may pinto ng kwarto ko. Pero agad kaming natahimik nang biglang may kumatok. "Tok! Tok! Nak?" "Lagot si nanay," balisa kong saad at sa takot ko ay natulak ko si Eon papunta sa may aparador at pinapasok siya dito. Tapos ay inayos ko ang sarili ko bago pinagbuksan si nanay ng pinto. “Nay bakit po?” may ngiti kong bungad. "Labas ka na r’yan, nak. Kakain na tayo," may ngiting tugon ni nanay. "O-opo nay. Magbibihis lang po ako," nauutal kong sabi. "Okay bilisan mo na d'yan at lalamig na 'yung mga pagkain. Teka, nakita mo ba si Eon nak? Hindi ko siya mahanap eh?” "Ah, ba-baka nagpapahangin lang po ‘yun sa labas nay,

Neri Nang makarating na kami ng Maynila ay akala ko ide-deretsyo na ako ni Elleon sa boarding house. Pero nagtataka ako dahil ibang lugar na itong dinadaanan namin. Mayamaya ay huminto na kami sa isang pinakamalaki at luxurios na hotel dito sa Manila. Tapos bumaba na si Eon at pinagbuksan ako."Let's go," may ngiting aniya sabay hinawakan ang kamay ko. Tapos bumaba na ako. "Anong gagawin natin dito, Elleon?" mausisa kong tanong sa kan'ya. "Basta," sagot niya lang sabay naglakad na kami papasok nitong hotel.Mayamaya ay nasa tapat na kami ng isang hotel room at nang bumukas 'to ay bumungad sa ‘min ang familiar na babae at siya'y nakangiti."Zia!" Gulat kong reak’syon sabay bineso niya ako tapos niyakap. "Welcome back, Neri," masayang aniya at napayakap na rin ako sa kan'ya."Pa'no cous? Ikaw na muna ang bahala sa kan'ya okay?” may ngiting ani Eon tapos mabilis niya akong hinalikan sa pisngi at tumalikod na."Te-teka, sa'n ka papunta? H-hoy, Elleon?" malakas kong tawag p

Neri Agad akong nagising nang maramdaman ng mukha ko ang init ng sikat ng araw na nangagaling sa may bintana. Saka ko na pagtanto na nasa kwarto pala ako ni Eon. Lumingon agad ako sa tabi ko pero wala siya. Saka tumingin ako sa katawan ko na ngayon ay hubot hubad at tanging kumot lang ang nakatapis. “May nangyari ba sa ‘min kagabi? Hayst, wala akong maalala,” tanong ko sa isip at medyo masakit ang ulo ko. Bumangon na agad ako at sinuot ang white t-shirt ni Eon na nasa kama. Hanggang legs ko lang ‘to at hindi na ako nagsuot ng underwear. Tapos lumabas na ako ng kwarto at hinanap siya. Hindi ko siya nakita sa sala kaya tumungo ako ng kusina, pero maging do’n ay wala rin siya. Kaya lumabas ako ng bahay at doon ko siya natagpuan. Nasa garden siya ngayon at nakatayo sa harap ng mesa habang naglalatag ng mga pagkain. “Love!” may ngiti kong tawag. Agad naman siyang napalingon at nginitian ako. “Love, gising ka na pala! Hali ka na breakfast na tayo,” masayang aniya habang papalap

Neri Kinabukasan, kahit antok na antok pa ako at tinatamad pang bumangon ay pilit akong napamulat. Pa’no ba naman kasi, napakabaho ng perfume na naaamoy ko ngayon. Nang inikot-ikot ko ang mga mata sa paligid nitong kwarto ay si Cherry pala itong nagpapabango. Nagpapaganda siya ngayon habang nakaraharap sa salamin. “Oh gurl, gising ka na pala. Bumangon ka na d’yan at mayamaya nandiyan na ang ka-live in partner mo,” pabirong ani Cherry. Napangisi lang ako nang bahagya habang nababahuan pa rin ako ngayon sa amoy ng perfume niya. Hindi ko maintindihan ang nafi-feel ko ngayon para akong nasusuka, sa amoy nito. At hindi ko na nga napigilan at naduwal na nga ako. Kaya napabangon agad ako sa kama at kumaripas nang takbo patungong banyo. “Ay anyare?” malakas na saad ni Cherry, tapos sinundan niya ako sa banyo. “Ba’t nagsusuka ka, gurl?” curious niyang tono. “Ang baho kase ng pabango mo, Che. Nasusuka ako sa amoy,” tugon ko habang hawak ko ang sikmura ko. “Ay grabe ka gurl, ha? Naka