All Chapters of ANG PIYAYA NI PIPAY: Chapter 131 - Chapter 140

Special Chapter 10 Napailing siya pero tawang-tawa rin. "Promise, hindi kita ibebenta. Actually, kung ibebenta man kita, sigurado akong hindi kita kayang palitan ng kahit ilang dress na katulad nung nakita mo kanina." Bigla akong napatigil. "Ha? Anong dress?" "Yung tiningnan mo kanina sa boutique. Akala mo hindi ko napansin? Halos nagka-crush ka na nga sa display window." Namula ako bigla. "Uy! Hindi naman! Tiningnan ko lang ‘yun kasi parang... parang art! Pang-museum!" "Art nga. Pero bagay din sa’yo," sabay ngiti niya. Nagtaka ako sa tono ng boses niya pero bago ko pa siya matanong ulit, tinawanan na lang niya ako at sinabihang ubusin na ang kape ko. May kutob ako na may ginawa siyang kalokohan, pero sa ngayon, mas pinili ko na lang mag-enjoy sa simpleng usapan at matamis na caramel macchiato. "Sya nga pala, para sayo!" sabay abot sa isang mamahaling paper bag. Napakunot ang noo ko nang iabot niya sa akin ang isang eleganteng paper bag. Kulay itim ito na may embossed

Special Chapter 12Napangiti ako ng lihim nang biglang tumunog ang phone ko. Si Andrew ang nasa linya, at ramdam ko agad ang urgency sa boses niya."Boss, may big clients na gustong makipagkita bukas ng umaga," sabi niya. "Mukhang malaking deal 'to.""Good," sagot ko, mabilis na nag-iisip. "Ihanda mo lahat ng kailangan, Andrew. Gusto kong siguraduhin na maayos ang presentation natin.""Noted, Boss," tugon niya bago ko ibaba ang tawag.Agad kong nilingon si Rachel, na abala pa rin sa pagtapos ng kanyang kape. Hindi pa rin nawawala ang mga bahagyang pamumula sa pisngi niya, dahilan para mapangiti ako lalo. Pero ngayon, may iba na akong balak."Rachel," tawag ko, kunwaring seryoso. Agad naman siyang napatingin sa akin, bahagyang nagtataka."Bakit?" tanong niya."Simula bukas ng umaga," sabi ko, nakatingin diretso sa mga mata niya. "Busy tayong dalawa.""Busy?" kumunot ang noo niya. "Anong ibig mong sabihin?""Well," ngumiti ako, pinipigilan ang pagtawa. "Bukas ang unang araw mo bilang pe

Special Chapter 14Kinabukasan, maagang nagising si Rachel. Napatingin siya sa paligid ng maluwang at eleganteng guest room ng penthouse ko. Ilang segundo pa siyang nakahiga, sinusubukang iproseso ang lahat ng nangyari kahapon — ang paghihiwalay sa kanyang EX-fiance, ang hindi inaasahang pagkupkop ko sa kanya, at ngayon, opisyal na siyang nagtatrabaho bilang personal secretary ko.Matapos maligo at magbihis ng simpleng corporate attire na may blazer, lumabas siya ng kwarto. Naabutan niya akong nasa kusina, nakasuot ng white dress shirt na bahagyang nakatupi ang mga manggas, at black slacks. Abala akong nagtitimpla ng kape."Good morning," bati ko habang iniaabot sa kanya ang isang tasa ng kape."Good morning," sagot niya, medyo nahihiya pa rin."Handa ka na ba para sa first day mo?" tanong ko, nakangiti."Ready na... siguro," sagot niya, pilit na ngumingiti. "Medyo kinakabahan lang.""Huwag kang mag-alala. Hindi naman kita papahirapan. Sa ngayon, basic tasks lang muna. Besides, nasa C

Special Chapter 16Lumipas ang mga buwan, at hindi ko namalayan kung gaano kabilis nagbago ang lahat. Sa bawat araw na magkasama kami ni Rachel, mas lalong gumagaan ang loob ko sa kanya.Simula nang maging temporary secretary ko siya, naging bahagi na siya ng araw-araw kong buhay. Mula sa simpleng mga tawanan tuwing coffee break hanggang sa seryosong mga meeting, palagi siyang nariyan — maaasahan at laging nagbibigay ng kakaibang sigla sa opisina.At sa tuwing uuwi kami sa penthouse, mas lalo ko siyang nakilala. Hindi lang siya magaling sa trabaho, kundi may kabutihan din siyang bihira kong matagpuan sa iba. Malambing siya sa mga maliliit na bagay — minsan, may dala siyang paborito kong kape, o kaya naman ay magluluto ng simpleng hapunan pagkatapos ng mahabang araw.Isang gabi, habang nakaupo kami sa balcony at pinagmamasdan ang mga ilaw ng siyudad, napansin kong hindi ko na lang basta iniisip si Rachel bilang assistant ko. Sa totoo lang, ayaw ko na siyang mawala sa tabi ko."Alam mo,

Special Chapter 18 Pagpasok namin sa maliit na opisina ng judge, naroon na ang ilang staff at isang legal assistant na mag-aasikaso ng mga dokumento. Tahimik akong naupo sa tabi ni Tristan, ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Good afternoon," bati ng judge, isang matandang lalaki na may maamong mukha. "Handa na ba kayong magsimula?" "Yes, Your Honor," sagot ni Tristan, hawak pa rin ang kamay ko. "Miss Rachel, are you sure about this?" tanong ng judge, tila sinisigurong buo ang loob ko. "Yes, Your Honor," mahina pero buo ang boses ko. Sinimulan na ng judge ang seremonya. Bawat salita niya ay parang unti-unting nagpapalalim sa bigat ng sitwasyon. Lahat ay parang isang panaginip — isang mabilis na desisyong ngayon ay nagiging totoo. "And now, do you, Tristan Dela Vega, take Rachel as your lawful wife, to have and to hold, from this day forward, for better or for worse, for richer or for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, until death do you part?"