All Chapters of CINCO:Raphael Angelo: Chapter 21 - Chapter 30

BUMUNGAD SA KANILANG harapan ang isang doctor matapos nilang madala si Thamara sa isang clinic. Ang clinic na ito ay hindi basta-basta dahil para na rin itong hospital sa rami ng mga paraphernalia sa loob nito. "Dexpa, kamusta ang kambal ko?" Puno ng pag alala ang mga mata ng dalaga. Sinisisi nito ang kanyang sarili dahil sa nagawa niya sa kakambal niya. Kung hindi sana niya ito kinaladkad at ibinagsak ay hindi magyayari ito. "She's fine now but she got vanishing syndrome." Sagot ng doktor, si Dexpa. "What? A-anong ibig mong sabihin?" Magkasabay na tanong nina Celistine at Alaric. Naguguluhan ang mga ito dahil hindi nila alam iyon. Ngayon lamang nila narinig ang karamdamang ito. "It means she's pregnant. She's carrying triplets but unfortunately only two survive. I'm sorry, I can't save the other baby." Bumuntong hinga si Dexpa matapos ibalita ang kalagayan ng dalaga. "That bastard!!!" Biglang naging mabangis ang itsura ni Celistine, kung nakakamatay lamang ang tingin ay baka

MATAPOS ANG PAGBIBIGAY ko ng proweba sa kanila ay namayani ang katahimikan sa aming lahat. Alam kong hindi kapa-kapaniwala ngunit ito ang totoo. Hindi ko naman maaaring pekehin ang litratong iyon. Bakas sa gilid nito ang linyang dumi dahil nanggaling ito sa isang picture frame."Naniniwala na ba kayo?" tanong ko. "Ang tanong na lamang ngayon sa isipan ko ay kung anong nangyari sa akin labing limang taon na ang nakakaraan. At mga rason kung bakit niya ako kinuha sa poder ng kakambal ko. My twin told me about the medicine that ate Misha used to drugged me." Dagdag paliwanag ko sa kanila, mas mabuting sabihin ko na lamang sa kanila lahat ng nalalaman ko kesa hintayin silang magtanong."How are you?" Natahimik ako sa naging tanong ni Raph. Hindi ko inaasahan ito, akala ko magtatanong pa ito ng ibang bagay."A-- I'm okay, hindi naman ako pinahirapan." Napayuko ako bigla, hindi ko kasi makaya ang intensidad ng kanyang mga tingin. "Kagagaling ko nga lang sa hospital, eh." bulong ko.Nagulat

THE TENSION is unbearable as everyone wait for Raphael's answers. I am afraid what will he gonna say, my heart races like it wants to get off my chest. Matagal din ang pagpipigil ko ng aking paghinga na para bang kapag huminga ako may mangyayaring hindi kanais-nais.Namamawis na ang mga kamay ko habang pinapakinggan kanina ang sinasabi ng kakambal ko. "No! Ako ang magsasabi sa kanya!" Kinabahan ako ng marinig ko sakanya ito. Ano bang sekretong tinatago sa akin ni Raph? This secret might break me or hurt me emotionally.Humarap sa akin sa Raph habang si Celistine ay ibinaba ang hawak na baril. "Tham, I already know who you are bago ka pa nakauwi rito galing sa kakambal mo." pag uumpisa niya habang ako ay tulala lamang na naghihintay pa ng sasabihin niya. What did he mean by that? Na bago pa lamang kami nagkasama sa iisang bubong ay kilala na niya ako?"Just tell her already!" singit ni Celistine. Nakita ko pagkuyom ng kamao ni Raph mula sa gilid ng mata ko.Nakita ko rin ang pagtaas n

THE CALMNESS OF THE SCENERY TODAY IS unwavering. Every plants and tress are dancing to the wind as birds play a soothing songs making it extra pleasant to hear and watch as they sing in harmony. As if there is nothing bad happened yesterday. I smiled as I placed the basket full flowers on her grave. "Hi? How are you ate?" I whisper. "Isa ka na ring tita. Iyong mga anak mo, ayon matigas pa rin ang mga ulo. Ate, I'm married now. Sana naroon ka pero wala, eh, malupit ang tadhana. Ate, alam mo ba na ang daming nangyari nitong mga nakaraang buwan? I found my twin, her name is Celistine. I also found out the real father of your sons." "Ate, ang dami kong tanong sayo, pero naisip kong pabayaan na lamang. I want you to be free from the discord of your past. Kahit hindi ko na alam ang lahat, ayos lang. I won't involve your name anymore. Please be happy, ate." I quickly wipe my tears. Nag uumpisa na naman akong maging emosyonal. I don't want to cry but I can't stop myself. Nagpunta akong ma

5 months later... UP THROUGH the darkness offered by the night, the moon shares its lights to the earth. There's the wind on the heath despite the sun being out, submerging into blindness leaving the moon takes itself to shine and parade its beauty. Two lovers intertwined their hands while leaning to each other. Watching the moon shimmer to its glory. Sitting on a mat and exchanging flirty glances to each other. Instead of the buzzing noise from cars in the distance, calm splashing sounds were heard. The calm breeze intoxicates their nostrils. "It's good to be back where we first met. Don't you think, love?" he smiled to his wife while caressing his wife's womb. "Oo, nakakarelax, and it's like a deja vu!" she chimed. "Bumabalik ang iba kung alala at maraming salamat sayo at sa kambal ko." "You're welcome, love." A little silence walk passed them, but their eyes said otherwise. They got into a staring contest for a while before it was cut by a cough. "Huwag kayong painggi