Lahat ng Kabanata ng The Cassanova's Regret: The Runaway Wife with their Twin: Kabanata 381 - Kabanata 390

Nang bumuti na ang kalagayan ni Darian, nagpasya si Dianne na maglinis ng katawan, magpalit ng damit, at sumabay sa hapunan kasama ang iba.Dahil hindi pa makakain ng normal si Darian, gatas at malalambot na pagkain lang muna ang puwede sa kanya. Matapos kumain, mabilis siyang nakatulog muli.Dahil stable na ang lagay ni Darian, hindi na kinailangang manatili nina Cassandra at Xander sa ospital. Nagpasya silang umuwi.Inihatid sila ni Dianne sa labas at pinanood habang sumasakay sa sasakyan. Ngunit sa halip na bumalik agad sa kwarto ni Darian, bigla siyang lumihis ng direksyon.Dala si Maxine, dumiretso siya sa morgue ng ospital nang hindi nagpapaalam kaninuman.Di ba sinabi ni Tyler na nasa morgue ang katawan ni Manuel?Ngunit pagdating nila roon, sinabi ng staff na walang natanggap na bangkay na may pangalang Manuel kahapon.Napapikit si Dianne, at agad na napuno ng luha ang kanyang mga mata.Alam niyang nagsisinungaling sina Tyler at Sandro.Pero bago pa siya makaalis, hinabol siya

Dahan-dahang lumingon si Manuel at tinitigan ang pintuan, hindi kumukurap. Malabo na ang kanyang paningin dahil sa mga luhang namuo, at ang tanging nakita niya ay mga patong-patong na puting liwanag.Bahagyang bumukas ang kanyang tuyong labi, at sa pagitan ng kanyang mga ngipin ay lumabas ang isang tinig na mahina at puno ng hirap."Hindi kita kailanman pinili matapos timbangin ang lahat ng dahilan at epekto. Sa halip, pinili kitang mahalin kahit alam kong imposibleng maging tayo. Ito ang pinakamalaking katapatan ko sa relasyon nating ito.""Sa totoo lang, mas alam ko kaysa sa iyo na wala tayong patutunguhan. Binalewala ko ang lahat ng babala, pati na rin ang sarili kong pag-aalinlangan, at paulit-ulit kong pinapaniwala ang sarili ko na okay lang.""Minsan iniisip kong balewala lang ito, ngunit minsan hindi ko rin kayang pakawalan. Alam kong wala itong kahahantungan, pero gusto ko pa ring subukan, kahit saglit lang kitang makasama.""Paano ko ba ito ilalarawan? Nasa bawat hiling ko ang

May nakahandang kama sa tabi ng hospital bed bilang tulugan. Lumapit si Dianne, tiningnan ang kalagayan ni Darian, at sinubukan ang higaan. Kahit hindi ito kasing-komportable ng kama sa bahay, sapat na ito para makatulog nang maayos.Mula nang pumasok siya sa silid, hindi na inalis ni Tyler ang tingin sa kanya. Nagtagpo ang kanilang mga mata. Pilit niyang pinanatili ang kanyang tinig na kalmado. "Salamat sa pag-aalaga ngayong gabi. Kung may mangyari kay Darian, gisingin mo ako kaagad."Mahigpit pa rin ang pagkakayakap ni Tyler kay Danica nang lumapit siya kay Dianne, tinitingnan ito mula sa kanyang mas matangkad na tindig."Dianne, ako ang ama nina Darian at Danica. Sa lahat ng taon na lumipas, ako dapat ang nagpakahirap para sa kanila."Iniwas ni Dianne ang tingin, kinuha si Danica mula sa kanya at sinabing, "Gabi na. Dapat ka na ring magpahinga."Lumakad siya palayo ngunit hinawakan ni Tyler ang kanyang pulso—mahigpit, mainit."Dianne, hindi ko kailangan ng titulo o kahit anong pang

Isang ngiting parang hangal.Hindi niya talaga matanggap ang hitsura nito!Halos hindi mapigilan ni Dianne ang pag-roll ng kanyang mga mata.Nang mapansin ni Tyler na hindi nagustuhan ni Dianne ang kanyang nakakatawang ngiti, agad niyang inalis ito sa kanyang mukha. Lumapit siya, hinila ang seatbelt ni Dianne, at maingat na isinara ito para sa kanya.At nang siya ay yumuko...Sa sandaling iyon, likas na idinikit ni Dianne ang kanyang likod sa sandalan ng upuan, nagbabantay ang buong katawan niya.Gayunpaman, pagkatapos ikabit ni Tyler ang seat belt niya, umupo itong muli nang masunurin at hindi na gumalaw.Kinuha ni Dianne ang tablet para magbasa ng mga email at hindi siya pinansin.Hindi alam kung ano ang gagawin ni Tyler, hindi sinasadyang napansin ni Dianne mula sa gilid ng kanyang mata habang nagbabasa ng email na kumuha ito ng isang bote ng mineral na tubig at niyakap ito, at pagkatapos ay binalot nang mahigpit gamit ang kanyang coat.Pagkatapos gawin ang lahat ng ito, nakatitig

Sinira ni Manuel ang lahat ng plano niya, at tila imposibleng makaganti siya kailanman.Bakit niya gugustuhing magsama-sama ang lahat? Maging masaya? Matupad ang mga pangarap nila? Sa paraang ito, hindi na magkamag-anak sina Dianne at Manuel. Pwede na ba silang maging legal na magkasama, nang walang bahid ng pagdududa?Magkakasundo na rin kaya ang pamilya Chavez? Pwede na silang magkaroon ng team building?Eh siya? Paano naman siya?Hindi. Hindi puwede.Si Manuel ang nagtaksil sa kanya, kaya nararapat lang na pagbayaran nito ang lahat. Ayaw niyang maging masaya si Manuel. Gusto niyang magdusa ito, at bayaran ng pinakamabigat na kapalit."Hanggang saan ang alam mo sa nangyari noon?" tanong ni Dianne, kalmado ang boses.Hindi siya pumunta roon para lang pagalitan ni Bernadeth. Ang gusto niya’y malaman ang totoo sa likod ng aksidente sa sasakyan noon.Hindi siya naniniwalang magagawa ng lola niya na pumatay ng tao. Lalo na’t dahil lang daw sa lolo niya."Anong nangyari raw noon?" tanong