Semua Bab เมื่อฉันเข้าสู่ร่างนางร้าย: Bab 21 - Bab 30

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมารอบข้างเป็นแม่น้ำสีดำเท้าฉันยื่นอยู่บนผิวน้ำโดยที่ไม่จมรอบข้างเป็นท้องฟ้ายามสว่างไสวเท้าค่อยๆ เหยียบน้ำเดินไปจู่ๆ ก็วาปมายังห้องนอนในปัจจุบันของทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่มีใครพ่อแม่กลับไม่มาหาฉันเลยแล้วก็วาปมาที่ครอบครัวพ่อ รอยยิ้มของเขานั้นเป็นอะไรที่ฉันชอบมากที่สุดแม้จะไม่เห็นอีกแล้วก็ตามฉันยังหวังว่าให้พวกเขาจะนึกถึงฉันบ้างก็ดีแล้วภาพก็หายไปพบกับเซเรน่าในชุดเดรสสีขาวเส้นผมสลวยยิ้มให้ฉัน ใบหน้าที่อ่อนโยน"ขอบคุณที่เธอทำเพื่อฉันและต่อจากนี้ ฉันก็ขอให้เธอพบความสุขอีกไม่นานเธอจะได้กลับไปอยู่ที่ตัวเองควรอยู่น่ะ""เดี๋ยวสิ!! อย่าพึ่งไป เซเรน่า!!!"ร่างกายสะดุ้งตื่นขึ้นมาเหงื่อกาฬแตกพลักเสียงหอบเล็กน้อยกระทบกับแผลทำให้รู้สึกเจ็บเล็กน้อยมือไปสัมผัสอะไรนุ่มๆ เข้าเลยหันไปเป็นมือของฝ่าบาทเขาที่นอนซบอยู่ข้างตัวฉันเพียงมองเขาคล้ายโลกทั้งใบหยุดหมุนฉันเลยนอนตะแคงขวาเพื่อจะได้เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของฝ่าบาทมือเอื้อมไปจับแก้มนิ้วโป้งลูบเบาๆ"นี่เราชอบฝ่าบาทจริงๆ งั้นเหรอ ไม่เห็นจะรู้ตัวเลย"ในยามที่ฉันเป็นอะไรไปเขาจะเป็นคนแรกที่ฉันเจอก่อนเสมอหรือเข้ามาช่วยฉันดังนั้นเขาจึงคอยอยู่ข้างๆ

ฉันที่ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก้าวเข้ามาในซุ่มของเลดี้ทุกคนจ้องมองมาที่ฉัน ขณะนั้นไลล่าก็เข้ามายิ้มให้ฉันเธอคว้ามือมาจับมือฉัน"วันนี้เลดี้เซเรน่าสวยจังเลยชุดเหมาะมากถึงแม้มันจะไม่เข้ากับเลดี้เลยก็ตาม"ฉันหัวเราะออกมาโดยตั้งใจ "ฮ่าๆๆ ขอโทษด้วยคำพูดของเลดี้ไลล่ามันช่างน่าขำ กำลังอิจฉาฉันอยู่เหรอ?"สีหน้าของไลล่าบ่งบอกถึงความอิจฉาทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกกดทับด้วยความต่ำต้อย"ทำไมฉันต้องอิจฉาเลดี้ด้วยล่ะ พูดอะไรไม่เข้าท่า"ใบหน้าฉันแสยะยิ้มเหมือนตัวร้ายก้าวเข้าไปใกล้ๆ ไลล่า"แน่ใจเหรอว่าไม่ได้อิจฉา แต่แววตาเลดี้มันบอกข้าแบบนั้น น่าสงสารฝ่าบาทก็โดนแย่งไปตำแหน่งอีกเป็นได้แค่คนไร้ค่าก็เงี้ย!"เพียะ!!ไลล่าใช้ฝ่ามือฟาดลงมาที่ใบหน้าของฉันด้วยแรงโทสะทุกคนต่างตกใจด้วยท่าทีของไลล่าฉันยกมือขึ้นมาจับหน้าตัวเองแล้วยิ้มออกมาแล้วมือฉันก็ฟาดลงบนใบหน้าไลล่าด้วยแรงกลับคืนไปสองเท่าเพียะ! เพียะ!"อย่าคิดว่าตบเป็นคนเดียวนึกไม่ถึงว่า เลดี้ไลล่าก็โกรธเป็นเหรอเนี่ย ถึงได้ตบหน้าฉันต่อหน้าเพื่อนๆ ของเลดี้ แสดงว่านิสัยเลดี้เนี่ยคงจะร้ายน่าดู""แก!!" ไลล่าพูดด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยอารมณ์อาฆาต"โอ๊ะ โกรธแล้วๆๆ

พี่ซีซาร์เดินเข้ามาดึงแขนของฉันให้ตัวไปอยู่ด้านหลังของท่านพี่"ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ อย่ามาลวนลามน้องสาวกระหม่อมได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ ไม่ก็แต่งงานให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ทำแบบนี้น้องสาวกระหม่อมเสียหายนะพ่ะย่ะค่ะ"ฉันที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับชะงักหันไปหาท่านพ่อท่านแม่กลับยกนิ้วโป้งขึ้นเหมือนจะเห็นดีเห็นงามกับคำพูดของท่านพี่แล้วฝ่าบาทก็มาดึงแขนขวาส่วนท่านพี่ก็มาดึงแขนซ้ายฉัน"เซเรน่า เป็นภรรยาข้าไม่ต้องห่วงข้าจะจัดงานแต่งงานให้ยิ่งใหญ่อยู่แล้ว""แล้วจะจัดเมื่อไหร่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่ยอมให้น้องสาวถูกฝ่าบาทมากอดมาหอมเด็ดขาด! น้องสาวกระหม่อมมีพ่อมีแม่น่ะพ่ะย่ะค่ะ"แต่แล้วฝ่าบาทก็เข้ามาอุ้มฉันด้วยแขนข้างเดียวทำให้พี่ซีซาร์ตกใจปล่อยมือแล้วฝ่าบาทก็อุ้มฉันเดินไปก่อนจะเอ่ยขึ้น"ไม่ต้องห่วงข้าจะทำตามประเพณีแน่ แต่ตอนนี้ข้าอยากจะอยู่กับคนรักของข้าเท่านั้นเอง"ทั้งท่านพ่อท่านแม่และท่านพี่ยื่นยิ้มแล้วตบมือให้สายตามองใบหน้าท่านพี่เขายิ้มอย่างมีความสุขแล้วปากเขาขยับพูดว่า มีความสุขมากๆ นะน้องพี่ ฉันยิ้มอย่างดีอกดีใจเอาใบหน้าซุกไหล่ของฝ่าบาทเมื่อเห็นครอบครัวเซเรน่านั้นยิ้มได้แถมทุกคนก็ดีมากจนคิดว่าได้กลายเป็นน้องสาวแ

พอพิธีการแต่งงานจบพิธีถัดไปคือการเฉลิมฉลองให้แก่เจ้าบ่าวเจ้าสาวมีราชาและราชินีนั่งอยู่บนบัลลังก์เหล่าขุนนางต่างก็ยิ้มหน้าบาน"อิจฉาเลดี้เซเรน่าได้ครอบครองฝ่าบาทมอร์ฟราน""จริง สมกับเป็นฝ่าบาทงานอลังการเหมาะสมที่สุดเลยทั้งหล่อทั้งเท่ทั้งรวย""นั้นสิ แถมฝ่าบาทกับเลดี้เซเรน่าสง่างามมากด้วย""แต่อย่างน้อยยังเหลือท่านดยุกของพวกเรานะคะ เลดี้ทั้งหลาย"ทุกคนหัวเราะพูดคุยฉันหันไปหาพี่ซีซาร์นั่งร้องไห้อยู่กับสาวๆ ของเขา"น้องสาวของข้า ออกเรือนแล้ว เหลือแต่ข้า"ถึงอย่างนั้นทุกอย่างก็ราบรื่นไปด้วยดีไม่มีอะไรมาขัดขวางสุดท้ายฉันก็ยังนึกถึงคำพูดขอไลล่าไม่เลิกอีกไม่กี่วันก็ใกล้วันประหารของเธอแล้วขณะนั้นฝ่าบาทก็เดินเข้ามาหาฉันเขากอดจากด้านหลังแผ่นอกแนบชิดแผ่นหลังฉัน"ทำไมมาอยู่ตรงระเบียงล่ะที่รัก เบื่องานเลี้ยงแล้วเหรอ""ไม่ได้เบื่อเพคะ หม่อมฉันแค่อยากสูดอากาศหน่อย ข้างในคนเยอะเกินไปเพคะ"เขาอุ้มฉันขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนของเขาทำให้ฉันตกใจเล็กน้อย"งั้นกลับกันเลยดีกว่า""ถ้ากลับราชาและราชินีกับเหล่าขุนนางจะไม่ว่าอะไรเหรอเพคะที่พวกเราทิ้งงานไว้""ไม่เป็นไรหรอกปล่อยให้เป็นหน้าที่เลขาวินเทอร์นั่นแหละ มีสิ่งส

หนึ่งเดือนผ่านไป...ห้างบีบุ๊ค จำกัด...หลังจากที่ฉันกลับมาจากในนิยายทุกอย่างจบแฮปปี้ฝ่าบาทก็ขึ้นครองบัลลังก์อย่างที่เขาต้องการและมีการทำพิธีศพให้กับเซเรน่าหนึ่งร้อยวันเนื่องจากในนิยายเขียนว่าเธอป่วยและตายไป แต่ทุกคนในเมืองต่างมีความสุขอย่างที่ฉันหวังแทบวันนี้มีงานหนังสือของผู้เขียนนิยายเรื่องนี้ฉันที่เป็นแฟนคลับเลยอยากจะได้ลายเซ็นสักหน่อยจึงนั่งรถมางานพอก้าวเดินเข้ามามองไปรอบๆ คนเยอะมากไม่คิดว่าจะมีคนอ่านเยอะเหมือนกันจู่ๆ ก็มีมือมาแตะไหล่ของฉันทำให้สะดุ้งเล็กน้อยกลายเป็นซันเพื่อนของฉันเอง"ไม่รอกันเลยนะเดินมาอย่างกับ มาคนเดียว" เธอทำหน้าบูดบึ้งแล้วกอดอกทำแบะปากอีกด้วยฉันเอามือไปเกาะแขนแล้วเอาหัวซบไหล่เธอ "ขอโทษกลัวจะไม่มีที่ให้ยื่นนะสิดูนั้น...""ก็จริงคนเยอะมาก อย่างกับดูดาราแน่ะ""เหมือนดาราจริงๆ แหละ"ซันเขย่งเท้ามองเข้าไปในงานเธอเข้ามาจับมือพาเดินแทรกมายื่นอยู่ตรงข้างหน้าซันกลายเป็นชอบการอ่านนิยายไปแล้วเมื่อก่อนยังบ่นฉันอยู่เลยตอนนี้กับติดเกือบทุกเรื่อง"ซันไหนติดนิยายมากกว่าฉันได้ละเนี่ย บอกว่าไม่ดีไม่ใช่เหรอ""ใครบอกฉันชอบนิยายที่สุดเลยแหละ""จ๋าๆ แม่คุณ"เมื่อได้เวลาที่จะเริ