บททั้งหมดของ No Longer His Submissive Wife: บทที่ 131 - บทที่ 140

“What are you thinking?” tanong ni Austin nang lapitan niya at hagkan ang asawang nakatingin lang sa labas ng bintana. Alas-diez na ng gabi pero hindi pa rin pala natutulog ang asawa. Galing siya sa study at kakaalis lang ni Daniel. Nag-usap sila ng assistant tungkol sa physical status ng main hotel na kailangan niyang ipa-renovate ang top floor dahil gusto niya palagyan ng penthouse. “Hey…” Niyakap ni Austin ang asawa na tamang nilingon lang siya. “Tell me… Kung ano man ‘yang gumugulo sa isip mo ay sabihin mo na sa akin kaysa puro ka buntong hininga,” malambing niyang dagdag. Ngumiti si Zylah. Ngiting naiinis pa rin kay Bryce pero dahil nilalambing siya ng asawa ay hinayaan na muna niya ang kung anong nararamdaman. Umikot siya paharap sa asawa at iniyakap ang mga braso rito. “Just thinking of the situation we had earlier…” amin ni Zylah sa mahinang boses. “Medyo unexpected pero hindi ko mapigilan mainis. Sa dami naman makakakita sa akin na dumating ay si—” “Si Bryce pa?” ani A

Hindi nakaimik si Belinda. Napatitig na lang sa kaibigan. One month ago na mula nang makabalik ng bansa ang kaibigan at natutuwa siyang makita na masaya na ito sa bagong pamilya. Austin did his promise, pinakasalan nito ang kaibigan niya pagkatapos magawan ng paraan mabura nang tuluyan ang kasal ni Zylah kay Bryce noon. Natupad ang pangako ni Austin at nakikita niyang maayos na ang lagay ni Zylah pero… pero hindi niya maiwasan isipin na mula nang dumating ang kaibigan ay nakita niya rin ang ilang pagbabago sa character nito. Not that she thought there was wrong with Zylah pero iba na ang nakikita niya sa mga mata nito. Kung dati ay nasaktan man ito ay alam niyang deep inside sa puso nito ay concern pa rin ito kay Jaxon. This time, tila wala na itong pakialam at iyon na rin nga ang naging punto ng sinabi nito. And for that, she felt sorry for Jaxon. “Walang ibang laging sinasabi sa akin ang mga parents mo kung hindi tulungan kitang makuha ang custody ni Jaxon…” usal ni Belinda nang ma

Austin and Zylah. Wedding invitation. California. Iyon ang mga bagay na nagpatulala kay Jessa. Hindi mawala sa isip niya ang mga nabasa sa invitation card. “Hey…” nagtatakang basag ni Bryce sa katahimikan ni Jessa. “What was that?” Aabutin niya pa sana ang phone na hawak nito kanina para makita ang design kaso mabilis na ibinalik ni Jessa sa may-ari. Si Jessa ay napakurap-kurap. Ipinilig ang ulo kasunod. No, it can’t be. Hindi pwede ang iniisip niya. Nagkataon lang ang mga pangalan na nabasa. Alam niyang ikinasal si Austin sa California pero imposible naman na iyon ang invitation card na nagamit sa kasal nito. But the date? That was eight months ago. Pareho ng buwan kung kailan niya nalaman ikinasal si Austin Mulliez. At ang pangalan na Zylah sa invitation? Could it be? No. Imposible! Inis na umismid si Jessa. Napakaimposible na pakasalan ni Austin si Zylah kaya bakit kung ano-ano na ang naiisip niya? “What do you think of that design, ma’am?” nag-aalangan na tanong ng bab

Napatitig si Austin sa asawa. May kung ano sa mga mata nito ang nababasa niya. Pag-alala ito. Pagkabahala. “Jaxon is your son, Z…” tugon ni Austin. “Normal lang na gustuhin mo rin alamin kung ano na ang nangyayari sa buhay niya. That’s normal.” “Hindi ka magagalit?” tanong ni Zylah kahit alam naman niyang hindi gano’n kababaw si Austin. “And why would I?” napakunot-noong tanong ni Austin. Wala siyang dapat ikagalit kaya hindi maunawaan kung bakit natanong ‘yon ni Zylah. “Nakaplano pa nga tayong kunin si Jaxon kina Bryce at Jessa noong una, ‘di ba?” Tumango si Zylah. Totoo na iyon ang plano nila dati pa. Kaya nga sinisikap nila na hangga’t maari ay maging maganda ang imahe niya para may laban siya sa korte. Hindi siya pwedeng madikitan ng kahit anong akusasyon tungkol sa imoralidad dahil ilalaban pa sana nila si Jaxon. Sana. Sana na lang kasi pagkatapos niyang manganak kay Raegan ay nagbago ang isip niya. Hindi mawala sa isip niya ang ginawa ni Jaxon na pakikipagsabwatan kay Je

“Mommy!” nakangiting tawag ni Raffy kay Zylah at bumitaw sa yaya para lumapit. “Sweetie…” bati ni Zylah sa anak at hinawakan ang kamay nito. Kasama niya ang anak kanina pero nang dumating si Willow ay saktong kakaalis ng anak. May gusto kasi itong tingnan sa bookstore kaya pinasamahan na lang muna niya sa yaya. “This is Raffy,” proud na pakilala ni Zylah sa stepdaughter. “She really wanted to be here to see you in person kaya pinayagan na ni Austin. Masyado kasing gandang-ganda sa ‘yo nang makita niya ang picture natin nakaraang magkita tayo.” Willow smiled sweetly and stared at Raffy. “And you are so pretty, too,” magiliw niyang wika. “Maybe pretty girls like us are destined to be friends, right?” Mabilis ang pagtango na ginawa ni Raffy. “You have blue eyes…” komento ni Raffy. “And you are so lovely. Are you Filipino?” tanong niya sa mahinang boses. Dahil sa pagkamangha ni Raffy sa magandang babae na nasa harap ay nalimutan niya na tuloy ang ikuwento kay Zylah ang tungkol kay J