Lahat ng Kabanata ng Woke Up Married To The Trillionaire (SPG): Kabanata 11 - Kabanata 20

Colter POVPagpasok ko sa event ball, bumungad agad ang mararangyang ilaw at mamahaling dekorasyon. Halos lahat ng tao dito ay mukhang galing sa mundo ng kayamanan—mga naka-designer suits at gowns na tila ipinangalandakan ang kanilang estado sa buhay. Pero wala akong pakialam sa kanila. Ang tanging goal ko ngayong gabi ay siguraduhing matatalo si Damien sa pustahan namin.Halos hindi na ako makilala ng mga tao rito dahil sa bagong anyo ko. Pero pansin ko na ilan sa mga kababaihan ay nakatingin sa akin. Ilan sa mga followers ko sa social media ay tiyak na kilala at namumukhaan na ako. Lalo na ‘yung ibang mga naging ex-girlfriend ko. Gusto nilang magpapansin sa akin pero wala na ‘yung effect dahil hindi na sila welcome sa buhay ko. Iba na ang gusto ko ngayon.Isang bilyong piso ang nakataya para sa pustahan namin ni Damien at ayokong hayaan siyang manalo. Sa pustahan namin, simple lang ang usapan—kailangan makakapag-uwi ako ng isang babae mula sa event na ito, para manalo ako.Sa gilid

Satya POVNapamulagat ako sa liwanag na tumatama sa aking mukha mula sa isang bintanang may kurtinang kulay champagne. Pagdilat ko nang tuluyan, napansin kong nasa isang napakagarang kuwarto ako—mas magara pa kaysa sa nakikita ko sa mga magazines o telenovela.Ang buong paligid ay parang isang palasyo. Ang higaan kong kinalalagyan ay napakalambot, may baldakin pang puti at gintong tela na tila inukit mula sa ulap. Ang kisame ay may intricate na disenyo ng mga bituin at bulaklak, na parang sinadyang ilapat ng isang master sa sining. Sa gilid ng kama, may mga side table na gawa sa marmol at ginto. May lampshade itong hugis parang korona at mamahaling relo na mukhang mas mahal pa sa buong bahay ko.Ang mga pader ng kuwarto ay gawa sa puting marmol, may accent na gintong linya, at may nakasabit pang malalaking painting na mukhang gawa ng mga sikat na pintor. Sa isang sulok, may malaking chandelier na may kristal na parang bahaghari kapag tinatamaan ng ilaw. May carpet na kulay cream na an

Satya POVKinaumagahan, hindi pa sumisikat nang husto ang araw, nagising ako na ang iniisip ay ang wedding ring na ibinigay sa akin ni Colter Alcazan. Kung totoo ang sinabi ni Taylin, ang singsing na iyon ay maaaring daan-daang milyon ang halaga. Isang singsing na parang nasa panaginip lang.Habang nagkakape ako sa mumunting mesa sa aming maliit na kusina, napagdesisyunan kong alamin ang totoo. Hindi ako mapakali. Gusto kong malaman kung ganoon ba talaga kahalaga ang singsing na iyon, o baka naman nagbibiro lang si Taylin. Pero paano kung totoo? Ano ang gagawin ko?Bago ako pumasok sa mansiyon ng mga Gabaldon, dumaan muna ako sa isang malaking shop ng alahas sa bayan. Alam kong doon madalas pumunta ang mga mayayaman para magpapatingin at bumili ng mga mamahaling alahas.Pagpasok ko, sinalubong ako ng isang lalaking naka-coat at tie, halatang bihasa sa ganitong uri ng negosyo. Agad siyang ngumiti.“Good morning, ma’am. How may I assist you?” tanong niya na magalang ang tono.“Ah, pwede

Satya POVPag-akyat namin sa ikalawang palapag ng mansiyon, dinala ako ni Terter sa isang pinto na may ginintuang hawakan. Dito ako lumabas noon nung unang gabi na makatulog ako dito. Kakaibang kaba ang naramdaman ko habang pinihit niya ang seradura. Nang bumukas ito, parang ibang mundo ang bumungad sa akin. Iba na naman ang ayos ng kuwartoz“This is your room with Boss Colter,” sabi ni Terter, kaswal na kaswal na parang hindi niya napansin ang pagkabilib ko.Napakatikas ng kuwarto, parang ginawa para sa isang hari at reyna. Ang king-sized na kama sa gitna ay may mamahaling puting bed sheets na may burda sa gilid. Sa likod nito ay isang upholstered headboard na mukhang kinuha pa sa isang museum.Napatingin ako sa chandelier na nakasabit sa kisame—hindi ko alam kung gawa ito sa diamonds, pero halos matakpan na ng kinang nito ang buong kwarto. Sa kaliwang bahagi ng silid, may malalaking bintana na may makapal at mamahaling kurtina. Ang liwanag ng araw ay pumapasok at nagpapasilaw sa mar

Satya POV“Satya! Anong tagal mo diyan? Hindi ka ba marunong gumamit ng brush?” malakas na sigaw ni Rhea mula sa labas ng banyo. Kapag naglilinis ako, nakabantay siya nang nakabantay. Masaya siya na inaapi at nahihirapan ako. Mas lalong dumoble ang galit nila sa akin dahil sa binibintang ng ama nila.“Patapos na po, ma’am,” sagot ko nalang habang pilit na pinipigilan ang pagluha ko.Hawak ang toilet brush, dahan-dahan kong kinuskos ang gilid ng inidoro. Pumipintig ang likod ko sa pagod, pero tuloy lang ako. Ang amoy ng panlinis ay masyadong matapang, ngunit parang wala na akong karapatang magreklamo.Habang abala ako sa paglilinis, nag-ring ang cellphone ko sa bulsa ng luma kong apron. Agad kong hinugasan ang kamay ko at kinuha ang telepono. Si Terter ang tumatawag.“Hello, Terter—” naputol ko ang sasabihin ko nang mapansin ko si Rhea na nakatayo sa pintuan ng banyo. Nakapamewang siya, nakataas ang kilay at puno ng panunuya ang mukha.“Wow. Nagce-cellphone ka pa habang nasa trabaho? S