Lahat ng Kabanata ng Reclaiming the Billionaire's Love: Kabanata 91 - Kabanata 100

Alexus’ POV Halos hindi ko namalayan ang oras habang nasa waiting area ng ospital. Si Luna ay nasa tabi ko, yakap-yakap ang sarili, tila sinasakal ng matinding takot. Tahimik lang siya, ngunit ang luha sa kaniyang pisngi ang nagsisigaw ng pangamba. Napabuntong-hininga ako at tumingin sa pinto ng emergency room kung saan dinala si Bella. Bella. Sa ilang oras na kasama ko ang batang iyon, pakiramdam ko’y may hindi maipaliwanag na koneksyon ako sa kaniya. Hindi lang dahil sa birthmark niya—hindi lang dahil sa mga mata niyang tila nakikita ko tuwing tumitingin ako sa salamin. Naramdaman kong bahagyang gumalaw si Luna sa tabi ko. Nakayuko siya, nanginginig ang balikat. "Luna…" mahina kong tawag sa pangalan niya. Dahan-dahan siyang napatingin sa akin, puno ng luha ang mga mata niya. "Alexus… p-parang hindi ko kaya ‘to…" bulong niya, at doon na siya tuluyang bumagsak sa dibdib ko. Ramdam ko ang sakit sa boses niya. Ramdam ko ang bigat ng bawat hikbi niya habang mahigpit siyang kumapit s

Luna’s POV Nanginginig ang buong katawan ko habang nakaupo ako sa isang sulok ng ospital. Hindi ko magawang lumapit kay Alexus. Hindi ko rin magawang lumapit kay Bella. Baka mas lalong magalit si Alexus. Baka kunin niya si Bella. Napalunok ako at pinilit kong pakalmahin ang sarili ko, pero hindi ko magawang itigil ang panginginig ng mga kamay ko. Hindi ko magawang pigilan ang kaba sa dibdib ko habang pinagmamasdan si Alexus na nakaupo sa tabi ni Bella. Nakasandal siya sa kama ng anak namin, mahigpit na hawak ang maliit na kamay nito. Tahimik lang siya, pero alam kong sa loob-loob niya, puno siya ng sakit at galit. At natatakot ako. Natatakot ako sa kung anong gagawin niya pagkatapos nito. Natatakot akong isang araw, magpadala siya ng abogado. Na isang araw, isang sulat na lang ang matatanggap ko na nagsasabing may kustodiya na siya kay Bella. Na isang araw, magigising ako nang wala na ang anak ko. Hindi ko kaya. Napalunok ako nang makita kong bumukas ang pinto at pumasok ang

Luna’s POV Tahimik kong pinagmamasdan si Alexus habang nakaupo siya sa tabi ng kama ni Bella. Hindi siya umaalis doon mula nang nagising ang anak ko—hindi, ang anak namin. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyayari. Hinayaan ko lang si Alexus na hawakan ang kamay ni Bella. He looked like a man who just found something he thought he had lost forever. His eyes were filled with so much emotion—love, regret, and pain. At para akong tinutusok ng libu-libong karayom sa bawat segundo na nakikita ko iyon. “Daddy…” mahina, pero malinaw ang pagtawag ni Bella kay Alexus. Nakita kong bahagyang nanginig ang balikat niya. “Yes, baby?” Alexus responded almost instantly, his voice breaking. Bella blinked at him. “Galit ka po ba kay Mommy?” Parang biglang huminto ang puso ko. I felt my breath hitch, my stomach clenching at the innocent question. Alexus turned his gaze at me, and in that moment, nakita ko ang emosyon sa mga mata niya—hindi lang galit, kung 'di ang sakit ng pa

Luna’s POV Para akong nakalutang sa hangin habang nakatitig kay Alexus. Ang dating mapupungay niyang mga mata na puno ng init at pagmamahal ay napalitan na ngayon ng poot at matinding hinanakit. Nakayuko siya, mariing nakapikit habang ang mga kamay niya ay nakakuyom sa magkabilang gilid. Ramdam ko ang tensyon sa bawat paghinga niya, at nang tuluyan siyang tumingin sa akin, para akong pinutulan ng hininga. "Ako ang pinagkatiwalaan mo ng buhay mo, Luna," malamig niyang sabi. "Pero kahit kailan, hindi ko pala dapat ginawa ‘yon." Nanatili akong nakatayo sa tabi ng kama ni Bella, mahigpit na yakap ang sarili. Nanginginig ang buo kong katawan sa takot sa kung anong susunod niyang sasabihin. "Alexus, please… Let me explain," pakiusap ko, pero napailing lang siya, mapait ang ngiti. "Explain?" Tumawa siya, pero walang halong saya. "Gusto mong ipaliwanag kung paano mo itinago sa akin na ang taong dahilan ng pagkamatay ng tatay ko ay ang sariling ama mo?" Napakagat ako sa labi. Iyon ang hi

Alexus’ POV Maaga akong nagising kinabukasan, pero kahit nakapikit pa ang mga mata ko, gising na ang isipan ko. Kagabi pa ako hindi mapakali. Hindi ako mapalagay sa natuklasan ko. Hindi ko alam kung paano ko dapat harapin si Luna matapos ang lahat. Mahal ko siya, pero paano ko ipagpapatuloy ang pagmamahal na ‘yon kung ang pamilya niya ang dahilan kung bakit nawala sa akin ang ama ko? Mabilis akong nagbihis. Itim na polo at dark jeans ang sinuot ko. Wala akong planong dumaan pa sa kompanya o sa airport. May mas mahalaga akong kailangang gawin. Pumunta ako sa kulungan kung saan nakakulong si James Reid—ang ama ni Luna. Dati ko na siyang nakilala. Bata pa lang ako, kilala ko na siya. Isa siya sa mga tauhan ng pamilya namin noon, isang pinagkakatiwalaang kaibigan ng ama ko. Pero ang pinagkakatiwalaang ‘yon… siya rin ang taong diumano ay bumasag sa buhay ko. Pagdating ko sa kulungan, sinalubong ako ng isang pulis at tinanong kung anong pakay ko. "May gusto lang akong kausapin," sagot