All Chapters of ซีรีส์ชู้รัก: Chapter 81 - Chapter 86

พอเดินผ่านประตูคาเฟ่เข้าไป พรีมมองหาคนที่เธอออกมาพบทันที ผู้หญิงคนนั้นบอกว่านั่งอยู่โต๊ะมุมขวาในสุดของร้าน พรีมมองเห็นเธอแล้ว ผู้หญิงคนที่นั่งอยู่เก้าอี้ตรงนั้นสวยเด่นกว่าใครในร้าน เธอสวมชุดเดรสเกาะอกสั้นและรัดรูปสีเหลืองมัสตาร์ดขับผิวขาวนวล ใบหน้าถูกแต่งแต้มจนเธอสวยสะดุดตาทว่าไม่มากไม่น้อยเกินไป ผมยาวปล่อยคลอเคลียแผ่นหลังเนียน ยิ่งมองก็ยิ่งพบว่าเธอเย้ายวนและมีเสน่ห์จริง ๆ“สวัสดีค่ะ คุณเอวา” พรีมทักทายเธอ และเอ่ยชื่อที่เธอแนะนำตัวในแชท เพื่อให้มั่นใจว่าทักไม่ผิดคน ผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามองพรีมที่สวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดาตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอยิ้มหยันก่อนเอ่ยทักทายอย่างไว้ตัว“สวัสดีค่ะ คุณพรีม เชิญนั่งสิคะ”พรีมนั่งลงตามคำเชื้อเชิญของเธอ พอก้นแตะเก้าอี้ พรีมยังไม่ทันได้พูดอะไร ผู้หญิงตรงหน้าก็เปิดฉากต่อว่าเธอด้วยถ้อยคำสุภาพแต่บาดลึกจนเจ็บไปทั้งหัวใจ“ชิณณ์กับฉันเป็นคู่หมั้นกัน เราสองคนมีแพลนจะแต่งงานกันปีหน้า”“ค่ะ” นอกจากจะรู้สึกอับอายที่ต้องกลายมาเป็นคนสร้างความร้าวฉานให้คู่รักที่หมั้นหมายกันแล้ว พรีมยังรู้สึกเจ็บแปลบตรงอกข้างซ้าย แม้จะเต

“ไม่มีป้ายวีไอพีจอดไม่ได้นะครับ” การ์ดที่ดูแลลานจอดรถรีบวิ่งเข้ามาบอกคนขับที่เปิดประตูลงมาก่อน ทว่าเขากลับถูกถีบขาจนเสียการทรงตัวล้มลงไปกองกับพื้นชิณณ์ไม่เสียเวลาปรายตามองคนที่เขาถีบล้มด้วยซ้ำ ใจมันร้อนรุ่ม อยากจะเจอหน้าไอ้คนที่บังอาจจับตัวผู้หญิงของเขามา อยากจะเห็นกับตาว่าเธอปลอดภัยดี เขาใจร้อนถึงขนาดขับรถมาเอง เพราะกลัวลูกน้องขับช้าไม่ทันใจร่างสูงสมาร์ตในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนถึงข้อศอกกับกางเกงสีดำก้าวนำหน้าชายฉกรรจ์ในชุดสูทแปดคน เขาก้าวเร็วไปตรงไปยังประตูหลังของผับ แต่พอเดินไปถึงกลับถูกกันไม่ให้เข้า ทว่านั่นไม่ใช่ปัญหา หากเขาอยากจะเข้าไปในนี้ ใครหน้าไหนก็ห้ามเขาไม่ได้ชิณณ์ถอยออกมาเล็กน้อยเพื่อเปิดทางให้คนของเขาจัดการกับการ์ดสวะของที่นี่ ใช้เวลาครู่เดียวทางก็สะดวก จุดหมายของเขาคือห้องส่วนตัวของอานนท์เจ้าของผับแห่งนี้ ช่วงหนึ่งเขาเคยมาที่นี่ค่อนข้างบ่อย เพราะต้องมารับเอวา แต่เมื่อจบความสัมพันธ์ชั่วคราวกับเธอแล้ว เขาก็ไม่ได้มาที่นี่อีกเลย แต่ไอ้สารเลวอานนท์กลับทำให้เขาต้องกลับมาที่นี่อีกครั้ง และกลับมาด้วยความโกรธแค้นเต็มอก“เข้าไม่ได้นะครับ…” คนห้าม

ชิณณ์ไม่เคยรู้สึกผิดและจำยอมให้ใครถึงขนาดนี้เลย แต่เพราะคำต่อว่าของแต้มรักที่ว่าเขาเป็นต้นเหตุให้พรีมต้องตกอยู่ในอันตรายยังดังก้องอยู่เต็มสองหู เขาจึงได้แต่ยอมทำตามที่แต้มรักต้องการแต้มรักประคองพรีมลุกขึ้นนั่ง และยกแก้วน้ำจรดริมฝีปากพรีม เมื่อพรีมดื่มน้ำเสร็จ แต้มรักก็หันกลับมายื่นแก้วให้ชิณณ์เอาไปเก็บ ส่วนเธอหันไปกดปุ่มปรับหัวเตียงให้ยกขึ้น แล้วนำหมอนใบโตไปวางพิงหัวเตียงไว้ ให้พรีมเอนหลังนั่งอย่างสบายตัวพรีมสูดลมหายใจลึก เธอมองไปรอบตัวด้วยความมึนงง ที่นี่คือโรงพยาบาล แต่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ความทรงจำครั้งสุดท้ายของเธอคือ เธอยืนรอแท็กซี่อยู่หน้าคอนโดของชิณณ์ มีรถเก๋งสีดำมาจอดตรงหน้า มีผู้ชายสองคนลงมาจับตัวเธอ แล้วหลังจากนั้น เธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย“แกปวดหัวไหมพรีม หิวข้าวไหม หรืออยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”“ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เกิดอะไรขึ้นหรือแต้ม” พรีมยื่นมือไปจับมือเพื่อนมาบีบเบา ๆ เธอเห็นแล้วแหละว่า ใครบางคนที่เธอพยายามหนีอยู่ในห้องนี้ด้วย แต่เธอไม่อยากคุยกับเขา ไม่อยากมองหน้าเขา เธอถือว่าพันธสัญญาของเธอกับเขาสิ้นสุดลงแล้ว และเธอก็คืนโฉน