All Chapters of ข้ากลายมาเป็นนางร้ายที่ถูกฆ่า: Chapter 1 - Chapter 10

เมื่อเติ้งจื่ออวี๋ได้ยินคำสั่งของผู้เป็นนายเขานั้นก็ไม่รอช้า เขาหมุนตัวออกไปจัดการตามรับสั่งทันที ส่วนเว่ยหลิงเฮ่อลุกขึ้นไปยืนที่ริมหน้าต่างมองถนนเส้นเดิมที่ยาวไปสุดความมืด ถึงเขาจะไม่รู้ว่าเหตุใดจู่ ๆ เผยตั้นเยี่ยนถึงหนีไป แต่เขาก็ไม่ใคร่อยากรู้จนต้องเก็บชีวิตของนางเอาไว้เพื่อหาคำตอบ เพราะจุดประสงค์เดียวที่เขายอมพูดจาราวกับมีใจให้นางมาตลอดนั้น เป็นเพราะตราพยัคฆ์ที่อยู่กับเว่ยเหวินเซียนเท่านั้นรถม้าที่วิ่งด้วยความเร็ว บวกกับถนนเส้นนี้ไม่ใช่ถนนที่มีผู้คนสัญจรผ่านไปผ่านมาทางจึงทั้งแคบทั้งขรุขระ ทำให้รถม้าโคลงเคลงไปมาจึงไม่แปลกที่คนนั่งข้างในรถม้านั้นจะวิงเวียนศีรษะแต่ในยามที่ความตายกำลังมาเยือน ต่อให้เวียนหัวจนต้องอ้วกออกมาเผยตั้นเยี่ยนก็ไม่คิดที่จะให้สารถีลดความเร็วเป็นแน่ เผยตั้นเยี่ยนทั้งเวียนหัวทั้งปวดหัว เพราะนางพยายามจะหาทางออกแต่ทว่าคิดเท่าใดก็คิดไม่ออกเสียทีฉุยฉุยสาวใช้คนสนิทที่นั่งอยู่ด้านข้างเห็นใบหน้าเคร่งเครียดของคุณหนูก็นึกสงสาร เพราะอีกก้าวเดียวเท่านั้นสิ่งที่คุณหนูของนางปรารถนาก็จะสำเร็จแล้ว แต่สุดท้ายไม่เพียงไม่เป็นไปดังหวังแม้แต่ชีวิตก็ไม่แน่ว่าจะรักษาไว้ได้‘เฟี้ยว!

“อย่าฝากความหวังไว้กับคนตายเลย เจ้าหาท่อนไม้มาถือเอาไว้ดีกว่า หากมีคนเข้ามาไม่ว่าใครก็ตีได้เลย แต่ไม่ต้องเผยวรยุทธ์ให้พวกเขารู้” จ้าวฉือลี่เอ่ยเสียงเบา ๆ ราวกับกระซิบ เพราะคนถือคบเพลิงใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้วเรื่องที่คนรับใช้ทั้งสามของเผยตั้นเยี่ยนมีวรยุทธ์นั้นมิมีผู้ใดรู้ นอกจากเผยตั้นเยี่ยนกับคหบดีหลิว หลิวชิงเยี่ยนท่านตาของนางเท่านั้น แต่จ้าวฉือลี่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้มามีหรือนางจะไม่รู้ทั้งสามคนล้วนเป็นคนที่หลิวชิงเยี่ยนคัดเลือกมาด้วยตนเองก่อนจะส่งมาเพื่อคอยดูแลเผยตั้นเยี่ยน หลังจากที่หลิวชิงเยี่ยนนั้นสืบทราบสาเหตุการตายที่แท้จริงของบุตรสาวตนเองได้ว่าที่จริงแล้วนางนั้นมิได้ตายเพราะร่างกายอ่อนแอ แต่ทว่าตายเพราะถูกวางยา แต่หลิวชิงเยี่ยนยังไม่รู้ว่าใครคือคนวางยาบุตรสาวของตนจึงส่งคนมาอารักขาหลานสาวเอาไว้ก่อนอย่าว่าแต่หลิวชิงเยี่ยนเลยที่ไม่รู้ตัวคนร้าย แม้แต่จ้าวฉือลี่เองก็ยังไม่รู้ว่าใครคือคนวางยา เพราะนักเขียนเทนิยายไปเสียก่อนเพียงไม่นานนักแสงไฟจากคบเพลิงก็เข้ามาใกล้จุดที่พวกนางซ่อนตัวอยู่ เมื่อฉุยฉุยเห็นว่าระยะห่างจากแสงไฟนั้นเข้ามาใกล้ไม่ถึง5ก้าวแล้ว นางก็พุ่งตัวออกมาจากที่ซ่อนเ

“ข้าเข้าใจแล้ว เช่นนั้นให้ข้าไปส่งดีหรือไม่ อย่างไรก็ทางผ่าน” เว่ยหลิงเฮ่อเอ่ยถามเผยตั้นเยี่ยน“ไม่เพคะ/ไม่ต้อง” จ้าวฉือลี่และเว่ยเหวินเซียนเอ่ยพร้อมกันเว่ยหลิงเฮ่อมองบุรุษและสตรีที่อยู่ตรงหน้าสลับกันไปมา แต่เมื่อไตร่ตรองดูแล้วก็พอเข้าใจ เพราะหากเขาเป็นเผยตั้นเยี่ยนก็ไม่คิดจะให้เขาไปส่งแน่นอน เพราะกลัวว่าจะถูกสังหารส่วนที่เสด็จอาของเขาไม่อยากให้เขาเป็นคนส่งนางกลับ ก็คงเพราะอยากพานางกลับไปจัดการสอบสวนเรื่องตราพยัคฆ์ที่หายไปจึงไม่ยอมให้เขาไปส่งนาง แต่เพราะเหตุนี้แหละที่เว่ยหลิงเฮ่อกลัว เพราะหากเผยตั้นเยี่ยนปริปากบอกว่าขโมยตราพยัคฆ์ไปให้ใคร คราวนี้เสด็จอาของเขาคงไม่ยอมให้เขาขึ้นครองบัลลังก์ได้โดยง่ายอย่างแน่นอน“พอดีว่าสารถีของหม่อมฉันถูกคนของท่านอ๋องช่วยเอาไว้ ตอนนี้อยู่ที่จวนท่านอ๋อง หม่อมฉันเลยจะไปรับเขากลับด้วยเพคะ”จ้าวฉือลี่รู้ดีว่ามันฟังดูไม่ขึ้นเท่าใดนัก แต่ทว่ายามนี้นางนั้นก็หาทางออกไม่ได้แล้วจริง ๆ เพราะนางรู้ดีว่าหากไปกับเว่ยหลิงเฮ่อยามนี้ก็มีแต่ตายอย่างเดียว แต่หากไปกับเว่ยเหวินเซียนที่มีใจให้นาง หากเขาหาหลักฐานมัดตัวนางไม่ได้อย่างน้อยนางก็ยังพอใช้มารยาหญิงทำให้รอดตัวไปได้

“สิงเวย เจ้าพาคนไปค้นหาตราพยัคฆ์แถวเรือนนอนของบ่าวรับใช้ผู้นั้นเดี๋ยวนี้” สุรเสียงของเขาดังก้อง เขาเอ่ยพร้อมกับจ้องมองเข้าไปในดวงตานางเพียงจ้าวฉือลี่ได้ยินรับสั่งที่เว่ยเหวินเซียนสั่งหานสิงเวยองครักษ์คนสนิทก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย นางหวังว่าฟ้าจะมีตาให้ทหารเหล่านั้นเจอตราพยัคฆ์โดยเร็วหานสิงเวยที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องบรรทมของเว่ยเหวินเซียนขานรับบัญชาของผู้เป็นนายแล้วรีบออกคำสั่งให้ทหาร2 คนด้านหลังของเขาคอยดูฉุยฉุยเอาไว้ ส่วนทหารที่เหลือให้ตามเขาไปยังเรือนนอนของบ่าวรับใช้ที่อยู่ด้านหลังจวนหลังจากเว่ยเหวินเซียนได้ยินเสียงฝีเท้าของเหล่าทหารไกลออกไปจากเรือนนอนของเขาแล้ว เขาจึงสั่งให้สาวใช้นำสุราเข้ามาให้เพื่อดื่มระหว่างรอจ้าวฉือลี่ประสานมือที่หน้าท้องด้วยท่าทีสงบเสงี่ยมขณะที่ยืนรอหานสิงเวยกลับมารายงาน แต่ทว่าหัวใจของนางกลับแตกต่างจากท่าทางยิ่งนัก เพราะยามนี้ใจนางเต้นตูมตามเพราะยืนลุ้นอยู่ตลอดเวลาว่ายามใดองครักษ์คนสนิทของเว่ยเหวินเซียนจะพบตราพยัคฆ์เสียทีขณะที่เว่ยเหวินเซียนกำลังนั่งรอรายงานเขาก็ยกจอกสุราเข้าปากเรื่อย ๆ ไม่หยุด พร้อมกับจ้องมองสตรีตรงหน้าอย่างไม่วางตาเช่นกัน จนในที่สุดเวลาก

จวนตระกูลเผยหลังจากขึ้นรถม้าจ้าวฉือลี่ก็หลับตาพักผ่อน เพราะนางรู้ว่าฉุยฉุยคงอยากจะถามนางเรื่องที่เกิดขึ้นภายในห้องบรรทมของเว่ยเหวินเซียน แต่นางนั้นรู้สึกเหนื่อยล้าจึงยังไม่อยากพูดอันใดทั้งนั้น จึงได้แสร้งหลับตาลง ทว่าเพราะความอ่อนเพลียจึงทำให้นางนั้นเผลอหลับไปจริง ๆเมื่อรถม้าเคลื่อนตัวมาถึงจวนตระกูลเผย ฉุยฉุยจึงเรียกคุณหนูของนางให้ตื่นขึ้น จ้าวฉือลี่ขยี้ตาด้วยความงัวเงียแต่ก็มิได้อิดออดอันใด นางเปิดผ้าม่านด้านข้างเพื่อดูบ้านที่นางต้องอาศัยอยู่นับตั้งแต่วันนี้นางระบายลมหายใจยาวออกมาเพราะรู้ว่าตนนั้นยังต้องมารับมือกับพ่อและแม่เลี้ยงของเผยตั้นเยี่ยนอีก ‘ทั้งที่รู้ว่าบุตรสาวถูกโจรดักทำร้าย ก็ไม่คิดเป็นห่วงเลยสักนิด ไม่แปลกตัวละครตัวนี้จึงคิดใฝ่สูงอยากหาที่พึ่งพิงให้ตนเองกับน้องชาย’ จ้าวฉือลี่ได้แต่เวทนาเผยตั้นเยี่ยนอยู่ในใจก่อนที่จะปิดม่านแล้วลงจากรถม้าเพียงประตูจวนเปิดออกสาวรับใช้ในจวนที่ยืนรออยู่ตรงประตูจวนก็รีบเข้ามาเชิญจ้าวฉือลี่เข้าไปด้านในห้องโถงทันที เพราะยามนี้เผยจือคุนได้รอนางอยู่ในห้องโถงนานแล้วเมื่อเข้ามาในห้องโถงจ้าวฉือลี่ก็กวาดตามองไปโดยรอบ ๆ ห้องทันที ถึงนางจะไม่รู้ว่า