Semua Bab ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ: Bab 61 - Bab 70

สองชายชรามองหน้ากันทันที บ้านก็ไขายไม่ออก คนเช่าก็ไม่มีมานับแต่เกิดเรื่อง มาวันนี้นางยังจะเอาแต่ใจให้คนมาอาศัยในบ้านที่พวกเขาลงทุนอีก เซียวอี้เซียนคนนี้เหตุใดถึงได้กล่าวเรื่องไร้ยางอายเช่นนี้ออกมาได้กัน หลิวเว่ยกล่าวกับนางด้วยน้ำเสียงมีอารมณ์นิดหน่อย"พระชายา บ้านเหล่านั้นตอนมาจำนองทรุดโทรมอย่างมาก เมื่อเจ้าของไถ่คืนไม่ไหวพวกเราก็ต้องซ่อมแซมเพื่อขายต่อหรือปล่อยเช่า ค่าซ่อมแซมแน่นอนว่าใช้เงินตำลึงไม่น้อยนะพ่ะย่ะค่ะ""จริงของหลิวเว่ย พระชายาสกุลหลิวมีรายได้มาจากการให้เช่าบ้านและปล่อยกู้ ยามนี้หากไม่มีบ้านให้เช่าลำพังเงินเดือนเจ้ากรมกับอดีตเจ้ากรมคงไม่พอเลี้ยงคนกว่าร้อยชีวิตนะพ่ะย่ะค่ะ"สองพี่น้องสกุลหลิวเอ่ยออกมา หลิวต่งเองก็ให้ไม่พอใจเท่าไหร่ นางบอกว่าจะมาเจรจานี่มันเป็นการเจรจาที่ไหนกันนางตั้งใจมาแล้วชัดๆ กระทั่งเซียวอี้เซียนยกยิ้มมุมปากก่อนจะส่งสัญญาณ แม่นมจางและชุ่ยเหยียนรู้ว่าพระชายาต้องการสิ่งใดจึงเดินมาส่งม้วนกระดาษให้กับหลิวหลางเมื่อชายชรารับมาอ่านก็ตาเบิกโพลง นี่มันค่าตอบแทนมากถึงเพียงนี้เชียวหรือ ที่สำคัญตำแหน่งที่นางมอบให้เขานั้นนับว่าสูงกว่าตำแหน่งอำมาตย์ฝ่า

หรานซิ่วเอ๋อร์เดินมาถึงก็จับมือแล้วโอบเอวบางให้ลงมา ยามนี้เซียวอี้เซียนอยู่ในอ้อมกอดของนาง องครักษ์ต่างมองหน้ากัน เซียวอี้เซียนค่อยๆเอาตัวเองออกมาก่อนจะเอ่ยขอบคุณหรานซิ่วเอ๋อร์เบาๆ"ขอบคุณมากคุณหนูรอง ท่านมิใช่มาพบไท่จื่อเฟยหรอกหรือ เข้าด้านในกันเถอะ เอ่ออีกเรื่องไท่ฮูหยินนางป่วยอยู่คุณหนูรองหวังว่าท่านจะรู้ว่าอะไรควรพูดมิควรพูด""พระชายาวางใจ หม่อมฉันรู้ดีว่างสิ่งใดควรกล่าวเพคะ ไปกันเถอะ หม่อมฉันช่วยประคองนะเพคะ"เซียวอี้เซียนโบกมือแล้วส่งสายตาให้เสี่ยวฮวา สาวใช้ตัวน้อยรีบเข้ามาประคอง หรานซิ่วเอ๋อร์มองหน้าเซียวอี้เซียนอย่างหลงใหล แม้แต่เสี่ยวฮวานางยังมองราวกับจะกลืนกิน เสี่ยวฮวาลูบต้นแขนตนเองรู้สึกขนลุกปลกๆยามที่คุณหนูรองสกุลหรานคนนี้มองมายังนางทั้งหมดเข้ามายังลานด้านใน พ่อบ้านไปบอกแล้วว่าพระชายาหนิงอ๋องมาหา ฉีฮุ่ยหมิ่นเดินออกมายิ้มแย้มกับเซียวอี้เซียน แต่เมื่อเห็นหน้าอีกคนรอยยิ้มก็หายไปจากใบหน้างดงามทันที หรานซิ่วเอ๋อร์คนนี้คือคนของลี่เฟย นางมาจวนฉีทำไม่กัน กระทั่งเสียงอ่อนหวานดังมาจากหรานซิ่วเอ๋อร์"หม่อมฉันหรานซิ่วเอ๋อร์ ถวายพระพรไท่จื่อเฟยเพคะ""เฮ้อ..ตามส

หยางเฟยหยางกลับมาถึงตำหนักบูรพาก็ตรงไปหาฉีฮุ่ยหมิ่นทันที ไม่ได้เขาต้องทำอะไรสักอย่างแล้วไม่เช่นนั้นแม่ตัวดีหลานซิ่วเอ๋อร์แทรกแซงแน่ๆ สตรีน่าตายนั่นหากไม่ใช่เพราะนางต้องสืบความลับให้กับเขาละก็เขาคงไม่เอาไว้แล้ว เมื่อเข้ามาถึงก็ถามหาพระชายาทันที แต่เงาดำพาดผ่านนอกตำหนักทำให้เขาไม่รีบร้อนจนเกินไป ดูท่าคนขององค์ชายใหญ่หรือสนมจางคงมาดูลาดเลาเพื่อไปรายงาน หยางเฟยหยางจึงออกอาการเกรี้ยวกราดเรียกคนด้านใน "ฉีฮุ่ยหมิ่นออกมานะข้ามีเรื่องต้องคุยกับเจ้า"เสียงเรียกดังกังวาน น้ำเสียงฟังก็รู้ว่าเขากำลังโมโห ซีซีหน้างอง้ำ มาถึงก็โวยวายคนอะไรหาเรื่องได้ทุกวัน ไม่หาเรื่องคนจะตายหรือไงกันนะก่อนจะเอ่ยแก่นายสาวของตน"พระชายา รัชทายาทมาหาเรื่องอีกแล้วเพคะ""อืม เจ้าออกไปเถอะ เดี๋ยวจะถูกลูกหลงเอาได้""แต่ว่า...""ไปเถอะ ข้าจะออกไปรับเสด็จน่ะ"ซีซีสวมเสื้อคลุมให้กับนายของตน จากนั้นทั้งคู่ก็มายังห้องโถง หยางเฟยหยางส่งสายตามายังร่างบางด้วยความเสน่หา ก่อนจะปรับเป็นสายตาเกรี้ยวกราดเอ่ยปากต่อว่านาง เสียงดังจนเหล่าข้ารับใช้สะดุ้ง"ฉีฮุ่ยหมิ่น นับวันเจ้าช่างใจกล้านักนะ แค่ซิ่วเอ๋อร์นาง

หลังจากที่องค์รัชทายาทเสด็จไปแล้วไม่นานสาวใช้ก็เข้ามารายงานว่าพระชายาหนิก็อ๋องเสด็จมาขอเข้าเฝ้า ฉีฮุ่ยหมิ่นที่เพิ่งอาบน้ำเปลี่ยนอาภรณ์เรียบร้อยก็บอกให้คนไปเชิญเซียวอี้เซียนเข้ามาเซียวอี้เซียนเดินตามสาวใช้เข้ามาในตำหนัก ฉีฮุ่ยหมิ่นเดินออกมาจากด้านใน ลำคอระหงมีร่องรอยดอกเหมยอยู่จางๆ เซียวอี้เซียนส่งสายตาเห็นใจ แม้ว่าจะรู้เรื่องทุกอย่างดีแต่ว่าภายใต้สายตาคนมากนางมีเพียงแค่ต้องสงสารฉีฮุ่ยหมิ่นเท่านั้น ก่อนจะกุมมือบางของนางแล้วเอ่ยออกมา"ไท่จื่อเฟย ท่านถูกไท่จื่อข่มเหงหรือเพคะ""เขาไม่ใช่คน เขาไม่ให้เกียรติข้าสักนิด เซี่ยนเซี่ยน พรุ่งนี้ไปไหว้พระข้าจะอยู่ที่วัดศึกษาพระธรรม ไม่อยากกลับมาเจอเขาอีก ฮึกๆ"เสียงสะอื้นเบาๆ บวกกับท่าทางของพระชายารัชทายาทนั้นทำเอาบ่าวไพร่สงสารนางยิ่งนัก แต่มีขันทีบางคนที่ส่งสัญญาณให้กัน เซียวอี้เซียนสังเกตเห็นท่าทางคนเหล่านั้นแล้วจึงเอ่ยกับคนตรงหน้า"พระชายาอย่าเสียใจไปเลยเพคะ พวกเราเดินเล่นกันดีหรือไม่ ท่านอ๋องบอกว่าสระบัวทิศตะวันออกยามนี้ออกดอกมากนัก ชูช่อบานสะพรั่งงดงามไปทั่วทั้งสระ""ได้ ไปสิข้าเองก็อยากผ่อนคลายเช่นกัน ซีซีเจ้ายกขนมกับน้

หลินลู่เหลียนเดินมาด้วยสีหน้าถมึงทึง หวังกุ้ยเฟยถึงกับหน้าถอดสี วรยุทธของนางสูงส่งเพียงนี้เชียวหรือ ก่อนจะเอ่ยตำหนิออกไป"หลินลู่เหลียน หมายความว่าอย่างไรกล้าดีอย่างไรถึงมาทำร้ายคนของข้า"หลินลู่เหลียนเดินมาช้าๆจนถึงที่เซียวอี้เซียนยืนอยู่ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม"หวังเจียเอ๋อร์ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เจ้ากล้ายื่นมือสอดจมูกมาวุ่นวายตำหนักหย่งฉือของข้า เอาสิทธิ์อันใดมาสั่งสอนสะใภ้ของข้า รวมถึงพวกเจ้าด้วย ...หากว่างมากมิเอาเวลาไปสั่งสอนบุตรชายของเจ้าให้รู้ว่าสิ่งใดควรทำมิควรทำดีกว่าหรือ""พระชายาชินอ๋อง พวกเราๆมิกล้าหรอกเพคะ""สนมลิ่น เมื่อสักครู่คนที่ต่อว่าสะใภ้ข้าเป็นปี่เป็นขลุ่ยมิใช่เจ้าหรอกหรือ"เหล่าสนมตัวสั่น แม้ว่าหวังกุ้ยเฟยจะเป็นคนโปรดของฝ่าบาท แต่พระชายาชินอ๋องนั้นคือคนที่ฝ่าบาทให้ความสำคัญ นางเป็นบุตรสาวอดีตราชครูอราจารย์ของฮ่องเต้ เดิมเกือบได้แต่งเข้าวัง แต่นางกับพระอนุชาฮ่องเต้มีใจรักใคร แล้วฮ่องเต้ก็รักน้องชายจึงมีราชโองการให้ทั้งสองได้สมหวังทุกคนตัวสั่น หลินลู่เหลียนเดินไปหาเซียวอี้เซียนที่ยืนพิงเสี่ยวฮวาอย่างอ่อนแรง หวังกุ้ยเฟยเชิดหน้าอย่างไม่ยอมแพ้ แม้ว่านางจะรู้