All Chapters of ข้ากลายมาเป็นนางร้ายที่ถูกฆ่า: Chapter 151 - Chapter 160

“ทีหลังอย่าได้ลงมือเองอีกเข้าใจหรือไม่ คนของข้าก็คือคนของเจ้า ต่อไปเจ้าเรียกใช้พวกเขาได้ตามที่เจ้าต้องการ” สุรเสียงอ่อนโยนพร้อมส่งสายตาสื่อความนัย“หม่อมฉันทราบแล้วเพคะ” หญิงสาวตอบเสียงเบา ๆ ความรู้สึกบีบคั้นหัวใจก่อนหน้าจางลงเล็กน้อย การกระทำของอ๋องหนุ่มทำให้ใจของนางอบอุ่นและผ่อนคลายขึ้นมาหลายส่วนเว่ยเหวินเซียนใช้แขนของเขาโอบเอวบางเอาไว้ ก่อนจะออกแรงเล็กน้อยรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดกับลำตัว“ข้าพูดปลอบโยนคนไม่เก่ง ไม่อาจทำให้เจ้าสบายใจได้ ทำได้เพียงแต่อยู่ข้างเจ้าเช่นนี้ หวังว่าจะไม่ทำให้เจ้าเบื่อ” กล่าวจบบุรุษหนุ่มก็กระชับวงแขนให้ร่างบางได้แนบชิดกับเขามากขึ้นอีก“จะเบื่อได้อย่างไรเพคะ คำปลอบโยนคำไหนจะดีเท่ากับการที่หม่อมฉันมีท่านอ๋องอยู่เคียงข้างเช่นนี้ล่ะเพคะ”หญิงสาวพูดจบก็ซุกใบหน้าลงบนอกแกร่ง กลิ่นกายอ่อน ๆ จากอ๋องหนุ่มสร้างความผ่อนคลายให้หญิงสาวได้ไม่น้อย เมื่อจิตใจสงบลงสมองก็ปลอดโปร่งขึ้น หญิงสาวจึงพลันคิดเรื่องที่ต้องทำขึ้นมาได้“ท่านอ๋องพวกเราควรออกไปปรึกษาท่านพ่อกับพี่ใหญ่หรือไม่ ว่าจะให้พูดเช่นใดกับน้องสามน้องสี่และพี่สะใภ้ หากพวกเขาถามถึงเผยฮูหยินขึ้นมา”“นั่นสิ! หากไม่นัดแน

“หากเจ้ารักและซื่อสัตย์ต่อฮูหยินจริง เจ้าต้องรู้ว่าทำสิ่งใดถึงจะดีต่อฮูหยิน เจ้าคิดว่าเจ้านำเรื่องใดที่เจ้ารู้อยู่ไปบอกคุณชายใหญ่กับคุณหนูรอง แล้วคุณชายกับคุณหนูจะมีชีวิตที่ดีขึ้นหรือไร ผิดแล้ว มีเพียงแต่เจ้าเก็บปากเก็บคำของเจ้าเอาไว้ คุณหนูใหญ่จึงจะปล่อยให้คุณหนูรองและคุณชายใหญ่มีชีวิตที่ดี” สาวใช้วัยชราที่อยู่เคียงข้างเผยฮูหยินมาตั้งแต่เป็นอนุ หันไปเอ่ยกับสาวใช้อายุน้อยเผยตั้นเยี่ยนฟังสาวใช้คนสนิทของเผยฮูหยินที่อายุมากที่สุดเอ่ยก็ยกยิ้มมุมปาก “สมแล้วที่อยู่ข้างกายสตรีแซ่หลิวมานาน เจ้าคงอยากได้ยินสินะว่าข้าจะสนับสนุนส่งเสริมพี่ใหญ่กับน้องสามให้มีชีวิตที่ดีหรือไม่ เช่นนั้นเพื่อไม่ให้พวกเจ้าต้องรู้สึกผิดต่อเจ้านาย ข้ารับปากจะดูแลและส่งเสริมพี่ใหญ่กับน้องสามเป็นอย่างดี แต่หากวันใดที่มีคนอื่นรู้เรื่องของเผยฮูหยิน ข้าก็คงไม่อาจรักษาคำพูดนี้ไว้ได้ ส่วนคนที่กล้าแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป มิเพียงข้าจะตามล่าคนผู้นั้น แต่ข้าจะตามล่าครอบครัวของมันด้วย พวกเจ้าเข้าใจที่ข้าพูดแล้วใช่หรือไม่”น้ำเสียงและแววตาของหญิงสาวทำให้เว่ยเหวินเซียนรู้สึกว่าเขารู้จักพระชายาของตนเองไม่ดีนัก คราแรกที่นางข่มขู่เผยฮ

“เสด็จพี่คิดว่าที่ข้าบอกกับไป๋กงกงไปไม่ถูกหรือพ่ะย่ะค่ะ แต่ก่อนเพราะยังไม่มีทายาทเสด็จพี่จึงต้องเสียเวลาไปหาเหล่าพระสนมที่วังหลัง บางวันถึงขั้นต้องให้เสด็จแม่มาตาม ยามนั้นเสด็จพี่ได้แต่ทอดถอนหายใจ แล้วทิ้งกองฎีกาไปทำตามที่เสด็จแม่ขอร้อง แต่บัดนี้ทั้งองค์หญิงองค์ชายเสด็จพี่ล้วนมีครบแล้ว ดังนั้นหากเสด็จพี่จะไม่เสด็จไปที่วังหลัง เสด็จแม่ก็คงไม่กล้าตำหนิพระองค์หรอกพ่ะย่ะค่ะ หรือเสด็จพี่กลัวพระสนมรักตำหนิ จึงจะละทิ้งปัญหาของชาวบ้านที่คั่งค้างอยู่เป็นแรมเดือนไปที่วังหลังอย่างนั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ หากเป็นเช่นนั้นข้าจะไปบอกพี่สะใภ้ให้ไปปลอบโยนพระสนมรักของพระองค์ดีหรือไม่ เสด็จพี่จะได้มีสมาธิไม่ว่อกแว่กกังวลถึงแต่พระสนมรักของตน จนไม่อาจจัดการเรื่องต่าง ๆ ที่กองอยู่ตรงหน้าพระพักตร์ให้เสร็จสิ้นไปเสียที”เว่ยเหวินเซียนมิเพียงเอาราษฎรมาอ้าง ยังเอาเสิ่นฮองเฮามาข่มขู่เพื่อให้พระเชษฐาของเขาไม่กล้าปฏิเสธอีกด้วย“ไหนเลยข้าจะไม่เห็นด้วยกับเจ้า” เจ้าของตำหนักรีบตอบทันที ก่อนจะผินหน้าไปหาคนของตนพร้อมเอ่ยเสียงอ่อย ๆ“ไป๋กงกง เจ้าไปบอกพระสนมตามที่ชินอ๋องตรัสเถอะ”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” ขันทีวัยชราตอบรับ พร้อมแสดงสี

“ท่านอ๋องแน่ใจแล้วหรือเพคะ” เผยตั้นเหม่ยเอ่ยพลางยกยิ้ม“ท่านอ๋องลองดมอีกสักครั้งดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” เผิงเจียวเจี๋ยเอ่ยถามก่อนที่อ๋องหนุ่มจะตรัสตอบเผยตั้นเหม่ย เพราะเขาไม่อยากให้เว่ยชินอ๋องตอบผิด“ไม่จำเป็น คำตอบของข้ายังคงเหมือนเดิม” สุรเสียงของเว่ยเหวินเซียนเสียงดังหนักแน่น“ยินดีกับพี่เขยที่ผ่านด่าน เชิญไปยังด่านต่อไปได้เลยเจ้าค่ะ” เผยตั้นเหม่ยเอ่ยเสียงหวานพลางยิ้มกว้างพร้อมกับผายมือเชิญอ๋องหนุ่มไปยังด่านต่อไปเว่ยเหวินเซียนถึงกับหลุดยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำว่า ‘พี่เขย’ จากปากของคุณหนูรองตระกูลเผย“ให้รางวัลน้องสาม” บุรุษอาภรณ์สีแดงตัดดำผินหน้าไปยังหานสิงเวยเผยตั้นเหม่ยรับถุงเงินจากองครักษ์คนสนิทของเว่ยเหวินเซียนก่อนยอบกายประสานมือ “ขอบคุณพี่เขยเจ้าค่ะ พี่เขยเป็นบุรุษที่ใจดีที่สุดเลยเจ้าค่ะ”“ตกรางวัลอีก” กล่าวจบเว่ยเหวินเซียนรีบก้าวเท้ายาวถี่ไปยังเรือนของเผยตั้นเยี่ยนทันที เพราะไม่อยากให้ใครเห็นสีหน้าของเขาในตอนนี้“ขอบคุณพี่เขยมากเจ้าค่ะ” เผยตั้นเหม่ยตะโกนตามหลัง เมื่อเห็นเว่ยเหวินเซียนรีบก้าวเท้าเดินจากไปด่านที่สาม เผยจือเหยียนน้องชายมารดาเดียวกันกับเจ้าสาวให้อ๋องหนุ่มแสดงความจริ

เจ้าสาวตัวน้อยเห็นสีหน้าของสวามีก็รู้ทันทีว่าเขากำลังรู้สึกอย่างไร เพียงรินสุราเสร็จหญิงสาวก็หันหน้าไปหาบุรุษตัวสูงที่กำลังจ้องมองนางด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองหญิงสาววางมือทั้งสองข้างลงบนอกแกร่งก่อนจะลูบไล้ขึ้นไปจนถึงลำคอของบุรุษ พร้อมใช้สายตาสื่อความนัยมองเขาอย่างหยาดเยิ้มแล้วโน้มคอของเขาลงมา“รอพวกเราดื่มสุรามงคลเสร็จแล้ว ท่านอ๋องอยากให้หม่อมฉันเรียกเช่นไร หม่อมฉันจะเรียกท่านอ๋องเช่นนั้นดีหรือไม่เพคะ” น้ำเสียงยั่วยวนแผ่วเบาเพียงได้ยินเสียงเชื้อเชิญจากหญิงสาวความขุ่นเคืองในใจก็สลายไปจนหมดสิ้น ร่างกายของบุรุษถูกน้ำเสียงของหญิงสาวกระตุ้นความกำหนัดในตัวให้พุ่งสูงขึ้นเขาเอื้อมมือไปหยิบจอกสุรายื่นให้หญิงสาวตรงหน้า หญิงสาวปล่อยมือทั้งสองข้างออกจากลำคอแล้วรับจอกสุราจากเจ้าบ่าว ทั้งสองไขว้มือกันดื่มสุรามงคลจนหมดจอกครั้นดื่มสุราหมดแล้วบุรุษหนุ่มก็มิคิดรอช้า เขารีบหยิบจอกสุราจากมือของหญิงสาววางลงบนโต๊ะตามเดิม ก่อนจะหันมาค่อย ๆ ปลดอาภรณ์ของเจ้าสาวลงทีละชิ้นราวกับช่างศิลป์ที่บรรจงเผยโฉมผลงานล้ำค่า เพียงครู่เดียวเรือนร่างของหญิงสาวก็ไร้อาภรณ์ปกปิดภาพหญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างปกปิดส่วนบนและส่วนล่างด้ว