All Chapters of The Tycoon's Unexpected Wife: Chapter 181 - Chapter 190

Tumigil ang ingay ng maagang umaga. Galit na galit si Hillary, ang maliit na kuting."Masakit ba?" tanong ni Hugo.Pasigaw na sumagot si Hillary, "Ano sa tingin mo?"Kagabi, nakita ni Hugo ang bahid ng preskong dugo ng dalaga sa sapin ng kama. Tiningnan niya ang kanyang asawa, na tila gusto siyang kagatin ng buo. Tumayo siya at hinayaang makalaya ito."Huwag ka munang pumasok sa paaralan ngayon. Magpahinga ka na lang sa bahay. Halos hindi ka nakatulog kagabi."Dinampot ni Hillary ang unan mula sa kama at ibinato ito kay Hugo nang buong lakas. "Lumayas ka!"Kinuha ni Hugo ang unan at inilapag ito sa paanan ng kama. "Magpapalit na ako." Magulo ang mga damit na suot niya kanina.Sa kama, binalot ni Hillary ang sarili sa kumot, tanging ang kanyang mukha lang ang nakalitaw. Nahihiya siyang lumabas para magbihis kaya naghintay siyang umalis si Hugo.Ilang sandali pa, lumabas na si Hugo at nakita ang kanyang asawang muli na namang binalot ang sarili. "Pagkatulog mo kagabi, pinaliguan kita."T

Pagkarating sa ospital, humanap si Hillary ng wheelchair para itulak si Jeah. Pumunta naman sila sa isang ward upang bisitahin ang kaibigan nilang malapit nang mamaalam habang nakahiga sa hospital bed.“Naku, Jackson! Bakit pati ikaw may kapansanan na rin?” tanong ni Jeah na may kapansanan din, kay Jackson. Lumingon si Jackson sa dalawang kaibigang dumalaw sa kanya. Pagkakita niya kay Hillary ay napasigaw siya, “Ikaw talaga! Anong sinabi mo sa asawa mo kagabi? Bigla na lang siyang pumasok sa kwarto ko at inatake ako nang walang sabi-sabi. Anong ginawa ko sa inyo?”Lumapit si Hillary kay Jackson at sinampal siya sa ulo. “Tumahimik ka nga diyan, hinaan mo boses mo.”Pumitas siya ng isang hibla ng buhok mula kay Jackson. Para kina Jeah at Jackson, parang pinapagalitan sila ni Hillary sa pamamagitan ng paghila ng buhok.“Hillary, hinding-hindi ko na kayo patatawarin ng asawa mo habang nabubuhay ako!” sigaw ni Jackson, na dinig pa mula sa pasilyo ng ospital.Hawak ang buhok ni Jackson, tum

Yumakap si Hillary sa braso ng kanyang asawa at nagpa-cute, “Ako pa ba? Tsk.”Umalis naman ng tuluyan sina Jeah at Cedrick.Bago pa man niya mahila palayo ang asawa, pinigilan siya ni Hillary. “Sandali lang, bibili muna ako ng takeout para kay Dad.”Hinawakan ni Hugo ang kamay ng asawa at magkasabay silang naglakad sa campus papunta sa pwesto ng pansit na may kuhol. Sumalubong sa ilong ni Hugo ang napakabaho at matapang na amoy. Nakunot ang noo niya. Huwag mong sabihing bibilhin ng asawa niya ang mabahong pagkaing ito at ilalagay sa kotse niya?“Boss, isang pansit na may kuhol po, takeout.” Masayang nagbayad si Hillary gamit ang kanyang cellphone.Hindi natuwa si Hugo. “Hillary, sobrang baho naman niyan.”“Hindi naman masyado, masarap ‘yan!”Hindi niya napansin na tinatakpan na pala ng asawa niya ang ilong nito. Paanong napangasawa niya ang babaeng may ganitong kakaibang panlasa?Kahit na hindi niya matanggap, hindi niya rin ito pinigilan. Hinayaan na lang niyang isakay ng asawa ang ma

Hindi pa rin makalimutan ni Cedrick ang sandaling nawala ang kanyang kapatid. Nawalan ng malay sa sobrang iyak ang kanilang ina, at ang kanilang ama nama’y halos hindi makatayo. Nakasandal siya sa pader habang pinagmamasdan ang kanyang kapatid na nakatakip ng puting tela ang mukha. Para bang natutulog lamang ito, na parang anumang oras ay magigising, tatakbo sa kanyang mga bisig, at tatawagin siyang kuya nang may pagmamahal.Wala na si Jeah, at para bang kalahati ng buhay ni Cedrick ay nawala rin. Para siyang naglalakad nang tulog, hindi makapagsalita, at tuluyang nagkasakit sa pag-iisip. Ayon sa doktor, kung nadala lang sana agad sa ospital ang bata noong gabing iyon, baka may pag-asa pa. Ngunit nang sumunod na araw, huli na ang lahat. Sinisi ng kanilang ina ang sarili dahil dinala niya ito sa maliit na klinika sa halip na sa ospital.Sa matinding pagkalito, naglakad siya papunta sa dalampasigan.“…Halos mabaliw na ang nanay ko noon. Mas mahalaga sa kanya si Jeah kaysa sa sarili niyan

Habang kumakain si Hillary, ibinaba rin niya ang hawak na kutsara. Malinaw ang tono ng boses niya nang magsalita.“Umm… hindi naman talaga ‘yan problema. Sa iba siguro, pero sa’kin, okay lang.”“Kung ganoon, bakit hindi mo sabihin?” tanong ni Hugo.“Kasi kapag sinabi kong nagseselos ako at gusto ko na ako lang ang bigyan mo ng regalo at hindi si Jeah, para na akong makitid ang isip. At kapag sinabi ko pa iyon, baka isipin mo na hindi ako makatuwiran. Bakit ko pa dadagdagan ng problema ang sarili ko? Ang hirap na ngang ibalik sa normal ang relasyon natin. Ayokong magkaroon tayo ng away, malamigang relasyon, o tampuhan.”Tinitigan ni Hugo ang asawa niyang nagsasalita nang may halong lambing. Napaka-kampante niya kaya hindi agad niya napansin ang bigat ng damdamin nito.“Hillary, aminado akong may pagkakamali rin ako.”Medyo nakasimangot si Hillary at tumabi ang labi. “Naiintindihan kita.”Pero kahit ganoon, may kaunting bigat pa rin sa dibdib niya. Buti na lang at kaibigan niya ang kapat