All Chapters of พยาบาทรักลวงใจ: Chapter 281 - Chapter 290

282คุณแม่ยังสาวรู้ซึ้งแล้วว่า การรอคอยให้คนที่เรารักตื่นขึ้นมานั้นมันทรมานแค่ไหน ทุกนาทีที่เคลื่อนผ่านเต็มไปด้วยความหวัง...หวังว่านาทีต่อไปคนที่นอนหลับตานิ่งบนเตียงจะตื่น รอแล้วรอเล่า รออย่างทุกข์ใจ วชิราภรณ์รู้ซึ้งความรู้สึกนั้นแล้ว มารดาของเธอคงจะทรมานใจมากที่สุด ที่ต้องอยู่เฝ้าข้างเตียงลูกสาว ใจจดใจจ่อรอวันฟื้นตื่น บวกรวมกับทุกคนที่รู้จักเธอ พวกเขาก็คงมีความรู้สึกไม่ต่างกันรออย่างมีความหวัง…รออย่างทุกข์ระทมใจ...แต่ก็ยังคงรอต่อไป...เพื่อวันหนึ่งคนที่เรารักจะฟื้นคืน...เช่นเดียวกับเธอที่รอธัญญ์ตื่นทุกลมหายใจ...การรอคอยของวชิราภรณ์ดูเหมือนจะสิ้นสุดลง ราวห้าโมงเย็นในวันที่แปดของนิทรา คนที่นอนหลับนิ่งบนเตียงเริ่มมีปฎิกิริยาบางอย่าง ปลายนิ้วของเขากระดิกหลายนิ้ว เปลือกตาที่เกียจคร้านเริ่มเปิดอย่างเชื่องช้า กระพริบตาถี่ๆ ขับไล่แสงนีออนที่แยงเข้ามาในตาดำ รู้สึกถึงความตึงของบาดแผลตรงศีรษะและช่วงรักแร้ แขนขยับไม่ค่อยถนัดเช่นเดียวกับขาที่วางอยู่บนหมอนสามใบ มองไปบนเพดานและด้านข้างที่ไม่คุ้นตา และนั่นบอกให้เขารับรู้ว่า ตนเองไม่ได้อยู่บ้านและไม่ได้นอนอยู่หน้าบ้านของกัญญาด้วย แล้วเขาอยู่ที่

284ร่างที่นอนหลับใหลบนเตียงเริ่มขยับตัว เปลือกตาที่ปิดสนิทมานานแรมปีกระตุกถี่ ก่อนที่จะค่อยๆ เปิดออกอย่างเชื่องช้า กระพริบถี่และหยีตาลงเล็กน้อย เพื่อให้ดวงตาได้ปรับสภาพกับความเจิดจ้าของแสงนีออนและแสงพระอาทิตย์ที่ลอดผ่านเข้ามาในห้อง เมื่อดวงตาปรับสภาพเป็นปกติแล้ว อรุณวรรณได้สอดส่ายตามองไปรอบๆ ห้องที่เธอนอนอยู่ ห้องนี้ช่างคุ้นตาเธอเหลือเกิน ของใช้และการตกแต่งห้องเหมือนกับห้องของณัชญ์ไม่มีผิด ห้องของคุณณัชญ์... เธอครางอยู่ในใจเมื่อประจักษ์แจ้งว่าห้องนี้คือห้องของณัชญ์ ชายหนุ่มที่เธอรักมากที่สุดคนหนึ่ง เป็นเพราะภาพถ่ายของณัชญ์ที่ติดอยู่บนฝาผนังทำให้เธอมั่นใจว่าต้องใช่ห้องของเขาแล้วคำถามอีกหลายคำถามก็ตามมา เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เธอไม่น่าจะอยู่ในห้องนี้ น่าจะอยู่ชดใช้กรรมที่ทำไว้ทั้งหมด ก่อนที่ตนเองจะหมดสติ อรุณวรรณจำได้ว่าเธอเป็นคนนำปิ่นปักผมแทงลงบนหน้าอกของตนเอง เพื่อหลีกหนีความอัปยศที่ปัญญาและพรรคพวกกำลังมอบให้ พร้อมกันนี้ความทรงจำสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบได้ย้อนกลับเข้ามาในหัวของเธอ ยายชด... ชื่อของบุคคลสำคัญที่สุดในชีวิตผุดขึ

286“ใครว่าล่ะ ทุกคนให้อภัยเธอหมดทุกคนแล้ว เพราะเธอได้แก้ตัวในความผิดของตัวเองด้วยการไปสารภาพผิดกับพี่ธัญญ์ ยอมเปิดปากเล่าเรื่องต่างๆ ที่ทุกคนไม่รู้ของเขมให้พี่ธัญญ์ฟังอย่างละเอียด รวมทั้งเรื่องแผนการฆ่าฉันของเขมด้วย การที่เธอตัดสินใจมาหาพี่ธัญญ์ในวันนั้นโดยที่ไม่สนใจว่าตัวเองและยายจะเป็นยังไง นั่นก็แสดงให้ทุกคนเห็นแล้วว่า เธอไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรที่ทำลงไปทั้งหมดเพราะถูกเขมบังคับ ก่อนหน้านั้นทุกคนอาจจะเกลียดเธอ แต่พอรู้ความจริง ความรู้สึกของทุกคนก็เปลี่ยนไป รวมทั้งตัวฉันด้วย”เขาดันร่างเธอให้ออกห่างเพียงนิด ช้อนใบหน้าสาวขึ้นมาด้วยปลายนิ้ว มองลึกลงไปในนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนประกายสุกใส เจ้าของดวงตาคู่นั้นใจสั่น แก้มแดงระเรื่อไล่ไปถึงลำคอ เมื่อเห็นดวงตาคมเข้มของเขาในระยะใกล้“ความเกลียดของฉันที่มีต่อเธอมันค่อยๆ หายออกไปจากใจตั้งแต่วันที่พี่ธัญญ์เล่าเรื่องที่เธอไปหาพี่ธัญญ์ พอฉันรู้ถึงเหตุผลและความจำเป็นของการกระทำทั้งหมด ความเกลียดมันก็เลยลดน้อยถอยลง จนฉันได้เห็นสภาพเธอตอนที่ถูกนำตัวส่งโรง’ บาล แล้วรู้ว่าทำไมเธอถึงใช้ปิ่นปักผมปลิดชีพตัวเอง วินาทีนั้นฉันใจสั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ม่านบาง

288“เคล็ดลับและเทคนิคการมีลูก” ตัณติกรอ่านตัวหนังสือตัวใหญ่ที่พิมพ์ไว้หน้าปก “อะไรแองจี้” ก่อนจะยิงคำถามใส่น้องสาว“เอ้า!!...เขาก็เขียนอยู่ว่า เคล็ดลับและเทคนิคการมีลูก มันก็เป็นไปตามนั้น ในหนังสือเล่มนี้มีเทคนิคในการมีลูก ประมาณว่าเลือกได้เลยว่าอยากได้ลูกผู้หญิงหรือชาย พี่อาร์มอยากได้ลูกเพศไหนก็เลือกทำตามวิธีที่เขาบอก แต่แองจี้ขอหลานคนแรกเป็นหลานชายนะ เพราะฉะนั้นพี่อาร์มทำตามหน้าที่ 54 เลย แองจี้คั่นเอาไว้ให้แล้ว” อัชฌาตอบคำถามพี่ชายพร้อมกับกางหน้าที่เธอใช้ที่คั่นหนังสือคั่นหน้าสำคัญเอาไว้“มันจะใช้ได้ผลจริงๆ เหรอ เชื่อได้หรือเปล่า” ปากก็พูดแต่ตาก็อ่านตัวหนังสือที่อยู่ในหน้านั้น จดจำวิธีและเทคนิคที่เขียนไว้“ได้ผลสิพี่อาร์ม แองจี้เข้าไปในเว็บไซด์หนึ่งโดยบังเอิญ เลยได้รู้ว่ามีหนังสืออย่างนี้ด้วย เขาทำได้ผลกันตั้ง 90% แน่ะ ส่วนอีก 10% พลาดเป้าไม่ได้เพศที่ตั้งใจไว้ แต่ก็ถือว่าได้ผล แองจี้ก็เลยศึกษาเรื่องนี้ตั้งหนึ่งอาทิตย์เพื่อความแน่ใจ จากนั้นแองจี้ก็จดชื่อหนังสือเอาไว้ แล้วไปสั่งซื้อกับร้านหนังสือ เผอิญเหลือเกินว่าหนังสือมันได้วันนี้ตอนเย็น แองจี้ก็เลยต้องรีบไปเอาที่ร้านหนังสือ ทำให

290“เป็นอะไรคนดีของผม” เขาถามเมื่อก้าวขึ้นเตียงแล้วทอดกายลงนอนข้างร่างของสาวสวยที่มีท่าทางเหมือนคนกำลังร้องไห้“จี จีกลัว” เธอตอบเสียงสั่น“กลัวอะไรครับ” ตัณติกรเอ่ยถาม กรีดน้ำตาสาวที่เอ่อล้นตรงขอบตาอย่างแผ่วเบา“จี จีไม่บริสุทธิ์ จีกลัวคุณอาร์มไม่มีความสุข” รุ่งรุจีบอกสามีตามตรง“คิดอะไรโง่ๆ ความสุขของผมไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าจีจะมีความสาวให้ผมหรือเปล่า ความสุขของผมคือได้อยู่ใกล้ๆ จี ได้รัก ได้ดูแล ได้เอาใจใส่และได้รับความรักจากจีต่างหาก อย่างอื่นผมไม่สนใจ ต่อให้จีผ่านผู้ชายมาเยอะกว่านี้ผมก็ไม่สน ผมรักจีที่เป็นจี รักที่ปัจจุบัน ไม่ใช่อดีต”ตัณติกรกล่าวความรู้สึกที่กลั่นออกมาจากใจให้คนที่เขารักได้รับฟัง คำพูดของเขาทำให้สาวขี้กลัว หากยจากอาการดังกล่าวเป็นปลิดทิ้ง ความประหม่าเหือดหายไปจนสิ้น“จีรักคุณอาร์มค่ะ คุณอาร์มจะเป็นผู้ชายคนสุดท้ายที่จีจะมอบหัวใจให้”“แค่นี้แหละครับที่ผมต้องการ ผมรักจีนะครับ”เขามอบจุมพิตหวานๆ ทาบทับเรียวปากสวยเป็นอันดับแรกหลังจากที่พูดจบ ตามมาด้วยมือแกร่างที่เริ่มสำรวจเรือนร่างอรชรของภรรยา ไล่ตั้งแต่โคนขาสาวที่ถูกลูบไล้อย่างแผ่วเบา ทำเอาเธอรู้สึกเสียววาบร้อนวูบข