All Chapters of Undisclosure : Chapter 481 - Chapter 490

หลังจากบอร์ญ่าพบร่างของแคดมันนอนสลบอยู่ในตรอกริมท่าเรือ หนูสกปรกหายตัวไปพร้อมกับเจสซี่ เดวิส ผู้ชายคนนั้นช่วยกลุ่มกบฏด้วยเหตุผลบางอย่างซึ่งเดาไม่ยาก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็อดเสียดายโอกาสเริ่มต้นใหม่อีกครั้งของไม่ได้ เจสซี่ไม่ต่างจากแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ หากปล่อยให้เขาจัดการกับหนูตัวนั้น ไม่ปล่อยให้ความแค้นครอบงำ ในเวลานี้คงพบว่าคาเลบ พ่อของเขายังมีชีวิตอยู่ หกนาฬิกาตอนเช้า แคดมันลุกออกจากฟูกที่นอน ที่พักหรูหราดูแคบเกินไปเมื่อมีคนอาศัยอยู่ด้วยกันถึงเจ็ดคน พอเขาเปิดประตูห้องน้ำพบบอร์ญ่าแปรงฟันอยู่ ที่ข้อมือขวามีผ้าแผลพันไว้เหมือนกับของเขาหลังจากกลุ่มต่อต้านเอไลโตเปิดฉากโจมตีนิวโฮป ทั้งสองไม่ได้กลับเข้าหน่วยอีกเลยตั้งแต่วันนั้น และนี่คือคำตอบของบอร์ญ่าที่เขาถามตอนตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ที่นี่“กลับทำไม ในเมื่อความทรงจำของฉันไม่มีที่มาที่ไป นายก็รู้สึกเหมือนกัน ฉันรู้” เป็นเรื่องจริง มีความทรงจำซ่อนเร้นหลายเรื่องหลบอยู่ในหัว ทำให้เกิดคำถามที่ว่าทั้งสองรู้จักไลบราเลียจริงหรือ จากที่ไม่เคยคิดตั้งคำถาม เมื่อตั้งครั้งหนึ่งก็ตา

“พวกโวลคอฟติดต่อมาบ้างหรือเปล่า ครั้งก่อนที่เขาบอกว่าลูกชายกลับมาก็ไม่เห็นส่งข่าวมาบอกอีกเลย ลูกชายของพวกเขาไปไหนแล้ว”คราวนี้แคดมันกับบอร์ญ่าหูผึ่ง อเล็กซานเดอร์ โวลคอฟถูกจับไปเหมือนเวด มิลเลอร์ พวกเขาจึงอยากเจอคนคนนี้ แต่อเล็กซานเดอร์หายไปก่อนที่ทุกคนจะไปถึงบ้านโวลคอฟ ใช่ พวกเขาใช้คำว่า หายไปถ้าได้เจอคนคนนี้ แคดมันอาจรู้สาเหตุว่าเหตุใดเขาจึงเหมือนเวด มิลเลอร์มาก และถ้าเขาเป็นเวดจริง เหตุใดถึงจำตัวเองไม่ได้“แคดมัน บอร์ญ่า รับประทานอาหารเสร็จแล้ว เราจะออกไปข้างนอกกันนะ” คาเลบหันมาบอกชายหนุ่มทั้งสอง คุณนายมิลเลอร์เลิกคิ้วทันที เธอมักจะอยากรู้ไปทุกเรื่อง“นักบำบัดจิตหรือ คุณติดต่อได้แล้วหรือคะ” เธอถาม“เปล่าครับ แต่ผมแค่อยากลองวิธีของผม” คุณหมอตอบเสียงเนิบนาบตามสไตล์ ขณะที่เอโลดี้ก็ทำตัวยุ่งจะเก็บจานให้ โดยจูนเหลือบมองแล้วกลอกตาแคดมันเพิ่งนึกออกว่าทั้งสองอาจจะแย่งพ่อกัน ผู้หญิงสองคนนี้ช่างประหลาดแท้“ฉันว่า...” แน่ล่ะ คุณนายมิลเลอร์อยากไปด้วย“เฮเลน&rdq

ชายหนุ่มจึงหันไปมองคาเลบก็เห็นว่าอีกฝ่ายส่ายหน้า“อ้อ ขอโทษ คงสะเทือนใจไป” เขาพึมพำ “ผมจำหน้าอเล็กซิสได้ แต่เธอมักจะหันมายิ้มให้ผม บอกว่าจะกลับมาหาผม แล้วพวกเราจะไปด้วยกัน ผมไม่รู้ว่าไปไหน แค่นั้นล่ะครับ ขอโทษด้วย ผมไม่เห็นเบลินดาเลย แต่เห็นปีศาจมากมาย เห็นเลือด เห็นหุ่นยนต์ แล้วก็เลือด...เลือด...อะ ขอโทษที”ชายหนุ่มเม้มปาก สถานการณ์ดูแย่กว่าเดิม น่าแปลกนักที่เวลาพยายามนึกถึงเบลินดาทีไรจะไม่สบายใจทุกที อึดอัด อยากจะตะโกนแล้วก็ทำร้ายคุณนายคาร์เตอร์มากกว่า ราวกับหัวใจอีกดวงในตัวเขารังเกียจชื่อนี้ คุณนายคาร์เตอร์ดูช็อกกับคำพูดของเขามาก ยิ่งไปกว่านั้น ยิ่งเธอดูตกใจมากเท่าไร ก็ยิ่งมีก้อนคำพูดมากมายที่เขาอยากจะพ่นออกมา แคดมันกลั้นหายใจแล้วตั้งสติ“ขอโทษ ผมจำลูกสาวคุณไม่ได้ ไม่เคยมีภาพเธอผุดขึ้นมาในหัวเลย”คุณนายคาร์เตอร์พยักหน้า เหมือนจะจับน้ำเสียงได้ว่าเขาหงุดหงิดและไม่อยากพูดถึงเบลินดาอีกแล้ว “แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”แคดมันถอนหายใจก่อนจะเล่าเรื่องของตัวเองที่ไม่เกี่ยวกับเวด มิลเลอร์ ความทรงจำที่ไม่รู

เมื่อนึกถึงตอนที่ขู่แสตนเนอร์เพื่อฝากสารไปถึงเมเคอร์ อเล็กซิสยอมรับว่ากลัวตัวเองในตอนนั้นมาก ปกติเธอไม่ใช่คนที่ฆ่าใครก่อนถ้าไม่มีผู้ใดยื่นมีดเข้าหา และแม้ตอนนั้นพวกเขาคิดจะฆ่าเธอ แต่...ง่ายมากราวกับดีดนิ้วก็พรากชีวิตคนเหล่านั้นไปแล้ว มันไม่เหมือนกับตอนที่เธอฆ่าเบลินดา มันมีความฉุกละหุก ความกระเสือกกระสนที่จะเอาชีวิตรอด แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ มันก็เป็นการสังหารที่น่ากลัว ความแค้นที่มีต่อกลุ่มกบฏและเอไลโตทำให้เธอลงมืออย่างรวดเร็ว ยิ่งยามที่พวกเขาข่มขู่เพื่อนของเธอ เห็นเล่ห์กลของเมเคอร์ที่พร้อมจะหักหลังได้ทุกเวลา ชั่ววูบหนึ่ง เป๊าะ! พวกเขาก็ตายในฝัน บางครั้งเธอพบว่าตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางฝนเลือด ตัวชุ่มโลหิตจนได้กลิ่นเหม็นคาวเต็มจมูก นี่หรือ ผู้หญิงที่เคยอยากจะเป็นหมอแบบพ่อ อยากช่วยชีวิตคน?เธอเดินออกเส้นทางชีวิตนั้นมาไกลแค่ไหนแล้วนะหญิงสาวจ้องมือข้างขวาที่ยกขึ้นมา มันไม่สั่น แต่ก็ไม่มีแรงแม้แต่จะชกใคร เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกต ไมเคิล เรมี และอาคุสะก็มาอยู่ด้วย ที่พักของอเล็กซ์สะดวกสบายและกว้างใหญ่พอพักได้ยี่สิบคนเลยมั้ง ก็ทั้งชั้นเป็นของเขานี่นา เขาต้องท

พอเขาพูดถึงขนาดนี้ อเล็กซิสรีบลุกขึ้นแล้วประคองใบหน้าของเขาไว้ อเล็กซ์เปราะบางกับเรื่องนี้มาก เหมือนเป็นปมในใจที่แก้ไม่หาย“ถ้าไม่มีนาย ฉันคงไม่รอด” เธอสบตาเขา พยายามให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงความมั่นใจและเชื่อใจที่เธอมี อเล็กซิสจำด่านทดลองที่เต็มไปด้วยซอมบี้และสัตว์นรกได้อย่างแม่นยำ เพราะพลูทักซ์ ทั้งกลุ่มจึงแยกกันไป และเพราะเธอได้เจอเขาถึงรอดมาได้ ไม่อย่างนั้นคงตายตั้งแต่เจอหุ่นยนต์พิฆาตไล่ฆ่าแล้ว “หุ่นยนต์มันล่าฉัน นายช่วยฉันไว้ อเล็กซ์ เราต่างปกป้องกันและกัน แล้วเราจะทำแบบนั้นต่อไป”ริมฝีปากบางซีดเผยรอยยิ้ม“สกาย อย่ากลัวด้านมืดของตัวเอง” เขาบอก “แล้วพวกเราจะรอด”เมื่อนั้นทั้งสองไม่พูดอะไรอีก เพราะแรงดึงดูดของแต่ละฝ่ายทำงานแทบตลอดเวลา เธอก้มหน้าลงจูบเขาช้า ๆ แผ่วเบาจนเริ่มรุนแรงขึ้น และพายุขนาดย่อมก็เริ่มโหมพัดขึ้นใหม่โดยที่อเล็กซิสเริ่มเอง สี่ทุ่มห้าสิบหกนาที หญิงสาวนั่งอ่านข้อความที่เพื่อน ๆ ส่งให้อเล็กซ์เพราะเจ้าตัวขี้เกียจตอบกลับ ข้อความแรกเป็นของบลูที่ขอให้อเล็กซ์ซื้อชีสเบอร์เกอร์เลี้ย