جميع فصول : الفصل -الفصل 30

ILANG buwan na ang lumipas, hindi pa rin makalimutan ni Aedam ang nangyari kay Meadoy, lalo na ang kaniyang anak. Palagi itong nakatitig sa kawalan, kung minsan ay nahuhuli niyang umiiyak. Hindi na rin ito gasinong nagsasalita. Na-trauma ito sa nangyari. Pinilit niyang pagaanin ang kalooban nito. Araw-araw niyang pinapadalaw si Drake at ang iba niyang kaibigan para lang muli itong sumaya. Hindi siya sanay na makitang malungkot ang bata. Tuwing wala siyang pasok ay ipinapakonsulta niya ito sa isang psychi"trist at unti-unting nakarecover ang bata. Isinasama pa rin niya ito sa office para malibang at tulad ng nakasayanan, may dalang Jollibee ito. Si Tyron ay apple. Si Kent ay ice cream. Pizza naman ang kay Jack. Si Zeus, mga bagong doll at iba pang laruan. Tulad nng araw na 'yon, nasa office na naman niya ang mga kaibigan, inaaliw ang kaniyang anak. "Wow! Ang dami naman po!" bulalas ng bata. May ningning na sumilay sa mata nito, na sobra niyang ikinasaya. Mukhang naka-recover na na

PATULOY na lumuluha si Avi at sa bawat hikbing naririnig ni Aedam ay parang sinasakal siya. Nahihirapan siyang huminga. Sa murang isipan ng anak ay nasaksihan nito ang malagim n nangyari na kumitil sa buhay ng ina. Paano niya papawiin 'yon sa isipan ng anak? He took a deep breath. Tiningala ang kalangitan. Kahit siya'y hindi rin mapigil ang panunubig ng mata. Two years na ang lumipas pero sariwa pa rin sa kaniyang alaala ang lahat ng nangyari. Sobrang sakit pa rin. Hindi niya matanggap na maagang nawala si Meadow nang dahil sa kaniya. Hindi matanggap na maikling panahon lang ang inilaan ng tadhana para sa kanila. Hindu man lang niya nagawang humingi ng sorry sa mga nagawang pagkakamali noon. Hindi man lang nito nakitang muli ang kaniyang ama. Ilang minuto lang ang itinigal nila sa tulay, nagyaya na rin agad ang kaniyang anak. Sa bahay pa rin ng ama sila tumutuloy, ayaw silang paalisin nito. Hindi rin naman niya gustong iwan mag-isa ang kaniyang ama. Tiyak na maiinip ito kapag lumay

SA mga araw na lumilipas, nasanay na si Aedam na maagang gumigising. Siya ang naghahanda ng uniform na susuotin ng anak, at tsini-check din niya ang pagkaing aalmusalin nito. Maging ang assignment na ginagawa nila sa office ay pinapasadahan niyang muli. Sinisiguradong nasa maayos ang lahat, tulad nang umagang 'yon, paulit-ulit na tinitingnan ang gamit ng anak at nang masiguradong nasa tama ay saka pa lang siya napanatag ang isipan. Sumunod ang unifom, kinuha nito 'yon sa walk-in-closet, inilapag sa pahabang sofa, ingat na ingat na huwag magusot, saka'y maingat na lumabas ng silid. Bago niya isinara ang pinto ay sinulyapan muna niya ang nahihimbing pang anak. Nagtuloy siya sa kitchen. Naabutan niyang nagluluto si Eliza. Ham and hotdog ang kaniyang nakita, nakaayos na rin ang baunan nito. Lihim siyang napangiti dahil sa ugali ng nag-aalaga sa anak niya. Mabuti itong kasambahay. Lahat ay nasa maayos lalo na pagdating sa kaniyang anak. Tinungo niya ang fridge, kinuha ang fresh milk at

"DADDY, aalis ka po?" Dumoble ang pangamba ni Aedam. Kanina pa niya pinag-iisipan kung anong paalam ang sasabihin niya sa anak. At ngayon ay nakita nito ang mga gamit niya. Nilingon niya ito. Kita niya ang pagtataka sa mukha ng anak. Alam niyang iiyak si Avi kapag umalis siya. Ipinantay niya ang katawan dito. "Baby, ilang araw lang na mawawala si Daddy. May aasikasuhin lang ako." Masuyong haplos ang kaniyang iginawad sa pisngi ng anak. Rumihistro sa bagong gising nitong mukha ang lungkot. At tulad nang dati, nakabahad ang natuyong laway sa gilid ng labi. Sabog-sabog din ang buhok. "Anak, may work si Daddy. Don't worry, I call you every hour." "Every hour?" Natigilan siya't napaisip. Hindi nga pala puwede, lalo na kung nasa school ito. Niyakap na lang niya ito. "Tatawagan na lang kita kapag free ako, anak. For now, kailangan kong pumunta sa malayo kasi may work si Daddy. Big girl ka na, 'di ba?" Umangat ang katawan niya, tinitigan ang mukha at saka ngumiti. "Smile ka

NAGKABUHOL-BUHOL ang pintig ng puso ni Aedam, hindi inaalis ang titig sa babaing katabi ng lalaking hawig ni Ramon. Masusi niyang sinusuri ang kabuohan nito. Hindi siya mapakali sa kinauupuan. "Her face-- shit!" anas ng kaniyang isipan. Naawat lang ang paninitig niya sa babae nang magsalita si Ramon. Napilitan siyang sulyapan ang ginoo. "By the way, Mr. Cromwell--" "Aedam na lang," maagap niyang pigil. "Oh! Okay. May mungkahi si Rodolfo." Itinuto nito ang lalaking katabi ng babaing tinitigan niya. Tumalim ang titig ng lalaking itinuro ni Ramon. Parang may lihim na galit sa kaniya. Tumayo na rin ito't humakbang palapit sa kaniya. "Mr. Cromwell, hindi ako sang-ayon sa gusto ng aking mga kapatid, pero kung papayag ka sa gusto ko, baka pumayag na rin akong ibenta ito." Medyo malagom ang boses nito, halos kasing taas din niya, pero kung sa pisikal na anyo, mas lamang siya rito. May kaitiman ang balat nito, kumpara sa kulay niya. "What is it?" "Huwag mo nang isama ang k