All Chapters of Falling For My Runaway Bride: Chapter 91 - Chapter 100

3rd Person's Point of View* Nakaupo ngayon si Trisha sa gilid ng kama niya at tiningnan niya ang phone niya kung nag-re-reply pa rin ba si Leo sa mga text niya at kahit isa ay wala. Hindi pa niya matawagan ang fiancee niya. Hindi pa rin siya makapaniwala na nangyari iyon sa kanya ngayon. Ang akala niya na nanahimik lang si Amara pero tahimik na pala siya nito na tinutuklaw patalikod. "That, b*tch! Hindi ko siya kailanman uurungan!" Biglang tumunog ang phone niya at nagdali-dali naman siyang napatingin roon dahil ang akala niya ay si Leo na ang sumagot sa tawag. Nanlumo siya nung hindi si Leo ang tumatawag sa kanya ngayon. kundi si Daniel. "Ano? Nagawa mo na ba ang pinagagawa ko sayo? Niligpit mo na ba ang b*tch na yun?" "Hmm... hindi eh. Protektado siya ng male lead mo." Tumawa pa ito sa kabilang linya na parang villain. Galit na galit naman si Trisha sa nangyayari. "What do you mean?" "Inatake ng mga tauhan ko silang dalawa sa hospital. Mukhang may pinupuntahan sila doon

Amara's Point of View* Nasa sasakyan kami ngayon papauwi na kasi kami sa main mansion ni Leo kung saan ako nakatira noon at ang dalawang bata naman ay nasa likuran at mahimbing na natutulog. Chill lamang ang takbo ng sasakyan lalo na't may nakasunod rin sa amin na mga sasakyan ng mga bodyguards niya kaya panatag ako sa travel namin. Napatingin ako sa kamay ko na hawak-hawak ngayon ni Leo habang nagmamaneho siya. "Gusto mo ako na ngayon ang magmamaneho, hubby?" Napatingin naman siya sa akin at ngumiti siya at dahan-dahan na umiling. "It's fine. Kaya ko naman ang bagay na ito." "You sure? Pwede naman tayong magpalit. Kanina ka pa kasi nagmamaneho at baka kailangan mo ring umidlip." "I can handle it. Kagaya rin ng sinabi ko ay this week ay wala akong trabaho dahil gusto ko munang maayos nag pamilya natin. I want to be a perfect husband to you." "Hindi mo naman kailangan na maging perfect husband sa akin para na lang sa mga anak natin at ayos na ako sa bagay na yun." Biglang may

Amara's Point of View* Nakarating na kami sa mansion at inanalayan naman akong lumabas ni Leo at nakikita ko ang lahat na umiiyak nang makita ako. At hindi ko rin napigilan na maiyak habang nakatingin sa kanila. "M-Madame, welcome home po," ani nilang lahat. Kahit umalis na ako dito at ilang taon na hindi nagpapakita ay mainit pa rin ang pagtanggap nila sa akin dito. "Thank you po..." Napatingin ako kay Mike na inilabas nito ang dalawang anghel namin at natutulog ito sa bisig niya. Nanlalaki naman ang mga mata ng mga taong nandodoon dahil sa nakita nila. Hindi sila makapaniwala na nagkaanak ako kay Leo. "M-Madame..." "Yes, anak namin silang dalawa ni Leo." Dahan-dahan namang nagmulat si Sol at napatingin sa akin. "Mommy, nasaan na tayo?" Lumapit ako at hinawakan niya ang kamay ko. "Nandidito na tayo sa mansion ng dad mo, baby..." "Wife, natin. Mansion natin ito at hindi lang sa akin." Napangiti na lang ako at napatingin sa mga katulong dahil nagsalita sila. "Kamukha n

Amara's Point of View* Nakatingin ako ngayon kay Leo habang papunta kami ngayon sa primary school. Kasi dito na rin naman kami titira at napagdesisyonan namin na dito na rin sila mag-aaral. Wala namang problema sa apelyedo at father's name nila sa birth certificate dahil nakalagay na ang apelyedo ni Leo doon at pati pangalan niya. Nasa backseat kami ngayong apat at nasa binti ni Leo si Luna na panay kwento sa mga napagdaanan nito sa America habang si Sol naman ay nakikinig lang. Sanay na sanay na siya sa boses ng kapatid niya na sobrang ingay lalo na pagnangangaway. Nasa binti rin nito ang hawak na libro dahil sinabihan ko naman siya na wag magbasa lalo na pag nasa sasakyan siya dahil baka sasakit ang ulo niya. "At yun nga puro trabaho na lang si mom at kahit kami na ang nagsasabi sa kanya na mag-asawa na siya ay ayaw pa rin niya." Napatingin naman si Leo sa akin at mukhang proud pa siya habang nakatingin sa akin na parang sinasabi na mahal na mahal ko pa rin siya kaya wala akon

Amara's Point of View* "Don't tell me wala 'yang ama?" Napakunot ang noo ko habang nakatingin kay Nicole dahil sa sinabi niya kay Luna. Hindi ko nagugustuhan ang tabas ng dila ng babaeng ito. Hindi ko kailanman makakalimutan ang mga ginagawa niya noon pa man sa akin. Simula ng mga bata kami hanggang sa lumaki kami. "Wala ka talagang kwenta, noh? Ano 'yun? Matapos ang lahat ng ginawa nila papa at mama sa'yo ay yun lang ang higanti mo sa kanila? Lalayasan mo kami?" Kalma akong nakatingin sa kanya at nag-sign ako kay Luna na wag ng maingay dahil alam ko ang bibig ng batang ito. "Tapos ito nakikita namin na nagkakaroon ka ng anak tapos ano? Wala namang ama." Natatawang ani niya sa akin at napa-smirk lang ako habang nakatingin sa kanya. "Hindi pa naman huli ang lahat para bumali ka sa bahay. Like you know our parents are kind at pasalamat ka na sa bagay na 'yun." Bakit ko naman pasasalamatan ang mga taong nagpahirap sa akin ng ilang taon na parang basura lang ang trato sa akin?