Todos os capítulos de My Billionaire Husband's Hidden Identity : Capítulo 131 - Capítulo 140

FELICITY was more than just happy— para siyang nasa alapaap ng mga sandaling iyon.Pagkahiwalay nila ni Thorin, agad niyang binuksan ang music player at nagpatugtog ng upbeat na kanta. In an instant, nagbago ang atmosphere sa loob ng sasakyan—mas magaan, mas lively.Napa-hum pa nga siya kasabay ng rhythm habang bahagyang tumatapik sa manibela. Hindi siya makapaniwala—may sarili na siyang kotse. At hindi lang basta kotse, kundi ang “dream car” niya. Isa sa mga life goals niya ay natupad na.Pero kahit gano’n, ramdam pa rin niyang kanina, may something off sa mood ni Thorin. Hindi naman siya tanga dahil meron siyang matalas na instinct, gaya ng sinasabi nilang “woman’s intuition.”Could it be na… kahit sinabi nitong “regalo” nito ‘yung kotse, deep inside, nag-aalala si Thorin sa presyo?Napabuntong-hininga siya. Hindi nga biro ang halaga ng isang kotse— ilang libo rin ang halaga niyon. Well, super grateful siya kay Thorin, lalo pa't ito pa ang nagprisinta na magbayad ng kotseng iyon par

FELICITY sat quietly on the couch, her fingers absentmindedly tracing the edge of the coffee mug in her hands. Sa kabilang upuan, nakasandal si Shia, nakataas ang isang kilay habang pinagmamasdan siya.“Girl, huwag mo nang masyadong seryosohin ‘yang agreement,” sabi ni Shia, sabay irap na parang hindi siya makapaniwala sa iniisip ng kaibigan. “Papel lang ‘yan. At tsaka, hello? Binilhan ka ng kotse. Ibig sabihin, kahit papaano, may spot ka na sa puso niya.”Napatingin si Felicity, bahagyang kumunot ang noo. “Shia… hindi mo gets. Kanina, pauwi kami para balikan sana ‘yung kotse n'ya, ang bigat ng aura niya. Parang may sama ng loob. Hindi ko kaya tanggapin ‘to na parang wala lang.”Umayos ng upo si Shia, nag-lean forward na parang may sasabihing sekreto. “Pero isipin mo ha—kung hindi kanya type, bakit siya mag-aaksaya ng effort at pera? Lalaki ‘yan, Fel, hindi magbibigay ng ganyang bagay kung wala siyang nararamdaman.”Huminga nang malalim si Felicity, sabay ibinaba ang tasa sa mesa. “Ka

HINDI pa ganoon ka-late nang dumating si Thorin sa Quantum Apartment. Pagpasok niya, tinanggal lang niya ang sapatos at dumiretso sa loob. Paglingon niya, nakita niya si Felicity na bagong labas mula sa bathroom, hawak ang puting towel at pinupunasan ang buhok.“Oh, Mr. Thorin, ang aga mo ngayon,” bati ni Felicity, parang sanay na sanay lang sa presensya niya.Bahagyang napatigil si Thorin. “Yeah.”Hindi sinasadyang napasulyap siya sa suot nitong oversized T-shirt na may bakas pa ng tubig. Halatang kagagaling lang sa shower. Hindi man ito lantad pero sapat na para magpaandar ng imahinasyon. ‘Seriously? Ganito lang siya lalabas?’“You seem to be in a good mood,” komento ni Thorin, mahinahon ang boses.“Of course,” sagot ni Felicity, nakangiti. “Binilhan mo ako ng bagong kotse kanina. I swear, kahit sa panaginip ko mamaya, nakangiti pa rin ako.”“Nice. How’s work? Wala namang big problems, right?”“It’s fine. Tapos na lahat.”Habang nagsasalin ng tea sa kusina, gumawa rin si Felicity n

FELICITY was about to say something nang biglang nag-vibrate ang phone niya sa ibabaw ng mesa.Napatingin siya sa screen—hindi kilalang numero. ‘Sino naman ‘to sa ganitong oras?’Dahan-dahan niyang sinagot ang tawag. “Hello?”“Felicity, ako ‘to… si Tita Marites.”Pagkarinig pa lang sa pangalan at boses nito, agad nanigas ang ekspresyon ni Felicity. Kanina lang ay relaxed at maaliwalas siya, pero ngayon ay para bang may malamig na hangin na bumalot sa paligid.“Ano’ng kailangan mo, Tita?” malamig niyang tanong.Thorin, who was standing nearby, instantly noticed the shift in her aura. From her usual warm and lively demeanor, Felicity had turned cold and distant.“Bakit hindi na kita makontak sa dati mong number? Ilang taon na rin tayong ‘di nagkikita, ‘di ba?” tanong ni Tita Marites, na kahit may ngiting maririnig sa boses ay may halong tigas at singhal pa rin ang tono.‘Hindi mo ako makontak kasi matagal na kitang naka-block,’ Felicity thought bitterly. ‘At imposibleng hindi mo alam ‘y

BEFORE he could finish speaking, ilang malalaking lalaki na halos dalawang metro ang tangkad ang biglang pumalibot sa kanya.Isang hanay ng mga lalaking naka-itim na shades ang nakatitig nang matalim sa mag-ina. Si Jerome at si Marites ay parehong bahagyang umatras ng kalahating hakbang, halatang natakot.Tahimik lang ang mga bodyguard, pero malinaw ang mabagsik at malamig na ekspresyon sa mukha nila—isang tingin pa lang, ramdam mong hindi sila basta-basta pwedeng harapin.Napayuko si Jerome, mahigpit na hinawakan ang kamay ng kanyang ina at hindi nagsalita.Sa loob ng sasakyan, malamig na tumingin si Thorin sa mag-ina na naiwan sa labas. Hindi siya nakikisalamuha sa mga taong gaya nila, at ni hindi man lang niya tiningnan muli.Pagkasara ng pinto ng Rolls-Royce, dahan-dahan itong umusad patungo sa entrance ng subdivision. Sumakay naman ang mga bodyguard sa convoy sa likod bago isa-isang umalis.Saka lamang nagsalita si Jerome.“Ma, nakita mo ba ‘yung lalaking nasa loob ng kotse kanin