All Chapters of พยาบาทรักลวงใจ: Chapter 71 - Chapter 80

72อัชฌายังไม่ไว้ใจสาวตรงหน้า อยู่ๆ ก็โผล่เข้ามามีใครบ้างจะไว้ใจ รู้จักก็ไม่รู้จัก เห็นหน้ายังไม่เคยเห็นเลย อรุณวรรณไม่ตอบ เดินไปสำรวจห้องปลดทุกข์ที่มีอยู่สี่ห้อง มีห้องว่างสามห้อง อีกห้องหนึ่งมีคนใช้อยู่ แล้วคนที่ใช้ห้องนี้น่าจะเป็นเพื่อนของสองคนนี้“ห้องนี้เพื่อนของคุณใช้อยู่ใช่ไหม”อรุณวรรณถามเพื่อความแน่ใจ สองสาวพยักหน้าพร้อมกันอย่างงงๆ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีบุคคลอื่น อรุณวรรณจึงพูดให้ทั้งสองกระจ้างแจ้ง“ฉันเกลียดนังผึ้ง เกลียดเลขาหน้าห้องของคุณธัญญ์ เกลียดเข้ากระดูกดำเลยก็ว่าได้ ถ้าคุณอยากจะจัดการกับมันโดยไม่ต้องเมื่อยสมองคิดหาวิธี ลงแต่แรงเท่านั้น ให้พวกคุณลงไปคุยกับฉันที่คอฟฟี่ชอฟข้างล่าง”“แล้วฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าเธอเกลียดมันจริงๆ เธออาจจะหลอกเราก็ได้”อัชฌายังไม่วางใจเต็มร้อย แม้ว่าสายตาของผู้พูดยามที่เอ่ยชื่อของคนที่เกลียดชังแล้วนั้น เป็นสายตาแห่งความเกลียดชังเป็นที่สุด เธอเห็นแล้วรู้สึกหวาดๆ อย่างประหลาด ผู้หญิงตรงหน้า น่ากลัวเหลือเกิน“ฉันไม่หลอกคุณหรอก ไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันจะโกหกหรือว่าหลอกด้วย ฉันเกลียดมัน จนอยากจะฆ่าให้ตายคามือ แล้วแต่คุณก็แล้วกัน ฉันจะคอยอยู่ที่ร้าน รอ

74“ไม่เห็นยากเลยค่ะ ในเมื่อคุณจัดการให้คุณแองจี้ออกห่างตัวเองไม่ได้เพราะติดที่ว่าเธอนำเรื่องงานมาอ้าง แล้วทำไมคุณธัญญ์ไม่กันผึ้งให้ออกห่างคุณแองจี้ล่ะคะ” อรุณวรรณบอกธัญญ์ตามแผนการของตน“ยังไง ไม่เข้าใจ” เขาถามกลับ ต้องการให้อรุณวรรณขยายความให้มากขึ้น“วรรณหมายถึงไม่ให้ผึ้งทำงานในตำแหน่งเลขาของคุณธัญญ์ไงคะ วิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุด ได้ประโยชน์หลายอย่างด้วย กันไม่ให้ผึ้งมีเรื่องกับคุณแองจี้ แล้วทำให้คุณธัญญ์ทำตามแผนได้อย่างสะดวก บางทีการที่ผึ้งทำงานอยู่ด้วย อาจทำให้เราทำอะไรไม่เต็มร้อย ข่าวความสนิทสนมระหว่างคุณธัญญ์กับผึ้งก็หนาหูขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเผื่อพวกพนักงานรู้เรื่องความสัมพันธ์ของคุณกับผึ้ง แผนการของเราอาจจะคลาดเคลื่อน เรื่องมันจะบานปลายควบคุมลำบากหากถึงตอนที่คุณธัญญ์สลัดผึ้งทิ้ง คุณก็จะดูเป็นคนไม่ดีในสายตาพนักงาน สู้ให้เรื่องทุกอย่างมันเงียบที่สุดดีกว่าคะ”ธัญญ์กำลังคิดตามคำแนะนำของอรุณวรรณ คำพูดของเธอก็มีเหตุและผล ทำไมเขานึกถึงข้อนี้ไม่ได้ มันเป็นเพียงเส้นผมบังภูเขาเท่านั้น“ความคิดของเธอก็ดีนะ เอาเป็นว่าฉันจะทำตามที่เธอบอกก็แล้วกัน”“ค่ะ วรรณก็เพียงแต่แนะนำเท่านั้น ว่าแต่ต้องบอก

76เกษมชัยใช้นิ้วมือชี้ไปทางที่เขมิกาเดินมา ธัญญ์จึงมองตามปลายนิ้วนั้นไป และนั่นทำให้เขาตกอยู่ในอาการอึ้ง ทึ่งและตะลึงในคราเดียวกันผู้หญิงตรงหน้าที่เขาเห็นมีความงดงามมากคนหนึ่ง คิ้วโก่งเรียวเป็นธรรมชาติ เข้ากับดวงตายาวรี แพขนตายาวและงอนชวนให้ดวงตาคู่นี้ชวนมอง จมูกโด่งรั้นเชิดนิดๆ รับกับเรียวปากสวยอิ่มที่ถูกเคลือบด้วยลิปกลอสสีชมพูประกายมุกน่าสัมผัสเหลือคณา เครื่องหน้าว่าสวยสดใส รูปหน้าก็ไม่ต่างกัน รูปหน้ารูปไข่ หน้าผากกลมนูนเล็กน้อยเกลี้ยงเกลา พวงแก้มสาวก็เช่นกันเนียนสวยมีบัชออนสีชมพูอ่อนแต่แต้มให้ดูงดงามขึ้น จนเขาต้องการนำจมูกไปกดสูดดมความหอม เส้นผมสีดำขลับถูกปล่อยให้ยาวสลวย พลิ้วสะบัดยามที่เจ้าของเยื้องกรายชุดราตรีสีชมพูเข้มแบบเกาะอกยาวกรอมเท้า สีของชุดขับกับผิวขาวนวล อวดส่วนเว้าส่วนโค้ง อวดสรีระที่งดงาม ส่งเสริมให้ความงามในตัวของเธอเพิ่มมากขึ้น โดดเด่นมากในค่ำคืนนี้โอ้...พระเจ้า เธอสวยตรึงตาตรึงใจเหลือเกิน สวยจนหัวใจของเขากระตุกถี่อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน“เฮ้ยๆๆ!!...ไอ้ธัญญ์ ไอ้ธัญญ์ถึงกับอึ้งจนตาค้างเลยหรือวะ”เกษมชัยเรียกสติเพื่อนดังๆ ข้างใบหู หลังจากที่เรียกเบาๆ มาหลายคร

78การท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่เป็นไปอย่างมีความสุขและสนุกสนาน สองสามีภรรยาที่เพิ่งแต่งงานมาหมาดๆ และทำหน้าที่เป็นไกด์จำเป็นถือโอกาสซ้อมฮันนีมูนไปในตัว ก่อนที่จะเดินทางไปฮันนีมูนจริงๆ ยังประเทศนิวซีแลนด์ตามที่ได้ตั้งใจไว้ อีกคู่หนึ่งก็คือ นักท่องเที่ยวกิตติมศักดิ์ที่ดูเหมือนว่าจะหวานกว่าคู่แต่งงานหมดๆ เสียอีก ฝ่ายชายเอาอกเอาใจฝ่ายหญิงจนออกนอกหน้า พูดคำหวานหู เกี้ยวพาราศีเป็นบางครั้งบางครา เพื่อให้ฝ่ายหญิงไม่รู้สึกว่าโดนรุกมากเกินไป แต่ถึงกระนั้นก็เรียกความเขินอายให้กับเขมิกาได้เป็นระยะ และประตูหัวใจของเธอก็แง้มเปิดกว้างมากขึ้นวันแรกของการเที่ยวเอมอรกับเกษมชัยพาลูกทัวร์ไปกราบสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองจังหวัดเชียงใหม่ จากนั้นก็ขึ้นไปชมความสวยงามของอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย ก่อนจะเดินทางต่อไปยังดอยอินทนนท์ ยอดเขาที่สูงที่สุดในประเทศไทย ระหว่างที่ธัญญ์ท่องเที่ยวไปตามสถานที่ต่างๆ นั้น การเอาใจใส่สาวน้อยแสนสวยนามว่าเขมิกาก็ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง พูดคุยกันไปตลอดทาง ตกเย็นก็ไปรับประทานอาหารกันในร้านอาหารขันโตกชื่อดังในตัวเมืองวันที่สองของการเที่ยววันนี้เอมอรพาคณะเดินทางไปยังสวนพฤกษศ

80“ผมยินดีและเต็มใจครับ”“อยู่ทานข้าวเย็นกันก่อนนะคะ ใกล้เวลาตั้งโต๊ะพอดี” วรางค์คนางค์กล่าวชวน“ใช่ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะครับ เป็นการตอบแทนที่คุณมาส่งเขม” ณัฐพลชวนชายหนุ่มร่างสูงทานอาหารเย็นร่วมกันอีกคน“ขอบคุณครับ”“เขมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่านะลูก ลงมาคงได้เวลาอาหารเย็นพอดี”“ค่ะคุณพ่อ” เขมิกาทำตามคำสั่งของบิดา “พี่ธัญญ์คะ เขมไปอาบนน้ำก่อนนะคะ อยู่คุยกับคุณพ่อคุณแม่ไปก่อนนะคะ ประเดี๋ยวเขมมาค่ะ” พูดจบก็ลุกเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน“อยู่คุยกันไปก่อนนะคะคุณพล คนางค์จะไปดูในครัวซะหน่อย” วรางค์คนางค์ลุกเดินไปในครัวอีกคน เหลือเพียงบุรุษสองวัยที่ยังคงนั่งอยู่ในห้องรับแขก“บุคลิกหน้าตาของคุณท่าทางจะไม่ใช่คนไทยแท้ๆ นะ” ณัฐพลเริ่มชวนคุย“ผมเป็นลูกครึ่งไทย-อังกฤษครับ” ธัญญ์เอ่ยตอบ“แล้วอยู่เมืองไทยหรือว่าเมืองนอกล่ะ” ณัฐพลซักประวัติ“อยู่เมืองนอกครับ แด๊ดหย่ากับคุณแม่ตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมตามแด๊ดไปอยู่ที่อังกฤษตั้งแต่นั้น จะกลับมาเมืองไทยปีละสามถึงสี่ครั้งเพื่อมาเยี่ยมมารดาครับ แต่ว่าช่วงนี้ผมอยู่เมืองไทยครับเพราะน้องชายของผมประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ ตอนนี้นอนเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ครับ