Semua Bab CEO's Sweet Love: Arranged Marriage (Tagalog): Bab 81 - Bab 90

Celina Bakit nandito siya? Hindi ba at dapat ay nasa opisina siya? Iniwan niya 'yung trabaho niya para lang pumunta rito? "Mukha kang hindi makapaniwala na nandito ako," sabi ni Jefferson ng makababa ng sasakyan at lumalakad palapit sa kanya. "Mr. Scott," bati ni Dennis sa kanya. Tumango lang si Jefferson at saka bumaling ulit sa akin. "Ano? Ayaw mo ba akong makita dito?" tanong niya, nakangisi pa. "Grabe ka naman! Hindi sa ganun," mabilis kong sagot. "Nagulat lang ako. Akala ko busy ka sa trabaho mo?" "Paano naman kitang hahayaang umuwi ng mag-isa mula rito?" "So... pumunta ka dito para sunduin ako?" "Ano pa nga ba?" sagot niya na para bang obvious na obvious. "Hindi mo naman kailangang abalahin pa ang sarili mo. Kasama ko naman si Dennis, at hindi naman niya ako pababayaan dito," sabi ko. "Alam ko naman ‘yon," seryoso niyang tugon. "Pero gusto ko akong maging tagasundo mo." At bago ko pa ma-react, hinila niya ako at hinalikan! Oh my gosh. Amoy pawis na ako, dugyot pa, tap

Jefferson “Daria, anong nangyari?” tanong ko, halos naglalagablab sa galit. Kanina pa kumukulo ang dugo ko dahil sa gulo sa bangko. Hindi ko inakala na haharap ako sa ganitong klaseng problema. JS Bank ang number one commercial bank sa buong bansa walang gitna, either client ka ng JS Bank o hindi. Simple lang. Pero ngayon, pakiramdam ko ay unti-unti ng nauubos ang mga kliyente namin. Although hindi naman ganon karami ang nagko-close account, still, napaka bigdeal sa akin non. Noong una, hindi ko pinansin. Isang buwan lang naman, tapos ang dami pang isyu sa ekonomiya. Pero tatlong sunod-sunod na buwang pagbaba ng clients? Hindi na pwede ‘yun. Hindi ko palalampasin. May nangyayari. Sigurado ako. Hindi kami basta-basta matatalo. Alam ko ‘yan kasi personally kong pinapa-check lahat, pati serbisyo ng mga kalaban naming bangko. May mga account kami sa kanila para updated kami sa kung anong gimmick nila. Hindi kami nagpapahuli. “Pinag-report ko na lahat ng branches ng mga possible na issu

Third Person Alalang-alala si Celina para kay Jefferson nang malaman niya ang tungkol sa problema ng kumpanyang pinamumunuan nito. Dahil nalaman niya na may mga taong minamanipula ang mga balita sa social media, mas lalo siyang natakot. Wala siyang maisip kung sino ang gagawa ng ganitong paninira sa Scott Group, ang kumpanyang kilala hindi lang sa kalidad ng serbisyo kundi pati na rin sa patas na pakikitungo sa mga empleyado. Nang nagtatrabaho pa siya roon, nakita niya kung gaano kahalaga sa mga empleyado ang kompanyang 'yon. Ramdam niya ang respeto at pagmamahal nila sa lugar kung saan sila nagtatrabaho, at alam niyang iyon ay dahil sa maayos na trato at benepisyo. Kung hindi, matagal nang nasa kalsada ang mga empleyado, sumisigaw ng protesta. Pero hindi. Karamihan sa naririnig niya ay puro papuri at pasasalamat. “May bumabagabag ba sa’yo?” tanong ni Dennis, na hindi niya namalayang nasa harapan na pala niya. “Wala naman. Kaunti lang,” sagot niya, pilit na ngumiti. “Kaunti lang?

Alam kong kailangan niyang maghanda para sa board meeting, kaya hinayaan ko muna siyang tapusin ang report na ‘yon. ‘Yung magpapakita sa kanila na kaya pa naming ayusin ang lahat. Habang abala siya roon, tinulungan ko naman siyang silipin ang plano ng marketing department para makahikayat ulit ng mga kliyente. Isang buwan bago ako tuluyang umalis sa kompanya, hinarap ko rin ang parehong problema, pero hindi kasing lala ng meron siya ngayon. Sa dami ng reklamo na natatanggap namin ngayon, duda akong makakabawi agad sila tulad ng dati. May mga misleading na komento na posibleng magdulot ng takot sa mga kliyente tungkol sa seguridad ng account nila kaya kailangan ng extra effort ng marketing team para maibsan ang tensyon at pag-aalinlangan. Habang tinitingnan ko ang plano nila, napansin ko na maganda naman pero kulang pa rin. Parang may parte na hindi kumpleto, hindi buo. Ramdam kong hindi ito uubra, kaya napilitan akong i-reject ito. Kailangan nilang mag-isip ng panibagong approach.

JeffersonHindi ko mapigilang matawa sa itsura ng mga board members matapos marinig ang mga sinabi ni Celina. Lutang at parang nawala sila sa sarili! Halata mong naglalakas-loob si Celina dahil nandoon ako. Natapos ang meeting na para bang lahat sila ay kinain ng kaba. Pati si Noris ay hindi makapaniwala!Speaking of him... seryoso ba siyang iniisip niya na kaya niyang gawin ang mga nagagawa ko para sa kumpanya? Sira na ba talaga siya? O matagal na siyang nag-aabang ng pagkakamali ko?Ni minsan, hindi humingi si Noris ng tulong kay dad tungkol sa negosyo. Hindi naman siya pinagkaitan. In fact, si dad pa nga ang laging nag-aabot ng suporta. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit bigla siyang nag-aasal na parang siya ang tunay na tagapagmana ng lahat ng ito.Ang namayapa kong ina ang kasama ni dad nung pinaghirapan nila ang negosyo. Pareho nilang binuo ang kumpanya mula sa wala. Yung nanay naman ni Noris? Pinili ang sariling pamilya a