All Chapters of The Secret of His Obsession (POSSESSIVE BOYS SERIES 2): Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 30 Nagpatuloy sila sa paglalakad, pero hindi maalis sa isip ni Aiden ang reaksyon ni Zephyrine. Parang gusto niyang tanungin kung ano ba talaga ang nararamdaman niya, pero natatakot siyang masira ang kanilang pagkakaibigan. Isang araw sa canteen ay masayang nagkwekwentuhan si Aiden at Zarraeah, kumukuha ng pagkain at nagtatawanan. Napansin ni Aiden na parang hindi mapakali si Zarraeah, parang may binabalak. Biglang nagsalita si Zarraeah “Aiden, andyan si Zephyrine kaya magpanggap kang tumatawa. Kunwari masya kang kausap ako .” sabi nya . Kaya nagulat si Aiden . “Talaga? HAHAHAHAHHAAHHA-HA-HA-HA.” Pilit na tawa ni Aiden. “Ayan tama yan, tumawa Ka lang hahahaha” Napansin ni Aiden na parang napatingin si Zephyrine sa kanila mula sa di kalayuan, at biglang nag-iba ang expression niya. Parang nagseselos siya kaya nakita ni Aiden na napangiti ng bahagya si Zarraeah. “Hala, Zephyrine! Bakit ka nakatayo diyan?” Tanong ni Zarraeah, nagpapanggap na nagulat. Nilapita

“Estella, nakausap ko na si Azriel tungkol dito. Sabi niya, gusto niya na ang art exhibition na gagawin nila sa mall ay maging private event lang. Hindi na kailangang ma-expose ang mga artists sa publiko,” seryosong paliwanag ni Luis habang nakaupo sa opisina nilang mag-asawa. Pero hindi natinag si Estella. Matalim ang tingin niyang ibinagsak sa asawa, halatang hindi niya nagustuhan ang narinig. “Luis, hindi lang ‘yun ang dapat nating isipin. Kailangan nating protektahan si Zephyrine. Mas mabuti kung hindi siya lumabas ng bahay,” madiin niyang sagot, may bahid ng kaba at galit sa boses niya. Napabuntong-hininga si Luis at hinagod ang kanyang sentido. “Estella, tama ka naman, pero isipin mo rin ang nararamdaman ni Zarraeah. Gusto rin niyang mabuhay ng normal na buhay. Gusto rin niyang magtrabaho at magkaroon ng sariling pangarap. Hindi natin siya pwedeng ikulong magpakailanman.” Halata sa mukha ni Estella ang pag-aalinlangan. Bumigat ang kanyang mga balikat, tila may iniisip na mas m

Isang araw, nagmamadaling sumugod si Zephyrine sa opisina ni Azriel. Halos mapatid siya sa pagmamadali, at hindi man lang niya ininda ang mga sekretaryang pilit siyang pinipigilan. "Ma'am, hindi po kayo pwedeng pumasok nang basta-basta—" Pero hindi siya nakinig. Mabilis niyang tinulak ang pinto at dumiretso sa loob. “What the heck are you up to? Why are you dragging Zarraeah into your crap?!” sigaw niya, hindi na alintana kung may ibang nakakarinig. Nagulat ang mga empleyado sa labas, pero sa loob ng opisina, nanatiling kalmado si Azriel. Nakatitig lang siya sa hawak niyang mga dokumento, saka dahan-dahang inangat ang tingin kay Zephyrine. Bahagyang ngumiti siya, tila hindi nagulat sa presensya nito. "Whoa there, Zephyrine. Calm down. What makes you think I’m dragging her into anything?" tanong niya, nakasandal sa kanyang upuan, ang isang kilay ay nakataas. “Don’t play dumb with me, Azriel!” galit na sagot ni Zephyrine, habang mariing nakatingin sa kanya. “You know exactly what I

Zarraeah’s heart hammered in her chest. Hindi niya napansin na suot pala niya ang singsing! Hinawakan niya agad ito, parang may hinahanap na sagot sa singsing na tila hindi pwedeng makita. "Ah, kasi...ano... pinahawak niya sa akin yung singsing niya then isinuot ko muna kasi... uhm, baka ma-misplace ko," palusot niya, sabay kabig ng kamay upang itago ang kanyang kaba. Bagaman nagtataka si Azriel, hindi na niya iyon pinansin. Ang mahalaga sa kanya ay ang makasama si Zarraeah. Ngumiti siya at pinagmasdan ang dalaga. Bagaman punong-puno siya ng tanong sa isip niya, hindi na siya nag-abala pang itanong ito. Alam niyang bihira lang na pagkakataon ang makasama si Zarraeah at ayaw niyang sirain ito sa mga tanong. Biglang may nag-message kay Azriel kaya kinuha niya ang phone niya at binasa ang mensahe. Nang makita ni Zarraeah ang ekspresyon ng mukha ni Azriel, para siyang napawi sa sariling pag-aalala. "O-oo, okay na okay sa akin!" Nahihiyang ngumiti si Zarraeah. Parang gusto niyang tumalo

“Ang iniiit eeeeh,” reklamo ni Zaraeah. “Naku po! Ilayo nyo po ako sa tukso.” bulong nito habang nakapikit na nakahawak sa magkabilang palapulsuan ni Zarraeah. Hindi na niya alam ang gagawin kaya bahagya nya itong itinulak. Namula ang mukha ni Azriel at napaiwas ito ng tingin. Dinampot niya ang kumot na nasa tabi nila at inihagis sa katawan ni Zaraeah upang matakpan ang katawan nito dahil kitang-kita na ang panloob niya dahil nakabukas na ang butones ng damit niya. “Ayoookooo nitooo,” wika niya at inalis din niya ang kumot na itinapon sa kanya ni Azriel. Mas lalong nataranta si Azriel sa sitwasyon nila kaya naman pinilit niyang huwag tignan ang dalaga. Pulang pula na ang kanyang mukha at butil butil na rin ang pawis na inilalabas ng kanyang katawan. “Bakit ka namumula?” wika ni Zaraeah na parang may tonong pang-aasar. Napaatras naman ng bahagya si Azriel nang maramdaman niyang dumikit ang malambot na dibdib ng dalaga sa mga braso niya. Bumilis ang tibok ng puso niya, nakar