All Chapters of The Heartache of a Broken Marriage: Chapter 421 - Chapter 430

Kahit todo apak na sa silinyador si Jasper, dalawang beses pang sumabit sa yellow light para lang makalusot, ramdam pa rin ni Samantha na parang ang bagal ng takbo ng oras. Hindi niya mapigilang mag-urge, “Pwede bang bilisan mo pa?”Sinulyapan siya ni Jasper pero wala siyang sinabi. Dineretso lang niya ang apak sa gas, tahimik pero ramdam na ramdam ang bigat ng sitwasyon. Alam niyang this time, hindi si Alexander ang may problema, kundi si Carl mismo. Sa sobrang takot at kaba ni Samantha para kay Carl, mahirap paniwalaan na wala silang dugo. Parang tunay na ina na siya ng bata — hindi stepmom, kundi mommy na mas malapit pa kaysa sa totoong ina.Pagkaraan ng higit dalawampung minutong mabilis na biyahe, nakarating din sila sa lokasyon ni Carl — isang malaking mall. Para mapabilis, hindi na inintindi ni Jasper kung madi-deductan siya ng points o mamumultahan, basta’t diretsong pinark niya ang kotse sa gilid ng entrance. Sabay silang kumaripas ni Samantha papasok.“Sinabi ba ni Carl kung

Sa villa, paakyat na si Samantha sa second floor para sana mag-empake ng gamit at kunin ang ID niya, nang biglang may maliit na pigura na mabilis na tumakbo papunta sa kanya.“Mama!”Bago pa siya nakareact, mahigpit na siyang niyakap ng bata.“Mommy, sa wakas nakita na rin kita. Miss na miss kita,” iyak ni Carl habang nakabaon ang mukha niya sa dibdib ni Samantha, halatang umiiyak na kanina pa.Napahigpit ang hawak ni Samantha sa anak at napakinig sa hikbi nito. Para bang lahat ng sakit, galit, at desisyong pinanghahawakan niya kanina, bigla na lang naglaho.“Carl, kamusta ka? Ayos ka lang ba?” Nag-alala agad siya, naalala ang tawag ng bata na humihingi ng saklolo.Umiling si Carl, pulang-pula ang mata’t ilong. “Mom, okay lang ako. Pero miss na miss na kita. Mom, please… huwag mo akong iiwan.”Tumagos sa puso ni Samantha ang bawat salitang lumabas sa bibig ng anak. Pinisil niya ang ilong nito at nginitian kahit nangingilid ang luha. “Kailan ka ba iniwan ni Mama?”Muling yumakap nang m

May bakas ng pagod sa mukha ni Alexander. Ipinasok niya ang palad sa sentido, pinikit ang mga mata at sa mababang boses ay nagsalita:“Kahit pa tanggapin ka ni Carl, so what? May asawa na ako. Hindi ko kayang hiwalayan ang asawa ko para lang makasama ka dahil tinanggap ka ng anak ko. Mula umpisa hanggang ngayon, wala akong naramdaman para sa’yo.”Pagkasabi niya nun, dumilat siya at tiningnan si Roxi nang malamig, parang yelo ang mga mata. “Kung meron man, puro disgust lang.”Halos hindi makapaniwala si Roxi. “A… ano’ng sinabi mo?”“Roxi, simula nang dumating ka, puro gulo lang ang dala mo sa pamilya ko. Hindi ba’t dapat lang na kamuhian kita?” diretsong sabi ni Alexander, ramdam ang sobrang inis.Nanlaki ang mga mata ni Roxi, parang hindi matanggap ang narinig niya. Matagal bago siya natauhan. “Hindi ba… hindi ba kasal kayo ni Samantha dahil lang sa marriage agreement?”Napangisi si Alexander. “Si Lina ang nagsabi niyan sa’yo?”Hindi umimik si Roxi.“Yeah. Totoo, kasal namin ni Samant

Talagang kinuha ni Lina ang phone niya para tawagan si Alexander, pero agad siyang pinigilan ni Roxi. Alam kasi ni Roxi na kapag tumuloy si Lina, sila rin ang lalabas na talo.“Miss Samantha, mas mabuti huwag mo na akong galitin. Alam mo naman, kaya kong gawin ang kahit ano bilang isang ina.” malamig na sabi ni Roxi habang nakatitig nang masama kay Samantha.“Kung ipipilit mong pigilan ako na makita ang anak ko, sisiguraduhin kong mawawala siya sa’yo at kay Alexander habambuhay.”Nagulat si Samantha sa mga salitang ‘yon, parang biglang kumabog ang dibdib niya. Pero hindi na nagdagdag pa si Roxi—hinila na lang niya si Lina at umalis sila.Paglabas nila ng ospital, diretso silang pumunta sa Garcia Group. Pero si Lina, ayaw niyang mahalata ni Alexander na siya mismo ang nag-udyok kay Roxi para magulo ulit. Kaya pagkatapos ihatid si Roxi sa harap ng Garcia Group, nagpaalam na agad siya at nagpalusot na may iba pa siyang lakad.Mag-isa si Roxi na nakatayo sa harap ng engrandeng gusali ng G

Para maihatid si Samantha sa airport, maagang nag-out si Alexander sa trabaho. Nag-dinner agad silang tatlo kasama si Carl. Hindi in-expect ni Samantha na sabay silang mag-ama na maghahatid sa kanya. Kahit ilang beses siyang tumanggi, pinilit pa rin siya, kaya wala na siyang nagawa kundi pumayag.Pagdating nila sa airport, parehong nagpumilit sina Alexander at Carl na samahan siya hanggang sa security check. Malapit na ring mag-alas otso, at naisip ni Samantha si Roxi na ka-meet niya sa Starbucks. Kaya nagmadali siyang pinakiusapan ang mag-ama:“Bumalik na kayo, ako na lang ang papasok.”“Mom, please… samahan pa kami ni Dad kahit hanggang doon,” pakiusap ni Carl mula sa wheelchair, nakatingin sa kanya na parang batang ayaw bumitaw.Lumuhod si Samantha at hinawakan ang maliit na kamay niya. “Hindi sa ayaw ko, anak… pero may kausap si Mommy dito sa airport. Kaya balik na muna kayo ni Dad, okay?”“Eh Mom, pwede ba akong sumama sa meeting mo? Kahit sandali lang,” nakangiting sabi ni Carl,