All Chapters of ห้ามรัก(เซตวิศวะ): Chapter 61 - Chapter 70

แกร๊ก!ทำไมเสียงนี้มันดังบ่อยจังนะ ฉันเองก็เป็นสาวฮอตเหมือนกันงั้นเหรอ"กูก็ว่ามันหายไปไหน โทรหาก็ไม่รับ ไอ้ธีบอกกูมาดิว่าเพื่อนมึงหลงทางมาอยู่นี่ได้ไง อ้าว!ไอ้เดย์" พี่ฮ่องเต้ที่พุ่งพรวดเข้ามาต่อว่าพี่ทศกัณฐ์ก่อนจะเห็นว่ามีคนอยู่ในห้องอีกหลายคนเดย์น่าจะเป็นพี่เฮดว้ากคนนี้แน่นอน"มึงเลิกโวยวายซักทีเถอะน่า" พี่นธีพูดจบก็ดันตัวพี่ฮ่องเต้เข้ามาแล้วขยับมายืนข้างเตียงฉัน"พี่นธีกลับมาทำไมอีก" ฉันหันไปถามพี่ชายตัวเองจากตอนแรกที่มีแค่พี่ทศกัณฐ์คนเดียวพวกพี่ผู้หญิงก็ท่าทางตื่นเต้นกันใหญ่แล้วตอนนี้มาครบแก๊งยิ่งทำให้พวกพี่เขายิ้มแก้มปริเข้าไปใหญ่แล้วทุกคนวันนี้คือเท่ห์มากทั้งๆ ที่ใส่แค่เสื้อช็อปกับกางเกงยีนเอง แต่การที่มีผู้ชายหน้าตาดีถึงสี่คนมาอยู่รวมกันมันเหมือนสีแสงเจิดจ้าออกมาจริงๆ นะ"ก็ไอ้พวกนี้มันบอกจะมาดูใจแก""นินยังไม่ถึงตายค่ะพี่ๆ""พี่หมายถึงมาดูหัวใจเนี่ย รักษาหายยัง วันก่อนยังร้องเพลงหาคนมารักษาอยู่เลย" พี่คิวพูดยิ้มๆ แล้วหันไปมองพี่ทศกัณฐ์ถ้าให้เดาตอนนี้พวกพี่เขาคงรู้เรื่องของเราสองคนแล้วล่ะ พี่นธีคงเล่าหมดแล้ว"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไรออกไปแค่ตีหน้านิ่งแก้เขินแล้วพวกพี่คณะก็อยู

หลายวันต่อมา"น้องๆ ข้างหลังรีบวิ่งครับ!" เสียงของพี่วินัยตะโกนอยู่ด้านข้างขณะที่พาพวกเรามายังสนามกีฬากลางมหาวิทยาลัย เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญคือการรับน้องรวมแต่มันไม่มีอะไรมากหรอก แค่มีกิจกรรมสันทนาการเท่านั้นและที่สำคัญคือเหมือนมาดูบูมแต่ละคณะด้วย"กรี๊ดด แก!! พี่ทศกัณฐ์!!" เสียงยัยใบเฟิร์นดังขึ้นตอนที่พี่เขาในชุดเสื้อช็อปแบบเดิมที่เราเคยเห็นกำลังวิ่งถือธงสีแดงเลือดหมูที่มีรูปฟันเฟือง นำหน้าพวกวิศวะปีหนึ่งอยู่หลังจากวันนั้นที่โรงพยาบาลฉันก็ไม่ได้คุยกับเขาอีกเลย และไม่ได้เจอแม้แต่เสี้ยวหน้าของเขาด้วย"เบาๆ หน่อยเถอะฉันแสบแก้วหู" นิเนยเอื้อมมือไปปิดปากยัยใบเฟิร์นเอาไว้เพราะตอนนี้เพื่อนพากันหันมามองหมดและมีเสียงกรี๊ดทั่วสนาม"อย่างเราเนี่ยมองแค่ในคณะพอแล้วแก พี่ทศกัณฐ์นี่เอื้อมไม่ถึงจริงๆ" เพื่อนในคณะคนหนึ่งพูดขึ้นแต่ก็มองตามเขาไปแบบเพ้อฝันไม่ต่างกัน"ก็มีคนเอื้อมถึงอยู่น้าแก" ใบเฟิร์นตวัดสายตาไปมองเพื่อนคนนั้นแล้วพูดขึ้นท่าทางน่าหมั่นไส้มาก "หัวใจทศกัณฐ์ก็เก็บไว้แถวนี้แหละค่า""ใบเฟิร์นมานี่เลย" ฉันรีบดึงแขนมันกลับมายืนที่เดิม เพราะกลัวมันจะพูดอะไรที่เกินความเป็นจริงขึ้นมาแล้วทำคนอื่

"รถใครวะ คุ้นๆ" ยัยนิเนยเอ่ยถามขึ้นมาทันที รวมถึงคนอื่นๆ ที่กำลังเดินออกมาพร้อมกับพวกเราก็หันไปมองด้วย"พี่นธียืมเพื่อนมา" ฉันบอกแล้วโบกมือลาพวกมัน ก่อนจะเดินไปที่รถคันนั้น เปิดประตูเข้าไปนั่ง ท่ามกลางสายตาคนแถวนั้นที่มองเป็นแถวถ้ารู้ว่าคนขับเป็นพี่ทศกัณฐ์ฉันไม่วุ่นวายกว่านี้อีกเหรอ"..." ฉันหันหน้าไปมองคนขับที่ไม่พูดไม่จา"ขอบคุณที่มารับค่ะ รบกวนพี่อีกแล้ว" ฉันจึงเป็นฝ่ายพูดออกไปก่อน"อืม" เขาตอบแค่นั้นแล้วขับรถออกไปเงียบๆทำไมระหว่างฉันกับเขามันกลับมาอึดอัดอีกแล้วล่ะหรือเพราะเราไม่ได้เจอกันหลายวัน"คอนโดนินไปทางเดียวกับพี่ธีเลยค่ะ แต่ถึงก่อน" ฉันบอกแล้วหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะเปิดรูปโปรไฟล์ต้องสงสัยนั้นดู"..." พี่ทศกัณฐ์ยังคงเงียบแต่ฉันรู้สึกว่าเขากำลังมองมาทางนี้จึงหันหน้าไปดู เขากำลังจ้องมือถือฉันอยู่จริงๆ แล้วทำหน้านิ่งด้วยไม่รู้คิดอะไรพอรู้ตัวว่าฉันมองเขาก็หันกลับไปด้านหน้าแล้วขับรถไปต่อตอนสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวพอดีแต่ไม่เนียนนะ ญานินดูออกว่าพี่สนใจ"มีอะไรหรือเปล่าคะ""ดูรูปนั้นทำไม" เขาถ่ายขึ้นแล้วปรายตามองโทรศัพท์ของฉันอีกรอบ"ไม่มีอะไรค่ะ แค่สงสัยบางอย่าง"ว่าแล้ว

"แม่!" ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดแม่ที่ยืนรออยู่หน้าห้องกับพี่นธีอย่างออดอ้อน ขณะที่แม่ยังคงทำสีหน้าขึงขัง"กลิ่นตัวแม่หอมขึ้นนะเนี่ย""อย่ามาทำเฉไฉไปเรื่องอื่น แม่ขอดูหน่อยสรุปเป็นอะไร" แม่ดันตัวฉันออกหมุนตัวฉันดูจนทั่ว"ก็แบบที่พี่นธีบอกนั่นแหละค่ะ" ฉันรีบเอียงคอไปมองพี่นธี เพราะไม่รู้ว่าพี่ชายฉันไปบอกแม่ว่ายังไง ถ้าตอบไม่ตรงกันต้องตายแน่"บอกแล้วไงแม่ว่านินมันสะดุดล้มตอนไปวิ่งออกกำลังกาย""นินซุ่มซ่ามเองค่ะ เกือบเสียโฉมแล้วเนี่ย หน้าสวยๆ ที่แม่ให้มาเกือบพังซะแล้ว" ฉันพูดแล้วซบหน้าลงกับบ่าเล็กของแม่ตัวเองพร้อมกับเปิดประตูห้อง"แน่ใจนะ ไม่ใช่เพราะรับน้องหนักใช่มั้ย""โหย ไม่มีอะไรหนักเลยค่ะ เนอะพี่ธี" ฉันพูดแล้วขยิบตาให้พี่ตัวเอง"ใช่ ยิ่งคณะยัยนินนี่แทบไม่มีอะไรเลย" สมแล้วที่ฉันคลานตามเขามา"แม่ทานข้าวยังคะ" รีบเปลี่ยนเรื่องเลยดีกว่า"ทานมากับเพื่อนๆ ของเจ้าธีแล้ว นินทานหรือยังล่ะ""กินกับเพื่อนที่คณะแล้วค่ะ" ฉันตอบแล้วดันตัวแม่นั่งลงบนโซฟาพร้อมกับบีบๆ นวดๆ"แล้วทำไมมาช้าแม่คิดว่าจะมาถึงก่อน กลับมากับใคร" แม่ยิงคำถามที่ฉันไม่ได้คิดเอาไว้ขึ้นมา จนต้องรีบหันไปมองหน้าพี่นธีเพื่อขอความช่วยเหลือ

"พี่นธี นินเปลี่ยนใจแล้ว เดินไปส่งนินกลับได้มั้ย""อีกสามเมตรจะถึงละ" พี่ชายฉันบอกก่อนจะเลี้ยวไปหลังตึกก็เห็นพวกแก๊งพี่นธีนั่งอยู่ครบ"น้องญานิน มาทำอะไรถึงนี่เนี่ย มาหาพี่เหรอ" พี่ฮ่องเต้เอ่ยทักขึ้นมา แต่อีกคนกลับนั่งนิ่งมองกระดาษในมือเปิดไปเปิดมาเหมือนไม่สนใจฉัน"นินเอานี่มาให้พี่ทศกัณฐ์ค่ะ" ฉันพูดแล้วส่งยิ้มให้พี่ๆ ก่อนจะเดินไปหาคนทำหน้าดุๆ "นินซื้อมาฝาก กินให้หมดนะ""โอ๊ย พี่ก็อยากมีใครซื้อมาฝากอะ" พี่คิวทำหน้าตาแบบแซวๆ"..." พี่ทศกัณฐ์เงยหน้าขึ้นมามองฉันแล้วก็มองแก้วกาแฟ "ฉันไม่ได้ชอบกาแฟ""..." ฉันรีบหันขวับไปมองพี่ชายตัวเองทันที แต่เขากลับไหวไหล่เหมือนไม่ใส่ใจไหนเขาบอกว่าพี่ทศกัณฐ์ยังชอบอะไรๆ เหมือนเดิมไง"งั้นพี่ชอบอะไร" ฉันถามออกไปแล้วพยายามยิ้มออกมาทั้งที่จิตตกอยู่"ไม่ชอบอะไรซักอย่าง" ว่าแล้วก็ก้มดูชีทในมือต่อ"งั้นไม่เป็นไรค่ะ นินเอากลับก็ได้ อ่อ พี่คิวชอบกินมอคค่ามั้ยคะ ร้านนี้อร่อยมาก" ฉันหันไปหาพี่คิวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแบบพยายามหงุดหงิดนะ ทำไมต้องทำนิ่งใส่ฉันด้วยทั้งที่เมื่อวานยังจูบฉันอยู่เลย!!"เอ่อ พี่ก็ชอบแหละ แต่มันของเพื่อน" พี่คิวยิ้มแห้งๆ ส่งมา"ไม่เป็นไรหรอกค่