Semua Bab Bad Gears เสี่ยงรักวิศวะร้าย : Bab 31 - Bab 40

เพราะไวท์หลับลึกไปแล้ว ผมจึงแอบออกไปจากห้องได้อย่างมั่นใจว่าเธอจะไม่แอบหนีไปก่อน ผมขับรถออกจากโรงแรมของแม่มุ่งหน้าสู่โรงพยาบาลซึ่งอยู่ใกล้ๆกัน ระหว่างขับรถอยู่แจ้งกับลุงหมอไปแล้ว ว่าจะเข้าไปหาท่าน เมื่อเดินทางมาถึง ก็พบว่าท่านออกมารอรับผมถึงลานจอดรถของโรงพยาบาล “มีเรื่องอะไร? ทำไมต้องมาหาลุงกลางดึก” ลุงหมอที่เป็นพ่อของพี่โซ และเป็นพี่ชายแท้ๆของพ่อผม ถามด้วยน้ำเสียงกังวลและสีหน้าเป็นห่วง ผมล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมา เลื่อยมันเปิดคลังภาพให้ท่านดู เป็นภาพมุมต่างๆของใบหน้าไวท์ ที่ผมแอบถ่ายก่อนจะออกมา ท่านยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ ดวงตาฉายความล้อเลียน ขนาดมีผื่นเต็มหน้า ยังทำให้ลุงหมอยิ้มแบบนี้ได้ ไวท์แม่งโคตรเสน่ห์แรง “เธอน่าจะแพ้อะไรสักอย่างครับ” “ทำไมไม่พาเจ้าตัวมาล่ะ?” “หลับครับ” “แพ้จนหลับ?” “เปล่า! ถูกผมทำให้หลับ” รอยยิ้มกรุ้มกริ่มชัดขึ้นกว่าเดิม ผมกับท่าน สนิทกันพอๆกับที่ผมสนิทกับพี่โซ เผลอๆผมกับท่านเหมือนลูกพี่ลูกน้องกัน มากกว่าจะเป็นลุงกับหลานซะอีก ลุงเคนยังดูเด็กอยู่เลย ทั้งที่ปีนี้อายุห้าสิบห้าแล้ว “อะแฮ่ม! เข้าไปคุยข้างในกัน” ท่านกระแอมเพื่อดึงสติ

“ฉันหิว” “ไม่ได้ถาม!” “ไวท์! รถฉันมันแคบ แต่ถ้าเธอยังไม่หยุดกวนประสาท ฉันจะจัดชุดใหญ่ให้ เอาให้รถโยกจนช่วงล่างมันพังไปเลย … อ้อ … ช่วงล่างเธอ ก็อาจจะพังไปด้วยเหมือนกัน” “ไอ้! ไอ้!” ไอ้ห่า ไอ้ลามก! ฉันหันใบหน้าร้อนฉ่าหนีไปอีกทาง ด่าเขาในใจไปซะขนาดนั้น แต่ร่างกายมันดันคาดหวังกับคำพูดของเขา ส่วนที่อยู่กลางกายร้อนผ่าว น้ำหวานใสถูกขับออกมาจนเปียกชุ่มแพนตี้ ให้ตาย! ฉันควรจะจัดการกับตัวเองยังไงดี จะเดินต่อไปในเส้นทางที่มีแต่หุบเหว หรือจะทิ้งตัวลงหลุมแห่งความทุกข์ระทม แต่ละทางเลือก … แม่งโคตรแย่เลย รถยนต์สีแสบตาเคลื่อนตัวเร็วขึ้น แต่คนหลังพวงมาลัยขับได้นุ่มสุดๆ ฉันที่ยังมีฤทธิ์ยาแก้แพ้อยู่ในร่างกาย เริ่มมีอาการง่วงงุนอีกครั้ง ปิดปากหาวไปสามสี่รอบ เมื่อเริ่มถ่างตาต่อไปไม่ไหว ก็ค่อยๆปิดเปลือกตาลง ~ เอาฉันออกไปจากความสัมพันธ์นี้สักที~ ท่อนหนึ่งของเพลงดังเข้าโสตประสาท ฉันที่กำลังหลับถึงกับสะดุ้งตื่น เพลงบ้าอะไร เข้ากับอารมณ์ของฉันในตอนนี้สุดๆ ความสัมพันธ์ที่เป็นได้แค่ตัวสำรอง ฉันอยากหลุดพ้นจากมันเหมือนกัน “ไลน์เนอร์” ฉันเรียกคนที่ตั้งใจขับรถ สลับกับมองข้างทางเหมือนหา

“หึ! เด็กดี!” ฉันหลับตาลงช้าๆ การพ่ายแพ้ให้กับคนอย่างไลน์เนอร์ มันทั้งรู้สึกดี ทั้งรู้สึกแย่ พอจะเป็นฉันได้ไหมนะ ระหว่างเรามันจะสามารถเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม ไม่ใช่เพื่อนนอนอย่างตอนนี้ ฉันพอจะมีสิทธิ์หวังหรือเปล่า หรือมันไม่มีหวังอยู่แล้วตั้งแต่ต้น “ฮึก! ฮือ! อึก” นิ้วเรียวยาวกดผ่านกลีบเนื้ออวบอูม แทรกผ่านความคับแน่นเข้ามาสุดความยาวของนิ้วมือ ขยับเข้าออกอ้อยอิ่ง สักพักก็เพิ่มจำนวนนิ้วเข้าอีกหนึ่ง เคลื่อนไหวถี่ขึ้น และเริ่มแรงขึ้น ความซ่านสยิวเล่นงาน จนอยากจะส่งเสียงครางออกไปดังๆ แต่ต้องกัดผิวเนื้อของอุ้งมือไว้ เพราะกลัวไลน์เนอร์ปล่อยให้ค้างอย่างที่เขาขู่ “อึก! อื้อ!” “เอาเลยไวท์! เสร็จเพราะนิ้วฉันเลย” เสียงทุ้มดังอยู่ข้างหู คำพูดของเขาทำให้ร่างกายหมดความอดทน ความเสียวซ่านทวีความรุนแรง พอๆกับแรงที่สอบเข้ามาในความอ่อนนุ่ม ฝืนทนต่อไปอีกไม่นานร่างกายก็เกร็งกระตุก สมองขาวโพลนเพราะกระแสแห่งความสุข ลมหายใจหอบถี่ขึ้น ปรับตัวอยู่ไม่นานมันก็ค่อยๆแผ่วเบาลง “ถ้ายังไม่พอ เอาไว้ไปต่อที่คอนโดฉัน” พรึ่บ! “ดูหนังจบฉันก็จะกลับ ไม่ชอบนอนที่อื่น มันนอนไม่หลับ” ฉันยกมือดัน

“พี่ … พี่จะไม่ขู่ไวท์เหมือนที่พี่เคยทำ แต่จะขอร้องเหมือนที่ไวท์ขอพี่ เลือกพี่เถอะนะครับ พี่รักไวท์นะ … รักไวท์มานานแล้ว” คำว่าชอบ และคำว่ารัก ที่ฉันเคยใฝ่ฝันว่าสักวันจะได้ยินมันจากปากของเขา มาพร้อมกับแววตาเว้าวอนดูน่าสงสาร แต่ในเวลานี้ฉันกลับมองมันด้วยความรู้สึกว่างเปล่า ไม่มีอาการใจเต้นโครมครามอย่างที่เคยเป็น รู้สึกอึดอัดเพราะมันอีกต่างหาก “ไวท์เคยชอบพี่ แต่ตอนนี้ …ไวท์รักคนอื่น ขอโทษที่รับมันไว้ไม่ได้ค่ะ” “หึ! ฮ่าๆ! ฮ่าๆ คนอื่นที่ไวท์บอก คือไลน์เนอร์หรือเปล่า ถ้าใช่ … พี่บอกได้เลยว่าไวท์ไม่สมหวังหรอก อีกไม่นานไลน์เนอร์ก็จะหมั้นกับลูกหนูแล้ว ถอยออกมาซะ!” หลังจากหัวเราะเสร็จ พี่อาเธอร์ก็ร่ายยาวใส่ฉัน ความจริงที่ว่าฉันจะผิดหวัง ถูกตอกลงกลางใจซ้ำ ด้วยเรื่องการหมั้นหมายของไลน์เนอร์กับลูกหนู ฉันแค่นหัวเราะอย่างที่พี่อาเธอร์ทำ ไลน์เนอร์จะหมั้นกับคนอื่น แล้วมันเกี่ยวอะไรกับความรู้สึกของฉัน ฉันแค่รักเขา รู้ว่าผิด แต่ความรู้สึกนี้มันคือความจริง “ไวท์รู้ดีค่ะ ว่าไวท์จะต้องเสียใจ แต่ไวท์คงเลิกรักเขาไม่ได้” “ไม่เป็นไร! เพราะพี่จะเป็นคนทำให้ไวท์เลิกรักมันเอง” พูดจบร่างสูงใหญ่

“อ๊ะ! นะ นาย / ชู่ว! เบาเสียงหน่อยสิ ฉันยังไม่อยากถูกคนอื่นจับได้นะ” ผมบอกไวท์ชิดแผ่นหลัง สอบเอวควงความใหญ่โตเข้าออกถี่ขึ้น ความอดทนเริ่มจะถึงขีดจำกัด แต่ก็พยายามยื้อเวลาออกไปอีก เพราะคนที่อยู่ใต้ร่างในท่าโก้งโค้ง ยังไม่ได้แตะขอบสวรรค์ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นมีหรือผมจะสนใจ แต่เพราะนี่คือไวท์ ผมอยากทำให้เธอเสร็จด้วย “อึก!” คนตัวเล็กตัดสินใจใช้มือตัวเองช่วยปิดเสียงคราง เห็นแล้วรู้สึกสงสาร ผมจึงเลื่อนมือไปด้านหน้า ดึงมือของไวท์ออกมาจากริมฝีปากของเธอ “อึก อื้อ!” ไวท์ลังเลที่จะใช้มือของผม แต่เพียงไม่นานริมฝีปากหยักสวยก็อ้าออก กดฟันซี่สวยลงบนอุ้งมือ เสียงครางหวานหายไปในทันที ผมสอบเอวถี่ยิบ อีกมือลูบวนบนจุดกระสัน ถี่รัวเป็นจังหวะเดียวกันกับสะโพก ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วลำกาย ความอ่อนนุ่มบีบรัดตัวแน่น สะโพกเล็กแอ่นขึ้นรับสัมผัสหนักหน่วง ตับ! ตับ! “อึก!” “เสียงดีใช้ได้เลยเนอะ” “อ๊ะ อื้อ!” ผมพูดจาหยอกล้อคนตัวเล็ก เพื่อระงับอารมณ์ที่พวยพุ่งขึ้นสูงจนเกือบจะถึงขีดจำกัด ผมยังอยากแช่ตัวตนอยู่ในความคับแน่น อยากกระแทกให้มันลึกกว่านี้ ถี่กว่านี้ แต่ไวท์เสร็จไปแล้ว ความคับแน่นของเธอ ก