All Chapters of พยาบาทรักลวงใจ: Chapter 51 - Chapter 60

51สามวันต่อมารถยนต์ของธัญญ์ค่อยๆ ชะลอความเร็วและหยุดนิ่งตรงหน้าบ้านของวชิราภรณ์ ทั้งคู่ออกเดินทางกลับกรุงเทพฯ ตอนสายของวันนี้ ช่วงเวลาสองสามวันที่ผ่านมาธัญญ์กอบโกยความสุขจากเรือนกายสาวแทบจะทั้งวันทั้งคืน โปรแกรมการเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ ในเกาะช้างที่ตั้งใจไว้ถูกพับเก็บอย่างถาวร สถานที่ที่ธัญญ์พาเลขาสาวไปเที่ยวกลับเป็นสรวงสรรค์ชั้นฟ้าที่มีเพียงเขาและเธอเท่านั้นที่เดินทางไปถึงหัวใจสาวเบิกบาน อิ่มหนำกับความสุขและช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเขา โลกที่เคยหม่นหมองมลายหายกลายเป็นสดใสอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เวลาเหล่านี้ทำให้เธอคิดอะไรได้หลายอย่าง รวมทั้งเรื่องการอิจฉาริษยาเขมิกาน้องสาวต่างมารดาส่วนธัญญ์ก็สมใจกับแผนการที่วางไว้ คำรัก คำหวานและบทรักแสนเร่าร้อนที่เขาพยายามประเคนให้เธอนั้น ได้ผลดีเกินขาด เวลานี้วชิราภรณ์รักและหลงในตัวเขาอย่างมากมาย อีกไม่นานเธอก็จะต้องเจ็บปวดเหมือนณัชญ์“เดี๋ยวเราเข้าไปในบ้านของผึ้งพร้อมกันนะครับ ผมจะไปพูดเรื่องของเรากับคุณป้า” ธัญญ์เอ่ยขึ้นเมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว“วันนี้เลยหรือคะ ผึ้งยังไม่ได้เกริ่นกับแม่เลย” เธอถามสวนหลังจากที่เขาพูดจบประโยค“ไม่ต้องเกริ่นหรอกครั

53ธัญญ์กำลังคิดว่า งานนี้ไม่หมูอย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้ กัญญามีเหตุผลในการกระทำมากคนหนึ่ง มีความคิดความอ่านในการใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนกัน ผู้หญิงหรือผู้ชายที่เขารู้จักทุกคนต่างอยากมีงานแต่งงานด้วยกันทั้งสิ้น เพราะการแต่งงานคือหน้าตาทางสังคม การเปิดเผยชีวิตคู่ให้ใครหลายๆ คนรับทราบและแสดงความยินดี ทว่ากลับไม่มีใครเคยคิดถึงผลสรุปในตอนท้ายจะเป็นเช่นไร“ผมเข้าใจที่คุณป้าพูดมาครับ ผมยืนยันตรงนี้เลยนะครับว่า ผมรักผึ้งมาก รักมากที่สุดและต้องการให้ผึ้งมาเป็นภรรยาและเป็นแม่ของลูกครับ” เสียงหนักแน่นจริงจังของธัญญ์พูดออกไป“มันก็ไม่มีอะไรมากค่ะ ไม่ใช่ว่าป้าจะไม่ยกผึ้งให้คุณ แต่ที่พูดทั้งหมดเพราะต้องการความมั่นใจจากคุณมากกว่า ไม่มีใครรู้หัวใจของคุณเท่าตัวคุณเอง ในเมื่อคุณยืนยันเสียงหนักแน่น ตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะแต่งงานและจดทะเบียนสมรสกับผึ้ง ป้าก็จะยินยอมตามคำร้องขอนั้น แต่อยากจะขอสัญญาใจกับคุณธัญญ์สักสองสามข้อ คุณธัญญ์จะขัดข้องหรือเปล่าคะ”รอยยิ้มของธัญญ์ถูกระบายเต็มใบหน้า เขากำลังดีใจที่กัญญายินยอม และไม่หวั่นด้วยว่าสัญญาใจที่กัญญาจะขอนั้นคืออะไร เขาให้ได้เสมอ สัญญาไม่มีผลต่อเขาอยู่แล้ว มันเป

55“วรรณเองก็ยังไม่ทราบเหมือนกันค่ะว่าจะบอกหรือไม่บอก รอให้ถึงตอนนั้นก่อนดีกว่าค่ะ แล้วค่อยคิดอีกที”“ฉันอยากให้ณัชญ์ตื่นตอนนี้จังเลย ฉันจะได้โชว์ผลงานชิ้นใหญ่ที่ฉันเพิ่งทำสำเร็จมาหมาดๆ”“ผลงานอะไรคะคุณธัญญ์”อรุณวรรณถามทันควัน ธัญญ์ไม่ตอบกลับยื่นซองเอกสารที่ถือติดมือมาด้วยส่งให้พยาบาลจำเป็น เธอรับมันไว้อย่างงุนงงก่อนจะเปิดซองแล้วหยิบเอกสารออกมา กวาดตามองสิ่งที่ถืออยู่ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง ตกใจและอึ้งตาเมื่อรู้ว่า เอกสารฉบับนี้คือทะเบียนสมรสระหว่างธัญญ์กับวชิราภรณ์ ยิ้มอย่างสมใจที่เห็นศัตรูหัวใจของตนกำลังจะได้รับความเจ็บปวด“คุณธัญญ์ต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือคะ ไหนบอกว่าแค่หลอกให้รักและหลงเท่านั้นยังไงล่ะคะ” คำถามแรกหลุดออกมาจากปากของอรุณวรรณหลังจากที่ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้“จะหลอกทั้งทีก็ต้องเอาเต็มเหนี่ยว หลอกแบบนี้แหละดีแล้ว หลอกทั้งตัวและหัวใจ ทำทุกอย่างให้เหมือนจริงเข้าไว้ ผึ้งจะได้รักฉันมากๆ เวลาฉันทิ้งก็จะได้เจ็บมากไปด้วย”มุมปากของเขายกยิ้มคล้ายกับว่าต้องการให้เวลานั้นมาถึงเร็วๆ แต่สำหรับอรุณวรรณไม่ได้คิดเช่นนั้น เธอมีความรู้สึกว่าเรื่องมันไม่จบง่ายๆ การผูกมัดทางกฎหมายมันจะดิ้นหลุด

57วันรุ่งขึ้นวชิราภรณ์ทำหน้าที่เป็นเลขาของธัญญ์ตามปกติ ถึงแม้ว่าเธอจะเลื่อนตำแหน่งมาเป็นภรรยาของเขาแล้วก็ตาม การที่เธอจดทะเบียนสมรสกับธัญญ์เมื่อวานนี้ ยังไม่มีใครรู้เพราะธัญญ์ตั้งใจไว้ว่าจะเปิดตัวตอนที่แจกการ์ดแต่งงาน เป็นการทำเซอร์ไพร์สอย่างหนึ่งระหว่างที่เลขาสาวทำหน้าที่อยู่นั้น ร่างระหงของสาวเปรี้ยวเข็ดฟันก็เดินตรงมายังห้องประธานบริษัท อัชฌาเดินกรีดกรายราวกับนางพญา ทำให้ชายหนุ่มหลายคนเห็นสรีระแล้วน้ำลายหกกันเป็นทิวแถบ“นี่เธอ คุณธัญญ์อยู่ไหม” น้ำเสียงเชิดๆ หยิ่งๆ ของอัชฌาเอ่ยถามเลขาหน้าห้อง“อยู่ค่ะ ไม่ทราบว่านัดคุณธัญญ์ไว้ล่วงหน้าหรือเปล่าคะ” วชิราภรณ์ถามตามหน้าที่ ถึงแม้ว่าจะไม่ถูกชะตากับคนที่ถามตั้งแต่แรกเห็น“ไม่ได้นัดและไม่จำเป็นต้องนัด แค่นี้แหละที่ฉันอยากรู้”เสียงยโสตอบอย่างไม่ใส่ใจ ก้าวเท้าเดินไปยังประตูห้องทำงานของธัญญ์ วชิราภรณ์เห็นดังนั้นจึงลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปขวางทางทันที“เข้าไม่ได้ค่ะ จนกว่าคุณธัญญ์จะอนุญาต” วชิราภรณ์ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเคร่งครัด“แต่ฉันจะเข้า แล้วไม่จำเป็นต้องขออนุญาตด้วย” คนถือดีเย่อหยิ่งโต้กลับ คนที่ไม่เคยยอมแก้อย่างวชิราภรณ์ก็ไม่ยอมเช่นกัน

59“ผึ้งครับ ผมขอโทษนะสำหรับเรื่องในวันนี้ ผมไม่คิดว่าแองจี้คู่ขาเก่าของผมจะเข้ามาวุ่นวายกับผมอีก เราเลิกติดต่อกันนานแล้วนะครับ หลายปีแล้วด้วย ผึ้งอย่าเข้าใจผมผิดนะครับ”วชิราภรณ์ไม่ได้ถือโทษโกรธธัญญ์เรื่องสาวเปรี้ยวคนนั้น เพราะเธอคิดว่ามันเป็นอดีตไปแล้ว เธอสนเพียงว่า ณ ปัจจุบันธัญญ์ต้องมีเธอเพียงคนเดียว“ผึ้งไม่โกรธคุณธัญญ์หรอกค่ะ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วอย่าไปสนใจมันเลย ผึ้งสนแต่ปัจจุบันมากกว่า ผึ้งเป็นคนหวงของ ใครมาแย่งของรักของหวงของผึ้ง คนนั้นได้เจอดีแน่ ผึ้งไม่เอาไว้หรอกค่ะ”ธัญญ์เบาใจขึ้นมากเมื่อได้ยินประโยคนี้ ทว่าความหวาดหวั่นกับแรงหึงของวชิราภรณ์ที่เขาเห็นก็ยังติดตาไม่หาย หากถึงวันที่เขาผลักเธอออกไปจากชีวิต เธอจะยอมง่ายๆ หรือไม่ ข้อนี้เขายังหวั่นๆ ไม่ว่าจะยอมหรือไม่ยอมเขาก็ต้องหาวิธีจัดการจนได้ ไม่มีคำว่า ยาก สำหรับเขา“ผมขอบใจผึ้งมากเลยครับที่เข้าใจผม อย่างนี้ต้องให้รางวัลวะหน่อย” เขาพูดกรุ่มกริ่ม ส่งสายตาหวานระยับให้ภรรยาสาว โน้มใบหน้าลงต่ำหวังจะให้รางวัลเป็นจูบหวานๆ“อย่าค่ะ นี่มันห้องทำงานนะคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี” เธอรีบห้ามเมื่อนึกถึงความไม่สมควร“แค่จูบเองครับ