Semua Bab ซีรีส์ชู้รัก: Bab 71 - Bab 80

“ที่ดินผืนนั้นจะโอนเป็นของคุณทันที ถ้าคุณตกลงรับข้อเสนอของผม”คิ้วเรียวขมวดมุ่น พรีมมองหน้าคนพูดอย่างไม่เข้าใจ“มาเป็นผู้หญิงของผม แล้วคุณจะได้ที่ดินของคุณคืน”“นานแค่ไหนคะ” เธอไม่ใช่คนที่เข้าใจอะไรยากนักหรอก เธอยอมรับว่าสนใจข้อเสนอของเขา ใครจะมองว่าเธอใช้ร่างกายเข้าแลกก็ช่าง ในเมื่อที่ดินผืนนั้นคือความสุขทางใจสิ่งเดียวของเธอ หากหนทางที่จะทำให้ได้มันมาไม่ได้ทำให้ใครเสียใจ ไม่ได้ลักลอบเป็นชู้กับคนที่มีครอบครัวแล้ว มันเป็นข้อเสนอที่ของคนไร้พันธะ และเธอก็ไม่มีใคร เธอจึงถือว่านี่เป็นการแลกเปลี่ยนที่ต่างฝ่ายต่างพึงพอใจ แต่สิ่งเดียวที่เธอต้องรู้ก่อนตัดสินใจรับข้อเสนอของเขาคือ เธอต้องเป็นผู้หญิงของเขานานแค่ไหน“หนึ่งปี...ภายในหนึ่งปีนี้ คุณต้องพร้อมเสมอ หากผมต้องการ”“พรีมต้องย้ายมาอยู่กับคุณไหมคะ”“ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วล่ะ”“พรีมไปทำงานได้ไหมคะ”“ได้สิ”พรีมสูดลมหายใจลึก หญิงสาวมองสบสายตาคมแน่วแน่“ค่ะ...พรีมตกลงรับข้อเสนอของคุณ พรุ่งนี้เราไปโอนที่กันเลยนะคะ” เธอไม่ได้เขี้ยว แต่เธอต้องการหลักประกันว่า อิสรภาพส่วนหนึ่ง

“พรีม !” เสียงเรียกของคนที่ชะโงกหน้าข้ามฉากกั้นมาจากโต๊ะตรงหน้าทำให้พรีมสะดุ้ง หญิงสาวรีบปิดกระเป๋าถือแล้ววางลงบนพื้นข้างโต๊ะ“พี่รัตนามีอะไรหรือคะ” พรีมถามด้วยใบหน้าเลิ่กลั่ก“พี่แค่อยากถามว่า กลับบ้านตั้งหลายวัน แอบไปแต่งงานหรือเปล่าคะ” ผู้ตั้งมั่นในการเป็นจิตอาสาสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านถามแล้วมองอย่างจับผิด“พรีมกลับไปเยี่ยมบ้านเฉย ๆ ค่ะ” พรีมตอบแล้วถอนหายใจแรง“ไม่ได้กลับไปแต่ง แต่กลับไปหมั้นใช่ไหมคะ” สายสมรที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปจากรัตนารีบลุกขึ้นมาถามต่อจากเพื่อนพรีมมองหน้าสองสาวใหญ่จอมสู่รู้แล้วถอนหายใจแรง“ไม่ได้แต่ง ไม่ได้หมั้นค่ะ พรีมยังไม่มีแฟน ไม่มีผัว พรีมยังโสดค่ะ”“โสดสนิทหรือเปล่าน้อ” รัตนายังมิวายพูดล้อเลียน“โสดสนิทค่ะ และทำให้คนพูดมากหุบปากสนิทได้ด้วย” พรีมว่าพลางชูกำปั้นขึ้นมาตรงหน้า กับบางคนพูดดี ๆ ด้วยแล้วลามปาม ถึงแม้จะอายุมากกว่า เธอก็ไม่คิดจะไว้หน้าหรือเกรงใจหรอกนะ สู่รู้เรื่องของคนอื่นดีนัก ก็ต้องโดนตอกกลับบ้างพอถูกขู่ สองสาวรุ่นใหญ่ยิ้มแหยแล้วรีบนั่งลงทำงานต่อ พรีมถอนหายใจแรงอีกครั้ง เธอหันไปม

“ไปรอผมในห้อง” ชิณณ์บอกคนที่เกาะแขนเขาไม่ห่าง“พรีมไปกับคุณไม่ได้หรือคะ” พรีมเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาออดอ้อนอย่างลืมตัว ก็อยู่ใกล้เขาเธออุ่นใจที่สุด เธอจึงไม่อยากไปรอในห้องคนเดียว“ผมจะไปคุยกับแขกวีไอพี”“พรีมจะนั่งรอเงียบ ๆ จะไม่รบกวนคุณ คุณจะคุยก็คุยไป” พรีมดื้อดึง และไม่ยอมปล่อยแขนแกร่ง“แน่ใจนะ” ชิณณ์หลุบตามองสบตาเธอพรีมรีบพยักหน้าเร็ว ๆ พอเขาไม่ว่าอะไรและเริ่มออกเดินอีกครั้ง เธอก็รีบก้าวเดินตาม กระทั่งเขาพาเธอเดินมาใกล้ถึงห้องวีไอพี ก็มีผู้หญิงในชุดสุดแสนเย้ายวนสองคนเดินเข้ามาหา“คุณชิณณ์ขา คืนนี้ให้พวกเราไปรอที่ห้องไหนดีคะ” สาวนางหนึ่งถามพร้อมกับส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มให้เขาพรีมขมวดคิ้วมองดูสองสาวแวบหนึ่ง ก่อนจะเงยหน้ามองคนที่ยืนข้างเธอ เขามองสองสาวด้วยสายตาเรียบเฉย และไม่ได้พูดอะไรออกมา ครู่เดียวลูกน้องของเขาก็รีบมากันสองสาวนั้นออกไป แม้ว่าพวกเธอจะไม่ค่อยเต็มใจที่จะถอยออกไปเท่าไร แต่ก็ไม่กล้าขัดขืน“พรีมไปรอที่ห้องก็ได้ค่ะ” พรีมปล่อยมือจากต้นแขนแกร่ง เธอขยับออกห่างเขาเล็กน้อยชิณณ์เลิกคิวเข้มมองคนที่ถอยห่างเขาไปด้วย

“คุณชิณณ์ !” พรีมหวีดร้องเรียกชื่อเขาสุดเสียง กายสาวสะท้านเฮือก ใบหน้าสาวแหงนเงยจนคางเชิดสูง เธอจิกเล็บลงบนบ่ากว้าง แผ่นหลังแอ่นโค้งเหนือที่นอน กระดกบั้นท้ายแอ่นค้าง สายน้ำซ่านเสียวแตกกระจายอย่างรุนแรงชิณณ์ดูดเต้านมอวบสุดแรงแล้วปล่อยจนเกิดเสียงดัง เขาขยับตัวลุกขึ้นยืนบนพื้นที่ปลายเตียง มือแข็งแรงจับใต้ข้อพับขาขาวยกขึ้น จนบั้นท้ายอวบอัดลอยเหนือที่นอน เขาดึงสองขาขึ้นพาดบ่าแกร่งไว้ จับประคองบั้นท้ายเธอไว้เต็มสองมือ ตาคมหลุบมองหยาดน้ำที่แตกซ่านจนเปียกเปื้อนต้นขาด้านใน และไหลย้อยอาบบั้นท้ายอวบ ชิณณ์แลบลิ้นเลียปาก เขาเหลือบตามองใบหน้าบิดเบ้เหยเกของพรีมเพียงแวบเดียว ก่อนจะซุกใบหน้าลงกลางกลีบเนื้อนวล แล้วลงลิ้นปาดเลียเก็บกลืนหยาดน้ำเสียวสวาท เขาเกลือกกลิ้งใบหน้าบนผืนเนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำอย่างหื่นกระหายพรีมหลับตาแน่น หญิงสาวส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมกระจายเต็มที่นอน เธอหวีดร้องครวญครางไม่หยุด กายสาวบิดเร่า ทั้งพยายามยามส่ายสะโพกหนีปากและลิ้นที่จุ่มจ้วงดูดเม้มเนื้อนวลอย่างไร้ความปรานี แต่พรีมก็ไม่อาจหลีกหนีคนเอาแต่ใจได้ เขาลงลิ้นจนเธอแตกกระจายซ้ำ ๆ อีกหลายครั้ง พรีมปลดปล่อยน้ำหวานซ่านเสี

หลังจากนอนหลับพักผ่อนหลายชั่วโมง พรีมก็ตื่นขึ้นมาตระเตรียมอาหารมื้อเที่ยงให้เจ้าหนี้ช่างเรียกร้องของเธอ ในตอนที่เปิดประตูออกมาจากห้องนอน เธอเห็นว่าเขานั่งทำงานอยู่ เธอจึงไม่กวน พรีมเดินเลี่ยงเข้าห้องครัวไป แล้วลงมือทำกับข้าวมื้อกลางวันสำหรับเขา หญิงสาวทำข้าวกะเพราเนื้อคลุกข้าวรสจัดจ้านเมนูโปรดของเขา การได้อยู่ใกล้ชิดกันมาช่วงหนึ่ง ทำให้พรีมเรียนรู้ว่า เขาชอบหรือไม่ชอบอะไร เธอจึงค่อย ๆ ปรับตัว ทำทุกอย่างให้เขาพอใจ เพื่อความสงบสุขและสบายใจในการอยู่ร่วมกันภายในหนึ่งปี“หอมจัง” ชิณณ์เข้ามายืนซ้อนหลังแม่ครัว เขากอดเอวคอดไว้หลวม ๆ แล้วชะโงกหน้าเข้าไปมองจานอาหารที่เธอกำลังจัดอยู่ เมื่อเห็นว่าเป็นเมนูโปรดของตน ชิณณ์จึงกดจมูกโด่งหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ “น่ารักจริง ๆ”พรีมเบี่ยงหน้าออกนิดหนึ่ง หญิงสาวหันมาขึงตาดุใส่เขา“ไปนั่งรอที่เก้าอี้ค่ะ อีกนิดเดียวก็ได้กินแล้ว”“ก่อนกินข้าว ขอกินออเดิร์ฟก่อนได้ไหมครับ” คนหื่นจัดว่าพลางขยับบดเบียดตัวตนแข็งขึงกับสะโพกอวบ“ไม่ได้ค่ะ พรีมยังเหนื่อยอยู่” พรีมบอกโดยไม่สนใจคนหื่น เธอหยิบช้อนส้อมวางลงบนจานแล้วถือจานด้วยสองมือก่อนหันก