All Chapters of เมียขัดดอก: Chapter 141 - Chapter 150

คนตัวเล็กที่ยังนอนอยู่บนเตียง ได้แต่มองดูผู้ชายร่างสูงแต่ทว่าดูสมส่วนมาก คงไม่ใช่แค่เธอหรอกที่หลงใหลรูปลักษณ์ภายนอกของเขา เชื่อว่าผู้หญิงร้อยทั้งร้อยต้องมองแทบเหลียวหลังอยู่แล้ว"ผมจะไปออกเรือประมาณ 3-4 วัน คลื่นลมในทะเลไม่แรงมาก" เขาไม่รู้ว่าทำไมต้องพูดให้เธอฟัง แต่ก่อนที่จะออกไป มือหนาล้วงเอาเงินในกระเป๋าออกมาวางไว้บนโต๊ะ เพื่อให้เธอไว้ใช้อึก อึก อึก เสียงสะอื้นค่อยๆ ดังขึ้นเมื่อประตูปิดลง เขาทำแบบนี้มันจะต่างอะไรกับเธอเป็นผู้หญิงขายตัว แต่ก็ดีเหมือนกัน ที่เคยด่าตัวเองว่าเป็นผู้หญิงฟรี ตอนนี้ไม่ฟรีแล้ว..เพราะยังได้เงินค่าตัว"เมื่อกี้ใครออกจากบ้าน หรือว่าเอวาจะลงมา?" พอวางโทรศัพท์จากสโรชา เกวลินก็เข้าไปจัดห้อง แต่ดูเหมือนได้ยินเสียงประตู ออกมาก็ไม่เจอใคร "สงสัยว่าเราจะหูแว่วไปเอง" เกวลินก็เลยเข้าไปจัดห้องใหม่ เพราะตอนเย็นว่าจะชวนเอวาออกไปหาอะไรทานหน้าปากซอย เห็นว่ามีตลาดเย็นแถวนั้นด้วยเช้าวันต่อมา.."พี่ไม่อยากให้เรานั่งหน้าเศร้าแบบนี้เลย เมื่อไรจะกลับมาเป็นเอวาคนเดิมสักที" ขณะที่นั่งรถตู้มาด้วยกัน เกวลินสังเกตว่าวันนี้เอวายิ่งดูแปลกไปกว่าเก่า"มองตรงไหนว่าฉันไม่ใช่เอวา" ขนาดตอบกว

ออกมาจากห้องท่านประธาน เอวาก็เอาแต่ยืนจ้องมองไปทางห้องผู้จัดการ จนสโรชาแปลกใจเดินเข้ามาหา"มีอะไรหรือเปล่าพี่เอวา""บอสให้ตามผู้จัดการเข้ามาพบ""แล้วทำไมพี่ไม่ไปตามล่ะ""เขาไม่เข้ามาแล้วไม่ใช่เหรอ""ไม่เข้ามายังไงเมื่อสักครู่ยังเห็นอยู่เลย" ตอนที่เอวาเข้าไปในห้อง สโรชาก็ยังเห็นอยู่ว่าผู้จัดการเดินผ่านไปเขาเข้าบริษัทอยู่เหรอ ไหนบอกจะไปแล้วไง กลับมาอีกทำไมหรือว่าลืมของอีกเอวาก็เลยเดินมาที่หน้าห้องผู้จัดการทศกัณฐ์"มีธุระอะไรมิทราบ" ด่านแรกก็ต้องเจอกับเลขาหน้าห้อง"ผู้จัดการเข้ามาหรือยัง""สายขนาดนี้ใครจะยังไม่มา""ฉันถามดีๆ""มาแล้ว""ท่านประธานบอกให้ไปพบหน่อย" ว่าแล้วเอวาก็เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ส่วนพิมพ์รีบลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าใหม่ แถมยังหยิบกระจกขึ้นมาส่องมองใบหน้า ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้อง"แค่เข้าไปรายงานทำไมต้องโอเวอร์ขนาดนั้นด้วย" สโรชาพูดเบาๆ เอวาก็เลยหันไปมองพิมพ์เข้าไปในห้องนั้นเพียงไม่นานทศกัณฐ์ก็ออกมาพร้อมกับคนที่เข้าไปตาม"??" ชายหนุ่มแปลกใจทำไมเธอถึงมานั่งอยู่หน้าห้องของท่านประธานแต่เขาก็ไม่ได้ถามหรือไม่ได้พูดอะไร เปิดประตูเข้าไปด้านในก็เห็นว่ารามสูรยืนมองทอ

"??" พอเห็นว่าใครเดินตามลูกน้องคนสนิทเข้ามา สายตาคมนั้นถึงกับกรอกมองกลับไปที่เพลิง"เออ..เธอขอมาด้วยครับ" เห็นหน้าผู้เป็นนายแล้ว มันไม่ได้เป็นแบบที่คิดไว้แต่แรกเลย สงสัยต้องได้รีบเขียนพินัยกรรมไว้..ลูกเมียก็ยังไม่มีแล้วจะยกสมบัติให้ใครล่ะทีเนี๊ยะเราคงไม่ต่างจากผู้หญิงพวกนี้สินะ แบบนี้เองเหรอที่เขาซื้อเรามา ..เอวามองไปทั่วห้อง ผู้หญิงในห้องนี้เกือบครึ่งกองอยู่ที่เขาเลยก็ว่าได้ "พี่พาใครมาด้วย" แมนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เจ้านายรีบเดินมาถามเพลิง เพราะดูเหมือนว่าตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้เข้ามาบรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไป"เด็กของนาย""เด็กแบบไหน ทำไมท่านถึงมองพี่แบบนั้น""มึงหุบปากเถอะน่า กูยิ่งกำลังเสียวสันหลังอยู่"เอวายืนนานแล้วก็เมื่อย และรองเท้าที่ลูกน้องเขาจัดมาหามาให้มันเล็กกว่าขนาดเท้าของเธอ มันก็เริ่มจะกัด หญิงสาวก็เลยเดินไปนั่งลงข้างๆ ลูกน้องผู้ชายเขาอีกคนโดยไม่รอให้ใครเชิญ"ดื่มก่อนสิคะเสี่ย" สาวๆ ที่กำลังรินเหล้า ส่งไปตรงหน้าให้กับทศกัณฐ์ เขาแทบไม่ต้องจับแก้วเหล้าแค่อ้าปากก็มีคนรินให้"ออกไปก่อน" แต่เขาไม่ดื่ม มือหนาปัดออกเล็กน้อยก่อนที่จะไล่ทุกคนออกไป สาวๆ ที่อยู่ในห้องไม่รู้ว่าเขาบอกใคร

"ไม่นะ" ใบหน้างามเบือนหลบจูบของอีกฝ่าย เพราะตอนนี้เธอยังอยู่ห้องโถงของบ้าน แถมหน้าต่างรอบบ้านก็เปิดไว้ ถ้าใครมองเข้ามาคงเห็นแน่ แล้วยังประตูอีก ลูกน้องของเขาก็อยู่รอบบ้าน"ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้ตัวบ้านหลังนี้หรอก" พูดจบริมฝีปากหนาก็แนบลงมาจูบจนได้แต่ทศกัณฐ์ก็ทำแค่จูบ เพราะเขาเหนื่อยจริงๆ เมื่อคืนที่ไม่ได้กลับมา เพราะติดงานด่วนพิเศษ จนถึงป่านนี้เขาก็ยังไม่ได้นอนเพลิงยังถามเลยว่าทำไมไม่นอนอยู่ที่นั่นเลย แล้วจะแบกสังขารกลับมาเซฟเฮ้าร์ทำไม ..แต่ประโยคหลังเพลิงทำได้แค่คิดไม่กล้าพูดหรอก ไม่งั้นคงถูกสั่งวิดพื้นอีกแน่"อือ คุณ!" เอวาตกใจอยู่ดีๆ ก็ถูกเขาอุ้มลอยขึ้นจากโซฟา มือเรียวเอื้อมขึ้นไปโอบต้นคอแกร่งไว้แน่นเพราะกลัวว่าจะตก"ปล่อยฉันลงนะ""อย่าดิ้นสิเดี๋ยวก็ตก""ก็เพราะกลัวตกนั่นแหละปล่อย!"เดินมาใกล้จะถึงประตูเขาก็เลยแกล้งจะทำเธอหลุดมือ หญิงสาวกอดคอเขาไว้แน่นกว่าเดิมจนทศกัณฐ์นึกขำ ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้นอนเป็นสัปดาห์ก็ไม่มีทางอ่อนแรงได้ เพราะร่างกายของเขาถูกฝึกมาเป็นอย่างดีพอมาถึงเตียงคนตัวเล็กก็ถูกวางลงเบาๆ โดยมีร่างของเขาตามลงมาโอบกอดไว้เอวานอนตัวนิ่งอยู่แบบนั้นได้สักพักใหญ่ ทศกัณฐ์ก็ไม

เอาวะถ้าทุกคนบอกว่าอาหารร้านนั้นอร่อย เธอก็จะกลับไปกินดูอีกครั้ง เผื่อว่าตัวเองพักผ่อนไม่เพียงพอก็เลยมีอาการแบบนั้นอึก! พออาหารมาวางลงตรงหน้าก็เริ่มมีอาการอยากอาเจียน เพราะกลิ่นอาหารจากฝีมือคนเดิมและเครื่องปรุงแบบเดิมมันกระทบกับจมูก"เอวาเป็นอะไร""เปล่าค่ะ พี่ลองชิมดูหน่อยสิ"เกวลินก็เลยตักขึ้นมาชิมดู "มันก็อร่อยนี่ กลิ่นเครื่องเคียงก็หอม""ฉันก็ว่าแบบนั้นแหละ สงสัยวันนั้นพักผ่อนไม่เพียงพอมั้ง" เอวาก็เลยตักอาหารนั้นขึ้นมาใส่ปากแล้วเคี้ยว เธอกินเข้าไปแค่ไม่กี่คำก็อดทนไม่ไหว "ขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ดวงตางามมองดูตัวเองในกระจกห้องน้ำที่ไม่ค่อยสะอาดเท่าไร เพราะเป็นห้องน้ำของร้านอาหารริมทาง เธอจะไม่ยอมเชื่ออะไรทั้งนั้นนอกจากได้ตรวจให้แน่ใจก่อน แต่มีปัญหาตรงที่เธอยังไม่อยากรับรู้เรื่องพวกนี้น่ะสิพอทานข้าวเสร็จทั้งสองก็นำกล่องอาหารที่สั่งมาเผื่อสโรชากลับบริษัท"โอ๊ย""เดินไม่ระวังเองทำไมล่ะ"ขณะที่เอวากำลังจะเข้าไปในห้องเครื่องดื่ม เพื่อหาอะไรร้อนๆ ดื่ม พิมพ์ซึ่งกำลังชงกาแฟแกล้งเดินกระทบไหล่ จนเอวาตั้งหลักไม่ทันเซไปชนเข้ากับเหลี่ยมประตู"เป็นอะไรหรือเปล่าเอวา" เกวลินที่นั่งทำงานอยู่รีบเข้ามา