All Chapters of ห้ามรัก(เซตวิศวะ): Chapter 81 - Chapter 90

EPISODE 21"ได้พี่ไง น้องญานิน เอามั้ย..."พูดจบอีกฝ่ายก็เป็นคนฉกริมฝีปากฉันไปจูบราวกับใจร้อน โดยที่ฉันไม่ทันได้คิดหาคำตอบ หนังที่เปิดอยู่ไม่มีความหมายอะไรกับเราทั่งคู่เลยแม้แต่น้อยพี่ทศกัณฐ์บดเบียดริมฝีปากของฉันอย่างคนเอาแต่ใจ แทรกลิ้นสากเข้ามาฉกชิมความหวานและตวัดเล่นกับลิ้นเล็กของฉันอยู่เนิ่นนานจนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว"อื้อ~" ฉันตีแผ่งอกของเขาและพยายามดันตัวออกเพื่อหาอากาศหายใจเจ้าของจูบเอาแต่ใจนั้นผละออกแค่ครู่เดียวให้ฉันสูดอากาศเข้าเต็มปอดก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากนั้นอีกครั้งตอนที่เราคบกันมันยังไม่เคยลึกซึ้งขนาดนี้เลย เหมือนเขากำลังสั่งสอนบทเรียนการจูบแบบผู้ใหญ่ให้กับฉันอย่างนั้นแหละ"พะ...พอก่อนค่ะ" ฉันดันหน้าเขาออกแล้วหายใจหอบ "นินจะตายแล้วหายใจไม่ออก""..." พี่ทศกัณฐ์หัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากมาจูบแก้มที่กำลังแดงระเรื่อของฉัน "แค่นี้อย่าเพิ่งตาย ไปตายกับอย่างอื่นดีกว่า""ห้ามคิดไม่ดี" ฉันยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากของเขาเบาๆ เป็นเชิงห้ามปราม"คิดไปแล้ว แต่ถ้าไม่ให้ก็ไม่บังคับ" เขาพูดจบก็เลื่อนมือไปหยิบมือถือเครื่องราคาแพงของตัวเองมา แล้วยื่นให้ฉัน "จัดก

"ไปนอนแล้วมั้ยเธอไม่สนใจหนังเลย ดูจะสนใจฉันมากกว่า""นินก็ดูอยู่นี่ไงคะ" ฉันรีบหันไปมองหน้าจอโทรทัศน์ทันที ซบไหล่เขาเหมือนเดิมแล้วกดอกตัวเองเอาไว้และไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหนรู้อีกทีก็อยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงที่กำลังอุ้มฉันเข้ามาในห้องนอนเขาวางฉันลงบนเตียงนุ่มๆ ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำและขยับมานอนข้างๆ กัน สอดแขนมาให้ฉันหนุนแถมยังใช้แขนอีกข้างกอดไว้อีกด้วยราวกับอยู่ในความฝันอย่างนั้นแหละ ฉันไม่คิดว่าจะมีวันนี้เลย ถ้าไม่นับที่เมาวันนั้นอะนะยิ่งเห็นเขาอยู่บนจอขนาดใหญ่ในมหาวิทยาลัยตอนรับน้องรวมก็คิดว่าฉันคงเอื้อมไม่ถึงเขาแล้ว มีแต่คนชอบเขาทั้งนั้น ส่วนฉันก็แค่แฟนเก่าที่บอกเลิกพี่ทศกัณฐ์แบบไม่ไยดีอีก...ดูเหมือนจะสวยและรวยมากถึงกล้าทำแบบนั้น ถ้าใครรู้เข้าคงได้เขม้นฉันตายตอนนี้เสียงหัวใจเขาเต้นแรงมากไม่ต่างจากฉันเลยมันกระทบกับแก้มฉันที่ซบอยู่บนแผงอกของเขาจนรู้สึกได้เป็นอย่างดีพี่ทศกันจุมพิตลงบนริมฝีปากของฉันแล้วค่อยๆ เลื่อนไปที่ซอกคอจนฉันรู้สึกสยิว"แกล้งหลับนี่อยากเจอลักหลับหรือเปล่า" อยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมาในความมืด"นินไม่ได้แกล้งหลับ แต่เพิ่งตื่นตอนพี่ทศกัณฐ์คิดไม่ดีต่างหาก" หลอกจ้

"น้องไปเข้าแถวก่อน เดี๋ยวพี่จะลองไปถามพี่ที่เขามอบภารกิจดู" พี่วินัยบอกแบบนั้นฉันจึงพยักหน้าแล้วรีบไปเข้าแถวกันนิเนย"หลังจากที่พวกผมให้ภารกิจพวกคุณไปรอบแรก ยังมีคนที่ไม่กระตือรือร้นที่จะทำ และไม่ผ่านราวๆ ห้าคน บอกได้มั้ยทำไมพวกคุณไม่ทำ" เสียงของพี่เดย์เฮดว้ากถามพวกเราที่อยู่ในแถว ถึงจะรับน้องมาเกือบเทอมแต่มันก็ไม่ชินกับการทำผิดแล้วต้องเป็นที่จับจ้องหรอกนะเอาล่ะ อย่างน้อยก็ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียว ค่อยโล่งใจขึ้นมานิดหน่อย"รหัสที่ผมจะเรียกต่อไปนี้ เดินออกมา" แล้วพี่เฮดว้ากก็เรียกรหัสที่ไม่ผ่านภารกิจออกไป หนึ่งในนั้นก็คือฉันด้วย"..." ฉันยืนเงียบแล้วก้มหน้าคิดอะไรต่างๆ นานา จนกระทั่งมีพี่ผู้หญิงสองสามคนเดินตามมาใกล้ๆ"หนึ่งสามเก้าอีกแล้วเหรอ หรือคิดว่ามีรุ่นพี่คณะอื่นคอยปกป้องถึงอยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ!!" รุ่นที่คนนั้นเสียงดังใส่ฉันจนทุกคนต้องมองฉันไม่เคยดึงพี่ชายตัวเองหรือพี่ทศกัณฐ์เข้ามาเกี่ยวข้องเลยนะ ทั้งหมดมันก็เพราะรุ่นพี่ไม่ใช่หรือไง ครั้งก่อนเรื่องป้ายชื่อที่พวกพี่เขามาจัดการให้ก็เพราะเรื่องแย่ๆ มันเกิดขึ้นก่อนแล้วไม่ใช่เหรอถ้าวันนั้นพวกปีสามไม่แกล้งฉันเอาป้ายไปเก็บไว้เ

EPISODE 24Tossakan's partครืด~ ครืด~"ว่าไงนิน" เสียงของไอ้นธีที่กดรับสายจากญานินทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างสนใจ โทรหาแต่พี่ไม่โทรหากูมั่งวะผมคิดในใจอย่างเซ็งๆ ก่อนจะมองหน้าเพื่อนด้วยความอิจฉา แต่ตอนนี้มันกลับขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วเปิดลำโพงเหมือนมีอะไรสักอย่างเสียงที่ดังออกมาไม่ใช่เสียงของญานิน"ค่อยๆ พูดได้มั้ย ฉันฟังไม่รู้เรื่อง" ความใจเย็นของไอ้นธี(ตอนนี้เนยแอบออกมาโทร คือยัยนินมันโดนรุ่นพี่เรียกไปห้องมืดเพราะรุ่นพี่ทำโทษที่มันทำภารกิจไม่สำเร็จค่ะ เนยไม่รู้จะบอกใครเลยเอาเครื่องนินโทรมาหาพี่)"ร้ายแรงมั้ย" ไอ้ธีพูดขึ้นอย่างใจเย็นทั้งที่มันเป็นพี่ชายแท้ๆ ของญานิน แต่ผมกลับร้อนใจกว่ามันแทบจะพุ่งตัวไปหาแล้ว(หายไปเกือบชั่วโมงแล้วค่ะ เนยว่ามันไม่ปกติน่าจะโดนแกล้ง คนที่บอกให้พี่ทศกัณฐ์ทักไป)"ห้องมืดที่ว่านั่นอยู่ไหนรู้มั้ย!" ผมเข้าไปกระชากมือถือของมันมาคุยด้วยความร้อนรนญานินกลัวเรื่องพวกนี้มาก เธอไม่ชอบความมืดถ้าต้องอยู่คนเดียว กลัวเรื่องผี เรื่องฆาตกรรม เรื่องลึกลับที่สุด เวลาที่ต้องดูหนังเธอจะบอกตลอดว่าไม่ดูหนังสยองขวัญผมจำเรื่องนี้ได้ดี(น่าจะเป็นห้องที่ติดกับห้องเก็บของค่

EPISODE 25Tossakan's part (ต่อ)พลั่ก!"เฮ้ยฟาง พวกมึงทำอะไรน้องวะ อะ...ไอ้ทศ พวกมึงมาได้ไง"เป็นไอ้เดย์เฮดว้ากของคณะนี้ที่พุ่งพรวดเข้ามาก่อนจะตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นพวกผมอยู่ในนี้ด้วย"ไง อย่าบอกว่ามึงก็รู้เรื่องพวกนี้ด้วย" ไอ้ฮ่องเต้ถามคนที่เข้ามาพร้อมกับสีหน้าเครียด"ทำไม เกิดอะไรขึ้น""เดย์ ฟังพวกฉันก่อน ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้นะเว่ย แต่ยัยน้องนี่มันยั่วโมโห" ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาไอ้เดย์อย่างร้อนรน"..." ญานินหันหน้ามามองผู้หญิงคนนั้นทันทีเหมือนตกใจในคำพูดนั้น ก่อนจะหันกลับมามองผมแล้วส่ายหน้าว่าเธอไม่ได้ทำ"ไม่สำนึกว่ะ" ไอ้คิวพูดแล้วหันไปมองคนนั้นอย่างเอือมระอา "คอยแต่จะโทษคนอื่น""กูบอกมึงแล้วนะไอ้เดย์ น้องมันก็เจอมาครั้งนึงแล้วแทนที่มึงจะระวังไม่ให้มีเรื่องแบบนี้! มึงแคร์พวกไร้สาระนี่เหรอ""กูขอโทษที่ไม่ระวังให้มากกว่านี้" มันพูดขึ้นมาแบบรู้สึกผิดแต่มันก็คงลำบากใจไม่น้อยเพราะอีกฝ่ายก็คือเพื่อนร่วมคณะแต่ต่างสาขา ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยคงทำให้มันใจอ่อน"แล้วมึงได้ดูมั้ยว่าภารกิจอะไร โคตรไร้สาระเลยรู้มั้ย" ผมหันไปถามไอ้เดย์สีหน้าจริงจัง ผมเห็นมันเป็นเพื่อนคนหนึ่ง ถึ