All Chapters of My Ruthless Possessive Doctor (POSSESSIVE BOYS SERIES 3): Chapter 51 - Chapter 60

XENA’S POVPagod na pagod na ako. Ilang oras na akong nakatayo, natataranta sa dami ng kailangan kong asikasuhin sa hospital. Hindi ko pa nga natatapos ang reports ko, may nag-aalborotong pasyente na naman sa nurse’s station.Isang lalaking lasing—kamag-anak ng pasyente sa emergency room. Napagkamalan niya yatang bar ito imbes na ospital dahil sa ingay ng reklamo niya.“Ano ba naman ‘yan, ilang oras na kami dito! Wala bang matinong doktor sa ospital na ‘to?” sigaw niya, lasing na lasing at halos matumba na sa kinatatayuan niya.Lumapit ako para subukang ayusin ang sitwasyon. “Sir, pasensya na po. Nakapila po ang pasyente ninyo at ginagawa na po ng—”“P*tangina, ang tagal! Ano, gusto mo bang dito na ako magwala, ha?”Napalunok ako. Ang bigat ng amoy ng alak sa hininga niya, at kitang-kita ko sa mukha niya ang pagka-high sa espiritu ng alak at galit.“Sir, please—”Bigla niyang hinawakan ang braso ko nang mahigpit.Napasinghap ako.“Kasama sa trabaho niyo ang pagsilbihan kami, ‘di ba?”

"You're not just acting anymore, are you?" Napakunot ang noo ko sa tanong ni Aiden habang nakasandal ako sa swivel chair ng opisina ko. Kakatapos ko lang magbasa ng ilang patient files, pero ramdam ko pa rin ang bigat ng tensyon sa katawan ko. Hindi ako sumagot. Sa halip, tumingin lang ako sa kanya, malamig at walang emosyon. Natawa siya nang bahagya at umiling. "Dylan, I know you. And I know when you're lying—even to yourself." Mabilis kong itinabi ang hawak kong folder at dumiretso ng upo. "You're overanalyzing things, Aiden." "Am I?" Tumagilid siya ng upo, nakatitig pa rin sa akin na parang binabasa ang utak ko. "You used to be so composed. You knew this was just an experiment. But now? You’re getting possessive. Controlling. And the worst part? Hindi mo namamalayan." Tumaas ang kilay ko. "I am in control." "No, you're not." Bumuntong-hininga siya. "Dylan, kung ito pa rin ang dating ikaw, hindi mo papatulan si Trevor. You wouldn’t have dragged Xena away from that party

XENA’S POV Nakaharap ako sa bukas na maleta sa kama ko, pero ni isang damit, wala pa akong naisusuksok sa loob. Kahit anong pilit kong huwag isipin, isang bagay lang ang tumatakbo sa utak ko—dalawang araw, mag-isa, kasama si Dylan?! Napailing ako. Hindi ito totoong relasyon, Xena. Experiment lang. Pero kahit anong pilit kong i-remind ang sarili ko, parang may nakadagan sa dibdib ko. 48 hours. Kahit anong gawin ko, hindi ko matatakasan ‘yon. “Anong ginagawa mo?” Napalingon ako at nakita ko si Nika sa pinto, nakapamewang at nakataas ang kilay. “Ano ‘yan, aalis ka na naman?” may diin sa huling salita niya, halatang inis. “Company trip,” sagot ko nang hindi siya tinitingnan. Napaikot siya ng mata. “Company trip o gala na naman kasama ng boss mong mayaman?” Napahinto ako. ‘Mayaman.’ Simula nang pumasok si Dylan sa buhay ko, ito na lagi ang tono ni Nika. Hindi ko alam kung iniisip niyang sinuswerte ako o nagmamaganda lang ako sa isang lalaking may pera. “Trabaho ‘to,” sagot ko, pi

XENA Nakaharap ako sa malawak na terrace ng villa habang hawak ang tasa ng kape. Maaga pa, pero gising na ako—o baka hindi lang ako talaga nakatulog nang maayos. Pagkatapos ng nangyari kagabi, hindi ko alam kung paano mag-aaktong normal. Hindi ko rin alam kung anong dapat kong maramdaman. Dylan… He looked so vulnerable. At hindi ko maialis sa isip ko kung paano ko siya pinanood makatulog—kung paano ko naramdaman ang bigat na tinatago niya. Napailing ako at napahigop ng kape. Ano bang iniisip ko? "Tumakas ka agad?" Napatigil ako nang marinig ang mababang boses ni Dylan mula sa likod. Lumingon ako at nakita siyang nakatayo sa may pintuan ng terrace. His hair was still slightly messy from sleep, at may bahagyang bakas ng pagod sa mukha niya. Pero sa kabila nun… he looked unfairly good. Napansin ko rin ang suot niya—isang loose white shirt at gray sweatpants. Ang layo sa usual niyang formal na itsura, pero masyado yatang… comfortable? At bakit ako biglang nag-iisip ng ganito?!

Pagkauwi namin mula sa weekend getaway, pilit kong ibinalik ang sarili ko sa normal na routine. Back to reality, back to work—at back to ignoring whatever weird tension na namuo sa pagitan namin ni Dylan. Pagdating ko sa ospital, bumalik ang dating dynamics. Ako si Xena Celeste—ang secretary, hindi ang babae na halos dalawang araw na nagbantay kay Dylan sa villa habang wala siyang suot kundi manipis na pajama. Hindi ang babaeng nagising sa mababang boses niya habang tinatawag ang pangalan ko sa gitna ng panaginip. Hindi ang babaeng…sobrang naging komportable sa mga kanya.. Baliw ka na ba, Xena? Kalma lang. Kaya naman, nang makita ko siyang papalapit, agad akong nagkunwaring abala sa pag-aayos ng mga papeles. Pero kahit hindi tumitingin, ramdam ko ang presensya niya. Ramdam ko kung paano siya tumayo sa harap ng desk ko, nakatingin habang naghihintay na lingunin ko siya. Hindi ko ginawa. “Tapos na ang bakasyon,” malamig kong sabi habang patuloy sa pagbubuklat ng papel. “Hmm.” Hindi