Todos os capítulos de My Billionaire Husband's Hidden Identity : Capítulo 151 - Capítulo 160

TAHIMIK ang silid matapos ang matinding bangayan nina Charlotte at Robert. Ang lamig ng hangin mula sa lumang aircon ay hindi nakatulong para mabawasan ang init ng tensyon sa pagitan nilang mag-asawa. Sa gilid ng maliit na kama, nakahiga si Chase, yakap-yakap pa rin ang heart-shaped chocolate box. Paminsan-minsan ay humihilik ng mahina, tanda ng pagod sa buong araw na kainan, laro, at halakhakan.Charlotte sat down sa gilid ng kama, pinagmamasdan ang bata. Pinisil niya ang maliliit nitong daliri at hinaplos ang buhok. Hindi ka dapat maging saksi sa ganitong gulo, anak, naisip niya, napapikit saglit upang pigilan ang pagtulo ng luha.Si Robert, nakasandal sa pinto, braso’y nakahalukipkip, tila hindi pa rin natitinag sa sariling galit. Hindi pa niya tuluyang natatapos ang sermon nang biglang bumukas ang pinto ng marahan.“Kuya, Ate…” mahina at magalang ang boses na narinig.Napalingon silang dalawa. Naroon sa bungad si Clarisse—nakasuot ng simpleng blouse at jeans, may hawak pang maliit

TAHIMIK na bumalot sa buong silid ang tensyon matapos ang sinabi ni Felicity. Halos marinig nila ang mahinang ugong ng aircon at ang hikbi ni Chase na unti-unting humuhupa habang nakadikit sa dibdib ng kanyang ina.Pero bago pa man may makagalaw, biglang sumiklab ang boses ni Robert.“Felicity, sobra na ‘yan!” mabilis at mariing sambit niya, halos mamula ang mukha. “Pamilya ko ang tinutukoy mo rito. Wala kang karapatang diktahan kung ano ang dapat gawin!”Umigting ang panga ni Felicity, ngunit hindi siya umatras. Tahimik niyang inangat ang kilay at dahan-dahang huminga bago sumagot. “Robert, hindi ako nagdidikta. I’m being fair. Kung wala namang itinatago si Clarisse, then let her prove it. Mas madali kung matatapos na agad ang issue kaysa patuloy na may nagdududa.”“Fair?!” singit naman ni Rosario, lumapit sa harapan na nakataas ang kamay na parang handang ipagtanggol ang anak. “Hindi patas ‘yan! Bakit agad si Clarisse ang pagbibintangan? Puwede namang si Charlotte ang nakawala ng pe

“I just…” humugot ng malalim na buntonghininga si Felicity, pinisil ang baso ng tubig sa kamay.“Pakiramdam ko, si Charlotte… parang ibang tao na siya simula nang mag-asawa. Wala na ‘yung dati niyang lively at energetic na side. Ngayon, parang drained, parang hollowed out. Kanina sa dinner, ramdam ko pa talaga ‘yung contempt ni Robert, tapos dagdagan pa ng trato ni Mama Rosario at Clarisse… nakakakilabot.”Napailing siya, hinahabol ang sariling damdamin. “Bakit ba kailangan pang mag-asawa ang mga babae?”Napatitig siya sa malayo, sa mga ilaw ng lungsod na tila sumasabay sa kanyang pagod. “Buong oras, buong energy, ibinibigay para sa asawa’t mga anak, tapos housework pa. Pero in the end, hindi naman appreciated.”Sandaling natahimik si Felicity bago muling nagsalita. “Tumingin ako sa paligid kanina, sa mga mag-asawang kilala natin. And you know what? Wala akong nakikitang tunay na masayang housewife. Lahat may bitbit na lungkot.”Tahimik na pumailanlang ang mga sasakyan sa kalsada sa i

PAGLINGON ni Felicity, sinalubong siya ng malamig pero matalim na tingin mula kay Thorin.“Go inside. Don’t stay here on the balcony,” utos niya, firm at walang halong biro.Kanina pa handa si Felicity na bumalik sa loob dahil sobrang awkward na ng sitwasyon. Pero dahil sa tono ng boses ni Thorin na parang may ipinag-uutos lang siya, biglang kumulo ang loob niya.She raised an eyebrow. “Eh bakit ikaw, hindi ka papasok?”Halos sabay namula ang tenga niya nang marinig ang sagot nito.“Because you’re a woman. You shouldn’t be hearing this kind of thing.”Napakurap si Felicity. Seriously? Ano raw? Anong klaseng logic ‘yon?Her face burned hotter, pero sa isip-isip niya, So what kung nakakarinig ako? Hindi naman ibig sabihin gusto ko. She wasn’t eavesdropping on purpose, nadadamay lang siya sa ingay.Still, she straightened her posture and acted like it was nothing, kahit ramdam niya ang init ng pisngi niya. She didn’t want Thorin to think she was too fragile or too girly.At that moment,

“EH dati sa bahay ng tita ko, I used to sleep sa balcony floor. May couples din na super lively—upstairs, downstairs, everywhere. Kaya sanay na ako sa ganun...”Thorin’s brow furrowed slightly, his voice low and firm. “Can’t you live somewhere with more privacy?”Felicity laughed softly, parang nakikipagbiruan lang. “As if I don’t want that! Siyempre gusto ko rin ng malaking villa. Pero hello, sino ba namang ayaw ng better life kung may pera? Ang tanong mo parang, ‘Why not eat steak everyday?’ Eh obvious naman—kailangan ng budget.”She shrugged, parang sanay na.“Normal lang ‘to. High-end pa rin naman tong complex, pero most residents are young couples. Kaya inevitable 'yung ingay upstairs or downstairs. You’ll get used to it eventually, it’s human instinct lang.”Thorin didn’t answer. He just lowered his gaze and continued sipping his coffee, expression unreadable.“By the way, Mr. Thorin!” Felicity suddenly remembered something important.“About dun sa perang ibinigay mo kay Chase..