All Chapters of My Billionaire Husband's Hidden Identity : Chapter 171 - Chapter 180

HABANG nag-uusap, biglang tumunog ang cellphone ni Felicity. Napatingin siya sa screen—unfamiliar number. Saglit siyang nag-alinlangan bago sinagot.“Hello?” malamig na bati niya.Konektado ang tawag, pero walang kahit anong tunog sa kabilang linya. Nanatili siyang nakikinig, naghihintay.“Hello?” ulit niya, medyo mas mahigpit na ang tono.Ilang segundo ang lumipas bago niya pinutol ang tawag, napakunot ang noo. “Mukhang wrong number lang,” bulong niya, pero sa loob-loob niya, may kakaibang kutob. Malakas lagi ang instinct ni Felicity, at ramdam niya—may mali sa tawag na iyon.Kinabukasan, pagmulat ng kanyang mga mata, agad niyang napansin ang malakas na pag-kislot ng kanyang talukap. Right eye. Napangiwi siya.Sa pamahiin, ang kaliwang mata raw na kumikibot ay good luck, pero kapag kanan—masama. Para kontrahin iyon, mabilis siyang kumuha ng maliit na piraso ng tape at idinikit sa eyelid niya.Napailing si Thorin nang makita ang ginawa niya, bahagyang natatawa. Hindi niya mapigilang m

“BAKIT naman kotse ko ang napag-trip-an mo?” malamig na tanong ni Felicity, nakatingin ng diretso kay Jerome.Ngumisi si Jerome, mayabang. “Dahil gusto ko! Kami ng pamilya ang nagpalaki sa ’yo. Libre kang kumain at tumira noon dahil sa amin. Kotse lang ’to, mura na ’yon kapalit ng lahat.”Habang sinasabi niya ito, halatang balak pa nitong tawagan ang mga barkada niya para tulungan siyang dalhin ang kotse.Nagngalit ang panga ni Felicity, pero alam niyang kung pisikalan ang labanan, hindi siya at si Shia ang mananalo laban kay Jerome at kay Tita Marites.Si Tita Marites naman, tuwang-tuwa pa sa tapang ng anak, nagkukunwaring mabait habang ngumiti. “Oh Felicity, bakit ka pa kasi nagmamaneho ng kotse? May asawa ka naman, ’di ba? Gamitin mo na lang kotse niya. Ibigay mo na ’to kay Jerome.”Nagpatuloy pa siya, parang sermon. “Hindi makakapag-asawa ang anak ko kung wala siyang maipapakita. Ni bahay nga wala pa. Kaya kung ibibigay mo na lang ang kotse mo, malaking tulong ’yon. Sakripisyo lan

NAGULAT si Jerome nang biglang mawala ang video na pinost niya. Parang bula lang na na-delete kahit hindi pa fully naka-upload.“Impossible ‘to…” bulong niya, nanginginig ang kamay habang hawak ang phone.Hindi niya alam na mula pa kanina, mino-monitor na ang account niya. Tahimik nang gumalaw ang PR team ng Evans Group, at awtomatikong binlock ng system ang kahit anong video na maglalabas ng negative post laban kay Thorin. Ito rin ang dahilan kung bakit parang wala lang kay Thorin ang pananakot ni Jerome kanina.Pero si Jerome, hindi pa rin nadala. Muli siyang nag-video sa dalawa. “Guys! Tignan n’yo ‘to! Ungrateful couple ‘tong dalawa!” sigaw niya habang hawak ang phone. “’Yung lalaki, nag-aasta pang gentleman, pero itong babae, pero walang utang na loob! May pambili ng kotse na libo-libo ang halaga pero 'di makabigay kahit singko sa kamag-anak na nagigipit!”“Hoy!” singit muli ni Shia, halatang hindi na matiis. “Sobra ka na. Pwede kang kasuhan ng cyber libel sa mga sinasabi mo! 'Di

FELICITY couldn’t help but worry na baka makaapekto ang gulo kanina sa trabaho ni Thorin.“Sorry… baka nasira ko ang reputation mo dahil sa akin,” sabi niya, ramdam ang bigat ng guilt.Simula pa nang ikinasal sila, halos walang issue si Thorin, pero siya, lagi na lang binibigatan ng problema ng mga kamag-anak. Naawa tuloy siya sa lalaki.“Kailangan mo na bang bumalik sa office agad? Baka ma-late ka at bawasan pa sweldo mo?” tanong niya, nag-aalala.“I’m fine,” kalmadong sagot ni Thorin.“Sorry kung nadamay ka pa sa sitwasyon ko,” bulong ni Felicity, nahihiya.“Na-experience mo na ba dati na ganyan ka nila i-harass?” tanong ni Thorin, diretso ang tingin.Napabuntong-hininga si Felicity. “Ever since naging maayos na ‘yong trabaho ko at unti-unting tumaas ang income, parang lagi na lang akong target ng mga kamag-anak. Ang dami nilang sinasabi, puro pang-aalipusta.”Napatingin siya sa oras at agad nagsalita. “May time ka pa ba for lunch? Ako na ang taya.”Kahit paano, gusto niyang suklian

UNTI-UNTING naglaho sa tanawin ang mga gusali sa labas ng bintana makalipas ang mahigit dalawang oras na nagmamaneho sina Thorin at Felicity. Habang papalayo sila sa lungsod, napalitan ng malalawak na palayan, taniman ng mais, at mangilan-ngilang mga kabahayan. “Ano bang itsura ng province mo?” malamig na tanong ni Thorin, hindi man lang tumingin kay Felicity. “Katulad lang ng ibang probinsya,” tugon ni Felicity habang nakatanaw sa labas. “Karamihan ng kabataan, nasa Maynila o ibang bansa para magtrabaho. Ang mga naiwan na lang doon, matatanda, nag-aalaga ng mga hayop o nagbabantay ng bukid.” Tumango si Thorin nang walang ekspresyon. “Figures. Ganun naman palagi. Umaalis ang mga may ambisyon, ang natitira, those who settle.” Nagpatuloy ang biyahe sa katahimikan, hanggang sa may lumitaw na service area sa unahan, isang gasolinahan na may karinderya at maliit na convenience store. “Magpapa-gas tayo,” sabi ni Thorin, diretso, parang utos lang. “Kung kailangan mong gumamit ng banyo,