All Chapters of BAD PRISON ขังรัก: Chapter 11 - Chapter 20

Ep.11 ต้องรับผิดชอบ“เปล่า ฉันไม่ได้ร้อง” ฉันส่ายหน้าและปาดน้ำตาลวก ๆ ก่อนจะรีบก้มหน้าก้มตาเก็บเศษแก้วและจานที่แตกละเอียดเกลื่อนพื้นห้อง เพื่อเลี่ยงการปะทะอารมณ์กับคนใจโหดแบบเขา“ไม่ต้องเก็บ!!” บลูไนท์พูดขึ้นนิ่ง ๆ“ฉันต้องทำความสะอาดห้องนี้อยู่ดี ฉันเก็บได้ค่ะ” ฉันก้มหน้าอย่างไม่กล้าสบสายตาเขา เรียกได้ว่าฉันกลัวเขามากจนลนลาน ไหนจะคราบเลือดของหมอนั่นที่เปื้อนไปตามพื้นห้อง และนั่นทำให้ฉันเสียสมาธิจน...ฉึก!! “ซี้ด!!!” ฉันเผลอร้องออกมาเพราะว่าแก้วที่จะเก็บมันดันบาดเข้าที่ฝ่ามืออย่างไม่ทันระวัง“ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องเก็บ!!!!” บลูไนท์กระชากแขนของฉันขึ้นมาและตวาดใส่อย่างหัวเสีย“ฉันก็แค่... ทำตามหน้าที่เท่านั้น!!” ฉันตอบไปเสียงเบา ๆ และไม่กล้าแม้แต่จะสบสายตาคนอย่างเขา“เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า หน้าที่ของเธอคือบนเตียง แต่ไอ้ทำความสะอาดบ้านหรืออย่างอื่นเนี่ยมันไม่ได้จำเป็นมากขนาดนั้นหรอก!!!” บลูไนท์ขึ้นเสียงและเอ่ยใส่หน้าฉันอย่างไม่ใส่ใจความรู้สึกคนฟังเลยสักนิดเดียว“ถ้าอยากจะทำมากนักก็รีบ ๆ หายดีซะ!!! และกลับไปนอนถ่างขารอฉันอยู่ที่เตียง แบบนั้นน่ะพ่อเธอน่าจะภูมิใจในตัวเธอมากกว่า!” บลูไนท์ชี้

Ep.13 มีอารมณ์“เดือนละล้าน มันหาคนเดียวก็คงจะยากไป!!” เขาตอบอย่างเสียงแข็ง ๆ“เธออยากจะไปช่วยทดแทนบุญคุณพ่อชั่ว ๆ ของเธอมากนัก!! ฉันก็ไม่ว่าอะไร!!!!” บลูไนท์แสยะยิ้มเหยียดและมองหน้าฉันนิ่ง ๆฉันพยักหน้าตามที่เขาพูดอย่างตั้งใจฟัง“เพราะจริง ๆ ถ้าเดือนนี้ฉันไม่ได้หนึ่งล้านบาท ฉันก็มีแพลนว่าจะยิงปืนใส่กบาลของพ่อเธออยู่พอดี” บลูไนท์ไม่แค่พูดแต่เขาหยิบปืนขึ้นมาและเล็งปลายกระบอกปืนมาทางฉัน ฉันทำได้แค่กำมืออย่างกลัว ๆ และหลับตาเพราะกลัวอานุภาพของปืนสั้นกระบอกนี้ที่จ่ออยู่ตรงกลางขมับของฉัน นี่เขากำลังจะทำอะไรกันแน่....แกร๊ก!!!!! เสียงปืนที่บลูไนท์เหนี่ยวไกออกมา แต่ไร้ซึ่งกระสุนใด ๆ เสียงลมหายใจเกือบสุดท้ายของฉันพ่นออกมาและจุกเสียดที่อกอย่างจับเกร็งไปทั้งตัว“เพื่อเอาเงินประกันชีวิตมันมาใช้หนี้ให้บริษัทที่กำลังเดือดร้อนของฉัน!! จะได้กี่บาทฉันก็เอาทั้งนั้น” เขาตวาดลั่นห้องอย่างสุดทนฉันน้ำตาไหลอาบใบหน้าด้วยความกลัวจนเลยขีดสุดแล้วจริง ๆ ตัวสั่นจนแทบจะเป็นบ้านั่นมันปืนจริง ๆ นะ ใครจะไม่กลัวกันล่ะ!!!ปืนที่จ่อหัวของฉัน เสียงกลไก เสียงลมที่ผ่านตรงมาที่ขมับเมื่อกี้ ทำเอาฉันแทบหยุดหายใจ“อื้อ

Ep.15 ไร้ค่าอื้ออออ อื้อออออ อื่ออออ!!! เสียงโทรศัพท์บนหัวเตียงของบลูไนท์สั่นเสียงดังขึ้นมากลางดึกอื้อออ อื้อ ๆ อื้อออ ๆร่างคนตัวใหญ่ที่เพิ่งจะนอนหลับไปได้ไม่นานก็คว้าโทรศัพท์ตัวเองและกด... ตัดสายทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ“ขึ้นมานอน!” เสียงแข็งของใครบางคนเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบและมืดภายในห้องนี้....................ฉันก็ทำได้แค่ทำตามคำสั่งที่เขาพูดเท่านั้นฉันไม่มีสิทธิ์ขัดขืน หรือทำอะไรตามใจตัวเองทั้งนั้น....................ฉันค่อย ๆ ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า เพราะคนที่เขาถอดและฉีกเสื้อผ้าของฉันโยนไปกระจัดกระจายจนหาเศษผ้าแทบไม่เจอแต่ว่า…บลูไนท์ถอดเสื้อผ้าซาตินของเขาออกและสวมทับให้ฉันพร้อมกับติดกระดุมเพียงเม็ดกลางเท่านั้น ส่วนตัวของเขาใส่เพียงแค่กางเกงนอนและท่อนบนที่เปลือยเปล่าแค่นั้น...ฟุบบบก่อนที่ผ้าห่มหนา ๆ จะคลุมร่างกายของฉันจนมิด...แม้ว่าฉันจะหวิว ๆ ท่อนล่างอยู่บ้าง เพราะว่าเสื้อของเขามันคลุมได้แค่เข่าเท่านั้น มันเลยทำให้นอนไม่ค่อยจะถนัดเท่าไหร่...ยุกยิก ๆ ๆ ฉันยังคงพยายามดึงเสื้อให้มันคลุมขาให้ได้ จนมันอาจจะไปรบกวน...“เธอนอนเฉย ๆ เป็นหรือเปล่า!!” เสี

Ep.17หึง?“อื้ออออออ” ฉันพยายามที่จะดันอกแกร่งของเขา แต่มันก็เปล่าประโยชน์“อื้อออ!!”ก๊อก ๆ ๆ ๆ“นี้!! ใครล็อกห้องน้ำกันยะ!! จะใช้คนเดียวหรือยังไง!!!” เสียงโวยวายของผู้หญิงคนหนึ่งดังแหลมผ่านประตูด้วยความไม่พอใจ ที่ประตูด้านหน้าถูกล็อกเอาไว้และนั่นทำให้ฉันสามารถผลักตัวบลูไนท์ออกไปจนได้“กลับ!!” บลูไนท์พูดแค่นั้นก่อนจะกระชากข้อมือของฉันให้เดินตามหลังเขาไปแกร๊ก! เขาปลดล็อกประตูห้องน้ำก่อนจะกระชากเปิดออก“บลูไนท์... คุณเองเหรอคะ?” แต่เสียงแหลมเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นหวานชื่นขึ้นมาทันตาเห็นแต่บลูไนท์เดินหลบสวนเธอออกไปอย่างไม่ได้สนใจเธอราวกับมองไม่เห็นผู้หญิงแสนสวยที่ยืนตรงหน้าผู้หญิงคนนั้นมองหน้าฉันนิ่ง ๆ และมองมือของเราสองคนที่จับกันอยู่ด้วยท่าทีไม่เป็นมิตรกับฉันเท่าไหร่“คุณจำอลิซไม่ได้เหรอคะ... อลิซที่คุณ...??” เธอเดินเข้ามาประชิดตัวบลูไนท์และคั่นกลางระหว่างฉันกับเขาและแนะนำตัวด้วยท่าทีที่คุ้นเคยบลูไนท์เหล่สายตามองไปทางเธอนิ่ง ๆ ก่อนจะแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา“จำได้สิ” เขาพยักหน้าตอบไปสั้น ๆแต่เขาก็ยังดึงมือของฉันและเดินผ่านเธอไปโดยไม่มีพูดอะไรต่อ ทิ้งให้อีกฝ่ายยืนงงและขมวดคิ้วอย่างข้อ

Ep.19“ฉันกลัวความมืด...”“เอาเช็คนี้ไปขึ้นเงิน เข้าบัญชีบริษัททันที” เขายื่นเช็คเงินที่เพิ่งจะเซ็นไปราว ๆ สองแสน ให้กับลูกน้องคนหนึ่งที่กำลังเปิดประตูรถให้กับเขา“ได้ครับนาย” เขาพยักหน้าและก้มหัวรับเช็คนั้นไปทันที“และโทร. บอกฝ่ายบัญชีให้รีบจ่ายเงินเดือนให้กับพนักงานทุกคนให้ครบ ก่อน 10 โมงเช้า!!!” บลูไนท์ก้มดูนาฬิกาอย่างคำนวณระยะเวลาทันที“ไม่สิ 9โมงเลยแล้วกัน บางคนอาจจะมีภาระหนี้ส่วนตัวของพวกเขาเร่งให้ทีแล้วกัน” เขาพูดทิ้งท้ายอย่างออกคำสั่ง ซึ่งลูกน้องคนนั้นก็พยักหน้าอย่างรับทราบ และแยกตัวออกไปทันทีฉันเพิ่งรู้ว่า... เขาจ่ายเงินเดือนพนักงานเองแบบนี้ทุกเดือน ตั้งแต่บริษัทนี้ล้มลง“ขึ้นรถ” เสียงคนจอมโหดดังขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันยังคงยืนนิ่ง และแน่นอนว่าเช้าวันนี้ฉันจำใจต้องออกไปทำงานกับบลูไนท์เพียงสองคน โดยไม่มีลูกสมุนของเขาติดตามมาด้วยแม้แต่คนเดียว@บริษัท BN (บริษัทเครือข่ายไอที ซอฟต์แวร์ และเกมเมอร์)“อ้าว สวัสดีครับ ท่านประธาน” เสียงคุณลุงยามยิ้มแย้มตอบรับบลูไนท์ประหนึ่งดีใจที่ได้เจอหน้าเขา“อืม” บลูไนท์หันไปก้มหัวรับเล็กน้อย และเดินตรงเข้าบริษัทไป ซึ่งเหล่าพนักงานที่ชุลมุนวุ่นวายพอเห็