Semua Bab พยาบาทรักลวงใจ: Bab 61 - Bab 70

62 ณัฐพลวางหูโทรศัพท์ลงด้วยจิตใจเศร้าหมอง ผ่านมาร่วมหนึ่งเดือนแล้วแต่ไม่มีวี่แววหรือความคืบหน้าเรื่องกัญญาแต่อย่างใด ทุกครั้งที่เขาโทรศัพท์ไปสอบถามความคืบหน้ากับขจรนักสืบมือดี คำตอบที่ได้รับก็คือ “ผมกำลังรวบรวมข้อมูลอยู่ครับ” เป็นประโยคที่เขาไม่ต้องการได้ยินสักนิดเดียว “เฮ้อ!!...” เสียงผ่อนลมหายใจแรงๆ ระบายออกมาจากโพรงจมูกของคนที่กลัดกลุ้ม ทำให้คนที่เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นได้ยินพอดี “คุณพ่อเป็นอะไรคะ ทำไมถึงได้ถอนหายใจแรงขนาดนั้น” เขมิกาถามบิดาด้วยความเป็นห่วง “พ่อไม่ได้เป็นไรลูก ก็แค่คิดอะไรไม่ตกก็เท่านั้นเอง” ณัฐพลแก้ตัว “คุณพ่อคิดอะไรคะถึงได้ต้องมานั่งทุกข์แบบนี้ หรือว่าเรื่องงานค่ะ แต่ก็ไม่น่าจะใช่ ที่บริษัทก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง” คนเป็นลูกถามเองตอบเองเสร็จสรรพ “ไม่ใช่เรื่องงานหรอกลูก เรื่องนั้นพ่อจะห่วงทำไมในเมื่อมีเอกับเขมดูแลตั้งสองคน”เขาวางใจให้กัมปนาทดูแลบริษัทมานานหลายปีแล้ว หลานชายของภรรยาคนนี้มีความขยัน ซื่อสัตย์ เป็นคนดีคนหนึ่งที่หาไม่ได้ในสังคมปัจจุบัน เรื่องที่ทำให้เขาเป็นทุกข์อยู่ตอน

64“ทะเลาะกับพ่อมาอีกล่ะสิ” เดชชัยเอ่ยถามน้องสาวหลังจากที่วรางค์คนางค์ก้าวเข้ามาในห้อง“เบื่อจะแย่อยู่แล้ว มากี่ครั้งก็โดนเทศน์” วรางค์คนางค์บ่นกับพี่ชายที่มีอายุห่างกันเพียงสามปี“แล้วมาหาพี่มีอะไรล่ะ คงไม่ใช่เพราะความคิดถึงใช่ไหม”“มีเรื่องให้ช่วยนิดหน่อย”“อะไร” พี่ชายเลิกคิ้วถาม การที่น้องสาวของเขามาหาถึงที่นี่ ฝ่าดงเทศนากัณฑ์ใหญ่ต้องมีเรื่องสำคัญให้ทำแน่นอน“ตอนนี้คุณพลให้นักสืบออกตามหาเมียเก่าของเค้า การตามหาในครั้งนี้ฉันจะไม่ขัดขวางการสืบเหมือนเดิม ฉันจะปล่อยให้นักสืบทำงานของมันต่อไป ให้มันออกตามหากัญญาจนเจอ พอฉันรู้ว่ามันมีชีวิตอยู่แล้วอยู่ที่ไหน ฉันจะไปจัดการมันให้สิ้นซาก แล้วพี่ก็ต้องเป็นคนไปจัดการด้วย”วรางค์คนางค์เล่าแผนการที่คิดไว้ให้พี่ชายฟัง เดชชัยอดีตนายหน้าค้าอาวุธเถื่อนทำสีหน้าหนักใจ เนื่องจากเขาได้สัญญากับบิดาไว้ว่าจะเลิกทำสิ่งผิดกฎหมายและงานที่ก่อให้เกิดบาป ซึ่งเขาก็ทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับบิดามาร่วมสองปีแล้ว และตอนนี้ก็ยึดอาชีพรับเหมาก่อสร้าง มีรายได้ค่อนข้างมากอยู่อย่างสบายโดยไม่ต้องทำเรื่องทุจริตผิดกฎหมาย“ไม่ล่ะ พี่ไม่ยุ่งด้วยดีกว่า สัญญากับพ่อไว้แล้วว่าจะเลิก

66“มาดูผมหรือไงว่าผมเจ็บปวดเจียนตายแค่ไหน เพื่อนของคุณทำผมเจ็บ สะใจคุณแล้วใช่ไหม” เขาพูดเสียงขุ่น“ไม่ใช่ค่ะ จีไม่เคยคิดแบบนั้นเลย จีเห็นว่าคุณเอนั่งดื่มเหล้าเยอะแล้วก็เลยมาดูน่ะคะ” เธอรับแก้ตัวก่อนที่เขาจะเข้าใจผิดเธอไปมากกว่านี้“ไม่ต้องมาสนใจผมหรอกว่าผมจะเป็นยังไง เพื่อนของคุณยังไม่สนใจผมเลย” พูดไปเจ็บไป“มันคนล่ะส่วนกันนะคะ จีกับผึ้งแม้ว่าจะเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่ก็ไม่ได้ความว่าจะคิดและทำเหมือนกัน คุณเอเป็นเพื่อนของจีคนหนึ่ง เมื่อเพื่อนมีความทุกข์ ความเสียใจจีก็ต้องเข้ามาดูแล เข้ามาถามไถ่ตามประสาเพื่อนค่ะ”เหตุผลของรุ่งรุจีทำให้กัมปนาทนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ ใช่...รุ่งรุจีไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการอกหักของเขาในครั้งนี้ ไม่มีเหตุผลใดเลยที่เขาจะไม่คบหาเธอเป็นเพื่อน ทว่าความที่เธอเป็นเพื่อนสนิทของวชิราภรณ์นี่แหละที่ทำให้เขาไม่สนิทใจนัก“คุณบอกว่าคุณเป็นเพื่อนกับผม ผมก็จะถามในฐานะเพื่อนว่า คุณรู้เรื่องที่ผึ้งไม่รักผมแล้วมีแฟนหรือเปล่า” คำถามของกัมปนาททำให้คนที่ถูกถามพูดไม่ออก เธอรู้สิ ทำไมจะไม่รู้ เพียงแต่ว่าตอบออกไปอย่างนี้ไม่ได้“ถึงจีจะเป็นเพื่อนสนิทของผึ้ง แต่จีกับผึ้งก็ไม่ได้เปิดอกพูดก

68รั้วไม้ระแนงสีน้ำตาลเข้มสร้างล้อมรอบบ้านปูนชั้นเดียวสีครีมทรงสเปน ที่ตั้งอยู่บนพื้นที่เจ็ดสิบตารางวา รอบๆ ตัวบ้านมีต้นไม้ต้นน้อยใหญ่ปลูกให้ร่มเงา มีอ่างเลี้ยงปลาหางนกยูงและปลาเงินปลาทองตั้งอยู่หน้าบ้าน ชิงช้าที่ทำจากไม้เนื้อดีถูกวางไว้ริมสนามหญ้าสีเขียวที่ถูกตัดแต่งอย่างสวยงาม ด้านหลังของมีศาลาไม้ระแนงสีน้ำตาลเข้มหลังใหญ่ตั้งวางอยู่ริมทะเลสาบที่ขุดขึ้นด้วยน้ำมือมนุษย์ภายในบ้านตกแต่ด้วยสไตล์โมเดิร์นทันสมัย เฟอร์นิเจอร์หลายอย่างสั่งตรงมาจากต่างประเทศ มีเครื่องอำนวยความสะดวกและเฟอร์นิเจอร์ครบครัน บ้านหลังนี้มีสองห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก หนึ่งห้องนั่งเล่น แยกห้องครัวไว้เป็นสัดส่วน ห้องรับประทานอาหารอยู่อีกห้องหนึ่งที่ถัดออกไปจากห้องครัวในส่วนที่แยกออกไปด้านนอก ชื่นชมธรรมชาติจากต้นไม้ ดอกไม้ที่ปลูกไว้ด้านนอก ส่งเสริมให้รสชาติของอาหารอร่อยล้ำมากขึ้นวชิราภรณ์เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้หรือเรียกอีกนัยหนึ่งว่าเรือนหอเมื่อสองวันก่อน เธอเข้ามาทำหน้าที่ภรรยาให้กับธัญญ์อย่างเต็มตัว ทำอาหารเช้าก่อนจะเดินไปทำงานร่วมกัน มื้อเที่ยงก็ยังพากันออกไปหาอาหารรับประทานตามปกติ ตกเย็นก็แวะทานอาหารค่

70อรุณวรรณชะงักเท้าทันควันเมื่อเห็นร่างของอัชฌาเดินออกมาจากลิฟต์ ก่อนจะหลบซ่อนตัวอยู่ตรงมุมทางเดิน เพื่อลอบสังเกตการณ์ เธอจำผู้หญิงเปรี้ยวแต่งตัวโฉบเฉี่ยวคนนี้ได้ดี วันนั้นเธอได้รับคำสั่งจากอำนวยให้มาเอาเอกสารฉบับหนึ่งกับธัญญ์ พอเดินมาเกือบถึงห้องของธัญญ์ เธอได้เห็นสงครามย่อมๆ ระหว่างวชิราภรณ์กับอัชฌา อรุณวรรณยืนมองภาพนั้นตั้งแต่ต้นจนจบ และคิดแผนการหนึ่งที่จะทำให้ศัตรูหัวใจของเธอกระอักเลือดเพิ่มมากขึ้น โดยไม่สนใจว่าทั้งสองมีเรื่องบาดหมางอะไรกัน เหตุใดต้องลงมือลงไม้กันด้วย เพราะมันไม่ใช่เรื่องของเธอที่จะต้องใส่ใจ ขอเพียงจูงจมูกสาวเปรี้ยวคนนี้ได้ก็เพียงพอแล้ว“ฉันอยากเข้าห้องน้ำ” เสียงของอัชฌาดังขึ้น ก่อนจะเดินเลี้ยวเข้าไปในห้องน้ำ โดยมีเพื่อนสาวของอัชฌาเดินตามเข้าไปด้วย อรุณวรรณจึงขยับเท้าเดินไปยังห้องน้ำ แต่ไม่ได้เข้าไปเธอเลือกที่จะยืนอยู่หน้าห้องน้ำ เผื่อว่าจะได้ยินการสนทนาเด็ดๆ แล้วก็สมใจนึก“นี่แองจี้ แม่นั่นร้ายจริงๆ เหรอ” เสาวนีย์ถามอัชฌาเมื่อเพื่อนสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ“ร้ายจริงสิ มันตบฉันซะหน้าบวมไปหลายวันเลย พูดแล้วยังเจ็บใจไม่หาย” น้ำเสียงแค้นของอัชฌาเอ่ยตอบ“ถ้ามันร้ายขนา