All Chapters of Accidentally Married To A Billionaire’s Son: Chapter 81 - Chapter 90

Tahimik ang gabi, at tanging ang marahang hampas ng alon ang naririnig ni Megan habang nakaupo siya sa buhangin. Malamig ang simoy ng hangin, ngunit hindi iyon sapat para palamigin ang init na gumugulo sa kanyang dibdib. Magulo ang isip niya—hindi lamang dahil sa mga rebelasyong natuklasan niya, kundi pati na rin sa lalaking ngayon ay tahimik na nakatitig sa kanya.Si Primo.Tahimik itong nakatayo sa harap niya, ang mga mata’y puno ng emosyon. Para bang sa bawat segundong lumilipas, ay ayaw nitong sayangin ang pagkakataong makita siya.Maya-maya pa’y inabot ni Primo ang kamay niya, nakalahad ito sa harap niya.“Sayaw tayo,” aniya, ang boses ay malumanay ngunit buo.Napatingin si Megan sa kanya, bahagyang kumunot ang noo. Hindi niya alam kung seryoso ito o nagbibiro lang. Nilingon niya ang paligid—ang malawak na dalampasigan, ang tahimik na alon, at ang kalangitang punong-puno ng bituin.“Wala namang music,” sagot niya, bahagyang natawa habang nanatiling nakaupo.Ngunit hindi sumagot s

Ang katahimikan sa loob ng sasakyan ay mabigat, tila ba ang bawat segundo ay nagpapabigat ng tensyon sa pagitan nila. Ang tanawin sa labas ng bintana ay dumadaan nang mabilis, ngunit walang nakakakita sa kagandahan ng paligid. Ang atensyon ng lahat ay nakatuon sa mga salitang binitiwan ni Carlisle mula sa unahan ng sasakyan.“Hindi ko pa nakita si Mr. Apolo na gano’n kagalit, Primo,” maingat na sabi ni Carlisle habang tinititigan ang mga dokumentong hawak niya. “Nang malaman niyang nakuha mo ang 35% shares ng Arcelli Group, halos basagin niya ang mesa sa galit.”Tahimik si Primo, ang panga niya ay nakatikom, at ang mga kamay niyang nakapatong sa kanyang tuhod ay nakasara sa kamao. Kita sa mga mata niya ang pagpipigil ng emosyon, pero ramdam ni Megan ang init ng galit na pilit niyang kinokontrol.“Alam ko na magagalit siya,” malamig na sagot ni Primo, ang boses niya’y mababa ngunit puno ng poot. “Pero hindi ko inaasahan na ganyan siya ka-desperado.”Tahimik lang si Megan sa tabi ni Pri

Pagkabukas pa lamang ng pinto ng kanyang condo unit, agad na sinalubong ni Primo ang katahimikan ng loob nito—isang tahimik na kanlungan na tila nagiging taguan niya sa bawat unos na bumabalot sa kanyang mundo. Ngunit ngayong gabi, hindi siya naghanap ng katahimikan. Kailangan niya si Megan.“Megan?” tawag niya, bahagyang nanginginig ang boses dahil sa galit na matagal niyang kinikimkim simula pa kanina sa mansion.Mula sa kusina, lumitaw si Megan, nakasuot ng simpleng oversized shirt na marahil ay isa sa mga damit ni Primo. Hawak niya ang isang baso ng tubig, ngunit nang makita ang ekspresyon sa mukha ng binata, agad niyang ibinaba ito sa mesa.“Primo, anong—?”Hindi na siya nakapagsalita pa nang biglang hilahin siya ni Primo papalapit. Mahigpit siyang niyakap ng binata, para bang natatakot itong mawala siya sa mga bisig niya. Ramdam ni Megan ang tensyon sa katawan ni Primo, ang mabilis na paghinga, at ang bigat ng emosyon na tila bumabalot sa kanya.“Wag mo na akong iiwan ulit,” bul

Tahimik ang lobby ng hotel habang naglalakad si Megan palabas. Ang tunog ng mga high heels niya ang tanging maririnig habang dumadaloy ang damdamin ng kabiguan at pagkalito sa kanyang dibdib. Ang pagtatapos ng kanyang pag-uusap kay Enzo ay nag-iwan ng bigat sa kanyang puso—isang paalala kung gaano kahirap minsan ang magmahal, lalo na kung ang pagmamahal ay nauuwi sa sakit.Pinipilit niyang ayusin ang sarili, ang suot niyang blouse ay bahagyang gusot at ang kanyang damdamin ay tila isang basag na salamin—mahina at nagdurugo. Ngunit sa kabila nito, tumatakbo pa rin sa kanyang isip ang mga huling salita ni Enzo, “Minsan, mas mahirap yung alam mong wala kang laban sa puso ng isang tao. Pero pinipili mo pa ring lumaban, kahit alam mong talo ka na.”Huminga siya ng malalim, pilit na itinataboy ang bigat ng emosyon habang binabaybay ang marble tiles ng hotel lobby. Pero bago pa siya makalapit sa revolving door palabas, isang pamilyar na presensya ang sumalubong sa kanya.“Allison,” mahina ni

Sa isang high-end boutique sa gitna ng syudad, abala si Sunny sa pagpili ng kanyang susuotin para sa nalalapit niyang birthday party. Ang buong shop ay puno ng magagarang kasuotan—mga gown na kumikislap sa ilalim ng mga ilaw, mga sapatos na tila isinusuot lamang ng mga reyna, at mga accessories na nagsisigaw ng karangyaan. Pero sa kabila ng napakaraming pagpipilian, tila walang makuha si Sunny na sapat para sa kanyang engrandeng selebrasyon.“Ugh! Bakit ba ang hirap pumili? Parang lahat may kulang!” reklamo niya habang hawak ang isang champagne-colored na gown at tinitingnan ito sa salamin.Nasa isang sofa naman si Laurence, nakasandal habang nakayuko sa kanyang telepono. Kita sa mukha niya ang pagkainip, tila wala sa mood sa ginagawa nilang pamimili. Suot ang isang simpleng puting polo at dark jeans, mukhang hindi talaga siya nababagay sa glamoroso at makulay na mundo ni Sunny.“Laurence! Ano sa tingin mo dito?” sigaw ni Sunny habang iniikot ang katawan niya sa harap ng salamin, inaa