All Chapters of ภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก: Chapter 341 - Chapter 350

ฟู่เซียวหานกดโทรออกไปแล้วเสียง “ฮัลโหล” ดังขึ้นจากปลายสายแต่ฟู่เซียวหานกลับไม่พูดอะไร“ประธานฟู่?”เสียงจากปลายสายยังคงพูดอยู่ แต่ฟู่เซียวหานกลับค่อย ๆ หันศีรษะมา สายตามองไปที่ซังหนี่อีกฝ่ายยืนอยู่ตรงนั้น สบตากับเขาโดยไม่หลบเลี่ยง“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?” ฟู่เซียวหานถาม“ถ้าคุณฆ่าจี้อวี้หยวนจริง ๆ ฉันก็จะตายตามไปด้วย” ซังหนี่จ้องเขาแล้วพูดอย่างชัดเจนที่สุดฟู่เซียวหานหัวเราะออกมาอย่างกะทันหันเหมือนเขาได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก หัวเราะจนตัวสั่นแต่ดวงตาของเขากลับค่อย ๆ แดงก่ำ ลิ้นสัมผัสถึงรสคาวหวานของเลือด แต่เสียงของเขายังคงเรียบเฉย สบตาซังหนี่แล้วถามว่า “คุณจะยอมตายเพื่อจี้อวี้หยวนอย่างงั้นเหรอ?”“ใช่”“แล้วซังอวี๋ล่ะ? คุณจะไม่สนใจแล้วหรือไง? แล้วยังคนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล...”“นอกจากใช้เรื่องพวกนี้มาขู่ฉันแล้ว คุณยังทำอะไรได้อีก?” ซังหนี่ขัดขึ้นมา “ฉันแต่งงานกับคุณแล้ว ทำตามที่คุณต้องการแล้ว แค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ? ทำไมคุณต้องเหี้ยมโหดกับคนอื่นขนาดนี้ด้วย?”“ผมเหี้ยมโหดงั้นเหรอ? จี้อวี้หยวนทำเรื่องสกปรกจนโดนสอบสวนมันเกี่ยวอะไรกับผมด้วยล่ะ? แค่ผมไม่ช่วยเขา คุณถึงกับ

ความเจ็บปวด ความโกรธแค้น ความอับอาย และความหวาดกลัว—— ทุกความรู้สึกถาโถมเข้ามาในชั่วพริบตาแม้แต่การขัดขืนของเธอนั้นก็หยุดชะงักไปชั่วขณะแต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา ซังหนี่เหมือนได้สติกลับคืนมา แล้วขัดขืนอย่างบ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิม!อีกฝ่ายยังคงปิดปากเธอแน่น ซังหนี่จึงอ้าปาก กัดลงไปที่โคนนิ้วโป้งของเขาทันที!เธอใช้แรงทั้งหมดที่มี กัดลึกจนแทบจะฉีกเนื้อเขาออกมา ชายคนนั้นถึงกับหลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ซังหนี่ฉวยจังหวะนี้ ยกเท้าถีบเข้าที่หน้าท้องของเขาเต็มแรง!แต่คราวนี้ชายคนนั้นกลับรู้ทัน เขาจับขาของเธอไว้แน่น แล้วกดทับลงไปอย่างแรง!จากนั้น เขาก็คลายมือออกจากริมฝีปากของซังหนี่ซังหนี่รีบตะโกนออกมา “ปล่อยฉัน! ช่วยด้วย...”แต่เธอยังพูดไม่ทันจบ ชายคนนั้นก็ถอดเนคไทออกแล้วยัดมันเข้าไปในปากเธอทันทีบนตัวเขาคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้าหนักอึ้ง แต่ยังไม่อาจกลบกลิ่นที่คุ้นเคยของเขากลิ่นนั้นไปได้ร่างของซังหนี่สั่นสะท้าน ก่อนเงยหน้าขึ้นด้วยความไม่อยากเชื่อสายตาแม้ในห้องไม่ได้เปิดไฟ และซังหนี่ก็มองเห็นใบหน้าของชายคนนั้นได้ไม่ชัดเจนอยู่แล้ว แต่เขากลับไม่ยอมให้เธอมีโอกาสนั้นเลย หลังจากยัดเ

ตอนที่สวมเสื้อผ้า ฟู่เซียวหานก็สังเกตเห็นรอยนั้นแล้ว แต่เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก ยังไงก่อนหน้านี้ตอนที่ซังหนี่ชอบตบหน้าเขา เขาก็ยังไปทำงานทั้งที่แก้มแดงก่ำอยู่บ่อย ๆแต่ไม่รู้ทำไม พอโดนเออร์วินจ้องแบบนี้ เขากลับรู้สึกไม่ค่อยสบายใจขึ้นมา“ฉันเคยได้ยินมาว่า ผู้หญิงบ้านนายให้ความสำคัญกับความเป็นแม่ศรีเรือน อ่อนโยนและเรียบร้อย แต่ดูจากตอนนี้แล้ว ดูเหมือนว่าภรรยาของนายไม่ใช่แบบนั้นเลยนะ” เออร์วินพูด “ถ้าเป็นแบบนี้ แล้วอะไรคือเหตุผลที่นายแต่งงานกับเธอล่ะ?”เออร์วินพูดไปพลาง ดูเหมือนจะยิ่งสนใจซังหนี่มากขึ้นเรื่อย ๆฟู่เซียวหานยกมือขึ้น ดึงคอเสื้อเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “การเจรจากับ S.K เป็นยังไงบ้าง?”“ไม่ค่อยราบรื่น”แม้คำพูดของเขาจะฟังดูแข็งกระด้างไปหน่อย แต่เออร์วินก็ไม่ได้ถือสา เขาตอบกลับทันที “ไอ้เดวิดนั่นยังคงปากแข็งไม่ยอมอ่อนข้อให้ คงต้องให้นายไปจัดการเองแล้วล่ะ”ฟู่เซียวหานหัวเราะเบา ๆ “นายไปเองไม่ดีกว่าเหรอ? ยังไงซะไอ้หมอนั่นก็อยากยกลูกสาวให้แต่งงานกับนายอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง?”“นายคิดว่าฉันบ้าไปแล้วเหรอ?”“ก็ดีไม่ใช่เหรอ? ได้ยินว่าลูกสาวเขามีสัมปทานน้ำมันอยู่หลายแห่ง ถ้าแต่

เสียงของเออร์วินเย็นชาเกินไปเหมือนกับแค่พูดเรื่องอากาศกับซังหนี่อย่างไม่คิดอะไรดังนั้นซังหนี่ถึงกับทำตัวไม่ถูก สักพักก็ยังไม่ทันตั้งตัวว่าที่เขาพูดไปเมื่อกี้คืออะไรจนกระทั่งเออร์วินหันมาหาเธอแล้วยิ้มให้ก่อนหน้านั้นซังหนี่เคยเจอเขาแค่ครั้งเดียวแม้ตอนนั้นเขาจะมีมารยาทดีและให้เกียรติฟู่เซียวหาน แต่พอทักทายเธอ แววตาของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความหยิ่งยโสและดูถูกซังหนี่ตอนนี้เขาก็ยังเป็นเช่นนั้นแต่เขาก็ดูเหมือนจะรู้ตัวว่าไม่ควรแสดงท่าทางแบบนี้ในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงพยายามแสดงออกด้วยท่าที “อ่อนโยน” มากขึ้นชัดเจนว่า เขาล้มเหลวในการทำเช่นนั้นดังนั้นรอยยิ้มของเขา จึงดูเหมือนเป็นการยิ้มที่บิดเบี้ยวและน่ากลัวมากกว่าเออร์วินไม่ให้เวลาซังหนี่คิดมากนัก พูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “คุณชอบภาพนี้ใช่ไหม? ผมมอบให้คุณ”“ไม่ต้อง” ซังหนี่ตอบทันที “ฉันไม่เข้าใจหรอก”“จริงเหรอ? แต่ที่นี่มีของตั้งเยอะ แต่คุณกลับเลือกมองภาพนี้ แสดงว่าคุณก็มีรสนิยมดีอยู่นะ”เออร์วินพูดไป แต่ซังหนี่กลับไม่แน่ใจว่านี่ถือเป็นการชมเธอหรือเปล่าเพราะเธอรู้สึกว่า...มันแปลก ๆในเมื่อฟู่เซียวหานไม่อยู่ ซังหนี่จึงไม่คิดจะเสียเว

การเจรจาของฟู่เซียวหานเป็นไปอย่างราบรื่นแต่เดวิดเจ้าเล่ห์คนนี้ก็ยังไม่ยอมแพ้ หลังจากเซ็นสัญญาแล้ว เขายังรั้งฟู่เซียวหานไว้ทานอาหารเย็นด้วยกัน และระหว่างนั้นก็พยายามแนะนำลูกสาวของเขาให้รู้จักอยู่ตลอดแม้ว่าฟู่เซียวหานจะบอกว่าตนเองแต่งงานแล้ว แต่เดวิดก็ไม่สนใจเขายังบอกอีกว่าลูกสาวของเขาเป็นคนว่านอนสอนง่าย สามารถอยู่ที่นี่ได้ รอให้เขากลับมาหาเมื่อมีเวลาว่างก็พอแน่นอนว่าฟู่เซียวหานไม่เชื่อคำพูดของเขาอยู่แล้วหลังจากการต่อรองกันไปมา กว่าฟู่เซียวหานจะขึ้นเครื่องบินก็ล่วงเลยไปหลังเที่ยงคืนแล้วพอลงจากเครื่อง เขาก็รีบตรงไปที่โรงแรมทันทีระหว่างทาง ซังหนี่โทรหาเขาสองครั้งแต่ครั้งแรกเขากำลังประชุมอยู่ ส่วนอีกครั้งเขาอยู่บนเครื่องบิน จึงไม่ได้รับสายทั้งสองครั้งตอนนี้พอเขาโทรกลับไปหาซังหนี่ เธอกลับไม่รับสายแล้วฟู่เซียวหานรู้ดีว่า เธอต้องโกรธแน่ ๆเพราะเขาขังเธอให้อยู่ในโรงแรมทั้งวันพอคิดดูแล้ว ฟู่เซียวหานจึงโทรไปที่โรงแรม ให้เตรียมเค้กไว้ให้เขาด้วยแม้ว่าเขาจะรู้ดีว่า ซังหนี่กำลังโกรธ เค้กที่เตรียมเอาไว้ก็อาจไม่ได้ช่วยอะไรแต่ไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยนี่ก็แสดงถึงความจริงใจของเขา