Semua Bab Divorce Me Now, Mr. Peters!: Bab 201 - Bab 210

Ang atmosphere sa loob ng kotse ay hindi malinaw. Hindi nila alam kung tama ba ang kanilang ginagawa o hindi.Ang mga dulo ng daliri ni Celestine ay hindi sinasadyang dumaplis sa leeg ni Benjamin, at ang mga bakas ng kuko niya ay kitang-kita.Nang halos mapunit na ang kanyang damit, biglang tumunog ang cellphone ni Benjamin sa gitna ng katahimikan.Sandaling natigilan ang kilos ng lalaki, at nanatili ang kanyang mga daliri sa hook ng bra ni Celestine.Napakalinaw ng ringtone kaya't sinumang makarinig nito ay agad na matatauhan.Tumingala si Celestine, at nagtagpo ang kanyang namumulang mga mata sa mga matang puno ng pagpipigil at pagkalito ni Benjamin.Pumikit si Celestine at may bahagyang dugo sa sulok ng kanyang labi dahil nakagat niya ito. Nakita niya ang pangalan na naka-display sa screen ng cellphone, si Diana.Si Diana ang tumatawag kay Benjamin.Kumunot ang noo ni Celestine, at unti-unting luminaw ang kanyang isipan. Hindi niya napigilan ang sarili na asarin si Benjamin, "Tayo

Ginugol ni Celestine ang buong umaga sa pag-aaral mula sa kanyang experience.Tulad ng sinabi ni Georgia, may iba’t ibang klase ng mga pasyente sa isang ospital.May ilang pasyenteng may luha sa kanilang mga mata, nagmamakaawang iligtas sila ni Georgia; may iba namang nakakunot lagi ang noo, may matigas na ekspresyong nagpapahiwatig ng “Hindi ako naniniwala sa’yo dahil ang mga doktor ay pumapatay lang ng tao.”Pero ang mas nakakagalit ay hindi ang mga pasyente mismo, kundi ang kanilang mga pamilya.Katulad na lang ng isang pasyente na kokonsulta ngayon."Anong sakit meron ang asawa kong ito at bakit ang mahal ng pagpapagamot niya?""Wala akong pera para ipagamot siya ngayon! Gusto ko lang itanong sa’yo, magagamot mo ba siya o nakakamatay ang sakit niya?"Sa harapan niya ay isang gusgusing lalaking nasa kalagitnaang edad. Tinatayang nasa singkwenta anyos na ito, at may hindi maipaliwanag na kabastusan sa kanyang hitsura.Katabi niya ang isang batang babae na nasa tatlumpung taong gulan

Pagkatapos ng tanghalian, pamilyar na si Celestine sa paligid ng outpatient clinic nang bigla siyang makatanggap ng text message mula kay Axl Yllana.Tito Axl: "Pamangkin, lumabas ka muna dyan sa bahay niyo. Sasamahan kita, lumabas tayo. Treat ko! Promise!”Celestine: Naku, Tito Axl. Pasensya na po kayo pero nagtatrabaho po ako ngayon at busy na busy ako. Kailangan ko pong magtrabaho.Tito Axl: "Anong trabaho ang sinasabi mo? Hindi ba kaya ng pamilya Yllana na buhayin ka? Ang yaman-yaman ng pamilya niyo, tapos nagtatrabaho ka? Aba, dapat nga ay iturin ka nila bilang isang prinsesa!”Napabuntong-hininga si Celestine noong mga oras na iyon. Kaya naman nilang buhayin siya, pero hindi siya pwedeng umasa sa pamilya Yllana habambuhay at magbuhay prinsesa. Kailangan niyang matutong mag-isa para hindi siya mukhang tanga pagdating sa napakaraming bagay.Tito Axl: "Mamayang gabi, ililibre kita ng masarap na dinner sa kahit saan mo gustong restaurant. Sabihin mo lang sa akin kung saan at pupunta

Napangiting mapait si Celestine. Tanging mga inutil lang ang gustong kontrolin ang buhay at kamatayan ng iba!“Kung gano’n lang din, subukan mong gawin ‘yang sinasabi mo.” Malamig ang mukha ni Celestine, malinaw ang pag-iisip at kalmado.“Tinatakot mo ba ako? Para sabihin ko lang sa iyo, hindi ako natatakot,” Tinitigan siya ng lalaki, mabilis ang paghinga.Unti-unting bumangon ang babaeng nasa sahig, niyakap niya ang binti ng lalaki at umiling.“Doctor Yllana, salamat… Hindi ko na kaya, hindi na talaga…” Umiiyak siya, at puno na ng ugat ang kanyang namumulang mga mata.Hindi na makita ni Celestine ang bakas ng panahon sa mukha ng babae.“Hindi ko na kaya, uuwi na lang ako kasama ka, susunod na ako sa’yo, kahit anong ipagawa mo, gagawin ko. Basta, huwag ka nang manggulo dito,” Niyakap ng babae ang binti ng lalaki, nagmamakaawa ang kanyang tinig, “Uwi na tayo. Sige na. Tigilan na natin ang gulong ito.”Pinagtatawanan sila ng mga tao sa paligid dahil sa nakikita nilang eksena.Hindi napi

Pabalik sa ospital, tumawag si Celestine kay Vernard at sinabi, “I-suppress mo lahat ng balita tungkol sa akin sa ospital ngayong araw ha? Naiintindihan mo ba?”Agad na nagtaka si Vernard sa kabilang linya.“Ha? Anong kinasangkutan mo sa Macabuhay Medical Hospital, Boss? May naging problema ba?”Napailing si Celestine, hanggang ngayon pala ay tsismoso pa rin si Vernard. Sa huli ay hindi niya pa rin sinabi kung anong nangyari sa kanya.“Vernard, basta! Huwag nang maraming tanong. Ayaw kong may makakita sina Mommy at Daddy ng kahit anong opinyon tungkol sa akin sa internet.”Sumagot na lang si Vernard kahit hindi niya naiintindihan kung bakit inutos iyon ni Celestine sa kanya.“Opo, boss. Masusunod po.”Pagbalik ni Celestine sa clinic, normal na ulit ang lahat. Kahit paano tuloy ay nakahinga siya nang maluwag.Laging palipat-lipat ang mga pasyente kaya hindi na kataka-taka k