All Chapters of My Billionaire Husband's Hidden Identity : Chapter 181 - Chapter 190

NANG hubarin ni Farrah ang kanyang shades, mas lalo pang lumutang ang features niya, mas defined, mas glam kaysa dati.Si Farrah na dati ay simpleng may monolid at medyo flat ang ilong, ngayon ay may malalaking double eyelids at mas matangos na ilong. Kasama pa ang chestnut brown waves ng buhok niya, mukha talaga siyang leading lady sa isang K-drama.“Farrah… grabe, ang ganda mo na ngayon,” bulalas ni Felicity, halatang mangha.Bahagyang namula si Farrah at ngumiti. “Nag-aral ako sa South Korea ilang taon na ang nakalipa. May konti ring retoke.”Nang marinig iyon, biglang naintindihan ni Felicity kung bakit ibang-iba na ang aura niya ngayon.Napansin naman ni Farrah ang lalaking nakatayo sa likod ni Felicity. Medyo napatigil siya. “Sino siya?”Hinila ni Felicity si Thorin palapit at ipinakilala. “Si Thorin...asawa—este boyfriend ko.” Hindi niya puwedeng sabihin sa kapatid na kasal na siya dahil bukod kay Charlotte, wala nang ibang nakakaalam ng bagay na iyon sa kanyang pamilya.Bahagy

“SAKA nagkasundo na rin kami ni Thorin na kapag 'di nag-work 'yung kasal naman, maghihiwalay kami,” dagdag pa ni Felicity sa kapatid.“Okay,” sagot naman ni Farrah, pero hindi niya naiwasang sulyapan si Thorin na nasa likuran lang nila. Tall, broad shoulders, long legs na parang model ang tindig.Ayaw ni Felicity na mag-worry ang kapatid kaya binago niya agad ang usapan. “By the way, Farrah, sabi mo nagtatrabaho ka rin sa malaking kompanya? Anong company ’yon?”“Meyer Group,” sagot ni Farrah na may konting pride sa boses.“Wow, ang galing naman!” tuwang sagot ni Felicity, genuine ang saya para sa kapatid.Si Farrah kasi, bata pa lang ay palaban at matalino na. Pagbalik niya mula South Korea, mas lalo pa itong gumanda at parang ibang level na ang dating, parang talagang belong sa elite. Kaya tama lang na makapasok ito sa malaking kompanya.Naalala ni Felicity ang dati niyang pag-aalala na baka mahirapan si Farrah sa buhay, lalo na’t hawak ng mga tiyuhin nila ang lahat. Pero ngayon, mal

“WHE you first came to this family, mahina ka at laging may sakit,” mahinahong paliwanag ni Farrah habang nakatingin sa kapatid. “Marami sa mga kamag-anak ang nagsabing sumuko na sina Mama at Papa, pero hindi nila ginawa. Pinilit ka pa rin nilang alagaan.”Humigpit ang hawak ni Felicity sa bracelet. Tahimik lang siyang nakikinig, pero ramdam ang bigat ng bawat salita.“Alam mo ba?” dagdag pa ni Farrah, medyo nanginginig ang boses. “May isang beses na nawala ’yan. Ninakaw at muntik nang ibenta. Pero nung nalaman nila Mama at Papa, pinilit nilang ibalik at itinago ulit. Para sa kanila, hindi lang basta bato ito. Sagrado. Dahil iniwan ito ng totoong mga magulang mo.”Nanlamig ang dibdib ni Felicity. Bumalik sa kanya ang alaala ng kabutihan ng kanyang adoptive parents. Pero bago pa man niya tuluyang matanggap mula sa kanila ang bracelet, kinuha ng kapalaran ang buhay ng mag-asawa sa isang aksidente.Nag-init ang mga mata ni Felicity, pinipigil ang pagbagsak ng luha. Mabubuting tao sila… b

HABANG nasa biyahe, mahigpit na hawak ni Felicity ang kahon na nakuha niya mula sa lumang bahay. Ilang beses niya itong binuksan at paulit-ulit hinawakan ang stone necklace, parang may misteryo itong hindi niya mawari.Makintab at makinis ang pakiramdam ng bato sa kanyang palad. Sa likod, may mga ukit na simbolo na parang hinulma gamit ang kamay.“Was this carved by my parents themselves?” tanong niya sa isip.Pero nang makita niya ang kakaibang mga simbolo, napaisip siya. “Mga dayuhan ba sila? O baka nabili lang nila ito habang naglalakbay?”Noong panahong iyon, ang kakayahang bumiyahe ay tanda ng yaman. “Kung may pera sila noon… bakit nila ako iniwan?” sunod-sunod niyang tanong sa isipan.Natulala si Felicity habang nakatitig sa mga ukit ng bato. At kaagad naman itong napansin ni Thorin. “What’s wrong?” tanong nito, nakasulyap habang nagmamaneho.“I just wonder…” mahinang sagot ni Felicity, “…what kind of people my parents were. Artist ba sila? Or just… poor people?”Hinaplos niya u

“NO, that’s the rule. Kung hindi ka sasagot, iinom ka,” pilit ni Felicity, may halong biro pero seryoso ang tingin.“Palitan mo na lang ang tanong,” malamig pero diretso ang sagot ni Thorin.Sakto namang may tunog na nagmula sa kusina. Biglang tumayo si Felicity at tumakbo patungo sa kusina. Pagbalik niya, may dala na siyang malaking plato ng hipon. Sunod niyang inilapag ang mabangong pritong isda, may kasamang side dishes at mani na binili nila kanina. Sa isang iglap, napuno agad ang mesa ng pagkain.“Okay, official na ang dinner,” aniya habang inaayos ang mesa, halatang excited.Samantala, lumabas si Thorin sa balcony, hawak ang cellphone. He stood tall, his head slightly tilted as he listened. The sharp, clean lines of his face were highlighted by the glow of the night.Sa kabilang linya, ang secretary niya ang nagtatanong tungkol sa kontrata. Paminsan-minsan, marahang tumatango si Thorin habang nakikinig. Even in just pajamas and slippers, Thorin’s posture stood out—fit, masculine