All Chapters of นิยายชุดเจ้าสาวไม่สมยอม: Chapter 191 - Chapter 200

     จริงจัง?           “ผมหมายความว่ามันดูสมเหตุสมผลที่จะเอาคุณไปอ้าง” น่านน้ำถอนหายใจแรง ใจเต้นกับคำว่าจริงจัง           นี่สินะพรหมลิขิต เราต่างก็จริงจังต่อกัน           “ก็ได้ค่ะคุณภูชิต น้ำถือว่ายังอยู่ในเนื้องาน” จะให้ตอบตกลงใบหน้ายิ้มแป้นก็กระไรอยู่ เป็นผู้หญิงมันต้องมีชั้นเชิง น้ำเสียงที่ใช้จึงค่อนข้างราบเรียบ           “ไหน...เรียกใหม่ซิ”           “ค่ะ...คุณภูขา” คนถูกเรียกกลั้นยิ้มไว้ภายใต้หน้าตานิ่งเฉย คนที่เอ่ยเรียกใจเต้นโครมคราม เมื่อคิดว่าสิ่งที่หวังใกล้ความจริงไปทุกขณะ            “ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าคุณภูชิตจะมีคู่หมั้นแล้ว” กำนันช้างผู้

หญิงสาวใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กรองน้ำจากก๊อกน้ำอุ่นที่อ่างล้างหน้า ขณะที่ขยำและพลิกผ้าไปมาเพื่อให้เปียกทั่วทั้งผืน สายตาก็เหลือบไปเห็นกล่องสีดำเล็กๆวางอยู่ในกระจาดเล็กรวมกับของใช้จำพวกแชมพูครีมอาบน้ำในขวดเล็กๆ น่านน้ำโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำ เห็นคนตัวโตยังนอนหลับอยู่ที่โซฟาจึงตัดสินใจวางผ้าผืนเล็กลงในอ่างล้างหน้า แล้วหยิบกล่องเล็กนั้นขึ้นพลิกไปพลิกมา ไม่ใช่ไม่รู้ว่ามันคือกล่องถุงยางอนามัย แต่ที่อยากรู้คือมันใช้ยังไง           “อยากรู้ก็ต้องเปิดดูสิ” เมื่อบอกตัวเองดังนั้น น่านน้ำจึงจัดแจงแกะพลาสติกที่หุ้มกล่องอยู่ออก แล้วเอากล่องมาจ่อที่จมูก           “ไม่มีกลิ่นแฮะ!” มือเล็กเปิดฝากล่องออกแล้วเทของที่อยู่ในกล่องออกมาเทบนเคาเตอร์           “ตั้งสามอันแน่ะ เขาใส่กันทีเดียวสามอันเลยเหรอ” คนอยากรู้อยากเห็นจับของที่อยู่ในซองพลิกไปพลิกมาสำรวจทีละอัน ก่อนจะตัดสินใจฉีกซองแล้วจีบมือจับบางสิ่งบางอย่างออกจากซอง บางส

“เอ่อ...คุณภูคะไอ้นั่นที่เราจะใช้กันมันเอ่อ...มีไม่ครบนะคะ” ภูชิตขมวดคิ้วงง น่านน้ำจึงรีบพูดต่อเร็วปรื๋อ           “ก็คุณภูทิ้งไปแล้วอันนึง มันก็ไม่ครบสามอัน เวลาจะทำอะไรกันเขาต้องใส่ให้ครบสามอันตามจำนวนที่มีอยู่ในกล่องไม่ใช่หรือคะ” พูดจบแล้วน่านน้ำก็สบตาเขาอย่างจริงจัง ภูชิตไม่รู้จะหัวเราะหรือทำหน้ายังไงดี เขากลัวคนไม่ประสาจะอายไปยิ่งกว่านี้ ชายหนุ่มจึงยิ้มอ่อนโยนแล้วก้มลงกระซิบที่ริมหูเล็ก           “ผมทำเป็นหรอกน่า” น่านน้ำอ้าปากเหวอกับสิ่งที่ได้ยิน และเป็นอีกครั้งที่ภูชิตใช้โอกาสนั้นครอบครองริมฝีปากบาง แล้วมอบจูบรสหวานซ่านจนหญิงสาวแทบละลาย           มือร้อนลูบไล้ต้นแขนเนียนเบาๆราวกับจะปลอบประโลม ก็อาการสั่นสะท้านเป็นครั้งคราวขณะที่เขากำลังจูบเธออยู่นั้น ทำให้ภูชิตรู้ดีว่าลึกๆแล้วหญิงสาวคงจะขลาดกลัวอยู่ไม่น้อย แต่เขาคงถอยไม่ได้อีกแล้ว ชายหนุ่มถามตัวเองในใจว่า หากชีวิตหนุ่มโสดที่เคยหวงแหนมานานจะ

“พอเถอะนะ น้ำเจ็บ ฮึกๆๆ คุณภูเอามันออกไปเถอะ เราคงไม่ใช่เนื้อคู่กัน เราเข้ากันไม่ได้หรอกค่ะน้ำเจ็บจริงๆนะ” ภูชิตชะโงกศีรษะขึ้นคลี่ยิ้มหวานเจ้าเล่ห์อีกแล้ว เขาขยับโหย่งตัวขึ้น มือใหญ่จับหัวเข่าทั้งสองข้างแยกออกกว้าง นิ้วเรียวใหญ่กดบี้เม็ดเล็กๆสีสวย สายตาคมวาวสบตากลมโตนิ่งค้างสะกดให้คนใต้ร่างหลงกล ก่อนจะค่อยๆส่งมอบตัวตนของตนเข้าไปอย่างระมัดระวัง ใบหน้างามบิดเหยเก น้ำตาไหลรินมองสบตาตอบเขาอย่างตัดพ้อ           “เชื่อใจผมนะคนเก่ง มันจะดีขึ้น” น่านน้ำพยักหน้ารับทั้งน้ำตานองหน้า มาขนาดนี้แล้วก็คงต้องเชื่อใจเขาแล้วล่ะ ดูจากการที่เขายังยืนยันจะเดินหน้าต่อด้วยการดุนดันเข้ามาในร่างเธอ คงไม่มีอะไรมาฉุดรั้งเขาได้แล้ว หญิงสาวหลับตาลงรอคอยให้ความเจ็บทรมานนี้ผ่านไปเสียที คาดหวังว่าเมื่อผ่านจุดนี้ไปอะไรๆมันจะดีขึ้นอย่างที่เขาบอก ภูชิตจูบซับหยาดน้ำตาใสแผ่วเบา ดูดดึงริมฝีปากจิ้มลิ้มแทรกลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากนุ่ม มอบจูบแสนหวานซ่านละมุนเนิ่นนาน ก่อนจะผละออกแล้วไล้เรื่อยลงมายังอกอวบ ดูดกลืนเข้าเต็มอุ้งปากร้อนแล้วคายออก เรียวลิ้นสากเกี่ยวตวัดย

มือใหญ่ลูบไล้ไปตามร่างบางระหง ก่อนจะวกมายังจุดที่เชื่อมประสานกันอยู่ นิ้วเรียวใหญ่ร้ายกาจคืบคลานเข้าบดบี้ยอดเกสรกลางกลีบกุหลาบสีสวย ขณะที่สะโพกสอบขยับรุนแรง และเร่งรัวเร็วขึ้น น่านน้ำเบี่ยงหน้าผละจากริมฝีปากหยักได้รูปเพื่อครวญครางเสียงดัง ปลดปล่อยทุกความรู้สึกโบยบินไปยังเวิ้งฟ้าสีรุ้งประกายระยิบระยับ ร่างบางเกร็งค้างขูดข่วนจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้าง เพื่อระบายความเสียวซ่านหวานล้ำ ช่องทางรักเร้นลับตอดรัดความเข็งแกร่งในร่างของตนเป็นจังหวะ           “ผมหลงน้ำแล้วล่ะ อื้มมม...อีกนิดนะคนเก่ง” ภูชิตกระซิบเสียงพร่า น่านน้ำหูอื้อตาลายเสียวซ่านราวกับจะขาดใจ เมื่อตัวเองแตะขอบโค้งฟ้าสายรุ้งไปแล้ว แต่คนที่จับจูงนำทางมายังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดการเคลื่อนไหวในร่างของตน           “อ๊าย...คะ คุณภู น้ำ...น้ำไม่ไหวแล้วนะคะ... อ๊ะๆ” ภูชิตโยกวนสะโพกสอบจนคนไม่ไหวกรีดร้องเสียงหลง เสียวสะท้านจนตะกายแตะขอบฟ้าเป็นรอบที่สองติดๆกัน สะโพกสอบจึงเร่งความเร็วจนร่างเล็กสั่นคลอน &nbs