All Chapters of The Secret of His Obsession (POSSESSIVE BOYS SERIES 2): Chapter 71 - Chapter 80

Habang patuloy ang tensyon sa mansyon ng Rivera, sa kabilang banda naman ay abala ang mga tauhan ni Azriel sa mas malalim pang pagsisiyasat. Ang mga private investigators niya ay walang tigil sa paghahanap ng sagot tungkol kay Zephyrine—at habang mas marami silang natutuklasan, lalo lang silang naguguluhan.May mga dokumentong hindi tugma, mga ulat tungkol sa kanyang childhood behavior na tila hindi pare-pareho. Minsan, inilalarawan siya bilang isang batang mahiyain at mahina; sa ibang tala naman, isang matapang at determinadong babae. Hindi lang iyon—may ilang pagkakataon din kung saan tila nagbabago ang kanyang ugali sa di maipaliwanag na dahilan.At nang makarating kay Azriel ang mga impormasyong ito, lalo lamang tumibay ang kanyang paniniwala—may tinatago si Zephyrine.Hindi siya nag-aksaya ng oras. Kinabukasan, dumiretso siya sa kumpanya ni Zephyrine, hindi alintana kung anong gulo ang idudulot ng kanyang biglaang pagbisita.Pagdating niya, hindi na siya nag-abala pang maghintay.

Pagkauwi ni Azriel sa kanyang penthouse, agad siyang nagpunta sa bar at kumuha ng alak. Sa kabila ng mamahaling inumin na karaniwan niyang panlasa, wala itong naidulot na kahit anong ginhawa sa bigat na bumabalot sa kanya.Hindi niya matanggap. Hindi siya makapaniwala.Zarraeah… She wasn’t real?He grips the edge of the counter, his mind racing as he recalls every moment with her. Yung paraan ng pagsasalita ni Zarraeah, ang mga galaw niya, ang titig niyang laging may alab at determinasyon—lahat ng iyon, bahagi lang ni Zephyrine?“No… That’s impossible,” he mutters, shaking his head.Sinubukan niyang balikan ang bawat alaala—ang mga panahong kasama niya si Zarraeah. Paano siya mag-isip, paano siya tumawa, paano siya lumaban sa kanya. She was too real to be just an illusion.Naglakad siya papunta sa study room at hinanap ang mga lumang recordings niya mula sa mga events kung saan kasama niya si Zarraeah. Isa-isa niyang pinanood ang mga iyon, hinahanap ang ebidensyang magpapatunay na iba

Isang araw“Let me go, Azriel!” sigaw ni Zephyrine habang pilit niyang inaalis ang pagkakahawak nito sa kanyang braso.Ngunit hindi siya binitiwan ni Azriel. Matigas ang ekspresyon nito, at kahit anong pilit niyang lumaban, hindi siya nito pinakawalan."You don’t have a choice, Zephyrine," his voice was calm, but there was an undeniable threat beneath it. "You’re coming with me."Napasinghap siya nang maramdaman ang malamig na bakal sa kanyang pulsuhan—posas.Napalunok siya. "You’re insane," bulong niya, nanginginig sa galit at takot.Azriel smirked, his eyes dark and unreadable. "Maybe. But you belong to me. And I always take what’s mine."---Nagmamadali silang lumabas ng gusali. Sa kabila ng pagpupumiglas ni Zephyrine, binitbit siya ni Azriel patungo sa sasakyan. Walang nakapansin sa kanila, as if everything was already planned perfectly.Pagdating sa labas, isang itim na luxury car ang naghihintay. Pagbukas ni Azriel ng pinto, lalo siyang nagpumiglas.“Huwag mong isipin na papayag

Dumaan ang mga araw, ngunit kahit anong gawin niya, hindi lumalabas si Zarraeah. Sinubukan niyang manatiling kalmado, hinahanap ang tamang paraan para muling makita ito. Pero habang lumilipas ang oras, mas lalo siyang nawawalan ng pasensya. Sa loob ng opisina niya, nakaupo siya sa gilid ng mesa habang tahimik na nakatitig kay Zephyrine. "You’re not supposed to be here," malamig niyang sabi. "Where is she?" Hindi natinag si Zephyrine. "I told you—Zarraeah is gone." His jaw tightened. "No. She’s just hiding." "Then maybe you should stop looking," sagot ni Zephyrine. Mas lalong uminit ang dugo ni Azriel. "You think I can just forget her? You think I’ll just let her go?" Tumayo si Zephyrine at tumitig nang diretso sa kanya. "You don’t have a choice, Azriel. Zarraeah was never yours to begin with." His fists clenched. No. That’s not true. Hindi niya matatanggap iyon. Zarraeah was his. She belonged to him. At hindi siya papayag na basta na lang itong mawala. Kinontrol niya ang s

Sa loob ng sumunod na mga araw, hindi muling lumapit si Zephyrine kay Azriel. Alam niyang hindi ito titigil sa ginagawa nitong pagpapahirap sa sarili, pero hindi niya rin alam kung paano niya ito pipigilan.Samantala, si Azriel ay nananatiling nakakulong sa sarili niyang mundo. Kahit ang mga tauhan niya sa mansyon ay nag-aalalang nagmamasid sa kanya, pero walang sinuman ang nangangahas na lapitan siya.Gabi-gabi, naririnig ni Zephyrine ang bigat ng kanyang mga yapak sa pasilyo, ang malalalim nitong buntong-hininga, at minsan, ang mahihinang bulong nito—tila ba kinakausap ang isang taong wala naman doon."Zarraeah… come back."Sa tuwing naririnig niya iyon, hindi niya maiwasang mapapikit nang mariin.She knew it was pointless.Alam niyang kahit anong gawin ni Azriel, hindi lalabas si Zarraeah.Hindi niya alam kung paano ipapaintindi sa kanya ang bagay na iyon nang hindi ito tuluyang mabaliw sa sakit.---Isang gabi, hindi niya inaasahan ang marahang pagkatok sa kanyang kwarto.Napakuno