Semua Bab จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ: Bab 51 - Bab 60

จาวอวี้ถิงพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินมาหาร่างบางที่ยิ้มให้นางอย่างอ่อนแรง ว่านชิงชิงพยักหน้าให้ทันทีที่เห็นเครื่องหมายคำถามบนฝบหน้าหวาน ขางอวี้ถิงยิ้มกว้าง เมื่อเซียวอี้หลงออกไปแล้วนางก็เอ่ยปาก"แน่ใจแล้วหรือว่าใช่""ท่านหมอฟั่นมาตรวจแล้ว ท้องแน่นอน""ดีใจด้วยจริงๆ อีกหน่อยข้าจะเป็นท่านน้าแล้ว"ว่านชิงชิงยิ้มให้นาง ปี้เฉาที่เดินตามท่านหมอไปเอายาแก้เวียนศีรษะมาให้นายสาวก็ยิ้มกว้างเมื่อได้ยินฮูหยินน้อยใต้เท้าหยางเอ่ย จากนั้นนางจึงเอ่ยขึ้นบ้าง"ฮูหยินน้อย...ฮูหยินของบ่าวมีแล้ว ฮูหยินน้อยเมื่อไหร่จะมีข่าวดีเจ้าคะ"จางอวี้ถิงหน้าแดง ตั้งแต่คืนนั้นเขาก็หาโอกาสจับนางกินทุกครั้งที่มีโอกาส เมื่อคืนนี้เขาก็ไม่เว้นลอบอุ้มนางขึ้นเขาไปตักตวงความสุข ขืนเขาหื่นแบบนี้นางคงได้ท้องสักวัน ก่อนจะตอบคำถามสาวใช้ของสหาย"ข้ารอเลี้ยงลูกพี่ชิงชิงน่ะปี้เฉา จะมีลูกก็ต้องหัดเลี้ยงเด็กให้เป็นก่อน ว่าแต่เจ้าเถอะท่านปู่ว่านจะกลับอีกไม่กี่เดือน เจ้าก็จะแต่งงานแล้ว""ฮูหยินน้อยท่านแกล้งข้า"ทั้งสามคนหัวเราะกันเบาๆ ลี่จูนำผลไม้รสเปรี้ยวมาให้แก่ว่านชิงชิง พอฮ่องเต้รู้ว่าฮูหยินขุนนางคู่ใจตั้งครรภ์พระองค์ก็พระราชทานผลไม้ให้ท

เซียวอี้หรูนั่งกอดอกไม่พอใจว่านชิงเหอ ร่างสูงนั่งลงข้างๆนาง วงแขนแกร่งยกขึ้นโอบไหล่บางก่อนจะเอ่ยด้วยถ้อยคำอ่อนโยน"อี้หรู พี่ขอโทษที่ทำตัวไม่ดี ยกโทษให้พี่เถอะนะ""ยกโทษหรือ อภัยหรือหากวันนั้นท่านอากับท่านอาหยางมาไม่ทันข้าจะเป็นเช่นไร ท่านรู้หรือเปล่า""พี่...ที่จริงพี่ตามเจ้าไปแล้ว แต่เพราะท่านอาเจ้าอยู่ตรงนั้นพี่เลยไม่ได้เข้าไป""ตามไปแล้วมีประโยชน์อันใด หากท่านไม่ชิงชังข้า ไม่เอ่ยวาจาร้ายกาจข้าจะออกมาเจอคนไม่ดีหรือ ต้นเหตุมาจากท่านทั้งนั้น ฮือๆๆ คนใจร้าย วันนี้ยังดูหมิ่นข้าอีก ท่านเห็นข้าเป็นตัวอะไร สกุลเซียวของข้าไร้เกียรติกว่าสกุลว่านของท่านหรือ ว่านชิงเหอท่านมันคนเลว ฮือๆๆ"เซียวอี้หรูร้องไห้อย่างอัดอั้น ว่านชิงเหอกอดนางเอาไว้รอจนนางหยุดร้องจึงค่อยๆเช็ดน้ำตาให้นาง เขารู้สึกผิดมาตลอด แม้ว่าเรื่องวันนั้นเขาจะตามนางมาทันแต่กลับไม่ได้ยื่นมือเพราะเซียวอี้หลงอยู่ตรงนั้น คนตัวโตรั้งนางมานั่งตกกอดกระชับเอ่ยออดอ้อนคำแล้วคำเล่า"พี่ขอโทษ เด็กดียกโทษให้พี่ได้หรือไม่ พี่รักเจ้ามาตลอดตั้งแต่เทศกาลโคมไฟปีก่อนแล้ว แต่เพราะเรื่องของชิงชิงพี่จึงได้ทำร้ายจิตใจเจ้า""ท่านบอกว่าอะไรนะ เทศกาลโคมไฟหร

เรือนรับรองของตำหนักจางอวี้ถิงหน้าแดงไม่กล้ามองหน้าสามีเท่าไหร่ นางอายเขายิ่งนักอีกทั้งตอนนั้นก็เป็นนางที่เรียกร้องให้เขาเร่าร้อนกับนาง แม้จะเกิดมาสองชาติ อีกทั้งชาติก่อนมีแต่โพรไฟล์ดีๆมาตามขายขนมจีบแต่นางก็ไม่เปิดใจยิ่งไม่เคยมีสัมพันธ์กับใคร เมื่อมาอยู่ที่นี่เขาคือคนแรกที่นางเปิดใจรับและยอมให้เขาครอบครองฮ่องเต้เสด็จมาถึงก็เปิดงาน หยางหมิงกับเซียวอี้หลงพาฮูหยินของตนเข้าเฝ้า เพื่อให้พระองค์รู้จักพวกนาง เซียวอี้หลงกราบทูลพร้อมกับว่านชิงชิงที่คุกเข่าอยู่"ฝ่าบาทนี่คือว่านชิงชิงฮูหยินของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ""อืม...ลุกขึ้นเถอะเราได้ยินว่าฮูหยินของท่านกำลังตั้งครรภ์ แล้วนั่นคือ""ทูลฝ่าบาทนางคือหลานสาวหมอหลวงจาง จางอวี้ถิงฮูหยินของกระหม่อมหยางหมิงพ่ะย่ะค่ะ""หม่อมฉันจางอวี้ถิงถวายพระพรฝ่าบาท ขอจงทรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆปีเพคะ""ฮ่าๆๆๆ..ตาแก่จางมีหวานสาวงามเช่นนี้มิน่าถึงหวงนักถึงขนาดลาออกไปเลี้ยงหลาน อีกไม่นานไท่ซ่างหวงก็จะกลับมาแล้ว หยางฮูหยินท่านปู่ของเจ้าไร้ภรรยาเหลือเพียงเจ้า คงรู้นะทำไมเขาลาออก""หม่อมฉันทราบดี ได้แต่รู้สึกผิดที่ทำให้ท่านปู่ต้องมาลำบากเพคะ""ได้ยินว่าเจ้าขี้โรค เช่นนั้

ฟ้าสว่างแล้วคนที่นอนในห้องตื่นมาสักพักแล้ว หลังจากงานเลี้ยงเขาเคี่ยวกรำนางอีกรอบจากนั้นก็บอกว่ามีเรื่องสำคัญต้องไปทำ จนป่านนี้ยังไม่กลับมา จางอวี้ถิงลุกขึ้นมาเพื่อจัดการตนเอง ที่พักของนางมีครัวเล็กจึงลุกมาทำอาหารเพื่อหยางหมิงนางนำหมูมาหมักทิ้งไว้ให้เข้าเนื้อ ก่อนจะนำแป้งสาลีและตอกไข่ใส่ลงไปแล้วนวดจนเข้ากันดี เมื่อนวดแป้งได้ที่ก็พักเอาไว้ ก่อนมานางติดเอาเครื่องเทศมาด้วยจึงทำสามชั้นตุ๋น เขาไม่กลับทั้งคืนคงมีเรื่องสำคัญแน่ๆทางด้านลี่จูลุกมาช่วยงานนายหญิงของตนแก่กลับเวียนหัวจนนั่งไม่ไหว เสียงวิ่งไปโก่งคออาเจียน จางอวี้ถิงถอนหายใจ ท้องอีกคนแล้วสินะ จากนั้นก็เริ่มนำหมูมาย่างไฟอ่อนๆ นางจะทำบะหมี่หมูย่างให้กับสามี ก่อนจะเอ่ยกับลี่จู"ลี่จูไปพักผ่อนเถอะ ไม่สบายก็อย่าฝืนเลยงานแค่นี้ข้าทำเองได้""แต่ว่าฮูหยินน้อย บ่าวยัง หวะ ไหวเจ้าค่ะ อุ๊บ อื้อ แหวะ""ไปพักเถอะ สายๆให้หมอมาตรวจสักหน่อย"ลี่จูจำใจพยักหน้า แม้ว่าจะอยากช่วยงานฮูหยินน้อยของตนแต่นางกลับเวียนหัวจนยืนไม่ไหว เมื่อสาวใช้ไปแล้วจางอวี้ถิงก็จัดการแบ่งแป้ง ก่อนจะรีดจนบางแล้วซอยเป็นเส้นเล็กๆ นางไม่ชอบกินบะหมี่แบนๆที่เส้นหนาเหมือนที่คนทั่วไ

จางอวี้ถิงเดินหาขุดหน่อไม้และสอนคนที่เหลือรวมถึงทหารที่ตามมาด้วย นางให้หลี่จิ้งไปตลาดด้านล่างเพื่อซื้อตะแกรงมาหลายๆอัน ดอกเก๊กฮวยป่ามีมากมาย เหมยกุ้ยป่านั้นมีกลิ่นหอมสีสันสดใสหากเอามาทำเครื่องสำอางน่าจะได้สีที่สวยเซียวอี้หรูเดินอยู่นานในที่สุดก็ดูเป็นและขุดได้ สังเกตดินที่นูนๆใช้เสียมแซะลงไปก็ได้หน่อไม้หน่ออวบอ้วน จางอวี้ถิงเห็นดอกสีแดงๆเล็กๆก็บอกให้ทุกคนอยู่บริเวณกอไผ่ห้ามไปที่อื่นเดี๋ยวจะหลง ส่วนนางเดินไปถึงตรงที่นางเห็นดอกของมัน ใบหน้าหวานยิ้มดีใจก่อนจะลงมือขุด ไม่นานโสมทั้งสามต้นก็มาอยู่ในตะกร้าเรียบร้อย พร้อมกับยังได้เห็ดหลินจือมาอีกสองดอก คะเนแล้วเห็นน่าจะอายุ300-500ปี โสมต้นใหญ่น่าจะ800-1000ปี ส่วนอีกสองต้น500ปีเป็นอย่างต่ำ จากนั้นก้เจอกับผู่เถาที่แก่กำลังกิน จางอวี้ถิงเด้ดออกมาจากพวกแล้วเช้ดแขนเสื้อเอาเข้าปาก อืมหวานมาก ก่อนจะตะโกนให้คนมาช่วยเด็ดโสมกับเห็ดนี่นางรู้จักพวกมันดีเชียวล่ะ ชาติก่อนถูกส่งไปทำงานตามภูมิภาคต่างๆ บางครั้งต้องคลุกคลีกับชาวบ้าน บริษัทไม่ปล่อยกู้ส่งเดช บางรายที่มากู้ก็เอาที่ดินมาเป็นหลักประกัน จางอวี้ถิงเป็นคนประเมินก่อนจะส่งบอสใหญ่อนุมัติ ฉะนั้นนับว่าธุ