All Chapters of พยาบาทรักลวงใจ: Chapter 271 - Chapter 280

272“คุณไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉัน ฉันรับปากเท่าที่จะรับปากได้เท่านั้น แล้วเรื่องพี่หมอเป็นเรื่องนอกประเด็น คุณไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย หรือจะให้ฉันบอกคุณตอนนี้เลยหรือเปล่าว่า คุณไม่ผ่านการพิจารณา ทีนีปล่อยฉันได้หรือยัง” มือใหญ่รีบปล่อยมือเล็กทันควัน แบบไม่รั้งรอให้เธอพูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง ถ้อยคำของวชิราภรณ์เหมือนประกาศิต ชี้เป็นชี้ตายชีวิตของเขาก็ว่าได้ หากไม่ยอมทุกอย่างเป็นอันจบ แต่ถ้าหากยอมทุกอย่างยังคงดำเนินต่อไป ธัญญ์จึงเลือกข้อหลังเพราะเขาต้องการจะเดินหน้าง้อสาวใจแข็งต่อไป“แล้วจำไว้ว่า อย่ามาทำอย่างนี้กับฉันอีก และอย่าพูดจาถึงพี่หมออย่างนั้น ถ้าคุณละเมิดสิทธิ์ฉันอีกครั้งเดียวทุกอย่างเป็นอันจบ”วชิราภรณ์ย้ำให้ธัญญ์เข้าใจอีกครั้ง ก่อนจะเบนสายตาไปมองนอกรถไม่สนใจชายหนุ่มที่นั่งข้างกาย ส่วนธัญญ์ก็นั่งเงียบไปตลอดทาง จนกระทั่งถึงตลาดทั้งคู่จึงลงจากรถในระหว่างที่วชิราภรณ์จ่ายตลาดทุกคนที่จับจ่ายใช้สอย พ่อค้าแม่ขายต่างพากันอมยิ้ม กับภาพน่ารักๆ ของชายตัวโตที่เดินตามหลังสาวร่างเล็กต้อยๆ ในมือถือถุงอาหารแห้ง อาหารสดทั้งเนื้อสัตว์และผักชนิดต่างๆ พอเธอชำเงินค่าสินค้าเสร็จ เธอก็จะเดินปลิวลมไปร้าน

274“ใช่...หล่อมากๆ ยิ่งโตยิ่งหล่อ รับรองงานนี้สาวๆ ตีกันตายแน่นอน”รุ่งรุจีสำทับอีกคน แล้วคว้าตัวหนูน้อยตัวอ้วนน่าหยิกมาวางบนตัก หอมแก้มทั้งซ้ายและขวาอย่างหมั่นเขี้ยว ทำให้ตัณติกรที่นั่งอยู่ข้างๆ อุ้มร่างของกวินทร์มาไว้บนตักบ้าง แล้วทำเหมือนกับคนรัก“สองคนนี้น่ะ ไปหอมแก้มน้องกัลป์อย่างนั้นเดี๋ยวก็ช้ำกันพอดี เอาไว้หอมลูกของตัวเองดีกว่า แต่งงานแล้วก็ผลิตลูกเลยนะ แองจี้อยากอุ้มหลานแล้ว”เสียงของอัชฌาที่ดังขึ้น เรียกความเขินอายให้กับรุ่งรุจีทันที ส่วนพี่ชายตัวดีนั่งยิ้มแป้น ไม่รู้สึกกับคำพูดของน้องสาว แถมยังรับคำตอบกลับอีกต่างหาก“แน่นอน พี่ให้จีเปิดอู่ทันทีเลย รับรองแองจี้ได้อุ้มลูกแน่ๆ...โอ๊ย!!”เสียง โอ๊ย ที่ตบท้ายของตัณติกาเกิดจากนิ้วสองนิ้วของรุ่งรุจีที่หยิกตรงท่อนแขนของคนรัก ทำให้ทุกคนต่างพากันหัวเราะกับภาพนั้น คราวนี้เมธาคว้าร่างของกวินทร์มาอุ้มบ้าง ไม่อุ้มเปล่ายังหอมแก้มทั้งสองข้างของหนูน้อยวชิราภรณ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ โดยถือชามใบเล็กอยู่ในมือ สาวเท้าเดินเข้ามาหาร่างของเมธาที่อุ้มลูกชายของเธออยู่ ก่อนจะป้อนข้าวใส่ปากของลูกชาย พร้อมกับคุยกับนายแพทย์หนุ่มอย่างสนิทสนม หัวเราะร่วนในบ

276 “เดี๋ยวกำพลมารับครับ” เขาเอ่ยตอบ จบเสียงตอบของเขาไม่ถึงนาที รถยนต์คันหรูของธัญญ์ก็แล่นมาจอดข้างๆ รั้วบ้านของกัญญา “ผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ” ธัญญ์พนมมือไหว้กัญญา ก่อนจะนำพาร่างกายโรยแรงของตนเองไปยังรถยนต์คันงามที่จอดอยู่ สอดตัวเข้าไปนั่งแล้วหลับไปในทันทีที่รถยนต์เคลื่อนตัวออกไป กัญญามองตามรถยนต์คันนั้นที่แล่นออกไปด้วยความเป็นห่วง ตั้งแต่เช้านางเฝ้าดูธัญญ์ตลอดเวลา เช้าวันนี้เขาดูมีท่าทางเนือยๆ ไม่กระปรี่กระเป่าเหมือนวันก่อนๆ ใบหน้าซีดเซียวราวกับสีของกระดาษ ปากของเขาสีเข้มขึ้นคล้ายกับคนไม่สบาย การตากฝนเมื่อคืนนี้อาจทำให้ชายหนุ่มที่แข็งแรงเป็นไข้ เพียงแต่ว่าเขาฝืนไม่ให้ใครรู้อยากรู้เหลือเกินว่าหากลูกสาวของนางรู้ว่าธัญญ์ไม่สบายเพราะตากฝนเมื่อคืน ลูกสาวใจแข็งของนางจะว่าอย่างไร จะนิ่งนอนใจอีกหรือไม่ ถ้านิ่งนอนใจนางก็จะจัดการเรื่องนี้ให้จบสิ้นเสียที ไม่ปล่อยให้มันยืดยาวจนไม่มีคำว่าสิ้นสุดในห้องประชุมของบริษัทปิโตเคมี แอสโซเอส ไทยแลนด์ จำกัด มหาชน ธัญญ์ฝืนตัวเองจากอาการปวดศีรษะที่รุมเร้า อีกทั้งอาการหนาวสั่นที่ลามลึกเข้าไปถึงกระดูกจนต้องให้เลขาไปปิด

278ราวสองทุ่ม ณ บ้านเช่าของกัญญากัญญาตัดสินใจดีแล้วว่าวันนี้นางจะพูดเรื่องธัญญ์กับลูกสาวให้เด็ดขาด หลังจากที่มองดูอยู่นานเป็นแรมปี มันถึงเวลาแล้วที่วชิราภรณ์จะชี้ขาดได้แล้วว่า จะยอมกลับมาอยู่เรียงเคียงหมอนกับธัญญ์ หรือว่าจะไม่หวนกลับคืน แยกกันเดินทางใครทางมัน ไม่ใช่ปล่อยให้เรื่องมันยืดเยื้ออยู่อย่างนี้“ผึ้ง แม่มีเรื่องจะคุยด้วย” นางพูดขึ้นเมื่อทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาหวาย“มีอะไรจ้ะแม่” คนที่เป็นลูกเอ่ยถาม“แม่ว่าถึงเวลาแล้วนะที่ผึ้งจะตัดสินใจว่า จะกลับไปอยู่ด้วยกันกับคุณธัญญ์หรือว่าจะเดินแยกทางกันแบบถาวร แม่ทนเห็นหน้าคนที่แม่เกลียดไม่ไหวแล้วนะ ปีกว่าๆ ที่ผ่านมาแม่ก็ทนมามากเกินพอแล้ว แม่บอกตรงๆ ว่าแม่จะอ้วก”นางพูดไปทำท่าจะอาเจียนประกอบไปด้วย เพื่อที่ลูกสาวจะได้เชื่อว่านางรู้สึกตามที่เอ่ยออกไป แต่ทว่าในใจสิ่งที่นางทำและถ้อยคำที่เปล่งออกไปไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย วชิราภรณ์อึ้งไปชั่วครู่ไม่คิดว่ามารดาจะพูดเรื่องนี้ เพราะที่ผ่านๆ มามารดาเอ่บปากบอกแล้วว่าจะไม่ยุ่ง“ระยะหลังมานี้ผึ้งก็เห็นแม่ดีกับคุณธัญญ์ไม่ใช่เหรอจ้ะ พูดจาเป็นห่วงก็บ่อยครั้ง ผึ้งไม่เห็นว่าแม่จะชังน้ำหน้าคุณธัญญ์ตรงไหนเลย”ลูก

280ขณะที่รถยนต์กำลังแล่นอยู่บนถนนสายหลักที่มุ่งตรงสู่โรงพยาบาลแห่งนั้น กัญญาได้ลอบมองลูกสาวที่นั่งกอดร่างของกวินทร์เอาไว้แน่น น้ำตาของลูกสาวคลอเบ้า แต่เจ้าตัวยังจะฝืนไม่ให้น้ำตานั้นหยดไหลด้วยการกระพริบตาถี่ๆ บางครั้งกัดริมฝีปากของตนเอง ปากสั่น หน้าซีด บ่งบอกได้ว่าเธอกำลังเป็นห่วงคนที่ได้รับอุบัติเหตุอย่างมากมาย แต่ก็ยังฝืนความรู้สึกนั้นไว้อย่างเต็มกำลัง ไม่แสดงออกให้ใครได้รับรู้นางคิดกับตัวเองเอาไว้ว่า หากธัญญ์ได้รับอุบัติเหตุจริงๆ มันก็เป็นเรื่องที่ดี ดีในที่นี้หมายถึง เรื่องที่คาราคาซัง เรื่องที่ไม่รู้ว่าจักจบตรงที่ไหน ก็จะได้รับคำตอบที่ชัดเจนเสียที แต่ถ้าเรื่องนี้เป็นการหลอกลวง ผลที่จะออกมาไม่ต้องบอกเลยว่าจะเป็นอย่างไร จะไม่มีการอภัยเป็นครั้งที่สองเดี๋ยวคงได้รู้กันง่างานนี้จะออกหัวหรือก้อย...อีกราวยี่สิบนาทีต่อมากำพล กัญญาและวชิราภรณ์ก็เดินทางมาถึงโรงพยาบาลที่ธัญญ์รักษาตัว ทั้งหมดก้าวลงมาจากรถอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพากันเดินไปยังหน้าห้องฉุกเฉินห้องที่ธัญญ์รักษาตัวอยู่“ฮือ...ฮือ ธัญญ์ลูกแม่ ธัญญ์ลูกแม่”เสียงของนวลลักษณ์แทบจะกระชากวิญญาณของวชิราภรณ์ให้ออกจากร่าง เธอกระชับร่างของก