Lahat ng Kabanata ng Phantom Syndicate 3: Cruel Games with the Mafia Boss: Kabanata 1 - Kabanata 10

Chapter 1- Chestnut EyesHestia Angela GonzagaMaraming beses akong bumuntong hininga habang pinpigilan ang kaba. Masasabi kong wala na ako sa sarili ko ngayon dahil gusto kong tapusin kaagad ang misyon na 'to."I wanna own you right now, baby," nang-aakit na usal ni Dante Alegri- ang subject kong patayin. Ang underboss ng Nero Mafia.Naiirita ako. Nauubos na ang pasensiya ko. Pero gano'n pa rin siya. His dark eyes scanned me with a predatory glint, his lips curved in a slight smirk. Nasasabik ng pagbigyan ko ang gusto niya.In your dreams! Kapal mo!Inikot ko ang tingin ko sa madilim na kwarto ng magara niyang penthouse. Nakahiga ako sa kama, nakasuot ng silk nightgown na para bang balat ko na sa pagiging fit sa katawan ko. Salamat sa 36-24-36 na body figure ko kasi mabilis ko siyang maakit."Come here, baby," hamon ko sabay sinyas ng hintuturo pa yayain siyang lumapit. Tila sasabog ang puso ko sa sobrang bilis ng pintig."Iyan talaga ang gusto ko. You know, women like you don't just

Chapter 3- Decline Hestia Angela Gonzaga "Kinakabahan ako," anas ni Glenn sabay siklop ng mga kamay at hinimas-himas. Ramdam ko na malapot na siyang pinapawisan. "Duwag lang ang kinakabahan. Nasaan na ba siya para matapos na?" Matapang kong pahayag na iniikot ang paningin sa paligid. "Siguro ang isang iyon!" Tinuro niya ang lalaking nakasuot ng black suit na nakatalikod na nakaupo sa gilid ng glass window. Ayon sa mga mata ko, malapad siyang balikat, itim na magulong buhok at ewan kung gwapo ba. Nagpatiuna akong lumapit. Kaunting hakbang nang tumunog ang cellphone ko. Nabulabog ang buong restaurant sa lakas ng ingay ng ringtone. Yes! Saksi sila na andriod user ako at kanta na Lazy song pa ni Bruno Mars ang tugtog. Susme! Natataranta kong hinagilip iyon sa bag ko. Hapong-hapo ako nang magkaabot kami ng tingin ni Glenn. "Excuse me. Later okay," tumatakbong sabi ko sabay tapik sa balikat niya. "Break a leeg. Sasagutin ko lang 'to." "Pero..." Di ko na narinig ang ibang sinabi niya

Chapter 5- The GreatDemetrius Skye von HeuffmanI gripped tightly the stirring wheel as I parked my car in front of the mansion. Nangagalaiti ako sa pagiging bigo. Pitong taon na ang nakakalilipas ngunit di pa rin namin nahanap ang importanteng tao sa buhay ng Big Boss namin. Ang nag-iisa niyang anak na matagal nang nawawala. Ang tanging taong tinitiis niya upang di dalawin ni Kamatayan.He's been fighting his leukaemia for years. He endured it and used all his means, just to see her lost daughter again. He won't leave this earth unless his dream is fulfilled. Pinamana niya sa akin ang pagiging Mafia Boss niya bilang anak ng matalik niyang kaibigan na nagligtas noon sa kanya bago ito mamatay sa isang raid. Tinuring niya akong anak, pinalaki at hinubog. Sa kanya ko natutunan kung paano lumaban, maging matapang at kayang pumatay kung sakali mang may mananakit o komontra sa amin. Hinabilin niya sa'kin na alagaan ko ang anak niya kung sakali man mahanap ko na ito.Matagal na panahon na,

HESTIA ANGELA GONZAGAKanina pa ako naalarma sa nangyayari ngayon. Mistulang may bagyo sa loob ko kasi di ako mapakali. Nagpa-panic ako habang inaayosan kami. Sa tantya ng iba ay kinakabahan lang ako sa magaganap na concert ngayong gabi, subalit sabi ng sistema ko ay may di magandang mangyayari ngayon. So, ayon, pumasok ako ng banyo para ilagay ang punyal ko sa binti ko.Isa rin sa pinag-aalala ko ay si Demetrius. Siguradong dadalo siya dahil siya ang may-ari ng Red Entertainment at magiging investor ko pa. Kung nalaman ko noon na ito ang balak ni Glenn, malamang tumutol ako at binawalan siya."Oh, Hestia, okay ka lang ba?" Usisa ni Serena ang concert director. Itong taga-hanga ko na panay ang tanong tuwing makita akong mahaba ang panga."May ulap na naman ba sa mukha ko?" Papilosopo kong balik tanong."Halata kasi na ninerybos ka. Okay lang iyan. Magtiwala ka sa sarili mo. Alam namin na maging successful ang concert ngayon."Ngumiwi ako imbes na sumagot."Smile naman. Sayang ang make

HESTIA ANGELA GONZAGASandali kong nakalimutan huminga. Huminto ang pag-ikot ng mundo ng isang segundo sa nalalapit na kapahamakan. Nabibingi na ako sa lakas ng kabog ng dibdib ko at halos takasan na ako ng hwesyo."Umalis na tayo," yaya ng lalaki sa matigas na tono.Nakahinga ako ng maluwag."Fine," nababagot na sagot ng lalaki na tinawag ni Papa na Demetrius kanina. Tinangka niyang buksan ang cupboard pero pinigilan siya ng kasama niya.Tumulo ang isang butil ng pawis ko nang marinig ang unti-unting paglaho ng mga yabag nila. Nanginginig ang katawan ko na niyakap ang sarili habang hinihintay ang pag-alis nila ng tuluyan. Hinintay ko ang limang minuto bago lumabas."Pa?" Nanginginig ang buong katawan ko na lumapit sa walang buhay kong ama sa sahig."Pa? Hindi ito totoo, diba? Hindi ka patay. Natutulog ka lang. Pa, gumising ka!" Niyugyug ko ang katawan niya. Wala na kong pakialam kung madumihan ako ng dugo niya."Birthday mo ngayon, Pa. Diba, sabi mo, magsi-celebrate pa tayo. 'Wag kan