All Chapters of ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ: Chapter 81 - Chapter 87

เซียวอี้เซียนที่กำลังเขียนถึงแผนงานพรุ่งนี้อยู่ นางตั้งใจจะทำโรงทานจะใช้โอกาสนี้ค่อยๆให้สร้างความน่าเชื่อถือของราชสำนัก ในขณะที่สกุลหวังและสกุลจ้าวกำลังกว้านซื้อที่ดินกันเพื่อจะครองอำนาจหากเมืองหลวงสร้างเสร็จ เซียวอี้เซียนนั่งเขียนแผนงานจนดึก ในที่สุดก็มีเสียงเคาะหน้าต่างเบาๆส่งสัญญาณ เสี่ยวฮวาลุกไปเปิดหน้าต่างก่อนที่ร่างสูงในชุดสีดำจะเข้ามาพร้อมกับคำนับเซียวอี้เซียน"ถวายพระพรพระชายาพ่ะย่ะค่ะ""อืม...ท่านได้อะไรมาบ้างคุณชายจู""จางลี่เฟยเหมือนจะตั้งครรภ์ ฝ่าบาทเองก็ทรงทราบเรื่องนี้แล้วจึงให้นางมาอยู่ที่อาราม เรื่องนี้ไม่อาจตัดสินได้ทั่วไป คนหนึ่งเป็นสนม อีกคนเป็นองค์ชายลักลอบมีความสัมพันธ์กัน หากเรื่องแพร่ออกไปราชวงศ์คงเสียหน้ามากยิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ""แล้วนางไม่โวยวายหรือ""ตอนที่ออกมาคนของไทเฮาไปเชิญนางด้วยตนเองบอกว่าให้นางมาถือศิลไหว้พระเพื่อขอพรให้ฝ่าบาท มีเหล่าสนมอีกหลายคนมาด้วยนางจึงไม่ระแคะระคายพ่ะย่ะค่ะ""แล้วตอนนี้ทางวังหลวงเป็นเช่นไรบ้าง""มีประกาศจากสำนักหมอหลวงว่าสนมจางป่วยด้วยโรคประหลาดเกรงว่าจะทำให้มีผลต่อคงวามปลอดภัยของฮ่องเต้จึงส่งนางไปรักษาที่นอกวังพ่ะย่ะค่ะ"

หลังจากที่จ้าวอันป๋อถูกคนของกรมวังคุมตัวไปทางด้านคนสกุลจ้าวก็กลับเมืองหลวงไปด้วย ซูจินถือห่อผ้าห่อหนึ่งมาหาเซียวอี้เซียนก่อนจะส่งให้ เซียวอี้เซียนรับเอามาก่อนจะหมุนตัวเพื่อกลับไปยังห้องพัก ระหว่างทางนางเจอกับเจ้าอาวาสที่กำลังเดินสนทนากับไทเฮาโดยมีฉีฮุ่ยหมิ่นเดินประคอง และบรรดาฮูหยินทั้งหลายรวมถึงท่านย่าและมารดาของนางด้วย เซียวอี้เซียนคำนับไทเฮาแล้วเจ้าอาวาสก่อนที่ท่านจะเอ่ยกับนาง"สีกา....ท่านสบายดีหรือไม่""สบายดีเจ้าค่ะ ขอบคุณที่ท่านห่วงใย ว่าแต่ใต้ซือเราเคยพบกันหรือเจ้าคะ"พระชราลูบหนวดสีขาวที่ยาวของตนก่อนจะเอ่ยกับนาง"อืม..สีกาในเมื่อมาแล้วก็จงใช้ชีวิตต่อไปให้ดี ที่นี่คือที่ของท่านแล้ว"ไทเฮาและฮูหยินทั้งหลายรวมถึงท่านย่าและมารดาของนางต่างก็มองหน้ากันไม่รู้ว่าเจ้าอาวาสหมายถึงอะไร เซียวอี้เซียนมิได้ตกใจที่ท่านรู้ความลับนี้ คงบวชมานานจึงมีวิชาหยั่งรู้ ในเมื่อเป็นผู้มีบุญมาชี้แนะเหตุใดนางจะไม่ฟังกันเล่าก่อนจะเปิดห่อผ้าออก ทันทีที่มารดาและท่านย่าของนางเห็นก็แทบเป็นลมก่อนจะเอ่ย"เซี่ยนเซี่ยน หลานทำป้ายวิญญาณของตนเองทำไม นี่มันเป็นลางร้ายนะรู้หรือไม่""นั่นน่ะสิท่

เซียวอี้เซียนเดินจูงมือหยางเทียนหลงเข้าที่พัก นางให้เสี่ยวฮวาออกไปข้างนอกนางมีเรื่องอยากจะคุยกับเขา ก็ยางเทียนหลงเดินไปนั่งลงบนเตียงก่อนจะเอ่ยถาม"เด็กดี เจ้าทำป้ายวิญญาณตนเองเพื่ออะไร เรื่องอดีตก็ช่างเถอะพี่ไม่เคยใส่ใจมันสักนิด เจ้าก็เลิกคิดเถอะ"เซียวอี้เซียนนั่งลงที่เก้าอี้กลมตรงข้ามกับเขา นางมองหน้าบุรุษตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจเบาๆจากนั้นก็รวบรวมความกล้าเอ่ยออกมา"พี่เทียนหลง หากท่านมิได้แต่งงานกับเซียวอี้เซียนจริงๆเล่าเพคะ" "เซี่ยนเซี่ยน...วาจาเจ้าแปลกนัก อันใดคือไม่ได้แต่งงานกับเจ้าจริงๆกัน""พี่เทียนหลง หากหม่อมฉันมิใช่นาง มิใช่เซียวอี้เซียนแห่งสกุลเซียวยังจะทรงอยากใช้ชีวิตกับหม่อมฉันหรือไม่เพคะ"หยางเทียนหลงลุกขึ้นก่อนจะเดินไปช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมาแล้วพามานั่งตักเขาบนเตียงก่อนจะเอ่ยถาม"เหตุใดกล่าววาจาเช่นนั้น หรือว่าวันนี้ได้เจอใต้ซือคงลั่วแล้วทำให้เจ้าคิดมากกันเด็กดี""พี่เทียนหลง เซียวอี้เซียนนางจากไปแล้ว นางตายไปตั้งแต่วันที่ถูกหยามเกียรติในวันแต่งงานแล้วเพคะ ตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าท่านคือเซียวอี้เซียนที่อาศัยร่างคนอื่นเท่านั้น"หยางเทียนหลงมองหน้าคนบนตัก เ

หลานซิ่วเอ๋อร์มองหน้าเขา มือบางค่อยล้วงไปในอกเสื้อก่อนจะสัมผัสหน้าอกแกร่ง จูเหวินครางเสียงกระเส่าแล้วยึดมือนางเอาไว้ก่อนจะข่มขู่ไม่จริงจัง"เด็กดื้อ หากเจ้าไม่หยุดลูบไล้ข้าคนต้องรักเจ้าในอารามเสียแล้ว""ใครอยากจะให้ท่านรักกัน ข้าแค่อยากถามว่าแผลเป็นที่หน้าอกนี่ท่านมีมาตั้งแต่เมื่อไหร่""ตั้งแต่ห้าขวบ ข้าถูกเยี่ยหรานสตรีแสนชั่วนั่นโบยด้วยแส้""ท่านเคยช่วยเด็กผู้หญิงจมน้ำในสำนักศึกษาเอาไว้หรือไม่""เหมือนจะเคยเมื่อตอนที่ข้าอายุสิบสี่ วันนั้นข้าต้องตามจ้าวเฉิงไปรับใช้บังเอิญเดินผ่านสระน้ำทำไมหรือ"หลานซิ่วเอ๋อร์มองหน้าเขาก่อนจะยิ้มให้ จูเหวินมองหน้านางอย่างสงสัยหลานซิ่วเอ๋อร์เอ่ยออกมา"เด็กคนนั้นคือข้า""หืม..เช่นนั้นเจ้ายังจำเด็กผู้ชายที่เดินเท้าเปล่าย่ำหิมะและนางผ่านมาได้ยื่นซาลาเปาให้เขาสองลูกได้หรือไม่""เหมือนจะจำได้ ตอนนั้นข้าห้าขวบได้กระมัง เด็กผู้ชายแต่งตัวโทรมๆ คนนั้นคือท่านหรือ"จูเหวินลุกขึ้นนั่งรั้งนางมานั่งบนตักของตนก่อนจะเอ่ย"ขอโทษที่ข่มเหงเจ้า แต่ข้าคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะใช้วิธีไหนให้เจ้ามาเป็นของข้า""ท่าน...จูเหวินท่านเก่งกาจเพียงนี้ เก็บซ่อนเก่งเพียงนี้เหตุใดใช้วิธีเช่นน