All Chapters of ข้ากลายมาเป็นนางร้ายที่ถูกฆ่า: Chapter 141 - Chapter 150

“แล้วฝ่าบาทต้องการให้เหวินเซียนทำอันใดอีกเล่าเพคะ หรือท่านอยากเล่นเป็นบทคนดีแล้วให้เขาเป็นคนเลวอย่างนั้นหรือ ฝ่าบาทบอกว่าเขาติดอิสตรีจนไม่เอาการเอางาน เช่นนั้นใยฝ่าบาทไม่ย้อนคิดหน่อยหรือเพคะ ว่าตอนที่ฝ่าบาทหลงใหลสนมอวี๋มีสภาพเช่นไร” สตรีเจ้าของวังหลังที่เพิ่งเดินเข้ามาตรัสด้วยน้ำเสียงกระแทกแดกดันเจือโทสะเสิ่นฮองเฮาวางถ้วยโอสถลงบนโต๊ะเล็กที่วางอยู่บนตั่ง ถ้วยยากระทบกับโต๊ะจนเกิดเสียงดัง แรงกระแทกทำให้ยากระฉอกออกมาจากถ้วย เหล่านางกำนัลขันทีก้มหน้าก้มตาเป็นพัลวัน ก่อนจะรีบออกไปจากห้องทรงอักษรเมื่อเห็นไป๋กงกงสะบัดมือไล่ท่าทางและน้ำเสียงของเสิ่นฮองเฮาทำให้บุตรชายถึงกับตกตะลึง เพราะปกติมารดาของเขาจะไม่ยุ่งเรื่องของวังหน้าอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ และมิว่าจะโกรธเพียงใดก็จะเก็บอารมณ์เอาไว้เสมอ แต่ครานี้กลับต่างจากที่เขาเคยเห็นอย่างลิบลับ ทำให้เจ้าของตำหนักบูรพานึกขยาดกลัว จึงได้แต่นิ่งเงียบไม่เอ่ยอันใด ไม่เพียงเท่านั้นเว่ยหลิงเฮ่อยังก้มหน้าเพื่อหลบสายตาเจ้าของบัลลังก์ เพราะกลัวว่าเสด็จพ่อจะส่งสายตามาขอความช่วยเหลือไม่เพียงแต่บุตรชายที่แปลกใจ แม้แต่เจ้าของบัลลั

สามวันที่ผ่านมาถึงเว่ยเหวินเซียนจะมิได้ทำกิจกรรมให้กำเนิดบุตรกับพระชายาของตน แต่เขาเองก็มีความสุขที่ได้อยู่เคียงข้างนางตั้งแต่ลืมตาตื่นจนกระทั่งหลับตาลง จนเขาอยากเร่งวันแต่งงานให้ไวขึ้นจะได้อยู่กับนางเช่นนี้เร็วขึ้นอีกหน่อยในขณะเดินทางกลับเมืองหลวงอ๋องหนุ่มจึงได้เล่าเรื่องหมอหญิงจวงซูจิ่วที่ปรุงยาพิษให้เผยตั้นเยี่ยนฟัง พร้อมกับบอกเรื่องที่เขาจะจัดการกับอนุที่กล้าวางยาภรรยาเอกอย่างหลินเยว่ฉี เพราะเขาคิดว่ากลับไปครั้งนี้เขาจะมิให้ภรรยาตัวน้อยของเขาไปเสี่ยงถูกเผยฮูหยินวางยาอย่างแน่นอนแต่เผยตั้นเยี่ยนกลับยังไม่ยอมจัดการเรื่องให้จบสิ้น เพราะนางบอกว่าในอดีตเคยทำผิดต่อน้องสาวต่างมารดา จึงอยากให้จบงานมงคลของเผยจือชิ่น ลงเสียก่อน ทั้งที่ในใจสตรีร่างบางอยากรอให้น้องสาวต่างมารดาแต่งออกไปก่อนเสียด้วยซ้ำแต่ยามนี้เผยตั้นเหม่ยยังไม่มีคู่หมั้นคู่หมายเสียด้วยซ้ำ หากรอให้ถึงวันนั้นเกรงว่านางจะเป็นอันใดขึ้นมาเสียก่อน และเหตุผลที่รอให้พี่ชายต่างมารดาแต่งงานให้เรียบร้อยก่อน เพราะมิเช่นนั้นเสนาบดีกรมคลังคงมิยินยอมให้ไหลซือหว่านบุตรสาวของเขาแต่งกับบุตรชายของสตรีที่วางยาฆ่าภรรยาเอกแน่นอน หากเป็นเช่นนั้นจะ

เจ็ดวันต่อมาหลังจากงานแต่งของเผยจือชิ่น เว่ยเหวินเซียนได้มาที่จวนตระกูลเผยแต่เช้า สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนในจวน เพราะปกติอ๋องหนุ่มมักจะมาช่วงกลางวันหรือไม่ก็ช่วงอาหารเย็นเมื่อมาถึงเว่ยชินอ๋องก็มิรอช้าที่จะให้องครักษ์คนสนิทพาเผยจือเหยียนไปยังสำนักศึกษาหลวงเพื่อรายงานตัวเป็นศิษย์ ส่วนไหลซือหว่านอ๋องหนุ่มได้ไหว้วานขอให้ช่วยตรวจสอบบัญชีร้านค้าและที่นาของเขา เพราะพี่สะใภ้คนนี้มีความสามารถเรื่องบัญชีไม่ต่างจากบุตรีของตระกูลวาณิชเลยแม้แต่น้อยมิเพียงเท่านั้นบุรุษสายเลือดมังกรได้ให้เผยตั้นเหม่ยตามไหลซือหว่านไปด้วย โดยอ้างว่าจะได้ศึกษาเรื่องการทำบัญชีกับพี่สะใภ้ เผื่อว่าวันหน้าคุณหนูรองตระกูลเผยได้เป็นสะใภ้ตระกูลใหญ่ เรื่องเหล่านี้ควรมีความรู้เอาไว้ให้มาก โดยมีลี่มี่กับเหมิงเหมิงนำทางพาสตรีทั้งสองไปยังจวนอ๋องการมาของเว่ยเหวินเซียนถึงคนอื่นจะสงสัย ทว่าหลินเยว่ฉีกลับรู้ดีว่าบุรุษหนุ่มสายเลือดมังกรมาด้วยเหตุใด ดังนั้นใบหน้าของนางจึงซีดขาวไร้สีเลือด ในหัวของนางพยายามหาเหตุผลเพื่อนำมาต่อรองกับอ๋องหนุ่มว่าที่ลูกเขยของตระกูลเผยยืนมองคนของตนพาคนแซ่เผยทั้งสามออกไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทว่าคนที่ยัง

“ท่านอ๋องหมายความว่าเช่นไรพ่ะย่ะค่ะ ท่านย่ามิได้ตายเพราะโรคเก่ากำเริบอย่างนั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ” เผยจือชิ่นเอ่ยถามด้วยความตกใจ“เจ้าก็ลองถามมารดาของเจ้าดูสิ ว่าฮูหยินผู้เฒ่าตายด้วยเหตุใด” เว่ยเหวินเซียนเอ่ยจบก็ยกถ้วยชาขึ้น ก่อนจะเป่าเบา ๆ แล้วจิบอย่างช้า ๆเดิมทีเว่ยเหวินเซียนก็ไม่รู้เรื่องการตายของฮูหยินผู้เฒ่าเผย แต่วันที่ให้องครักษ์เงาจับหลินเยว่ฉีไปยังจวน เขาได้บอกกับสตรีวัยกลางคนว่าหมอที่ปรุงยาได้สารภาพผิดทั้งหมดแล้ว ทำให้เผยฮูหยินโมโหจนขาดสติ เพราะนางเสียเงินไปตั้งมากมายเพื่อปิดปากหมอปรุงยาผู้นี้ ทว่าหมอหญิงจวงซูจิ่วกลับหักหลังนางสารภาพผิดทุกอย่างเพื่อให้เอาตัวรอด นางจึงพลั้งปากพูดถึงฮูหยินผู้เฒ่าออกมา แต่เมื่อสอบถามอีกคราหลินเยว่ฉีที่เริ่มตั้งสติได้ก็ให้การปฏิเสธหลังจากทำข้อตกลงกับหลินเยว่ฉีเสร็จ เว่ยเหวินเซียนจึงเรียกจวงซูจิ่วมาถามให้แน่ใจ ว่านางปรุงยาพิษให้เผยฮูหยินไปกี่ครั้ง เว่ยชินอ๋องถึงได้รู้ว่าหมอหญิงเคยขายยาพิษอยู่ในตลาดมืด เพื่อหาเงินทำศพให้บิดาผู้ล่วงลับ หลังจากได้เงินพอค่าทำศพก็เลิกขายยาพิษในตลาดมืดทันที แล้วหันมาปรุงยารักษาและขายสมุนไพรกับสามีแต่อยู่มาวันหนึ่งหลินเยว่

“เจ้าวางแผนชั่วใส่ร้ายท่านแม่ของข้า เรื่องรีดไถเงินทองก็ส่วนหนึ่ง แต่เรื่องที่ข้าไม่อาจให้อภัยเจ้าได้ คือไม่เพียงเจ้าทำให้นางเสียชื่อเสียงถูกบ่าวไพร่และคนที่รู้เรื่องต่อว่า แต่เจ้ายังทำให้มารดาของข้ารู้สึกผิดจวบจนวินาทีสุดท้ายที่อยู่บนโลกใบนี้ ดังนั้นข้าจะให้เจ้าชดใช้ให้สาสมกับสิ่งที่เจ้าทำ ในเมื่อเจ้าอยากอยู่มากนัก ข้าจะให้เจ้ามีชีวิตอยู่ไม่สู้ตาย จนกว่าร่างกายของเจ้าจะทนไม่ไหว หมดลมหายใจไปเอง” น้ำเสียงของเผยตั้นเยี่ยนเย็นยะเยือกชวนให้คนรู้สึกพรั่นพรึงเหล่าองครักษ์เงาที่หลบตัวอยู่ในมุมมืดเพียงได้ยินน้ำเสียงและเห็นสีหน้าของนายหญิงในอนาคตของพวกเขา ก็รู้สึกว่าช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกับเจ้านายของพวกเขามากยิ่งนักเว่ยเหวินเซียนไม่เคยเห็นสตรีตัวน้อยในท่าทีเช่นนี้ก็เสียวสันหลังวูบขึ้นมา ‘หากวันหน้าแต่งนางเข้ามาแล้ว ข้าคงต้องทำตัวให้ดีกว่านี้’เผยจือคุนถึงกับตกตะลึงกับกิริยาท่าทางรวมถึงคำพูดของบุตรสาว จนลืมคำพูดที่จะเอ่ยก่อนหน้าจนหมดสิ้น ‘คนใกล้ชาดติดสีแดง คนใกล้หมึกติดสีดำ [1] จริง ๆ’หญิงสาวผินหน้าไปมองบิดา ก่อนเอ่ยเสียงเรียบเฉย “ท่านพ่อออกไปก่อนเถอะเจ้าค่ะ” เผยตั้นเยี่ยนไม่อยากให้บิดาได้ยิ