Semua Bab พยาบาทรักลวงใจ: Bab 81 - Bab 90

81เหมือนกับเขาที่ครั้งหนึ่งเขาเคยทำลายความรัก ความเชื่อใจ ความซื่อสัตย์ คำสัญญาที่ให้ไว้ต่อบิดามารดาของกัญญาด้วยมือและการกระทำของเขาเอง ทำร้ายจิตใจคนดีดีที่ไม่มีความผิดอะไรเลยอย่างกัญญาได้อย่างเลือดเย็นที่สุด ตอนนั้นณัฐพลไม่รู้ตัวเองเลย เขาหน้ามืดตามัวหลงรูปลักษณ์หน้าตาที่สวยงาม มารยาจริต การเอาเอกเอาใจที่เหนือกว่ากัญญาของวรางค์คนางค์ได้อย่างชะงักงัน ถึงขนาดพามาอยู่ร่วมบ้าน แล้วยังขอหย่ากับกัญญาด้วยเหตุผลที่ว่าไม่ต้องการให้ลูกที่อยู่ในท้องภรรยาเกิดมามีปมด้อยเรื่องมารดาผู้ให้กำเนิดเป็นภรรยาน้อย หลังจากที่กัญญาหย่าให้แต่โดยดี ไม่รั้งรอ ไม่เหนี่ยวรั้ง ไม่เว้าวอน ร้องขอความเมตตา ก่อนจะออกไปจากชีวิตของเขาอย่างถาวร ทิ้งความทุกข์ ความรู้สึกผิดไว้ให้กับเขาจนถึงทุกวันนี้“เอาเป็นว่าเรื่องการแต่งงานเอาไว้พูดกันทีหลังเมื่อถึงเวลานั้น ผมอาจจะพูดจะถามความรู้สึกของคุณเร็วไปหน่อย โดยไม่ทันคิดว่าคุณรู้จักกับเขมเพียงสี่วัน คนเรามันต้องศึกษากันให้มากกว่านี้ รู้จักกันมากกว่านี้ ถึงจะรู้ว่าคุณรู้สึกยังไงกับเขมจริงๆ ผมจะคอยดูการกระทำของคุณตามที่คุณบอกก็แล้วกัน แต่ผมขอสัญญาจากคุณสักข้อได้หรือเปล่า”ธัญญ์

83หนึ่งเดือนต่อมากัมปนาทฮัมเพลงขณะที่ก้าวลงจากรถยนต์ วันนี้เขามีนัดกับรุ่งรุจี เพื่อนสนิทคนล่าสุดของเขา ผู้หญิงที่ทำให้เขาคลายความหมองเศร้าในบางเวลา มีความสุขเมื่อได้อยู่ใกล้และพูดคุยด้วย แต่ทว่าหัวใจที่บอบช้ำยังไม่เคยลืมเลือนรักครั้งแรกเลย มันยังคงฝังแน่นอยู่ในใจ หลุดลอกออกเพียงผิวบางๆ เท่านั้น มันจึงไม่มากพอที่เขาจะลืมเธอ...วชิราภรณ์รุ่งรุจีเองก็ไม่ได้หวังอะไรมากกับการคบหากับเขาฉันท์เพื่อน เธอเพียงแต่ต้องการทำให้เขาคลายจากความทุกข์โศกที่ติดค้างในใจ ให้เขายิ้มเวลาที่เธอนำเรื่องขำขันมาคุยให้ฟัง ให้เขาเลิกหมกมุ่นอยู่กับความเสียใจที่ได้รับจากการผิดหวังในความรักโดยมีเพื่อนสนิทของเธอเป็นต้นเหตุ รุ่งรุจีต้องการไถ่โทษในสิ่งที่ตนเองทำลงไปด้วย ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำร้ายตรงๆ แต่ก็ทำร้ายเขาทางอ้อม เป็นเพราะเธอรู้เรื่องนี้ทั้งหมดตั้งแต่ต้น รู้ว่าวชิรภาภรณ์คิดอย่างไร ใช้กัมปนาทเป็นหมากตัวหนึ่งของการแก้แค้น เธอรู้แต่ไม่บอกเขาเช่นเดียวกับเรื่องที่วชิราภรณ์อยู่กินกับธัญญ์เจ้าของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ฉันท์สามีภรรยา เป็นเพราะว่ารุ่งรุจีกลัวเขาจะเสียใจหนักขึ้นกว่าเดิม“รอนานหรือเปล่าครับ พอดีว่าผมมีประ

85กัมปนาทไม่ยอมแพ้ เขาตั้งใจจะช่วยเธอล้างจาน จึงไม่เปลี่ยนใจง่ายๆ ยื้อจานที่เปียกน้ำและลื่นจากฟองน้ำยาล้างจานมาจากมือนุ่ม ซึ่งเธอเองก็ไม่ยอมยื้อกลับมา ความลื่นของจานที่มีมากส่งผลให้จานลื่นหลุดจากมือของทั้งสอง ลวงหล่นกับพื้นกระเบื้องภายในห้องครัว จานแตกกระจายเป็นวงกว้างเพล้ง!!!สิ้นเสียงจานแตกร่างของกัมปนาททรุดตัวลงก้มเก็บเศษจาน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่รุ่งรุจีตั้งใจทำเหมือนกับเขา เป็นเพราะเหตุบังเอิญหรือบุพเพก็มิอาจทราบได้ มือของทั้งสองสัมผัสกัน และเหมือนกับมีกระแสไฟฟ้ากลุ่มเล็กๆ เข้ามาในร่างกายของทั้งสอง ส่งผลให้ผิวเนื้อร้อนวูบวาบ หัวใจกระตุกวูบ ไหวระรัวมากกว่าไปนั้นปลายจมูกโด่งของฝ่ายชายชิดกับจมูกรูปสวยของฝ่ายหญิง กลืนลมหายใจของกันและกันในจังหวะที่คนทั้งคู่เงยหน้ามองอีกคน ริมฝีปากหนาอยู่ใกล้เรียวปากอิ่มไม่ถึงนิ้ว ปากอิ่มคู่นี้เสมือนเป็นแม่เหล็กชั้นเยี่ยม ดึงดูดปากหนาให้เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ ทีละนิดๆ จนกระทั่งเนื้อนุ่มของกลีบปากสัมผัสกันความตกใจและตื่นเต้นกับไอร้อนจากลมหายใจที่มาปะทะปลายจมูกของตน ทำให้รุ่งรุจีผงะใบหน้าถอยหนีในวินาทีที่ปากของเขาเลื่อนมาแนบสนิทปากบางของตนเอง กัมปนา

87“เขมไม่อยากจองเวรจองกรรมกับใครหรอกค่ะ เขมรู้ดีว่าความผิดหวังจากความรักมันเป็นยังไง เจ็บปวดมากแค่ไหนเวลาที่ถูกคนรักทรยศ หักหลัง ทิ้งความรักทั้งหมดกองไว้บนพื้นอย่างไม่ใยดี” น้ำเสียงเศร้าของเขมิกาดังขึ้น ทำให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ต้องใช้ลำแขนของตนเองโอบกอดร่างสวยเอาไว้ ประโลมปลอบทั้งกิริยาและคำพูด“พี่ไม่มีทางเป็นแบบคนรักเก่าของเขมแน่นอนครับ พี่รักเขมด้วยใจที่หนักแน่นและจริงจัง จะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนความรักที่พี่ต่อเขมได้ ต่อให้ผู้หญิงคนที่ประสงค์ร้ายต่อเขมมายั่วยวนพี่มากแค่ไหน หัวใจดวงนี้ของพี่จะไม่มีวันถ่ายเทให้ใครเด็ดขาด พี่รักเขมนะครับ รักมาก เชื่อใจและไว้ใจพี่นะครับ”คำพูดหวานๆ ซึ้งๆ เล็ดลอดออกมาจากปากหนา อ้อมแขนของเขารัดร่างสาวแนบแน่นกว่าเดิม คล้ายจะบอกคนในอ้อมแขนว่า แขนของเขาคู่นี้มีไว้โอบกอดร่างของเธอเพียงคนเดียวแต่ทว่าไม่ใช่เวลานี้...รออีกสักนิด รอวันที่เขาจะทิ้งหญิงหลายใจในอีกไม่ช้าไม่นาน และนับแต่วันนั้นอ้อมแขนของเขาจะไม่มีที่ว่างให้ใครอีกเลย นอกจากเขมิกาเพียงคนเดียวเท่านั้น“ค่ะ เขมเชื่อใจและรักพี่ธัญญ์ค่ะ” เธอกล่าวจากใจจริง ยกลำแขนโอบกอดร่างหนา ซบหน้าลงบนอกอุ่นที่จะไม่ทำให้เ

89อัชฌากระแทกตัวนั่งบนเก้าอี้ในห้องอาหารชื่อดังอย่างหงุดหงิด พร้อมทั้งเสียงลมหายใจที่ผ่อนออกมาเฮือกใหญ่ ทำให้เพื่อนสาวอีกสองคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วมองหน้าอัชฌากันเป็นตาเดียว“แองจี้ เธอเป็นอะไรของเธอ พักนี้ดูหงุดหงิดบ่อยจัง” เสาวนีย์ใจกล้าถาม“นั่นสิ ฉันสังเกตมาหลายวันแล้ว” ชุติมาพูดขึ้นมาอีกคน“ก็จะไม่ให้หงุดหงิดได้ยังไงล่ะ นี่ก็ผ่านมาเดือนนึงแล้ว วรรณไม่เห็นติดต่อกลับมาซักที จนฉันไม่อยากจะตบผึ้งแล้ว รอจนหายอยากเลย” อัชฌาทำเสียงไม่พอใจ สีหน้าไม่สบอารมณ์“มันก็จริงนะ นี่ก็ผ่านมาเดือนนึงแล้ว ไม่มีการติดต่ออะไรมาเลย ฉันก็รอตบแม่นั่นอยู่เหมือนกัน” เสาวนีย์เป็นคนพูด ชุติมาจึงพูดประโยคต่อไป“ใช่ ฉันคันมือมากช่วงนั้น แต่ตอนนี้มือมันไม่คันแล้ว ทำไมต้องปล่อยให้เวลานานขนาดนี้ล่ะ ไม่เข้าใจเลย แถมยังสั่งให้แองจี้ทำอย่างนั้นทำอย่างนี้ตลอดอีก ทำอย่างกับว่าแองจี้เป็นทาสมันอย่างนั้นแหละ”อรุณวรรณเคยสั่งให้อัชฌาตามตื้อ ตามยั่วธัญญ์ในช่วงที่วชิราภรณ์ยังทำงานเป็นเลขา แต่พอเลขาฝ่ามือหนักลาออกไป อรุณวรรณก็สั่งให้อัชฌาหยุดการกระทำทุกอย่างที่เคยทำ หันไปทำตัวเงียบๆ รอฟังคำสั่งจากเธอ มีหรือที่อัชฌาจะทำตาม สา