All Chapters of ลงทัณฑ์รัก(สิงห์)ร้าย : Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากที่กลับจากบนเกาะ คุณสิงห์เขาก็ให้อิสระฉันมากขึ้น สามารถไปไหนมาไหนเองได้ แต่ต้องมีคนของเขานั้นติดตามไปด้วย มันดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยล่ะนะ เพราะฉันไม่ต้องถูกขังให้อยู่แต่ในห้อง หรือถูกจำกัดพื้นที่ให้อยู่แต่ในบ้านของเขาที่รอบๆ มันมีแต่ป่าตึก!“ออกรถค่ะ”“คุณเฌอจะไปที่ไหนครับ?”“โรงพยาบาลค่ะ แต่...เรื่องนี้เป็นความลับ ห้ามรายงานเจ้านายคุณเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะหนี แล้วพวกคุณก็จะถูกเขาซ้อม”“ผมจำเป็น...”“คุณไม่พูด ฉันไม่หนี คุณก็ไม่ถูกลงโทษ ได้ประโยชน์นะคะคิดดีๆ”“อ่า...ครับ”อีกอย่างนึงเลยก็คือเวลาฉันจะออกไปข้างนอก คนขับรถจะต้องรายงานเขาตลอดว่าฉันออกไปไหน ทำอะไร ซื้อของนั่นนี่ อิสระที่สบายกายแต่รู้สึกอึดอัดใจแทน แต่มันก็ดีแหละ สำหรับคนที่ไม่มีทางเลือกมากนักสำหรับฉัน มันดีกว่าไม่ได้ออกไปไหนเลยไม่นานนักคนขับรถก็พาฉันมาถึงโรงพยาบาล“แล้วจะให้บอกคุณสิงห์ว่ายังไงครับ?”“พาฉันออกมาดูบ้านหลังเก่าที่ถูกยึด แล้วเดี๋ยวฉันกลับมาจะให้พาไปอีกที่ เวลาบอกจะได้ตรงกัน”“ครับ”จะเล่นละครทั้งทีมันก็ต้องเอาให้เนียนสิจริงไหม ถ้าคนของเขาบอกอีกอย่าง ฉันพูดอีกอย่าง แบบนั้นคงได้ความแตกโดนจับได้ก่อนกันพอดีส

พอมาถึงโรงพยาบาลเฌอรีนก็ถูกส่งเข้าไปในห้องผ่าตัดทันที เนื่องจากกระสุนฝังอยู่ในร่างกาย บวกกับเสียเลือดมากถ้าไม่รีบผ่าตัด และช่วยเหลือไม่ทัน นั่นมันอาจจะหมายถึงชีวิตของเธอเลย"คุณหมอคะ ผลตรวจเลือด....คนไข้กำลังตั้งครรภ์ค่ะ" พยาบาลคนนึงรีบเดินเข้ามาในห้องที่กำลังวุ่นวาย"ว่ายังไงนะ!""ชีพจรก็เต้นอ่อนลงแล้วค่ะคุณหมอ!""เตรียมผ่าตัดเลย ไม่ทันแล้วล่ะ"ด้วยอาชีพจรรยาบรรณที่จะต้องพยายามรักษาชีวิตคนไข้ของตัวเองไว้ให้ได้ ทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาชีวิตของคนไข้เอาไว้ และต้องทำการผ่าตัดเอากระสุนที่ฝังอยู่ในท้องออก ก็จำเป็นจะต้องเอาเด็กที่อยู่ในท้องออกเช่นกัน ทุกอย่างมันดูเสี่ยงไปหมด และคุณหมอก็มีทางเลือกอยู่ทางเดียว..ทางด้านนอกสิงห์ยังคงใจจดใจจ่อรออยู่ที่หน้าห้องที่เดิม เขายังไปไหนไม่ได้จนกว่าจะได้รับคำตอบจากคุณหมอ จนกว่าเธอจะปลอดภัย เขารู้ดีว่าเธอก็แค่โชคร้ายโดนกระสุน เพราะคนที่ไอ้มือปืนนั่นต้องการปลิดชีวิตก็คือเขา แต่เธอดันโชคร้ายมารับกระสุนแทนตึก ตึก ตึก"นายครับ!" ลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามา"จับตัวมันได้หรือเปล่า?!""มันหนีไปได้ครับ แต่ทิ้งหลักฐานเอาไว้ ตอนนี้คนของเรากำลังตามล่ามันอยู่ อีกไม่เก

หลังจากที่ฟื้นฉันก็รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลอีกเกือบอาทิตย์ ความจริงคุณหมอให้ฉันกลับตั้งแต่ฟื้นสามวันแรกแล้วล่ะ แต่เขาให้ฉันอยู่ให้คุณหมอดูอาการก่อน กลัวแผลจะฉีก กลัวแผลจะติดเชื้อ นั่นนี่ๆ อะไรของเขาก็ไม่รู้ดูเรื่องมากไปหมดกลับมาบ้านของเขาคราวนี้ มันดูผิดตาไปหมดเลย จากที่ฉันรู้สึกว่าอยู่แล้วมันไม่มีชีวิตชีวา การตกแต่งก็ดูเฉยๆ ไม่ได้หน้ามองอะไรขนาดนั้น แต่ตอนนี้กลับมีดอกไม้มาประดับมากมาย จัดตกแต่งให้ดูหรูหราสวยชื่นตาไปหมด"มัวยืนมองอะไรอยู่ได้ ทำไมไม่เข้ามาสักทีล่ะ""......" ฉันถอนหายใจเบาๆ ถึงจะถูกจัดตกแต่งใหม่ทั้งหมด แต่สุดท้ายแล้วมันก็ยังเป็นบ้านที่ใช้ขังฉันอยู่วันยังค่ำ ถึงจะทำให้มันดูดีขึ้นมา แต่มันก็ลบออกไปจากความทรงจำของฉันไม่ได้หรอก ความสวยงามมันก็อยู่ได้แค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้นแหละ"เฌอรีน""ทำไมถึงตกแต่งใหม่ล่ะ?""ก็แค่อยากให้มันดูสดชื่นก็เท่านั้น แต่ถ้าเธอไม่ชอบ ฉันให้คนยกออกไปทิ้งก็ได้""ช่างมันเถอะ จะเอาออกหรือเอาไว้มันก็ไม่ได้ต่างอะไรหรอก""......""ฉันอยากอยู่คนเดียว คุณไม่ต้องไปยุ่งล่ะ"ฉันพูดกับเขาแค่นั้นและเดินขึ้นบันไดไปทันที ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับ

บาร์ & Sing เฌอรีนมาทำงานที่บาร์ของสิงห์ได้หลายวันแล้วและเธอนั้นก็ได้ทำงานในครัวตามที่เขาบอก เพราะด้านนอกนั้นต้องเสิร์ฟอาหารและเจอกับลูกค้าหลากหลาย ซึ่งมันอาจจะทำให้เธอนั้นถูกลวนลามเอาได้ ถ้าหากไม่รู้จักเอาตัวรอด ก๊อกๆๆ"อ่อ...มีอะไรหรือเปล่าคะ?" เฌอรีนหันไปพูด เพราะเสียงเคาะตรงหน้าประตูทำให้เธอต้องหันไป"นายสั่งไว้ เลิกงานแล้วให้รอกลับพร้อมกันครับ""ปกติเขากลับก่อนนี่ ทำไมต้องมาเฝ้า" เธอบ่น"นายมีประชุมครับ เลยให้รอกลับพร้อมกัน""อือๆ เสร็จแล้วเดี๋ยวไปรอละกัน""ครับ"เพราะปกติไม่ได้กลับพร้อมกับเขา ถึงจะมีโอกาสได้กลับพร้อมกัน แต่มันก็น้อยมากๆ และเธอก็ชินแบบนี้ไปแล้ว การได้อยู่ห่างเขา ไม่เห็นหน้าของเขา มันเป็นเรื่องดีที่สุด เพราะมันจะไม่ต้องเจ็บปวดมองหน้าเขาทีไร มันทำให้เธอหวนคิดถึงเรื่องในอดีตอยู่ตลอด มันเจ็บปวด มันแย่มากจริงๆ"ถามไรหน่อยสิ เธอน่ะ""อือ..." ที่ตอบเพราะตรงนี้มีกันอยู่แค่สองคน จะไม่ตอบเดี๋ยวก็จะหาว่าหยิ่งอีก"หน้าตาก็ดีนะ ทำไมมาทำงานก้นครัว""ก็อยากทำ เบื่อคนวุ่นวาย""อย่างเธออ่ะได้เป็นPRนะลูกค้าติดตรึม แก้ปัญหาหน้าบึ้งสักหน่อย รับรองปังชัวร์""หึหึ ให้ฉันทำ

เวลาผ่านไปอีกนานจนแทบจะลืมเรื่องที่ทะเลาะกันไปแล้ว กลางดึกสงัดคืนหนึ่ง ขณะที่เฌอรีนกำลังเตรียมตัวที่จะเข้านอน ประตูห้องนอนก็มีเสียงที่ถูกไขด้วยกุญแจจากทางด้านนอก ก่อนที่ประตูนั้นจะถูกเปิดเข้ามา“???”“บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้ล็อค สักวันฉันจะพังมันเข้ามา” มาเฟียหนุ่มดูหงุดหงิดหัวเสียเอามากๆ ขณะที่เดินเข้ามาในห้อง“ไหนบอกคืนนี้ไม่กลับ?” เธอพูดเสียงเรียบ มองเขาด้วยอารมณ์นิ่งๆ เพราะก่อนหน้านี้เขาบอกไว้ว่าจะไม่ได้กลับ“......”“บอกไม่กลับ ฉันเข้าห้องน้ำอาบน้ำ ก็ต้องล็อคห้องสิ ขืนมีคนเข้ามาจะทำไง”“อืม...”ฟุ่บ....เขาทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ทำเป็นเฉยเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ส่วนเฌอรีนเองก็ไม่ได้ตกใจอะไร เพราะเขาเป็นคนบอกเองว่าไม่กลับ“ขี้เกียจอยู่ มีแต่เรื่องวุ่นวาย”“เรื่องพ่อแม่ฉัน ไปถึงไหนแล้ว”“ยังไม่ลืมอีกหรือไง”“พ่อแม่ฉันทั้งคนนะ ให้ลืมได้ไง”“กำลังจัดการอยู่”“คนคนเดียว มันจัดการยากขนาดนั้นเลยหรือไง”“ก็ถ้าคนนั้นที่เธอว่ามันอยู่ที่โล่ง ไม่เอาแต่มุดหัวอยู่ในมุมมืดคอยลอบกัดคนอื่นเหมือนหมา ฉันก็คงจัดการได้ไปนานแล้ว”“คนใกล้ตัวเหรอ?”“ไม่รู้ จับมือใครดมไม่ได้”“......”“ยิ่งอย