Semua Bab Undisclosure : Bab 331 - Bab 340

สองครั้งที่อเล็กซ์เผชิญหน้ากับความตาย เหมือนหลับไปตื่นหนึ่ง เมื่อลืมตาขึ้นคนที่เขารักก็จากไป ครั้งแรกคือแม่ และครั้งที่สองคือเบน เคยคิดว่าตัวเองชินชากับความตาย แต่ไม่เลย เขาไม่พร้อมเจอครั้งที่สามอเล็กซานเดอร์ โวลคอฟอาจถูกกำหนดให้อยู่เพียงลำพังและตายโดยลำพัง แต่สุดท้ายเขาก็ยังหายใจอยู่ช่วงแรกที่เขาพบเธอ เคยคิดว่ามันอาจเป็นแค่อารมณ์อ่อนไหว เขายังยี่สิบต้น ๆ และเธอก็อ่อนกว่าไม่กี่ปี รูปร่างหน้าตาสวยงามที่เหมือนเดินออกมาจากนิตยสาร นิสัยใจคอที่ทำให้คนหลงรักได้ไม่ยาก มันก็แค่นั้น แต่นานวันเข้า กลับกลายเป็นว่าเธอเหมือนแสงสว่างดวงน้อยที่มักอยู่ในสายตาเสมอ วันที่เขารู้ว่าเบนจะไม่มีวันกลับมา วันที่มืดมนที่สุดจนอเล็กซ์อยากหายไปจากโลกนี้ อเล็กซิสกลับอยู่เป็นแสงอันอบอุ่นปลอบโยนจนการมีชีวิตดูมีความหมายมากขึ้นก็ไม่ยากเท่าไรนักกับการมีชีวิตในโลกที่เขาไม่รู้จัก มันเริ่มต้นมาจากวันนั้น...ในท้องฟ้าจำลอง แม้มองเห็นเพียงแผ่นหลังก็ยังรู้สึกถึงดวงจิตที่แตกสลายย่อยยับอยู่ภายใน ชั่ววูบหนึ่งเขาเห็นเงาของแม่ซ้อนทับ ดวงตาคู่งามแสนเศร้าและปลงตกในคราวเดียวกัน ประหนึ่งร่างของเ

ความเงียบเปรียบดั่งมีดคมเสียบแทงเข้าไปในหัวใจ หากเพียงคนที่บาดเจ็บเป็นเขาแทน เขายอมแลกทุกอย่าง อเล็กซ์ไม่ต้องการมีชีวิตอยู่เพื่อมองทุกคนตายไปต่อหน้าต่อตา คนเหล่านี้ช่วยชีวิตเขาได้สำเร็จทุกครั้ง ไม่ว่าจะแม่ เบน และอเล็กซิส แต่เหตุใดเขาไม่เคยช่วยชีวิตใครได้เลย ไม่มีแม้แต่โอกาสได้ช่วย“อเล็กซ์!” ไมเคิลกระชากแขน เขาหันไปเผชิญหน้ากับเด็กหนุ่ม“ไม่!” เขาตวาดใส่หน้า หากไมเคิลจะแย่งไปก็ทำได้ แรงของอีกฝ่ายมีมากกว่าและอเล็กซ์ก็ไม่เหลือพลังโต้กลับ แต่เพราะมีอเล็กซิส ไมเคิลจึงทำได้เพียงอ้อนวอน“ปล่อย ฉันจะช่วยเธอ!”“ไม่!” เขาตะโกนใส่หน้าเด็กหนุ่ม “ทุกครั้งที่ฉันปล่อยมือ เธอก็ห่างฉันไปทุกที...” ก้อนสะอื้นจุกในคอ เขาไม่อาจโต้ตอบได้อีกกล้ามเนื้อบนหน้าไมเคิลกระตุก เขาโกรธ โกรธมาก แต่ก็ยังพยายามควบคุมอารมณ์ “นี่พี่สาวฉัน ฝาแฝดของฉัน ปล่อยตัวเธอ ฉันอาจช่วยเธอได้ เมื่อกี้...”“ก็ทำสิ!” เขาดึงแขนเด็กสาวกลับ จ้องดวงตาสีฟ้าที่คล้ายกับของอเล็กซิสหากแต่สีนั้นอ่อนกว่า “ช่วยชีว

มันยังคงเป็นเมืองเล็กอันเงียบสงบ แต่บรรยากาศที่สัมผัสได้ตั้งแต่ขับรถเข้ามาแตกต่างจากวันที่รถตู้ตำรวจพาเด็กพวกนั้นไป และหนึ่งในนั้นเป็นน้องสาวของเขา สำหรับเจสซี่ ซานโบซ่าไม่มีวันกลับไปเหมือนวันวาน ทั้งที่ชาวเมืองยังใช้ชีวิตกันปกติ ผู้คนลืมเลือนเหตุการณ์ในวันนั้น ชีวิตต้องดำเนินต่อไป เขาตระหนักความจริงข้อนี้ดีแต่ไม่อาจเริ่มต้นแล้วก้าวต่อไปได้สักที นับวันเส้นทางข้างหน้าคล้ายตรงดิ่งสู่เหว ความเหงาเปรียบดั่งเชื้อไวรัสที่แพร่กระจายเงียบเชียบและติดต่อกันในสมาชิกครอบครัวไม่ต่างจนเจ็บไข้ได้ป่วยคนรุ่นราวคราวเดียวกันต่างออกไปตามหาความฝัน กลุ่มเพื่อนแยกย้ายกันไปทำงานเมืองอื่น เจสซี่แทบไม่เจอคนคุ้นหน้าคุ้นตาเพราะแต่ละคนต่างอยู่ในช่วงเริ่มงาน รุ่นเด็กลงไปเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย พอมาเจอเด็กวัยรุ่นในเมือง เขาก็ไม่คุ้นหน้าแล้ว บางคนพอจำได้ก็ส่งยิ้มให้เกือบปีเท่านั้นเอง...แต่กลับเหมือนสิบปีเขาจอดเจ้าโวลคอฟรุ่นเอ็มสามสิบเก้าไว้หน้าบ้าน มันเป็นรุ่นกลาง ได้มาตอนรับตำแหน่งผู้ช่วยฝ่ายกฎหมายของวลาดิเมียร์ โวลคอฟ เนื่องจากโวลคอฟไม่ใช่รุ่นยอดนิยมในซานโบซ่านัก เพราะคนส่วนใหญ่เดินทางใช้รถเก่า ๆ และจักรยาน เมื่

เจสซี่กลอกตา พวกเขาทะเลาะกันไปครั้งหนึ่ง ไบรซ์เห็นข่าวเขาคบกับจูน อดีตเพื่อนสนิทของอเล็กซิส เธอโกรธมากทีเดียว ไบรซ์ไม่ใช่คนโกรธใครง่าย ๆ แต่เวลาโกรธทีน่ากลัวที่สุด เธอหาว่าเขาทรยศอเล็กซิสแล้วความเป็นตัวเอง น่าขำ ขนาดน้องสาวทั้งสองยังคิดว่าเขาชอบผู้ชายร้อยเปอร์เซ็นต์คนเราต้องจำกัดรสนิยมแค่เพศเดียวหรือไง แต่ประเด็นคือ เขาไม่ได้ชอบจูน“เราคุยกันแล้วนะ”ไบรซ์เงียบไป จากนั้นสายตัดงอนอีกแล้ว เขาส่ายหัวแล้ววางโทรศัพท์ ข้อเสียของไบรซ์คือ เวลาเธอโมโหจะใช้ความเงียบหรือตัดบทไม่พูดไม่จา ต้องรอให้เจ้าตัวเย็นก่อนถึงจะเข้าไปคุยได้ ความโกรธของไบรซ์ไม่ต่างจากน้ำแข็งเย็นยะเยือก ในขณะที่เจสซี่เป็นไฟเผาผลาญ พอหมดเชื้อก็หมดฤทธิ์ แต่กว่าไบรซ์จะละลายโทสะได้ก็ใช้เวลานาน ทีเธอมีแฟนยังงุบงิบจนฉันรู้เอง แล้วจะมาบังคับไม่ให้ฉันคบคนนู้นคนนี้ไม่ได้นะ นี่มันงานโว้ย เขาทำปากขมุบขมิบใส่เครื่องโทรศัพท์ประหนึ่งว่าเห็นน้องสาวอยู่ตรงนั้น ขณะนั้นชาร์ลีเดินผ่าน เด็กน้อยหยุดมองภาพครอบครัวแล้วโบกมือกับรูป จากนั้นวิ่งไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

ตึกหกชั้นตั้งโดดอยู่ในป่าทึบ มีต้นไม้สูงใหญ่ปกคลุมด้วยหิมะสีขาวโพลนอำพรางสายตา ฉากเบื้องหลังคือภูเขาหิมะตั้งตระหง่าน อาคารนี้ถูกสร้างขึ้นโดยบุรุษวิปริตผู้หนึ่งด้วยจุดประสงค์อันวิปลาสแต่กลับกลายเป็นที่หลบภัยชั้นยอด เนื่องจากมันไม่ใช่ที่พักแรม ผู้อาศัยอยู่ก่อนจึงจัดวางเฟอร์นิเจอร์ใหม่ แบ่งพื้นที่ใหม่เพื่อให้ดูน่าอยู่มากขึ้น แต่กลิ่นอายของสถานทดลองทางวิทยาศาสตร์ยังคงอยู่ แม้อยู่ห่างจากทอยซิตี้ก็ใช่ว่าไกลเกินเอื้อม ผู้รอดชีวิตจึงยังคงหลงอยู่ในดินแดนอันแสนลึกลับดังเดิมร่างของฝาแฝดนอนหายใจแผ่วเบา หากมองเพียงสีหน้าคงเหมือนเจ้าหญิงที่กำลังติดกับดักในห้วงนิทรา เมื่อเลื่อนสายตาลงมาจะเห็นว่าเธอยังคงสวมชุดเดิมจากวันนั้น ของเหลวสีแดงคล้ำแห้งกรังเกาะติดกาย มีองครักษ์สองนายประกอบคอยดูแลตลอดเวลาราวกับกลัวแม่มดใจร้ายมาขโมยร่างอเล็กซิสยังคงสภาพดังเดิมแม้ผ่านไปหลายวัน ไม่ตาย ไม่ฟื้น และเขาไม่อาจอยู่ห่างจากเธอได้เกินครึ่งวันอย่าจากฉันไป เธอสัญญาแล้วนะ เขาพูดกับเธอผ่านความคิดในหัว หวังว่าพวกเขาจะสื่อถึงกันได้พวกเขารอ รอ รอจนไมเคิลตัดสินใจไปขอร้องนาฮีมานาอีกครั้ง