Semua Bab Lust Night With The Billionaire CEO: Bab 81 - Bab 90

Ang natitirang sinag ng araw ay unti-unting naglaho, ang nag-aapoy na pulang kalangitan ay napalitan ng gabi. Sa loob ng villa, maliwanag ang mga ilaw, ngunit pagpasok ni Carson sa Golden Horizon Bay, wala siyang nakitang kahit isang tao sa loob ng sala.Papasok na sana siya sa elevator nang may mapansin siya mula sa malinaw na salamin—sa may backyard, isang anino ang naaaninag sa ilalim ng malambot at mainit na liwanag. Isang matangkad na pigura, nakasuot ng puting down jacket na hindi masyadong makapal, nakatalikod sa salamin habang abalang gumagawa ng snowman.Ang liwanag mula sa paligid ay bumalot sa kanyang katawan. Ang kayumangging kulot niyang buhok ay nakalugay sa kanyang likuran, at ang nakayukong pigura niya ay bahagyang natatakpan ang halos isang metrong taas na snowman. Kahit sa kanyang likuran lamang siya tinitingnan, ramdam na ramdam ni Carson ang saya niya sa mga sandaling iyon.Patuloy niyang kinukuha ang malalambot na snowflakes mula sa tabi, maingat na iniipon ito up

Hinipan niya ang mamula-mulang tenga nito, hindi binibigyan ng pagkakataong makasagot, saka niya pinasadahan ng halik ang kanyang mga labi, tinutukso ang natutulog nitong pagnanasa.Dahan-dahang lumabo ang paningin ni Jessica, nakatitig lamang sa madilim na langit sa labas ng salamin. Ang kanyang kamay, na nakayakap sa bewang ni Carson, ay lalong humigpit—parang gusto niyang iukit ang sarili sa mga buto nito.Ang pagnanasa ay nag-aalab, ang mga snowflake ay natutunaw sa init.KinabukasanNagising si Jessica sa tunog ng alarm clock. Inabot niya ang cellphone at in-off ang ringtone habang pupungas-pungas pa. Napapikit siya muli ngunit bigla niyang inabot ang tabi niya—malamig ang kama.Ang bahagyang lamig sa kanyang palad ang nagbalik sa kanyang ulirat. Unti-unting bumalik ang mga alaala ng nagdaang gabi.Minsan silang napadpad sa conservatory kagabi. Kung hindi siya nagreklamo nang mahina, baka hindi siya makabangon ngayon. At kung hindi lang aalis si Carson ngayong umaga para sa isang

Pagsapit ng gabi, unti-unting tumahimik ang maingay na lungsod. Sa loob ng study room sa Golden Horizon Bay, nagniningning ang kristal na chandelier, at ang malambot na liwanag nito ay dumampi sa isang tahimik na mukha.Suot ng babae ang isang aprikot na knitted dress, at ang kanyang kulot na light brown na buhok ay malayang bumagsak sa kanyang dibdib habang siya ay nakayuko, natatakpan ang kalahati ng kanyang mukha. Mayroon itong tamang timpla ng tamad at kaswal na dating.Sa pagitan ng liwanag at anino, bahagyang gumalaw ang kanyang mahahabang pilikmata, at ang malabong anino nito ay bumagsak sa kanyang mga talukap. May kaunting lalim ang kanyang mata, manipis ang talukap, at may seryosong tingin—isang itsurang hindi mo gugustuhing gambalain.Biglang pumailanlang ang tunog ng isang ringtone, binasag ang katahimikan sa silid. Ang malumanay na tunog ng awitin ay umalingawngaw sa kisame. Saglit na huminto ang kamay ni Jessica sa pagsusulat, kinuha ang cellphone sa tabi, at sinagot ang

Kumisot nang bahagya ang makurbang kilay ni Jessica at lumingon siya sa bintana. Doon niya nakita ang isang pamilyar at marangyang Red Flag na nakaparada sa gilid ng kalsada. May isang lalaki sa itim na business coat na nakasandal sa pinto ng sasakyan, isang kamay sa bulsa, habang bahagyang nakabend ang isang mahahabang binti niyang balot sa pantalon. Ang kanyang tindig ay tamad ngunit may dating.Paisa-isang bumabagsak ang maliliit na snowflakes sa malamig na hangin, natutunaw sa kanyang madilim na amerikana. Ang maamong ngunit matikas na mukha niya ay kapansin-pansin, sapat upang mapalingon ang mga dumadaang tao.Nang mapansin niyang nakatingin si Jessica, tamad na iniangat ni Carson ang kanyang maputing talukap, at sa kabila ng bahagyang pagod na mga mata, puno ng lambing ang kanyang mga ngiti. Sa kabila ng salamin, si Jessica lang ang nasa isipan niya.Bahagyang kumurba ang mapupungay na mata ni Jessica, at isang munting sorpresa ang nagningning sa kanyang mala-kristal na paningin

Paglabas ng elevator, nakita ni Jessica ang lalaking may mahahabang hakbang na papasok sa kwarto. Napakapit siya nang mahigpit sa kwelyo ng kanyang coat, at biglang may naisip siya.“Hintay, hindi pa ako naliligo, at ikaw rin hindi pa. Maligo muna tayo at kumain pagkatapos?”Hindi pa sila nakakakain ng hapunan, at si Mercedes ay nasa ibaba pa. Paano kung umakyat ito para tawagin sila? Nakakahiya!Hindi tumigil sa paglalakad si Carson. Bahagya niyang ibinaba ang tingin sa kanya, may pilyong ngiti sa kanyang labi, at may kahulugan ang kanyang titig. “Talagang matalino si Lucas.” Seryoso ang tono niya, para bang sinunod niya ang payo ni Jessica.Nagliwanag ang mukha ni Jessica, ngunit bago pa siya makapagsalita, muling bumaba ang malalim na tinig ni Carson sa kanyang ulo. “Gusto mo lang palang maligo kasama ko, hindi mo na kailangang magpaligoy-ligoy pa, Mrs. Santos.”May binigyang-diin siya sa kanyang huling salita, puno ng pang-aakit.“H-ha? Hindi ganun ang ibig kong sabihin—” Natarant