جميع فصول : الفصل -الفصل 90

Alexus’ POV Tahimik lang siyang nakatingin sa akin, tila nilulunod ang sarili sa mga salitang binitiwan ko. Kitang-kita ko ang emosyon sa mga mata niya—takot, pangamba, at higit sa lahat… pag-aalinlangan. Pero may isang bagay akong mas nakita—ang damdaming pilit niyang itinatago. Hindi ko man marinig mula sa kanya, ramdam ko. Mahal pa rin niya ako. At hinding-hindi ako papayag na itanggi niya iyon sa sarili niya. Dahan-dahan kong hinaplos ang pisngi niya, hinayaan ang hinlalaki kong gumuhit sa kanyang balat. “You don’t have to decide now,” ulit ko, mas mahinahon ang tono. “Pero Luna, hindi ako aalis sa buhay mo this time. I will stay, whether you like it or not.” I saw the flicker of resistance in her eyes. Of course, she wouldn’t make this easy for me. “Ano ‘to, Alexus?” mahina niyang tanong, pilit na lumalayo pero hindi ko siya binitiwan. “Ano ‘tong ginagawa mo?” Huminga ako nang malalim bago marahang ngumiti. “I’m fighting for what’s mine.” Napakurap siya, kita ko ang pagka

Alexus’ POV Hindi ko alam kung ilang segundo o minuto kaming nanatili sa gano’ng posisyon. Ang mahalaga lang sa akin ngayon ay nasa bisig ko si Luna—ang babaeng matagal ko nang gustong yakapin ulit. Ramdam ko ang init ng katawan niya sa ilalim ng palad ko. Ang bilis ng tibok ng puso niya na sumasabay sa akin. Ang paraan ng paghinga niya—mabigat, malalim, parang pinipilit pigilan ang isang bagay na matagal na niyang kinikimkim. Pero wala na siyang ligtas ngayon. Luna already admitted that she still loves me. Hindi ko na siya bibigyan ng pagkakataong itanggi pa iyon. Dahan-dahan kong inilayo ang mukha ko sa kanya, but my arms remained around her waist, keeping her close. “Alam mo bang ang tagal kong hinintay ‘to?” mahina kong sabi, nakatitig sa mga mata niyang namumungay pa rin matapos ang halik namin. Hindi siya sumagot, pero kitang-kita ko ang emosyon sa mga mata niya—takot, kaba, at pagnanasa. “Ilang taon din akong nabuhay sa galit dahil iniwan mo ako,” I continued, tracing m

Alexus’ POV Tahimik lang si Luna habang minamaneho ko ang sasakyan pauwi. Ilang beses ko siyang sinulyapan, pero nanatili siyang nakatanaw sa bintana. Halatang malalim ang iniisip. Malamang tungkol pa rin kay Cara. I gripped the steering wheel tighter. Ilang beses ko nang nasabi sa kanya na walang namagitan sa amin ng pinsan niya, pero hindi ko siya masisisi kung may duda pa rin siya. Lalo na’t may ebidensyang ipinakita si Cara—kahit na peke naman. Damn it. I have to do something para tuluyang mawala ang pangamba ni Luna. Pagdating namin sa bahay, bumaba siya agad nang hindi man lang lumilingon sa akin. "Luna," tawag ko. Hindi siya huminto. Napailing ako at mabilis siyang hinabol. Pagkapasok namin sa loob, hinawakan ko ang braso niya para pigilan siyang magtuloy-tuloy sa kwarto. She froze. Dahan-dahan siyang humarap sa akin, at doon ko nakita ang lungkot sa mga mata niya. Fuck. I hate seeing her like this. "Ano na namang gusto mo, Alexus?" mahina niyang tanong. "Stop run

Alexus’ POV Hindi ako mapakali. Mula pa kagabi, hindi mawala sa isipan ko ang birthmark ni Bella. Paulit-ulit na bumabalik sa akin ang eksaktong hugis at lokasyon nito sa kanyang balikat—parehong-pareho ng akin. At hindi lang iyon, unti-unti kong napapansin ang ibang bagay. Ang hugis ng kanyang mata, ang paraan ng kanyang pagsimangot, kahit ang paraan ng kanyang paglalakad—parang may bahagi sa kanya na masyadong pamilyar. At ngayon, habang nasa isang event kami para sa layover ng mga piloto at flight attendants, muli ko na namang nakita ang birthmark na iyon. Bella was playing with some of the kids in the lounge, her tiny arms reaching up to catch a bubble floating in the air. Doon ko muling nakita ang birthmark niya—at parang bigla akong nawalan ng hininga. Hindi na ito simpleng coincidence. Hindi pwedeng maging coincidence. “Alexus?” tawag ni Luna, lumapit siya sa akin habang may hawak na baso ng wine. “Kanina ka pa tahimik. May problema ba?” Bumaling ako sa kanya, pinipilit

Alexus' POVIsang linggo na lang bago ang kaarawan ni Luna. Mas lalong tumindi ang excitement ko habang patuloy kong inaayos ang plano para sa espesyal na araw niya. Alam kong hindi niya ini-expect na may surpresa akong inihanda, at mas lalo akong ginanahan dahil gusto kong makita ang reaksyon niya.Ngayon ay nasa opisina ako, pero hindi ako makapag-concentrate sa trabaho. Imbes na mga reports at emails ang inaatupag ko, nasa isip ko kung paano ko mas mapapaganda ang celebration para sa kanya.Pero higit sa lahat, gusto kong makita kung paano siya magre-react kapag muli siyang humarap sa pamilya ko.Sa totoo lang, hindi naging maganda ang imahe ni Luna sa kanila noon. Matapos niyang biglaang mawala sa buhay ko, iniwan niya akong basag at galit. Alam kong may sama ng loob ang pamilya ko sa kanya, pero gusto kong makita kung paano magbabago ang lahat ngayong bumalik siya.Gusto kong malaman kung kaya niyang harapin ang nakaraan.At higit sa lahat… gusto kong makita kung paano siya magre